Τραγούδια για τον θάνατο

Don't bring me flowers
it's useless now for me
don't bring me flowers
on my grave lying over me

(Poor Johny's lonely blues -Magic de Spell -1981)

Lady d'Arbanville
CAT STEVENS



My Lady d'Arbanville, why do you sleep so still?
I'll wake you tomorrow
and you will be my fill, yes, you will be my fill.

My Lady d'Arbanville why does it grieve me so?
But your heart seems so silent.
Why do you breathe so low, why do you breathe so low,

My Lady d'Arbanville why do you sleep so still?
I'll wake you tomorrow
and you will be my fill, yes, you will be my fill.

My Lady d'Arbanville, you look so cold tonight.
Your lips feel like winter,
your skin has turned to white, your skin has turned to white.

My Lady d'Arbanville, why do you sleep so still?
I'll wake you tomorrow
and you will be my fill, yes, you will be my fill.

La la la la la....

My Lady d'Arbanville why does it grieve me so?
But your heart seems so silent.
Why do you breathe so low, why do you breathe so low,

I loved you my lady, though in your grave you lie,
I'll always be with you
This rose will never die, this rose will never die.

I loved you my lady, though in your grave you lie,
I'll always be with you
This rose will never die, this rose will never die.

Ιδανικός κι ανάξιος εραστής – Γ. Σπανός

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων
Και θα πεθάνω μια βραδιά σαν όλες τις βραδιές
χωρίς να σκίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων

Για το Μαντράς, τη Σιγκαπούρ, τ’ Αλγέρι και το Σφαξ
θ’ αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
κι εγώ σκυφτός σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία

Θα πάψω πια για μακρινά ταξίδια να μιλώ
Οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα ’χω πια ξεχάσει
κι η μάνα μου χαρούμενη θα λέει σ’ όποιον ρωτά
Ήταν μια λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει

Μα ο εαυτός μου μια βραδιά εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα μου ζητήσει
κι αυτό τ’ ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί
θα σημαδέψει, κι άφοβα τον φταίχτη θα χτυπήσει

Κι εγώ που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες
θα ’χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μια κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες ] 2x

Μάνα και γιος
Λ. Καλημέρη

Ο ήλιος βασιλεύει
με σημάδι
όμορφο νιο πηγαίνανε
στον Άδη
με ρόδα και μ’ ανθούς
τόνε στολίζουν
δεξά μεριά του Άδη
τον καθίζουν.

Κι η μαύρη μάνα ντου
τόνε γνωρίζει
σημώνει δίπλα ντου
και τον αγγίζει.

Υγιέ μου ήντα γυρές
σ’ αυτά τα μέρη
όπου ‘ναι καψερά
χωρίς αέρι.

Ήρθα να ιδώ τη μάνα μου
το φως μου
που ‘φυγε κι έχω μείνει
αμόναχός μου.

Γιαγύρε γιε μου άμε
στον απάνω
μα έμαθα ‘γώ
και δίχως σου
και κάνω.

Και μερικά από την παράδοσή μας...:

"Μια μαυροφόρα στέκονταν στην άκρη τη θαλάσση
Μοιρολογούσε κι έλεγε, μοιρολογεί και λέγει
Μαρί κακούργα θάλασσα και πικροκυματούσα
Αχ τον άντρα μ' τι τον έκαμες τον άντρα μ' που τον πάϊσες"


"Του Δημητρό τουν βάρεσαν ανάμεσα στα στήθια
Γέμ'σι του στρώμα τ' γαίματα, τα χείλη του φαρμάκι
Γλωσσίτσα του βιλβίλιαξι σαν του χιλιδουνάκι
Χυθήκαν τα δοντάκια του σαν του λιανό του ρύζι
Μαύρα πουλιά τουν έτρουγαν, άσπρα τουν λουγυρνούσαν
Κι ένα πουλί καλό πουλί ψηλά χαμ'λά πιτάζει
Μαύρο χαμπέρι έφερε στη δόλια του τη μάνα"


"Με γέλασαν με γελάσανε τα πουλιά, της άνοιξης τ' αηδόνια
Με γέλασαν και μου 'πανε ποτέ δε θα πεθάνω
Κι έφκιασα του σπιτάκι μου ψηλότερο 'που τ' άλλα
Μ' ιφτά ουχτώ πατώματα μ' ιξίντα παραθύρια
Στου παραθύρι κάθουμι τους κάμπους αγναντεύω
Βλέπου του χάρου πο' 'ρχεται παν' στ' άλογο καβάλα.."


"ο Διγενής ψυχομαχά
Τρεις μέρες χαροπάλευε ψυχή δεν παραδίνει
όσ' άρχοντες τ' ακούσανε παίρνουν δρόμο και πάνε
Κι ο Διγενής ελάλησε και της καλής του λέγει
Στρώσε καλή μου τα χαλιά να κάτσουν οι αρχοντάδες
Και βγάλε και γλυκό κρασί και κέρασε τους φίλους
Εγώ χαλιά σας έστρωσα, καθήστε αρχοντάδες
Γλυκό κρασί σας έφερα μόνοι σας κεραστείτε
Τι με καλεί ο Διγενής με κραίνει ο καλός μου
Ακούει το νιο που βόγγιξε και βαργιαναστενάζει
Ο Χάροντας με νίκησε και παίρνει την ψυχή μου"


"Κατέβκαν κλέφτες στα χουριά, κλέφτες στα βιλαέτια
Πατήσαν κάστρα κι χουριά, 'κλησιές κι μοναστήρια
................................
Και μια νύφη πολλά μικρή παρηγοριά δεν έχει
Σκοτώσανε τον άντρα της, κάψανε την καρδιά της
Κι πιθιρά τσ' τη λάλησι κι την παρηγοράει
Σώπα νυφούλα μου μην κλαις
Ετσ' ήταν του γραφτό σου"


και πολλά πολλά ακόμα...

Death Trip-Steve Harley(Cockney Rebel)

So now we're on a death trip
listen to the blood drip
oozing from a curled lip
ever thought of dying slowly
ever thought of dying totally unholy

someone's trying to fool us
maybe it's your daughters
can you hear the Walrus
offering a sad solution
he's calling out for teenage revolution
and "Can you think of one good reason
to remain?"


To you afficianados
fooling with bravado
to keep me on my guard-o
and cause a consciousness explosion
it's getting difficult to keep my mind in motion

images of sunshine
lease, to make the words rhyme
let me die in eight-time
let me write a tale to no-one
let me write a tale to make you think you're someone
and "Can you think of one good reason
to remain?"

Interval: We'll grow Sweet Ipomoea
To make us feel much freer
Then take a pinch of Schemeland
And turn it into Dreamland
"Softly, Lautrec," she whispered in awe
"Build me a picture of children at war"

Διάφανα Κρίνα

Μουσική/Στίχοι: Διάφανα Κρίνα/Ουράνης Κώστας


Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
μες στην κρύα μου κάμαρα όπως έζησα μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θορύβους που σκορπάει ο δρόμος

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ‘ρθη ο αστυνόμος
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία

Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε-πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: "τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς; Έχει μέρες που χάθηκε..."
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: "Μ' αυτός έχει πεθάνει!"

Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι
θε να πουν: "τι ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε..."
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι

Κάποιος θα' ναι συνάδελφος στα "ψιλά" που θα γράψει
πως "προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην"

Κι αυτή θα ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία
στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες
όπου θα ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως-ίσως οι οχτροί μου

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει...

ΜΙΖΕΡΟ ΦΩΣ-ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ

Μίζερο φως,στο δωματιο,
Πνιγμένες φωνες, απ'τον διαδρομο,
ένα άθλιο στρώμα,γεμάτο με αίμα,
ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα.

Σκαλίζει μια φράση, πανω στο δέρμα, μόνο με αίμα,
δεν είναι αγάπη, τίποτε άλλο,παρα ένα ψέμα.

Βήματα αργά, σέρνει το κορμί του,
μπρος στον καθρέφτη γέρνει την μορφή του,
Τα μάτια αδειανά, γεμάτα με αίμα,
Ενα άψυχο σώμα με ένα μαχαίρι στο δέρμα.

Σφίγγει γερά,το μαχαίρι του,
το φέρνει αργά πάνω στο στήθος του,
τα μάτια κενά, ένα αθλιο τέρμα,
ένας τρελός, ένας τρελός ΄μ'ένα μαχαίρι στο δέρμα.

Στον άλλο κόσμο που θα πας,
κοίτα μη γίνεις σύννεφο
και σε γνωρίσει η μάνα σου που καρτερεί...

Διαβάζοντας όλα τα μηνύματα αυτού του topic, μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή από παλιά ελληνική ταινία με το Βέγγο και τον Ηλιόπουλο που ήταν ο Βέγγος ο Θρασύβουλας και λέει: "Εχω παρακολουθήσει καμιά εκατοστή κηδείες" και η ατάκα απ' τον Ηλιόπουλο: "Πολύ ωραία ψυχαγωγία βρήκες μπράβο!"

Τέλος πάντων... ας συνεχίσω το τραγούδι που έβαλα πριν στο topic "Μουσικό Παιχνίδι"...

Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω,
τα καλοκαίρια πές μου πώς μπορώ μονάχος μου να ζήσω.
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω,
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω, θα βγω να σε ζητήσω...

Άιντε σαν πεθάνω στο καράβι
ρίχτε με μες το γιαλό
να με φάνε τα μαύρα τα ψάρια
και το αλμυρό νερό.

ΩΧ! και πάω για μπάνιο σε λίγο! Φτου, φτου, φτού!!!

Doors
Alabama Song

Well, show me the way
To the next whiskey bar
Oh, don't ask why
Oh, don't ask why

Show me the way
To the next whiskey bar
Oh, don't ask why
Oh, don't ask why

For if we don't find
The next whiskey bar
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you, I tell you
I tell you we must die

Oh, moon of Alabama
We now must say goodbye
We've lost our good old mama
And must have whiskey, oh, you know why

Oh, moon of Alabama
We now must say good-bye
We've lost our good old mama
And must have whiskey, oh, you know why

Well, show me the way
To the next little girl
Oh, don't ask why
Oh, don't ask why

Show me the way
To the next little girl
Oh, don't ask why
Oh, don't ask why

For if we don't find
The next little girl
I tell you we must die
I tell you we must die
I tell you, I tell you
I tell you we must die

Oh, moon of Alabama
We now must say goodbye
We've lost our good old mama
And must have whiskey, oh, you know why

Αν και αυτο το κομμάτι κολάει και αλλου.... ο ποιητής μιλούσε για τον θάνατο....

Doors
The End

This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end of our elaborate plans
The end of everything that stands
The end

No safety or surprise
The end
I'll never look into your eyes again

Can you picture what will be
So limitless and free
Desperately in need of some stranger's hand
In a desperate land

Lost in a Roman wilderness of pain
And all the children are insane
All the children are insane
Waiting for the summer rain
There's danger on the edge of town
Ride the King's highway
Weird scenes inside the gold mine
Ride the highway West, baby

Ride the snake
Ride the snake
To the lake
To the lake

The ancient lake, baby
The snake is long
Seven miles
Ride the snake

He's old
And his skin is cold
The West is the best
The West is the best
Get here and we'll do the rest

The blue bus is calling us
The blue bus is calling us
Driver, where are you taking us?

The killer awoke before dawn
He put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he walked on down the hall

He went into the room where his sister lived
And then he paid a visit to his brother
And then he walked on down the hall
And he came to a door
And he looked inside
Father
Yes son?
I want to kill you
Mother, I want to. . .

C'mon baby, take a chance with us
C'mon baby, take a chance with us
C'mon baby, take a chance with us
And meet me at the back of the blue bus

This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end

It hurts to set you free
But you'll never follow me

The end of laughter and soft lies
The end of nights we tried to die

This is the end


Πάλι μας πήραν τα ζουμιά.....

Ήσουν άγγελος,ήσουν θάνατος,ήσουνα ζωή
πως πέρασαν χίλιες μέρες κι ήρθε Κυριακή..

Η Τριανταφυλλένη
Κώστα Χαραλαμπίδη

Τζι αν αρρωστήσω μάνα μου, θέλω να μηνύσω
να 'ρτεις, τριανταφυλλένη μου, να σε αποχαιρετίσω

Μεν φοβηθείς την μάνα σου, μήτε κανεναν αλλον
μόνο, τριανταφυλλένη, μου, πρόφτασε δίχως άλλο

Τζιαι αντανα μπεις της πόρτας μου, μεν κρύψεις τον καημό σου
Μα ρώτα τζιαι την μάνα μου, τζιαι πε της, πού εν ο γιος σου

Τζιαι ανταν σε δει η μάνα μου, που λόγια εν να σε πάρει
Μα εν είσαι αγάπη πειστιτζή, στο νου σου μεν τα βάλεις

Έμπα ζερβά στην κάμαρη, τζιαι έλα δεξιά στο στρώμα
Σιύψε, τριανταφυλλενη μου, τζιαι φίλα με στο στόμα

Με τα γρουσά χιερούθκια σου βάστα την τζεφαλη μου
Βάστα με στην αγκάλη σου, ώσπου να φκει η ψυσιή μου

Τζιαι ανταν τζιαι δεις τζιαι 'ποσπαστουν, τζιαι πάσιν να με θάψουν
τες πέτρες τες ασυντυσιες, κάμε τες να με κλάψουν

Τζιαι ανταν να με περάσουσιν από τη γειτονιά σου
εύκα κρυφά της μάνας σου τζιαι τράβα τα μαλλιά σου

Διάφανα Κρίνα - Μέρες Αργίας
Στίχοι: Διονύσης Καψάλης


Ξέρω πως θα 'ρθει και δεν θα' μαι όπως είμαι,
να τον δεχτώ με το καλύτερο παλτό μου·
μήτε σκυμμένος στις σελίδες κάποιου τόμου,
εκεί που υψώνομαι να μάθω ότι κείμαι.

Δεν θα προσεύχομαι σε σύμπαν που θαμπώνει,
δεν θα ρωτήσω αναιδώς, που το κεντρί σου;
γονιός δεν θα 'ναι να μου πει, σήκω και ντύσου
καιρός να ζήσουμε, παιδί μου, ξημερώνει.

Θα 'ρθει την ώρα που σπαράσσεται το φως μου,
κι εκλιπαρώ φανατικά λίγη γαλήνη,
θα 'ρθει σαν πύρινο παράγγελμα που λύνει
όρους ζωής και την αδρή χαρά του κόσμου·
δεν θα μαζεύει ουρανό για να με πλύνει,
δεν θα κρατά βασιλικό ή φύλλα δυόσμου.
----------
Δεν χρειάζεται να ξυπνάς το πρωί αν δεν σκοπεύεις να αλλάξεις τον κόσμο...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Aggelina on 20-07-2005 18:35 ]

ICED EARTH - A QUESTION OF HEAVEN

The time is close now, the end is near
My walk through the valley, trails of fear
I feel empty, my penance overdue
I guess it's too late now
To be with you
I'm extremely frightened of what will surely be
I sold myself, the death of me
I know you can't forgive me
I know I'm on my own, I've betrayed you
I walk alone

Question me not say the lord unto thee
You have chosen your own fate
and your own destiny
Denied of this life, is what you are to be
You have chosen your own fate
and your own destiny

What exactly is the meaning of this
Just pawns in your twisted game
Severe pain for the lie I'm livin'
For a love I never could betray

Lord I pound my tists at you
Won't you just let me die
Would I not suffer enough
No inner peace no after life

Question me not say the lord unto thee
You have chosen your own fate
and your own destiny
Denied of this life, is what you are to be
You have chosen your own fate
and your own destiny

I did what I thought was right
All for the love of my life
I know it's sad but true
Something is very wrong
Condemned to suffer so long
For a love so true

The question that lies within
Is so hard to understand
It still tears at me
And in my dying breath
My heart holds no regrets
I would'nt change a thing

My spirit begins to rise into the heavenly skies
Just to be shunned away by you
Now all I want is to die, no streets of gold in the sky
And I wash my hands of you

Rising to the heavens light
Just to plea for death
Just to be denied

Πολύ ωραίο θέμα, μπορώ να πώ δύο???? Από ξένα το συγκινητικό
"Seasons in the sun" από Terry Jacks
(ή αλλιώς "Le Moribond" του μεγάλου Jacques Brel)

Goodbue my friend it's hard to DIE
when all the birds are singing in the sky
now that the spring is in the air
pretty girls are everywhere
think of me and i'll be there...

Και ένα ελληνικό του Κραουνάκη, η "Καρέκλα" με τον Μακεδόνα.
"Του μπαμπά η καρέκλα έχει μείνει αδειανή
εκεί κάτω απ' τα πεύκα που σουβλίζαμε αρνί
δε μιλώ για ΘΑΝΑΤΟΥΣ, είναι άλλωστε κάτι κοινό
μα τους βλέπω φευγάτους σα γάτους στον καινούργιο ουρανό..."

Νταλάρας Γιώργος
Μουσική-Στίχοι:Βαμβακάρης Στέλιος-Κοφινιώτης Κώστας


Πέθανε ο Αριστείδης χτες απάνω στο κρασί

Τον εκλαίει η παρέα εκεί κάτω στον Περαία

κι όσες τον γλυκοκοιτάζαν,έχουνε μαυροντυθεί



Ο Αριστείδης πέθανε και πίσω δε γυρίζει

κι οι φίλοι του στον καφενέ του παν στεφάνι ρεφενέ



Πέθανε ο Αριστείδης, πέθανε σε μια γωνιά

μ' ένα γέλιο πονεμένο κι ένα όνειρο χαμένο

με την πίκρα των ανθρώπων που δε γνώρισαν χαρά



Ο Αριστείδης πέθανε και...

και ένα στιχάκι που θα μπορούσε να ταιριάζει στο θάνατο και πιο ειδικά στα μικρά εκείνα αγγελουδάκια της Κύπρου που έφυγαν νωρίς νωρίς για την αγκαλιά του Θεού...

"...Μέλισσες και πεταλούδες
να στολίζουν τις φτερούγες που φοράς
και τα σύννεφα ν' ανοίξουν
τον Θεούλη να σου δείξουν, να μιλάς
Να σταθώ κι εγώ στο πλάι ..."