Quote:
|
Το μέλος santourman στις 13-07-2005 στις 00:31 έγραψε:
Ε κι εγώ αυτό είπα πριν. `Οτι δεν είναι οι λεπτομέρειες που ενδιαφέρουν, αλλά τα νοήματα. Γι'αυτό ίσως δεν έδωσαν και πολλή σημασία σε αυτές, κι έτσι τώρα υπάρχουν αντιφάσεις. Εκτός κι αν μου βρεις κάποια 'ουσιώδη' αντίφαση, όπως π.χ. αν λέει κάπου 'μισείτε αλλήλους' σε αντιδιαστολή με το 'αγαπάτε αλλήλους'.
|
|
"Και ο μη έχων, πωλησάτω το ιμάτιον αυτού και αγορασάτω μαχαίραν". (Λουκά; ΚΒ' 35)
"Δοκείτε ότι ειρήνην παρεγενόμην δούναι εν τη γη; Ουχί λέγω υμίν, αλλά διαμερισμόν". (Λουκάς ΙΒ' 51) και
"Πλην τους εχθρούς μου εκείνους τους μη θελήσαντάς με βασιλεύσαι επ’ αυτούς, αγάγετε ώδε και κατασφάξατε αυτούς έμπροσθέν μου". (Λουκάς ΙΘ' 27-28)
Κάτι λίγα...
No Guru, No Method, No Teacher...
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 13-07-2005 06:44 ]
Τελικά μου φαίνεται ότι αποκτώ κακές συνήθειες εδώ και υπαναχωρώ στις αρχικές μου αποφάσεις. Θα απαντήσω λοιπόν για μια και τελευταία φορά, όχι γι’ άλλο λόγο, αλλά επειδή βλέπω ότι δημιουργήθηκαν κάποιες καλοπροαίρετες απορίες.
Quote:
|
Το μέλος santourman στις 12-07-2005 στις 13:24 έγραψε:
Παραθέτω εδώ από την Καινή Διαθήκη την 'αντίφαση' μεταξύ Ματθαίου και Λουκά. Το πρώτο είναι από τον Ματθαίο και το δεύτερο από τον Λουκά. Orfeus αν θες, δες ότι άλλος άγγελος αναφέρεται στο κατά Ματθαίο και για άλλο λόγο εμφανίστηκε στον Ιωσήφ, από αυτόν που περιγράφεται στο κατά Λουκά και δεν είναι άλλος από τον Γαβριήλ. Και στα δυο χωρία φαίνεται ξεκάθαρα ότι ΠΡΩΤΑ αρραβωνιάστηκε η Μαρία τον Ιωσήφ ΚΑΙ ΜΕΤΑ έγινε η άσπορος Σύλληψη του Χριστού.
`Αρα κι εγώ θα συμφωνήσω εδώ με τον Γιάννη ότι κάπου οι πηγές σου δεν στέκουν. Παραδέχομαι πάντως ότι σε άλλα σημεία 'φαίνεται' να έχεις δίκιο, όπως π.χ. στο ότι διαφωνούν οι αριθμοί στο γενεαλογικό δέντρο του Χριστού μεταξύ Ματθαίου και Λουκά και ομολογώ ότι δεν είμαι τόσο ψαγμένος ώστε να δώσω μια εξήγηση εδώ.
Μπάμπης ο Σαντουρίστας
|
|
Η γενεαλόγηση την εποχή των ευαγγελιστών, δεν γινόταν με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο. Άλλοι γενεαλογούσαν μόνο τους πρωτοτόκους υιούς κι άλλοι, πότε όλους τους γιους και πότε επιλεκτικά, λόγω του ότι όλα τα αδέρφια ανήκουν στην ίδια γενεά. Άλλοι επίσης γενεαλογούσαν τις γυναίκες κι άλλοι όχι. Ακόμη, άλλοι γενεαλογούσαν τους φυσικούς συγγενείς, άλλοι τους νομικούς κι άλλοι και τους δυο.
Τι σημαίνει τώρα φυσικοί και νομικοί συγγενείς, τα άλλα νομίζω είναι κατανοητά.
Μια διάταξη του Μωσαϊκού νόμου όριζε ότι αν κάποιος πέθαινε πριν προλάβει να κάνει παιδιά και είχε αδερφό, υποχρεωνόταν ο εν ζωή αδερφός του, να παντρευτεί τη χήρα του νεκρού αδερφού του και να κάνει παιδιά στο όνομα του νεκρού αδερφού του. Έτσι λοιπόν, ο νεκρός αδερφός θα θεωρούταν ο νομικός πατέρας του παιδιού, ενώ ο εν ζωή αδερφός ο φυσικός.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Ιακώβ και ο Ηλί ήταν αδέρφια. Ο Ηλί πέθανε χωρίς να προλάβει να τεκνοποιήσει. Ο Ιακώβ λοιπόν, όπως όριζε ο Μωσαϊκός νόμος, υποχρεώθηκε να παντρευτεί τη χήρα του αδερφού του και να κάνει μαζί της παιδί, στο όνομα του νεκρού Ηλί. Το παιδί αυτό ήταν ο Ιωσήφ ο Μνήστωρας, για τον οποίον ο μεν ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ως πατέρα του τον Ιακώβ (φυσικός), ο δε Λουκάς τον Ηλί (νομικός).
Έτσι λοιπόν εμφανίζονται οι διαφορές στα νούμερα και στα ονόματα του γενεαλογικού δένδρου. Τώρα λοιπόν, που μπήκαμε στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του μωσαϊκού νόμου, ερωτώ κερδίσαμε τίποτε που το μάθαμε;
Αγαπητέ Μπάμπη, να είσαι σίγουρος ότι οι περισσότερες αντιφάσεις που αρχικά εμφανίζονται στην Καινή Διαθήκη, έχουν λογική εξήγηση. Ο Μωσαϊκός νόμος έχει πολύπλοκες διατάξεις οι οποίες φυσικά σήμερα δεν ωφελούν σε τίποτε.
Όμως, αν κάποιος επιχειρήσει να μπει στα βαθιά και να ερμηνεύσει τα βαριά κείμενα της Αγίας Γραφής, οφείλει να τις γνωρίζει. Διαφορετικά, καταλήγει σε αυθαίρετα συμπεράσματα και επιβεβαιώνει το ρητό ότι "η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια".
Ελπίζω τώρα να κατανοήσατε για ποιο λόγο αποφάσισα να σιωπήσω στις πηγές παραπληροφόρησης του Orfeus. Αφενός διότι όλες αυτές οι διατάξεις και οι ερμηνείες είναι βαρετές και νομίζω ότι ξεφεύγουμε από το πραγματικό νόημα της αγάπης. Αφετέρου διότι πιστεύω ότι μερικοί συνομιλητές, δεν έχουν ερευνητικό πνεύμα, αλλά πνεύμα εμπάθειας. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά η επιβολή της άποψής τους. Αφού προκειμένου να στηρίξουν τις απόψεις τους, παρέθεσαν ψευδή κι ανύπαρκτα στοιχεία και έφτασαν στο σημείο να ισχυρίστούν ακόμη ότι η αρχιτεκτονική δεν είναι επιστήμη!!! Μήπως κι έτσι απορρίψουν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα όλων των εποχών, στον τομέα της Στατικής, που ονομάζεται Αγία Σοφία.. Φρίξον ήλιε!
Κλείνοντας, θα αναφέρω ως κατακλείδα των δικών μου πιστεύω, ένα απόσπασμα του Αγίου Αποστόλου Παύλου. Από τον περίφημο Ύμνο της Αγάπης (ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α’, ΙΓ 1-13). «Εάν ταίς γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.»
Στην μέχρι τώρα πορεία μου , στα λίγα αυτά χρόνια που έχω ζήσει σε αυτόν τον κόσμο, έχω μάθει κάποια πράγματα. Δεν θα τα αναφέρω όλα . Ένα από αυτά όμως είναι και το να έχω μια μικρή επιφύλαξη για ότι ακούω, για ότι βλέπω , για ότι θεωρώ ότι τυγχάνει. Θεωρώ τον εαυτό μου Χριστιανό. Όχι όσο θα ήθελα αλλά η έννοια της αγάπης με εκφράζει. Ασχέτως να δεν την τηρώ συχνά. Λάθος μου. Ίσως να ήμουν Μουσουλμάνος αν είχα γεννηθεί κάπου αλλού. Ίσως άθεος αν είχα άλλα ερεθίσματα. Δεν με απασχολεί. Όλα αυτά είναι ταμπέλες. Απλώς , επανερχόμενος στην αρχική τοποθέτησή μου, πάντα αφήνω ένα μικρό παράθυρο σε όλα . Μπορεί δηλαδή όντως να μην υπάρχει Θεός , τουλάχιστον έτσι όπως τον περιγράφει η Καινή Διαθήκη. Αν ήμουν άθεος θα είχα την αμφιβολία μηπως ο Χριστός ήταν όντως Θεός. Η αμφιβολία δεν είναι κακή. Σε κάνει να ψάχνεις. Σε κάνει να εξελίσεσαι (όχι να προοδεύεις, άλλο το ένα άλλο το άλλο) αλλα η εξέλιξη οδήγησε τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη από μονοκύτταρο σε πολυκύτταρο οργανισμό. Τι θέλω να πω ...
Ας μην είμαστε απόλυτοι και αναφέρομαι σε ΟΛΟΥΣ τους καλούς φίλους σε αυτό το topic. Ας μην είμαστε απόλυτοι στις θέσεις μας, ακόμα και αν είμαστε σίγουροι ότι αυτές είναι εμπεριστατωμένες η τουλάχιστον έτσι νομίζουμε. Δεν είναι έτσι. Δεν είναι έτσι ουτε αν οι «αλήθειες» προέρχονται από θεόπνευστα κείμενα , ούτε αν προέρχονται βάση την κοινή λογική. Ποτέ κάτι δεν ήταν μαύρο η άσπρο. Ουτε μπορούμε να δεχτούμε ότι ο οποιοσδήποτε Χριστός δεν ήταν Θεός , αλλα ούτε και ότι ήταν de facto. Όλα είναι apriori και έτσι πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε. Αν πάλι δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό για οποιοδήποτε λόγο τότε καλό είναι να μην υπερβάλουμε, να μην οδηγούμαστε σε πάθη και χαρακτηρισμούς και να σεβαστούμε το δικαίωμα του άλλου να πιστεύει σε αυτό που εμείς θεωρούμε λάθος και απευθύνομαι σε όλους. Το να παραθέτεις επιχειρήματα είναι ένας εποικοδομητικός διάλογος. Το να παραθέτεις την πίστη σου είναι ένας τρόπος προσωπικής λύτρωσης. Ολοι τα έχουμε ανάγκη αλλά καλό είναι να μην κοιτάμε πάντα τη μία πλευρά του κέρματος. Κανείς δεν μπορεί να είναι απόλυτος σε ένα τέτοιο θέμα, ουτε οι μεν ουτε οι δεν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σεβόμαστε τις επιλογές και επιθυμίες των άλλων , όσο και αν είναι αντίθετες με τα πιστεύω μας , και να αμφιβάλουμε εν μέρει για το αυτονόητο. Δεν λέω να μην αγωνιζόμαστε για τα πιστεύω μας. Εδώ είναι το επικίνδυνο μέρος. Εδώ μπορώ να κατηγορηθώ ότι με αυτόν τον τρόπο , δεν επιχειρείς ποτέ να αγωνιστείς για κάτι που εσύ πιστεύεις. Αλλα στην τελική , πως είσαι σίγουρος ότι αυτό που πιστεύεις είναι και πραγματικά το σωστό? Επαναλαμβάνω , είναι επικίνδυνα χωράφια αυτά , αλλά αυτό έχω μάθει στη ζωή μου , περισσότερο νομίζω από οτιδήποτε άλλο. Αυτό και ότι η αγάπη οδηγεί στη λύτρωση.
Ας αφήνουμε ένα παράθυρο λοιπόν ανοικτό , και που ξέρετε, μπορεί ο αέρας που θα μπει να είναι πολύ πιο καθαρός από αυτόν που συνηθίσαμε να αναπνέουμε.
Φιλικά
Quote:
|
Το μέλος yiannisyiannis στις 13-07-2005 στις 10:00 έγραψε:
Ελπίζω τώρα να κατανοήσατε για ποιο λόγο αποφάσισα να σιωπήσω στις πηγές παραπληροφόρησης του Orfeus. Αφενός διότι όλες αυτές οι διατάξεις και οι ερμηνείες είναι βαρετές και νομίζω ότι ξεφεύγουμε από το πραγματικό νόημα της αγάπης. Αφετέρου διότι πιστεύω ότι μερικοί συνομιλητές, δεν έχουν ερευνητικό πνεύμα, αλλά πνεύμα εμπάθειας. Δεν τους ενδιαφέρει η αλήθεια, αλλά η επιβολή της άποψής τους. Αφού προκειμένου να στηρίξουν τις απόψεις τους, παρέθεσαν ψευδή κι ανύπαρκτα στοιχεία και έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν ακόμη ότι η αρχιτεκτονική δεν είναι επιστήμη!!! Μήπως κι έτσι απορρίψουν ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα όλων των εποχών, στον τομέα της Στατικής, που ονομάζεται Αγία Σοφία.. Φρίξον ήλιε!
|
|
Το περίμενα αυτό… Άλλωστε έγινες πλέον προβλέψιμος. Εσύ και κάτι άλλοι, στερούμενοι παντελώς επιχειρημάτων, πετάτε ένα “είσαι εμπαθής και δογματικός” και ….καθαρίζετε. Τώρα μου λες ότι κάνω παραπληροφόρηση και ότι παραθέτω ψευδή και ανύπαρκτα στοιχεία. Είσαι προβοκάτορας!!!
1) Ποιο είναι το ψευδές και το ανύπαρκτο που παρέθεσα;
* Η διαφορά στις γενεαλογίες; Είναι αληθής και υπαρκτή. (Η εξήγηση που δίνεις, αποδεικνύει άλλωστε ότι υπάρχουν διαφορές).
* Η δολοφονία του Ούριου από τον Δαυίδ; (Σαμουήλ)
* Η δολοφονία του Κρίσπου και της Φαύστας από τον Κων/νο; (Ιστορία)
* Οι καταστροφές που προκάλεσε ο Θεοδόσιος; (Ιστορία)
* Το σατανικό σχέδιο του Αρκάδιου περί ολοσχερούς καταστροφής της Ελλάδας, με πιόνι τον Αλάριχο; (Ιστορία)
* Οι προχριστιανικές λατρείες (Βάαλ, Μίθρας, Ζαρατούστρα, Αμενχότεπ, Άδωνις, Ορφέας) που έχουν τα ίδια στοιχεία με τον χριστιανικό μύθο που έρχεται έβδομος και ……..καταϊδρωμένος;
Απόρριψέ τα!!!! Μπορείς να σε ………χαρώ;;;;;;
2) Η στασιμότητα της εξέλιξης των επιστημών.
* Προσπαθώ να αποδείξω ότι οι εξέλιξη των επιστημών, είναι στάσιμη στα χρόνια τα “Βυζαντινά” και μου λες ότι υπήρχε
“….τρομερή άνθηση των επιστημών. Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα. την Αρχιτεκτονική. Ο ναός της Αγίας Σοφίας, ακόμη και σήμερα εντυπωσιάζει, όχι μόνο λόγω των αγιογραφιών και των ψηφιδωτών. Η τεχνική με την οποία στηρίζεται ο τρούλος της, είναι αξεπέραστη ακόμη και σήμερα ”. Και εγώ σου απάντησα:
“Έχεις να μου πεις κάτι άλλο Γιάννη εκτός από την Αρχιτεκτονική; Για τις επιστήμες μιλάω.” Αυτό σημαίνει ότι την απορρίπτω; (Λες και η μοναδική μου έννοια είναι να απορρίψω την στατική του τρούλου).
Είσαι αστείος.
No Guru, No Method, No Teacher...
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 13-07-2005 17:40 ]
Quote:
|
Το μέλος eua στις 13-07-2005 στις 01:01 έγραψε:
Δε θα σας υποδειξω σειρες γραμμες και λέξεις γιατι γραφετε κατεβατα που δε με εμπνεουν να παρακολουθήσω και γιαυτο αρκούμαι στις παρατηρήσεις του χορχε..
Παρ' όλα αυτα το ύφος σας ειναι εμφανες και ας μην αποδέχεστε τον χαρακτηρισμό της εμπάθειας.
|
|
ΣΥΓΝΩΜΗ!!!
Μα νομίζω, θεωρώ, πως ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.
Παρακολουθώ, επέχω και διασκέπτομαι. Στιγμές όμως, νομίζω πως κάτι χάνουμε.
Η ιστορία είναι ΜΙΑ.
ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΗ!!!
Το δε συναίσθημα του κάθε ανθρώπου ως απαράβατα προσωπικό δεδομένο, ποικίλει αναλόγως με τα βιώματα, και ναι, εάν το θέλουμε, την ατομική του αντίληψη.
Καμία πρόθεση δεν έχω, ούτε εγώ, ούτε φαντάζομαι και άλλος συνομιλητής να δημιουργήσει στρατόπεδα μεταξύ φίλων που ενίοτε τα πίνουν όλοι μαζί σε παραλίες και ταβέρνες…
Παρά ταύτα…
Περισσότερο θεωρώ δυναμιτίζουν την συζήτηση μέλη που δεν μετέχουν σ’ αυτήν, παρά οι ίδιοι οι έχοντες τις διαφορετικές απόψεις!
Παρακαλώ πολύ λοιπόν!
Όταν κάποιος δεν έχει την παραμικρή επιστημονική ευαισθησία, καλό θα είναι να απέχει ΕΞ’ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ!!!
Άλλο συζήτηση περί ιστορίας και άλλο είδα φως και μπήκα!!!
Διότι όπως είπε ήδη ο Γιάννης, η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑ!!!
ΕΛΕΟΣ ΔΗΛΑΔΗ!!!
Επίσης να θέσω ως βάση, πως όλοι όσοι συναναστρέφομαι σε προσωπικό επίπεδο εντός και εκτός site, είναι ανεξίθρησκοι!!!
ΝΟΜΙΖΩ;;;
Και μαζί τους, άλλος ένας κι εγώ!!!
Μην ξανακούσω επομένως παρακαλώ πολύ για αιρετικούς!
Ειδάλλως να αναφέρουμε και τα αντώνυμα!!!
Η ιερά πυρά, έχει επιτέλους, σβήσει από χρόνια!!!
Απαράδεκτο θεωρώ, να διακυβεύεται το όνομα της αξιοπρεπούς αμφισβήτησης που αυτή από μόνη έφτασε τους προγόνους μας εκεί που τους έφτασε και που τώρα τους θαυμάζουμε.
Τη ίδια στιγμή, που αντιθέτως, παραθέτουμε με κάθε άνεση και με την ευχέρεια ενός μαθηματικού αξιώματος, παραγράφους από κείμενα ανθρώπων που δεν μάτωσαν, δεν πόνεσαν, δεν γέννησαν, και γενικώς δεν προσέφεραν το παραμικρό σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο.
Και αναφέρομαι σε παμπάλαια κείμενα που καμία ιστορική αξία δεν έχουν, παρά μόνο συναισθηματική για όσους στέκονται φίλα προσκείμενοι της αυτής θεωρίας που αυτά εμπεριέχουν.
Ενώ παράλληλα, ελεύθερα να αναιρούνται οι εκάστοτε ιστορικοί επειδή και μόνον μας ξεβολεύουν από την αλήθεια που με αυτή συνηθίσαμε να ζούμε, απλώς γιατί έτσι.
Παρακαλώ πολύ!!!
Ας δούμε λοιπόν πως έχουν τα πράγματα……
Ωραία τα κηρύγματα περί Αγάπης δεν λέω. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική και δεν έχει καμία σχέση με όλα αυτά που μας λένε τα ευαγγέλια.
Ο Σαούλ έστησε μία θρησκεία, με τη μόνη διαφορά, ότι ο Ιησούς ………..δεν το ξέρει!!!!
* Υιοί Δαυίδ
Actus Apostolorum ( Πράξεις Αποστόλων )
Οποιοσδήποτε που κατέχει κάπως τα αρχαία Ελληνικά, θα αποδώσει τους όρους αυτούς σαν Διήγηση για την δράση των Αποστόλων. Ο πληθυντικός όμως που χρησιμοποιείται εδώ, δημιουργεί προβλήματα γιατί τα πρώτα 15 κεφάλαια αναφέρονται σχεδόν αποκλειστικά στον Σίμωνα Πέτρο και από το 15 και μετά, γίνεται λόγος αποκλειστικά και μόνο στον Σαούλ. Για τους άλλους Απόστολους δεν γίνεται λόγος παρά μόνο περιληπτικά.
Υπάρχουν μικρές αναφορές για τον Ιάκωβο τον Μεγάλο, τον Ιάκωβο τον Μικρό και τον Φίλιππο. Ο τελευταίος μάλιστα δεν είναι ο Απόστολος αλλά ένας διάκονος που τον εκλέξανε μαζί με άλλους έξη. Ο Απόστολος Φίλιππος που αναφέρεται στην αρχή, δεν είναι το ίδιο πρόσωπο και κανείς δεν έμαθε ποτέ πως εξαφανίστηκε και γιατί. Το ίδιο συμβαίνει με τον Ανδρέα, τον Θωμά, τον Βαρθολομαίο και τον Ιούδα. Για τα πρόσωπα αυτά δεν υπάρχει καμία αξιόπιστη ιστορική πληροφορία, παρά μόνο αυτό που αναφέρει ο Ευσέβιος της Καισάρειας και θα το δούμε παρακάτω.
Ο Καρδινάλιος Duchesne γράφει για τα άτομα αυτά που στην πραγματικότητα ήταν αδέλφια, συγγενείς και συναγωνιστές του Ιησού στην εθνική Εβραϊκή αντίσταση : ”Εκτός από τον Ιωάννη, όλοι οι άλλοι Απόστολοι χάθηκαν χωρίς να αφήσουν ιστορικά ίχνη για την δράση τους. Οι πληροφορίες που έχουμε για αυτούς, είναι δημιουργήματα της παραδοσιακής φήμης, όπου η λαϊκή φαντασία ανακατεύεται με τις αλλογενείς θρησκευτικές παραδόσεις”.
Επίσης ένας από τους σημαντικότερους εκκλησιαστικούς πατέρες των πρώτων χριστιανικών χρόνων, ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας, γράφει :
”Αυτοί που κήρυξαν τον λόγο του Κυρίου δεν ήταν όλοι εκλεκτοί μαθητές του, ούτε και όλοι πέθαναν στο όνομά του. Ανάμεσα σε αυτούς που δεν πέθαναν στο όνομά του ήταν ο Ματθαίος, ο Φίλιππος, ο Θωμάς και πολλοί άλλοι.”
Η ίδια η λέξη “Απόστολος” σημαίνει “Απεσταλμένος, Αγγελιαφόρος”.
Η Λατινική λέξη “Apostolus” θα μπορούσε να ερμηνευτεί με την αρχαία Ελληνική λέξη “Άγγελος”. Στα Λατινικά ονόμαζαν “Apostoli” τα επίσημα δικογραφικά έγγραφα που έστελνε το ένα δικαστήριο στο άλλο. Ο Σαούλ απαιτώντας την εκδίκαση της υπόθεσής του από το αυτοκρατορικό δικαστήριο έκανε μια “Acta Apostoli”.
Οι Απόστολοι λοιπόν αποχώρησαν διακριτικά από το προσκήνιο και ίσως να βρούμε μια εξήγηση σε ένα περίεργο κείμενο του Ματθαίου.
”Οι δε ένδεκα μαθηταί επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν εις το όρος ου ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς και ιδόντες αυτόν προσεκύνησαν αυτώ, οι δε εδίστασαν.”
Βλέπουμε λοιπόν πως αντικρίζοντας τον Ιησού ή τον σωσία του, μερικοί από τους μαθητές του αμφιβάλλουν για την αληθοφάνεια του οράματος. Έτσι δικαιολογείται αυτή η διακριτική επιφύλαξη και η οριστική αποχώρηση αργότερα από την δράση του κινήματος των Ζηλωτών, αλλά και από την ιστορική του παρουσίαση. Ακόμα, σε ότι αφορά την υποθετική παραμονή του Σίμωνα Πέτρου στην Ρώμη και την σταύρωσή του εκεί με το κεφάλι προς τα κάτω, οι Επιστολές του Σαούλ, δεν αναφέρουν ούτε λέξη, αλλά ακόμα δεν αναφέρεται ούτε στις Επιστολές του Ιωάννη, του Ιακώβου και ούτε στις Πράξεις των Αποστόλων.
Τον τέταρτο αιώνα ο Ευσέβιος της Καισάρειας ομολογεί :
”Έτσι είχαν οι υποθέσεις των Εβραίων. Όσο για τους Αγίους Αποστόλους και τους μαθητές του Σωτήρα μας, δεν γνωρίζουμε τίποτα περισσότερο από το ότι διασκορπίστηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Θωμάς πήγε στην χώρα των Πάρθων, ο Ανδρέας στην Σκυθία, ο Ιωάννης στην Ασία. Φαίνεται ότι ο Πέτρος πήγε στον Πόντο, στην Γαλατία, στην Βιθυνία, στην Καππαδοκία, και στην Ασία για να κηρύξει στους Εβραίους της διασποράς.”
Είναι γεγονός πως οι Άγιοι Απόστολοι δεν άφησαν πίσω τους κανένα κείμενο γραμμένο από το χέρι τους, που να αποδεικνύει την αληθοφάνεια της παραδοσιακής φήμης που χρησιμεύει σαν όργανο προπαγάνδας του χριστιανισμού εδώ και είκοσι αιώνες. Το Θεολογικό Καθολικό Λεξικό γράφει :
”Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας γνώριζε και αυτός την προφορική παράδοση που προερχόταν από τους Αποστολικούς κύκλους αλλά όχι από τους ίδιους τους Απόστολους. Ο ίδιος μάλιστα αναφέρει ότι οι Απόστολοι δεν έγραψαν απολύτως τίποτα. Η διδαχή έφτασε στις μέρες μας από τους Απόστολους με προφορικό τρόπο.”
Έχοντας υπ’ όψη τις ομολογίες αυτές, μπορούμε πλέον να κρίνουμε το ποσοστό της αυθεντικότητας των ευαγγελίων που “υποτίθεται” ότι τα έγραψαν οι ίδιοι οι Απόστολοι.
* Ο Εζεκίας από τα Γάμαλα
Το 46 π. Χ. κυβερνήτης της Γαλιλαίας, είναι ο Ηρώδης, δεύτερος γιος του Αντίπατρου. Την εποχή που αναλαμβάνει το αξίωμα αυτό, είναι μόλις 27 ετών. Μετά από αμέτρητες καταδιώξεις και πολύνεκρες μάχες, οι Ιδουμαίοι και Σύριοι μισθοφόροι του, καταφέρνουν να συλλάβουν τον Εζεκία που παρενοχλούσε με την επαναστατική του δραστηριότητα τη Ρωμαϊκή επαρχία της Συρίας και τις περιοχές της Άνω Γαλιλαίας. Ο Ηρώδης διατάζει την σταύρωσή του και αυτό το γεγονός συνέβη το 43 π. Χ. Αμέσως έπειτα ο Αρχιερέας και ηγεμόνας του Ισραήλ Υρκανός, καλεί τον Ηρώδη να παρουσιαστεί μπροστά του και τον κατηγορεί για τον θάνατο του Εζεκία. Ο Ηρώδης όμως καταφέρνει να γλιτώσει από τις συνέπειες του εγκλήματός του γιατί διαθέτει την υποστήριξη της Ρώμης και ο Υρκανός διστάζει να αναμετρηθεί μαζί της. Πράγματι ο Αυτοκρατορικός αντιπρόσωπος επεμβαίνει για να σώσει τον Ηρώδη: Ο Ηρώδης πρέπει να απαλλαγεί από οποιαδήποτε κατηγορία άσχετα αν είναι ένοχος η όχι. Το παραπάνω διάταγμα το υπέγραψε ο κυβερνήτης της Συρίας Sextus και παραλήπτης ήταν ο Υρκανός. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό, έμμεσα αναγνωρίζεται ο νόμιμος χαρακτήρας των αγώνων του Εζεκία. Και δημιουργείται το ερώτημα. Για ποιο λόγο ο Υρκανός ενδιαφέρθηκε να τιμωρήσει τον Ηρώδη που εξετέλεσε έναν αρχιληστή; Απλούστατα γιατί ο αρχιληστής αυτός ήταν Υιός Δαυίδ και η ληστρική του δράση ήταν μέρος από την επαναστατική δραστηριότητα των Ιουδαίων, απόλυτα νόμιμη στα μάτια του Υρκανού. Γνωρίζει άλλωστε ότι η δική του δυναστεία είναι περαστική και ότι η γνήσια οικογένεια που πρέπει να βασιλέψει στο Ισραήλ είναι η δυναστεία του Δαυίδ. Υπάρχει άλλωστε η Θεϊκή εγγύηση που δόθηκε στον ίδιο τον Δαυίδ δια στόματος προφητών.
-Σαμουήλ: ”Αφού πληρωθώσιν αι ημέραι σου και κοιμηθής μετά των πατέρων σου, θέλω αναστήσει μετά σε το σπέρμα σου και θέλω στερεώσει την βασιλείαν σου.”
-Σαμουήλ: ”Και θέλει στερεωθή ο οίκος σου και η βασιλεία σου έμπροσθέν σου έως αιώνος. Ο θρόνος σου θέλει είναι στερεωμένος εις τον αιώνα.”
Πράγματι, ο Εζεκίας από τα Γάμαλα, είχε έναν γιο που τον διαδέχθηκε στο επαναστατικό κίνημα και στην διεκδίκηση του θρόνου του Ισραήλ. Αυτός ήταν:
* Ο Ιούδας από τα Γάμαλα
…….που ο Ηρώδης τον είχε πιάσει με τρομερές δυσκολίες. Ο Ιούδας συγκέντρωσε στην Γαλιλαία, γύρω από την Σεπφόριδα μια μεγάλη ομάδα από αποφασισμένους επαναστάτες και εξαπέλυσε μια επίθεση ενάντια στα βασιλικά ανάκτορα. Άρπαξε όσα όπλα βρήκε εκεί και όλους τους θησαυρούς.
Με τις εκστρατείες του και τις ένοπλες ληστείες του, τρομοκρατούσε όλη την περιοχή. Απαιτούσε να του αποδίδουν τιμές βασιλιά. Το γεγονός ότι ο Ιούδας καταλαμβάνοντας το παλάτι της Σεπφόριδας και διώχνοντας αυτούς που θεωρεί καταπατητές των δικαιωμάτων του, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να διεκδικήσει αυτό που νόμιμα ανήκει στην οικογένειά του. Το δικαίωμα του θρόνου του Ισραήλ. Ο Ιούδας από τα Γάμαλα και ο πατέρας του ο Εζεκίας κάθε άλλο παρά κοινοί ληστές ήταν. Και οι δυο στήριζαν την δράση τους στην βασιλική τους καταγωγή. Ο Ιούδας από τα Γάμαλα που σταυρώθηκε κατά την διάρκεια της δεύτερης εξέγερσης του 6 π. Χ. είχε πολλούς γιους. Οι έξη από αυτούς χάθηκαν με βίαιο θάνατο που τους τον επέβαλε η Ρώμη. Ο πιο γνωστός από αυτούς είναι βέβαια ο πρωτότοκος. Ο διάδοχός του στο επαναστατικό κίνημα, που δεν είναι άλλος από τον Ιησού.
* Ο Ιησούς.
Φτάνουμε λοιπόν στον Ιησού και τα ….μαχαίρια!!! Το να είσαι ηγέτης του κινήματος των Ζηλωτών, το να κάνεις αντίσταση ενάντια στους κατακτητές Ρωμαίους, με συνέχεια και με συνέπεια τηρώντας την παράδοση που σε θέλει Υιό Δαυίδ, για να επαναφέρεις την οικογένειά σου στον βασιλικό θρόνο του Ισραήλ, δεν είναι λίγο πράγμα. Παίζεις καθημερινά με τη ζωή σου και γνωρίζεις πολύ καλά τι σε περιμένει εάν συλληφθείς. Ο Ιησούς το ξέρει αυτό. Ξέρει ότι εάν συλληφθεί θα οδηγηθεί στο σταυρό, όπως ο παππούς του Εζεκίας (και όχι ο Ιακώβ ή ο Ηλί όπως μας λένε τα ευαγγέλια) και ο πατέρας του Ιούδας (και όχι βέβαια ο Ιωσήφ). Τα πράγματα έχουν στενέψει. Όλο και περισσότερο οι Ρωμαίοι τον έχουν στριμώξει και το τέλος είναι κοντά. Ξέρει ότι θα συλληφθεί. Ολόκληρο λοιπόν το κεφάλαιο ΚΒ’ του Λουκά, αναφέρεται στη νύχτα της σύλληψης του Ιησού. Δεν απομονώνω λοιπόν μία πρόταση έτσι στα ξεκάρφωτα και πιστέψτε με, δεν έχει νόημα να το παραθέσω ολόκληρο και να σας κουράζω. Άλλωστε μπορείτε να το βρείτε. Έτσι δεν είναι;
Με λίγα λόγια, είναι η νύχτα που πηγαίνει μαζί με τους “μαθητές” του στο όρος των Ελαιών και καταφθάνει αργότερα ο Ιούδας Ισκαριώτης με το Ρωμαϊκό απόσπασμα και τη φρουρά του ναού.
Λουκάς ΚΒ’
-49: ιδόντες δε οι περί αυτόν το εσόμενον είπαν, Κύριε, ει πατάξομεν εν μαχαίρα;
Οι συνθήκες της σύλληψης του Ιησού, δείχνουν καθαρά, ότι δεν πρόκειται για έναν πνευματικό διδάσκαλο, αλλά για έναν επικίνδυνο αντιστασιακό ηγέτη. Στο όρος των Ελαιών, συνέβη μια πραγματική μάχη. Δεν είναι δυνατόν να εννοούσαν ότι θα έψαχναν εκείνη την ώρα να βρουν μαχαίρια. Κατά συνέπεια, είναι όλοι τους οπλισμένοι. Και αυτό, γιατί ακολούθησαν την εντολή που τους έδωσε ο Ιησούς την προηγουμένη ημέρα:
-36: είπεν δε αυτοίς, Αλλά νυν ο έχων βαλλάντιον αράτω, ομοίως και πήραν, και ο μη έχων πωλησάτω το ιμάτιον αυτού και αγορασάτω μάχαιραν.
Το πρώτο συμπέρασμα που βγαίνει από τις παραπάνω φράσεις, είναι ότι αυτοί που δεν έχουν μαχαίρια είναι λίγοι, γιατί λέει "ο μη έχων" που σημαίνει "αυτός που δεν έχει ακόμα". Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι όλοι μαζί, είναι αρκετοί για να τα βάλουν με το Ρωμαϊκό απόσπασμα και την φρουρά του Ναού, αλλιώς δεν θα ρωτούσαν "ει πατάξομεν εν μαχαίρα;"
Άρα λοιπόν, δεν πρόκειται για μια ομάδα 12 πιστών που ακολουθούν έναν ειρηνόφιλο και πράο προφήτη. Αυτή είναι συμπεριφορά οπλισμένων ανθρώπων με αρχηγό. Και είναι φυσικά, πολλοί περισσότεροι από 12.
Θα κάνω μία παρένθεση για να γράψω λίγα σημαντικά πράγματα για τον Σίμωνα-Πέτρο και τον Ιούδα Ισκαριώτη και θα επιστρέψω στη νύχτα της σύλληψης.
* Σίμων Πέτρος
Υπάρχουν αρκετοί μελετητές που αποδεικνύουν ότι ο Πέτρος δεν ήρθε ποτέ του στην Ρώμη. Μόνο ο Σαούλ πήγε στην Ρώμη. (Λούθηρος)
Η φήμη ότι ο Πέτρος πέθανε στη Ρώμη, εμφανίστηκε στις αρχές του τρίτου αιώνα. Ο Πάπας Πίος ο ενδέκατος δήλωσε : “Ο Πέτρος δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στη Ρώμη.”
Ο Σίμων Πέτρος εξαφανίζεται απότομα από τις Πράξεις των Αποστόλων μέσα σε μερικές αράδες. Τον συλλαμβάνουν, τον φυλακίζουν και καθώς κοιμάται αλυσοδεμένος, ένας άγγελος εμφανίζεται ξαφνικά, οι αλυσίδες σπάνε, οι πόρτες ανοίγουν από μόνες τους και ο Πέτρος βρίσκεται ελεύθερος. Ύστερα τίποτα. Αυτό είναι όλο και πουθενά πλέον δεν θα ακούσουμε να γίνεται λόγος για τον Σίμωνα Πέτρο. Ο Φλάβιος Ιωσήφ μας δίνει την πληροφορία ότι ο Πέτρος και ο αδελφός του ο Ιάκωβος σταυρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ το 47. Στην Ιερουσαλήμ λοιπόν και όχι στη Ρώμη. Θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι σε αυτή την περιοχή ξεσπούσαν ασταμάτητα εξεγέρσεις και οι Ρωμαϊκές Αρχές την επέβλεπαν με ιδιαίτερη προσοχή. Ακόμα, ένας Εβραίος έπρεπε να έχει ειδική βίζα για να ταξιδέψει στην Ιταλία. Ο Αυτοκράτορας Τιβέριος είχε απαγορέψει την παραμονή ελεύθερων Εβραίων στην Ιταλία από το 19 και ο Κλαύδιος επικύρωσε την απαγόρευση το 49. Έτσι όσοι Εβραίοι υπήρχαν ακόμη στη Ρώμη, ήταν σκλάβοι. Γνωρίζοντας όλες αυτές τις δυσκολίες, μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι ο Σίμων Πέτρος που τα ίδια τα ευαγγελικά κείμενα τον χαρακτηρίζουν Ζηλωτή, Σικάριο και Ισκαριώτη, κατάφερε να πάρει άδεια από τις Ρωμαϊκές δυνάμεις κατοχής για ένα ταξίδι στη Ρώμη. Στο κάτω- κάτω τι δουλειά είχε εκεί πέρα; Αφού το κίνημα των Ζηλωτών, μετά τον θάνατο του πρωτότοκου αδελφού του, δηλαδή του Ιησού, τον αναγνώριζε ηγέτη του μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο τον αδελφό του Ιησού (προς Γαλάτες).
Και η δράση του κινήματος αφορούσε αποκλειστικά την Παλαιστίνη. Επίσης υπάρχει και η παραίνεση του ίδιου του Ιησού στο θέμα αυτό : ”εις οδόν εθνών μη απέλθητε. Πορεύεσθε δε μάλλον προς τα πρόβατα τα απολωλότα οίκου Ισραήλ”. (Ματθαίος)
Ακόμα ο Ιησούς, διέταξε τους Αποστόλους να μην απομακρυνθούν από την Ιερουσαλήμ για 12 χρόνια και η απαγόρευση αυτή έληγε λογικά το 47. Την χρονιά δηλαδή που ο Πέτρος και ο Ιάκωβος σταυρώθηκαν στην Ιερουσαλήμ. Βλέπουμε δηλαδή ότι οι παραπάνω ομολογίες αποτελούν ακύρωση της αποστολής που ανάθεσε αυθαίρετα στον εαυτό του ο Σαούλ και δικαιολογούν απόλυτα την αντιπάθεια, την καχυποψία και το μίσος που έτρεφαν απέναντί του οι διάδοχοι του Ιησού στην ηγεσία του πολιτικού μεσσιανισμού. Και αυτή η αντιπάθεια φαίνεται ότι συνεχίστηκε και σε μεταθανάτιο επίπεδο, προπάντων αν ο πανούργος Σαούλ ήταν ο πραγματικός υποκινητής της σύλληψης και της σταύρωσης του Πέτρου και του Ιάκωβου.
Οι Μάρκος και Λουκάς, σχεδόν πανομοιότυπα μας διηγούνται το επεισόδιο που ο Ιησούς εμπιστεύεται στον Πέτρο την διακυβέρνηση του κινήματος. Ο Ματθαίος κάνει το ίδιο μόνο που από ένα σημείο και έπειτα παρεμβάλλει ένα κείμενο που οι προηγούμενοι δυο αγνοούν, ο δε Ιωάννης αγνοεί το επεισόδιο εντελώς. Τελικά, αν αφαιρέσουμε τις λίγες αράδες όπου αναφέρεται με περιληπτικό τρόπο η δράση των ένδεκα, δεν γνωρίζουμε τίποτα το αξιόλογο για αυτούς από επίσημες εκκλησιαστικές πηγές που να είναι ιστορικά αποδεδειγμένο. Η ιστορική μεθοδολογία δεν παραμερίζεται σαν σύστημα και δεν σταματάει ούτε περιορίζεται από τα δογματικά ταμπού. Επί πλέον ο αληθινός ιστορικός είναι από την φύση του πολύ περίεργος.
Χαρακτηρίζεται από την ιδιοσυγκρασία του ανακριτή που από επαγγελματικό ένστικτο θεωρεί την κάθε σιωπή ενοχοποιητικό στοιχείο, ακριβώς επειδή αποτελεί άρνηση σε μια ερώτηση. Κατά συνέπεια η άρνηση κρύβει κάτι το σημαντικό και σε αυτό το σημείο πρέπει να επικεντρώσει την έρευνά του.
Αντίθετα, ο σεβάσμιος ιστορικός είναι ένας κοινός ιστοριογράφος που δεν εξυπηρετεί την ιστορία.
Ο Φλάβιος Ιωσήφ λοιπόν μας λέει :
“Την εποχή του Τιβέριου, έπεσε στην Ιουδαία μεγάλος λιμός και συνελήφθησαν οι γιοι του Ιούδα από τα Γάμαλα ο Ιάκωβος και ο Σίμων που ο Τιβέριος διέταξε να τους σταυρώσουν.”
Ο Ευσέβιος της Καισάρειας μας λέει ότι την εποχή της πείνας ο Ιάκωβος και ο Σίμων ήταν στην Ιερουσαλήμ. Άρα είμαστε γύρω στο 46 με 47 και όλα συμπίπτουν.
Θα παρατηρήσουμε ακόμα ότι σε πολλά κείμενα αυτοί οι δυο αναφέρονται πάντα μαζί. Κατά συνέπεια ο Σίμων Πέτρος δεν πέθανε στην Ρώμη το 64 η το 67 σταυρωμένος με το κεφάλι προς τα κάτω ύστερα από δική του επιθυμία.
Έχει αποδειχθεί ιστορικά, ότι οι πολιτικοί εγκληματίες σταυρώνονταν με το κεφάλι προς τα κάτω και δεν τίθεται θέμα να εκδηλώσει ο μελλοθάνατος επιθυμία πάνω σε αυτό. Απλά στην περίπτωση του Ιησού έγινε εξαίρεση.
Η απορία λοιπόν, είναι εύλογη. Τι έκανε αυτά τα είκοσι χρόνια που μας χωρίζουν από το 47 που εξαφανίζεται από τα κείμενα της Καινής Διαθήκης, μέχρι το 67 που υποτίθεται ότι πέθανε στην Ρώμη;
Και κάτι άλλο. Ο Σίμων και ο Ιάκωβος είχαν πολλά αδέλφια. Μας το λένε τα ευαγγέλια. ”ουχ ούτος εστί ο τέκτων, ο υιός της Μαρίας, αδελφός δε Ιακώβου και Ιωσή και Ιούδα και Σίμωνος”. (Μάρκος)
Ο όρος αδελφός ή αδελφοί την εποχή εκείνη σημαίνει ακριβώς αδελφός εξ αίματος. Ο Τέκτων βέβαια είναι ο Ιησούς και αφού είναι αδελφός του Ιάκωβου και του Σίμωνα που είναι γιοι του Ιούδα από τα Γάμαλα (Φλάβιος Ιωσήφ) τότε και ο Ιησούς είναι γιος του Ιούδα από τα Γάμαλα. Η απόδειξη αυτή πρέπει να ικανοποιεί όσους ασχολούνται σοβαρά με το θέμα, γιατί το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η Μαρία, η θνητή μητέρα του Ιησού τον συνέλαβε όπως όλες οι γυναίκες συλλαμβάνουν τα παιδιά τους. Δεν πήγε δηλαδή κανένας άγγελος να την επισκεφθεί εκ μέρους ενός Αγίου Πνεύματος, ή μιας τριαδικής Θεότητας κάτι που ήταν απόλυτα άγνωστο τότε στο Ισραήλ. Γιατί αν υποθέσουμε ότι την εποχή εκείνη τολμούσε κάποιος να διακηρύξει την τριαδικότητα του Ενός και Μοναδικού Θεού, θα καταδικαζόταν άμεσα για βλασφημία.
Ενδιαφέρον αποτελεί η εισαγωγή της Εβραϊκής προσευχής :
“Schema Israel. Adonai Elohenou. Adonai Echad”. Που θα πει : “Άκου Ισραήλ. Ο Κύριος ο Θεός μας. Ο Κύριος είναι ένας”. Κατά συνέπεια, οποιαδήποτε εκδοχή για την τριαδικότητα αυτού του ΕΝΑ αποτελεί στα Εβραϊκά πλαίσια μια καθαρή βλαστήμια.
Ο Σίμων ο Ζηλωτής λοιπόν, ο Σίμων ο Καναϊτης, ο Σίμων ο Ισκαριώτης και ο Σίμων που ο ίδιος ο Ιησούς αποκαλεί “Bar-Jonna”, είναι το ίδιο πρόσωπο. Είναι γιος του Ιούδα από τα Γάμαλα και αδελφός του Ιησού. Είναι ο Σίμων που σταυρώθηκε στην Ιερουσαλήμ το 47. Όσον αφορά την μετάβαση στη Ρώμη, είναι ένα ψευδές και ανιστόρητο κατασκεύασμα προκειμένου να αποκτήσει η Ρώμη και συγκεκριμένα ο Πάπας την πρωτοκαθεδρία του xριστιανισμού, με το συλλογισμό ότι αφού η κεφαλή της Εκκλησίας του Χριστού πήγε στη Ρώμη όπου και σταυρώθηκε, είναι λογικό να είναι ο εκάστοτε Πάπας της Ρώμης η κεφαλή της Εκκλησίας του Χριστού και ο αντιπρόσωπος του Θεού επί της γης. Και εκατομμύρια πιστών που αγνοούν την ιστορία της ίδιας τους της θρησκείας, προσκυνούν το θεοποιημένο πρόσωπο του Πάπα και φιλούν με ευλάβεια τις παντόφλες του.
* Ιούδας ο Ισκαριώτης
Στα διάφορα εδάφια των Ευαγγελίων που γίνεται λόγος για τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, παρατηρούμε ότι σαν όνομα του πατέρα του αναφέρεται το όνομα Σίμων. Ο Σίμωνας αυτός, πολύ συχνά παίρνει μία προσωνυμία. Τον αναφέρουν σαν Κανανίτη, σαν καταγόμενο δηλαδή από την Κανά. Στα Εβραϊκά όμως, Κανά σημαίνει Ζήλος. Και η πόλη Κανά ήταν το στρατόπεδο των Ζηλωτών. Τον αναφέρουν σαν Ζηλωτή που στα Ελληνικά σημαίνει τον άνθρωπο που έχει Ζήλο. Τον αναφέρουν ακόμα σαν Ισκαριώτη όπως και τον γιο του. Ας μείνουμε λίγο σε αυτή τη λέξη. “Ish-Sicarioth”. Το πρώτο συνθετικό “Ish” σημαίνει Άντρας, Άνθρωπος και το δεύτερο είναι ο πληθυντικός της λέξης “Sika” που είναι η ονομασία του φοβερού γυριστού σπαθιού που έφεραν οι Ζηλωτές. Έτσι η λέξη “Ish & Sikarioth” σημαίνει τον Άνθρωπο τον οπλισμένο. (Άνθρωπος φονιάς) Έχω αναφέρει προηγουμένως, ότι ο Σίμων ο Βράχος (Κεφάς) ο Σίμων ο Ζηλωτής, ο Σίμων ο Κανανίτης και ο Σίμων ο Ισκαριώτης, ήταν ένα και το αυτό πρόσωπο. Ήταν ο Σίμων-Πέτρος, που ήταν αδελφός του Ιησού. Άρα ο Ιούδας που ήταν γιος του Πέτρου, ήταν ανεψιός του Ιησού. Ακόμα ο Σίμων, ήταν διάδοχος του Ιησού στην Δαυιδική οικογένεια και γι' αυτό, μετά τον θάνατο του Ιησού, από “Kepha” (Άνθρωπος Βράχος), θα γίνει “Kipaha” (Ένδοξος Συνεχιστής). Ας ξαναγυρίσουμε όμως στον Ιούδα.
(Ιωάννης ΣΤ’ 67-71) "Και εξ υμών εις διάβολος εστίν. Έλεγε δε τον Ιούδαν, Σίμωνος Ισκαριώτην, ούτος γαρ έμελλεν αυτόν παραδιδόναι, εις ων εκ των δώδεκα." Στο παραπάνω απόσπασμα, μιλάει καθαρά για τον Σίμωνα-Πέτρο κι' όταν μιλάει για τον Ιούδα, καθορίζει πως πρόκειται για τον γιο του Σίμωνα. Και ο Σίμωνας, είτε ο Ζηλωτής είναι , είτε ο Κανανίτης είναι , είτε ο Ισκαριώτης είναι, είναι ο ίδιος.
* Η νύχτα της προδοσίας
Ο Ιησούς εγκατέλειπε την Ιερουσαλήμ, για να πηγαίνει να αναπαύεται στο σπίτι του Ελεάζαρ (που εξελλήνισαν το όνομά του σε Λάζαρο και κατόπιν σε Ανδρέα. Ο ίδιος είναι ναι!!! Όσο και αν σας φαίνεται ……περίεργο ή αδιανόητο) στη Βηθανία. Όταν όμως αργότερα η Βηθανία έγινε γνωστή, τότε ο Ιησούς χρησιμοποιούσε την Γεσθημανή σαν κρυφό τόπο συνάντησης. Όμως ο Ιούδας πρόδωσε στους Ρωμαίους αυτό το καταφύγιο. Το Ελληνικό κείμενο στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, χρησιμοποιεί τη λέξη χιλίαρχος και πολύ σωστά στην Λατινική του μετάφραση χρησιμοποιείται ο όρος “Tribun” που είναι η ακριβής απόδοση του Χιλιάρχου. Ενός ανώτατου δηλαδή αξιωματικού που κατείχε την αμέσως επόμενη θέση μετά τον στρατιωτικό διοικητή της περιοχής. Η "Σπείρα" που όπως μας λέει ο Ιωάννης πήγε με τον Χιλίαρχο να συλλάβει τον Ιησού, αποτελείται από 600 έμπειρους πολεμιστές. Σε αυτούς, θα προσθέσουμε ακόμα 200 στρατιώτες της φρουράς των Φαρισαίων οπλισμένους με τόξα , βέλη, ακόντια, ασπίδες και πανοπλίες. Το γεγονός ότι ο Ιωάννης μας πληροφορεί ότι "έρχονται μετά όπλων" σημαίνει ότι δεν πρόκειται για μια απλή σύλληψη, αλλά για μια πολεμική επιχείρηση. Ακόμα ένας Χιλίαρχος, δεν πηγαίνει να κάνει μια σύλληψη με δέκα άνδρες, και αυτό είναι κάτι που δεν κάνει ούτε ο Εκατόνταρχος. Μια απλή σύλληψη με δέκα άνδρες θα την έκανε ένας υπαξιωματικός.
Όμως εδώ ο Ιούδας οδηγεί μια στρατιωτική δύναμη 800 ανδρών που επί κεφαλής έχουν έναν Χιλίαρχο.
Υ.Γ. 1: Έτσι λοιπόν Μπάμπη εξηγούνται όλα αυτά τα περί μαχαιριών και δεν παίρνω μία φράση στα ξεκάρφωτα.
Υ.Γ. 2: Και αφού ο Ιησούς ήταν γιος του Ιούδα από τα Γάμαλα, ποιος ήταν τότε ο Ιωσήφ; Ο Ιωσήφ είναι μια πλασμένη προσωπικότητα τελείως αντίθετη προς την πραγματική. Ο Ιούδας από τα Γάμαλα, ήταν νέος γιατί στο Ισραήλ οι άντρες παντρεύονταν πριν από τα 18 τους χρόνια. Του αντιπαραθέτουν τον Ιωσήφ που είναι ήδη γεροντάκος. Ο Ιούδας ήταν ένας άνθρωπος δυναμικός, ένας πολεμιστής. Τον καλύπτουν με έναν Ιωσήφ γερασμένο πράο και καλοκάγαθο. Ο Ιούδας πέθανε νέος. Το πολύ 45 χρονών. Τα ευαγγέλια ισχυρίζονται ότι ο Ιωσήφ πέθανε σε ηλικία 111 χρονών. Πρόκειται για μια αδέξια πανουργία. Αυτή η αντίθετη προσωπικότητα δημιουργημένη από τους ανώνυμους γραφείς του 4ου αιώνα, αποτέλεσε το απαραβίαστο τείχος, που πίσω του θάφτηκε το πτώμα της Αλήθειας.
"Οι ειλικρινείς άνθρωποι που ερευνούν τα κείμενα των Γραφών, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα κείμενα αυτά σταθεροποιήθηκαν στο τέλος του 6ου μεταχριστιανικού αιώνα". Αββάς Μπερζιέ.
No Guru, No Method, No Teacher...
[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 14-07-2005 02:50 ]
[
Quote:
|
Το μέλος Orfeus στις 13-07-2005 στις 17:38 έγραψε:
Το περίμενα αυτό… Άλλωστε έγινες πλέον προβλέψιμος. Εσύ και κάτι άλλοι, στερούμενοι παντελώς επιχειρημάτων, πετάτε ένα “είσαι εμπαθής και δογματικός” και ….καθαρίζετε. Τώρα μου λες ότι κάνω παραπληροφόρηση και ότι παραθέτω ψευδή και ανύπαρκτα στοιχεία. Είσαι προβοκάτορας!!!
|
|
1) ΨΕΥΔΗ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Οι αριθμοί των προγόνων του Ιησού που παρέθεσες ήταν αναληθείς, όπως το τόνισα και σε προηγούμενο post μου. Στη συνέχεια ο Μπάμπης σκανάρισε και παρέθεσε τα αντίστοιχα αποσπάσματα της Καινής Διαθήκης προς επιβεβαίωση των παραπάνω. Εσύ αρκέστηκες να πεις ότι μπορεί να έκανες λάθος. Τι μπορεί Γιώργο; Εδώ αποδεικνύεται περίτρανα ότι παρέθεσες λανθασμένα στοιχεία. Ερωτώ λοιπόν. Είναι ψευδή στοιχεία ή όχι όταν κάποιος παραθέτει άλλα αντί άλλων;
2) ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ. Γιατί επιμένεις και δεν αναγνωρίζεις τουλάχιστον τα λάθη σου; Πρόσεξε γιατί έτσι, θα βγεις χαμένος. Το Δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού. Αφού το θες λοιπόν, σε προηγούμενο post μου σου το τόνισα ξεκάθαρα. Που ανακάλυψες τη φράση "Πίστευε και μη, ερεύνα" μέσα στην Αγία Γραφή; Δεν υπάρχει πουθενά. Είναι ή δεν είναι αυτό ανύπαρκτο στοιχείο που το παραθέτεις σαν αληθινό;
Ανέφερα αυτά τα δύο στοιχεία σε προπροπροηγούμενο post μου, σαν χαρακτηριστικό δείγμα αναξιοπιστίας των πηγών σου. Έμεινα μόνο σε αυτά, γιατί δεν ήθελα να ασχοληθώ νομικίστικα ούτε είχα και το χρόνο να τα πιάσω όλα ένα ένα.
Αγαπητέ Γιώργο, αν παραθέτεις λάθος νούμερα αντί των πραγματικών κι ανύπαρκτες φράσεις σαν πραγματικές, είναι ή δεν είναι αυτό παράθεση ψευδών κι ανύπαρκτων στοιχείων. Είναι ή δεν είναι παραπληροφόρηση; Για ποια προβοκάτσια μιλάς λοιπόν;
Βέβαια εσένα από τη μεριά σου μπορεί να σε συμφέρει να υποβαθμίζεις τη σημασία των λάθος αριθμών και φράσεων, αλλά αυτό δεν αποχαρακτηρίζει την πλαστότητα των δεδομένων σου. Έτσι κι αλλιώς η αξιοπιστία των πηγών σου έχει θιγεί, κάτι για το οποίο επέστησα την προσοχή σου ήδη από το προηγούμενο topic. Αν τώρα εσύ εξιλεώνεσαι για τα παραπάνω, χαρακτηρίζοντάς με προβοκάτορα, δικαίωμά σου. Άλλωστε, το ύφος και το ήθος των μηνυμάτων μας, αντανακλά πάνω μας και μας χαρακτηρίζει.
Επίσης, δεν σου αφαίρεσα ποτέ καμιά επιλογή όπως ψευδώς μου καταμαρτυρείς:
"Ωραία τα γράφεις στη θεωρία. Στην πράξη όμως κολλάς. Εμένα ας πούμε για παράδειγμα, μου αφαιρείς την επιλογή να διάγω τον βίο μου με αγάπη εάν δεν είμαι χριστιανός."
Αντιθέτως, είπα σε προηγούμενο Post μου ότι αν εσύ προοδεύεις στην αγάπη μέσω της μελέτης της αρχαιοελληνικής γραμματείας ή οποιασδήποτε άλλης πηγής, εύγε σου και χαίρομαι γι αυτό. Το ξέχασες αυτό ή μήπως δεν σε συμφέρει να το θυμάσαι;
Έχει δίκιο λοιπόν ο Μπάμπης που λέει ότι στέκεσαι μόνο στα σημεία που θέλεις εσύ.
Ακόμη, ποτέ δεν σου απέδωσα άδικους χαρακτηρισμούς, όπως πάλι ψευδώς αναφέρεις. Κατ' αρχάς, ποτέ δεν σου απέδωσα προσωπικούς χαρακτηρισμούς, όπως εσύ που αδίκως με αποκάλεσες προβοκάτορα. Δεν σε χαρακτήρισα προσωπικά εμπαθή ούτε μια φορά. Σε προκαλώ να βρεις έστω και μια φράση μου που να σε αποκαλώ έτσι. Χαρακτήρισα εμπαθείς κάποιες συγκεκριμένες απόψεις σου κι ενέργειές σου κι όχι το πρόσωπό σου. Η διαφορά είναι τεράστια, λίγα Ελληνικά να ξέρει κάποιος, το κατανοεί. Άλλωστε δεν είμαι ο μόνος στο forum που σχημάτισε αυτή την εικόνα, εκφράστηκαν κι άλλοι με παρόμοιο τρόπο για το ύφος των μηνυμάτων σου.
Πάντως, εν πάση ειλικρίνεια, παρόλη την "προβοκατόρικη" ηθική μου, εγώ θα εξακολουθώ να σ' αγαπώ και να εύχομαι για σένα.
Είναι η Αγία Γραφή αλάθητη;
Είναι λάθος να συγχέεται η Θεοπνευστία της Αγίας Γραφής, με το "αλάθητο". Η Αγία Γραφή είναι αλάθητη ΜΟΝΟ σε θέματα σωτηρίας, και ΜΟΝΟ ερμηνευόμενη από την Εκκλησία, η οποία είναι και αυτή που έγραψε την Αγία Γραφή.
Οι περισσότεροι Προτεστάντες, συγχέουν τη Θεοπνευστία με το "αλάθητο". Ως συνέπεια αυτής της σύγχυσης, όχι μόνο παρερμηνεύουν την Αγία Γραφή, (εφόσον είναι ξεκομμένοι από την Εκκλησία), αλλά αυτές τις παρερμηνείες τους, προσπαθούν να τις αναγάγουν σε επιστημονικά αξιώματα, που δήθεν γράφτηκαν αλαθήτως από την Αγία Γραφή.
Ας δούμε πόσο λάθος είναι αυτή η άποψη, ότι δηλαδή η Αγία Γραφή είναι αλάθητη:
1) Η αλλοίωση των μεταφράσεων
2) Η αλλοίωση του χρόνου
3) Η αλλοίωση της μνήμης και της κατανόησης
4) Λάθη στην Αγία Γραφή
5) Συμπέρασμα
Η αλλοίωση των μεταφράσεων
Η Αγία Γραφή γράφτηκε σε δύο γλώσσες: Στην Ελληνική και στην Εβραϊκή. Κάθε γλώσσα, έχει τη δική της ιδιαίτερη έννοια για την κάθε λέξη, ιδιαίτερα για τις λέξεις με αφηρημένη έννοια. Εφόσον λοιπόν δεν γνωρίζουν όλοι Εβραϊκά και Ελληνικά, είναι λογικό να μεταφράζεται η Αγία Γραφή σε διάφορες γλώσσες. Όμως αυτές οι μεταφράσεις, ΠΑΝΤΑ αποτυγχάνουν να αποδώσουν το ακριβές νόημα των φράσεων και του σκεπτικού της πρωτότυπης γλώσσας. Όχι μόνο λόγω διαφορετικού εννοιολογικού "φορτίου" της κάθε λέξης σε κάθε γλώσσα, αλλά και λόγω των ιδιωματισμών της κάθε γλώσσας.
Αυτό σημαίνει, ότι η Αγία Γραφή, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι παραμένει όπως γράφτηκε, μόνο στη γλώσσα που γράφτηκε. Σημαίνει επίσης, ότι μόνο όποιος ξέρει Εβραϊκά και Ελληνικά, μπορεί να κατανοήσει το νόημα των λέξεων και των φράσεων, στην ακριβή πρωταρχική σημασία τους. Μάλιστα, ακόμα και ο Έλληνας, δεν κατανοεί Εβραϊκά, και ο Εβραίος δεν κατανοεί Ελληνικά. Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να κατανοήσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ την Αγία Γραφή ακριβώς όπως γράφτηκε, οποιαδήποτε γλώσσα κι αν γνωρίζει. Εκτός αν γνωρίζει τα Εβραϊκά και τα Ελληνικά ως μητρική του γλώσσα. Πόσοι τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο;
Η αλλοίωση του χρόνου
Ακόμα και τότε όμως, υπάρχει και άλλο πρόβλημα. Τόσο στην Παλαιά, όσο και στην Καινή Διαθήκη, έχουν γίνει προσθήκες και αφαιρέσεις ή μετατροπές, σε διάφορα σημεία της. Βεβαίως είναι μετατροπές μικρής δογματικής σημασίας, εφόσον ξεκαθαρίζονατι από άλλα σημεία, όμως δεν παύουν να είναι ΔΙΑΦΟΡΕΣ. Και δυστυχώς δεν έχουμε τα πρωτότυπα, για να γνωρίζουμε όλες, και ακριβώς τις διαφορές αυτές.
Και την κατάσταση δυσκολεύει ακόμα περισσότερο, το ότι από τη συγγραφή της Αγίας Γραφής ως σήμερα, πέρασαν ΧΙΛΙΕΤΙΕΣ. Οι άνθρωποι τότε, είχαν διαφορετική αντίληψη για πολλά πράγματα. Και είχαν διαφορετική αντίληψη για την ακριβή έννοια της κάθε λέξης. Ακόμα, γράφτηκαν αυτά σε μια γλώσσα που σήμερα δεν χρησιμοποιείται πλέον. Και αυτό σημαίνει, ότι ακόμα και στα Εβραϊκά και τα Ελληνικά, ακόμα και αν κάποιος τα γνωρίζει ως μητρική του γλώσσα, δεν είναι δυνατόν να κατανοεί τις λέξεις με την ίδια ευκολία και έννοια που τις κατανοούσαν οι άνθρωποι της εποχής που τα έγραψαν! Και αν αυτό συμβαίνει στην Καινή Διαθήκη, που γράφτηκε "μόνο" 2000 χρόνια πριν, πόσο μάλλον στην Παλαιά, που άρχισε να γράφεται πριν από 3500 χρόνια!
Η αλλοίωση της μνήμης και της κατανόησης
Υπάρχει ένα παιδικό παιχνίδι, το "χαλασμένο τηλέφωνο". Λέει ένα παιδί σε ένα άλλο μια φράση ή μια ιστορία, και το ένα παιδί, τη λέει στο επόμενο, ανάλογα με το τι θυμόταν, και το το κατάλαβε. Όταν φθάνει στο τελευταίο παιδί η φράση ή η ιστορία, έχει υποστεί δραματικές αλλαγές, συχνά είναι εντελώς άσχετη με την αρχική!
Σκεφθείτε λοιπόν, ότι ο συγγραφέας ενός κειμένου της Αγίας Γραφής, συχνά μας γράφει αυτό που θυμόταν, ή αυτό που κατάλαβε από μια ομιλία, ή μια ιστορία. Μερικοί ακόμα, όπως ο Ευαγγελιστής Λουκάς, δεν ήταν καν αυτόπτες μάρτυρες των όσων έγραψαν, αλλά μας μεταφέρουν όσα "διερεύνησαν" από τους αυτόπτες, όπως ο Λουκάς παραδέχεται στην αρχή του βιβλίου του (Λουκάς 1/α: 2). Εκεί λέει: "καθώς παρέδοσαν ημίν οι απ’ αρχής αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου". Έχουμε λοιπόν για παράδειγμα τον Χριστό που μίλησε, αυτόν που τον άκουσε και κατάλαβε όσα κατάλαβε, τον Λουκά, στον οποίο μεταφέρθηκαν αυτά τα λόγια, και τον τρόπο που τα κατάλαβε ο Λουκάς. Στη συνέχεια, έχουμε τον Λουκά να τα καταγράφει, και εμάς με τη σειρά μας, να τα διαβάζουμε, και να τα κατανοούμε με τους δικούς μας περιορισμούς και τις δικές μας προκαταλήψεις και αντιλήψεις. Πολύ δε περισσότερο, όταν αυτά καταγράφηκαν, πολλά χρόνια μετά από τον καιρό που ειπώθηκαν, και μεσολάβησε το "σφουγγάρι" της μνήμης!
Είναι προφανές από τα παραπάνω, ότι δεν είναι δυνατόν, αυτά που κατανοεί ο καθένας μας σε κάθε σημείο, να είναι αυτά ακριβώς που ακούστηκαν πράγματι από τον Χριστό! Για παράδειγμα, ο Λουκάς αναφέρει μια φράση του Χριστού από την "επί του όρους ομιλία", ως εξής: "μακάριοι οι πτωχοί, ότι υμετέρα εστίν η βασιλεία του Θεού" (Λουκάς 6/ς: 20). Αντιθέτως ο Ματθαίος την αναφέρει ως εξής: "μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών" (Ματθαίος 5/ε: 3). Όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί, άλλο είναι "οι πτωχοί", και άλλο "οι πτωχοί το πνεύματι". Και έστω και αν ισχύουν και οι δύο αυτές φράσεις για τη Χριστιανική πίστη, δεν είπε ο Χριστός και τα δύο. Ένα από τα δύο είπε. Τι ακριβώς είπε; Είναι σαφές ότι τα λόγια του, μεταφέρθηκαν διαφορετικά, από τον έναν εκ των δύο Ευαγγελιστών! Γιατί εδώ, μεσολάβησε η προσωπική κατανόηση του μεταφέροντος τον λόγο του Χριστού, και η μνήμη του.
Λάθη στην Αγία Γραφή
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι δεν είναι δυνατόν να ισχυρίζεται κάποιος, ότι "θεοπνευστία" σημαίνει "αλάθητο". "Η δύναμις του Κυρίου, εν ασθενεία τελειούται" (Β΄ Κορινθίους 12/ιβ: 9). Ο Θεός εκπληρώνει το σκοπό του, μέσα από την ανθρώπινη αδυναμία και τα λάθη. Και τότε είναι φανερό, ότι δεν είναι κανένας άνθρωπος ο αλάθητος οδηγός και φωστήρας, αλλά ΜΟΝΟ ο Θεός είναι Αυτός που μπορεί να οδηγήσει ασφαλώς την Εκκλησία Του.
Η Αγία Γραφή δεν είναι "υπαγορευμένο κείμενο". Οι συγγραφείς της, δεν είχαν τη συναίσθηση, ότι αυτό που έγραφαν θα ενσωματωθεί στην Αγία Γραφή. Έγραφαν περί της Αποκάλυψης του Θεού σε αυτούς. Δεν τους υπαγόρευσε ο Θεός την Αγία Γραφή, υπό τύπον προϊσταμένου και γραμματέως, όπως έχουν την εντύπωση πολλοί Προτεστάντες. Κατέγραψαν κάποια πράγματα ωφέλιμα, (είτε κατ' εντολήν του Θεού, είτε από μόνοι τους), στα οποία υπήρχε και Θεία Αποκάλυψη. Και αυτή η Θεία Αποκάλυψη που ΠΕΡΙΕΙΧΑΝ, τα έκανε να συγκαταριθμηθούν από την Εκκλησία ως "Θεόπνευστα". Δεν ήταν ολόκληρα "Θεία Αποκάλυψη". Αλλά ΠΕΡΙΕΙΧΑΝ Θεία Αποκάλυψη. Αυτό σημαίνει, ότι δεν είναι σωστό να θεωρούμε κάθε τους λέξη ως "αλάθητη". Αλλά μόνο εντός της παράδοσης της Εκκλησίας είναι δυνατόν να γίνει η ορθή κατανόηση του κειμένου.
Αν ο σκοπός του Θεού ήταν να είναι η Αγία Γραφή αλάθητη, ΘΑ ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΥΧΕΙ! Γιατί έχοντας υπ' όψιν όλα τα παραπάνω προβλήματα που αναφέραμε, ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι δυνατόν να τη διαβάσει, και να ισχυρισθεί ότι διαβάζει και αντιλαμβάνεται το ακριβές νόημα που είχε υπ' όψιν του ο συγγραφέας του κάθε βιβλίου της. Έστω και αν γνώριζε Ελληνικά η Εβραϊκά! Το ακριβές νόημα της Θείας Αποκάλυψης, δεν είναι δουλειά της Αγίας Γραφής, αλλά ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ συνολικά και διαχρονικά.
Αλλά η Αγία Γραφή, ως Θεόπνευστο σύγγραμμα, είναι γραμμένο με τη Θεία Πρόνοια. Και ΤΙΠΟΤΑ εκεί μέσα, δεν είναι τυχαίο. Ο Θεός δια της Εκκλησίας Του, φρόντισε να γραφεί και να μαζευτεί, οτιδήποτε χρειαζόταν για το σκοπό της Αγίας Γραφής.
Αυτό σημαίνει, ότι έχουν το σκοπό τους εκεί, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΘΗ!
Τι σκοπό θα μπορούσε να εξυπηρετεί ένα ολοφάνερο λάθος στην Αγία Γραφή; Μα φυσικά θα ήταν ο καλύτερος τρόπος, για να μας δείξει ο Θεός, ότι η Προτεσταντική άποψη της "αλάθητης" Αγίας Γραφής είναι λάθος! Ότι έτσι ο πιστός, δεν είναι δικαιολογημένος να "κολλάει" στην αιρετική Προτεσταντική άποψη: "Μόνο η αλάθητη Γραφή", αλλά πρέπει να ζητήσει βοήθεια κατανόησης από "τον στύλο και εδραίωμα της αληθείας, την Εκκλησία"! (Α΄ Τιμόθεον 3/γ: 15).
Ας δούμε λοιπόν ένα ολοφάνερο λάθος, για να πιστοποιήσουμε αυτό ακριβώς: Ότι η Αγία Γραφή, από μόνη της, αν ερμηνεύεται ξέχωρα από την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, δεν διαφέρει από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο, και περιέχει λάθη:
Γράφει ο Ματθαίος στο 27/κζ: 9: "Τότε επληρώθη το ρηθέν δια Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος: Και έλαβον τα τριάκοντα αργύρια, την τιμήν του τετιμημένου ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ"
Λοιπόν, ψάξτε όσο θέλετε τον Ιερεμία. Αυτό το εδάφιο δεν θα το βρείτε! Και ας γράφει ο Ματθαίος ότι το λέει ο Ιερεμίας. Πού είναι αυτό το εδάφιο; Βρίσκεται στον προφήτη Ζαχαρία! Γράφει ο Ζαχαρίας:
"και ερώ προς αυτούς: Ει καλόν ενώπιον υμών εστι, δότε στήσαντες τον μισθόν μου ή απείπασθε· και έστησαν τον μισθόν μου τριάκοντα αργυρούς" (Ζαχαρίας 11/ια: 12).
Είναι προφανές εδώ, ότι ο Ματθαίος έγραψε από μνήμης την προφητεία, και έκανε λάθος! Νόμιζε ότι την είχε διαβάσει στον Ιερεμία, αλλά την είχε διαβάσει στον Ζαχαρία! Συνεπώς, αυτά που έγραφε, δεν του τα υπαγόρευε ο Θεός. Δικά του ήταν! Δεν είναι δυνατόν ο Θεός να του υπαγόρευσε λάθος πληροφορία. Λέτε ο Θεός να μην ήξερε ποιος έγραψε την προφητεία στην πραγματικότητα; Όμως ο Θεός τον άφησε να κάνει αυτό το λάθος, για να είναι αυτό το λάθος σήμερα, ατράνταχτη απόδειξη, απέναντι στην αιρετική Προτεσταντική άποψη της αλάθητης Αγίας Γραφής!
Συμπέρασμα
Από τα παραπάνω, εξάγεται το ασφαλές συμπέρασμα, ότι το να απορρίπτει σήμερα κάποιος μια επιστημονική απόδειξη, επειδή νομίζει ότι διαβάζει κάτι διαφορετικό στην Αγία Γραφή, δεν είναι σωστό και Χριστιανικό. Η Αγία Γραφή δεν γράφτηκε για να μας δείξει επιστημονικά επιτεύγματα. Γράφτηκε για να μας πληροφορήσει για το σχέδιο σωτηρίας μας, του Θεού εν Ιησού Χριστώ. Αν ήθελε ο Θεός να μας δώσει επιστημονικές πληροφορίες, βεβαίως θα μας έδινε μια εγκυκλοπαίδεια, και όχι την Αγία Γραφή.
Βεβαίως περιέχει και επιστημονικές πληροφορίες, στο βαθμό που κάτι είναι Θεία Αποκάλυψη. Αλλά όπως ήδη είπαμε, δεν είναι ΟΛΑ εκεί μέσα Θεία Αποκάλυψη. Το ίδιο συμβαίνει για κάθε πληροφορία της Αγίας Γραφής. ΤΑ ΠΑΝΤΑ στην Αγία Γραφή, πρέπει να κατανοούνται μέσα από το πνεύμα της Εκκλησίας, η οποία είναι η μόνη που μπορεί να δώσει τη σωστή διάσταση των γραμμένων, μια και η Αγία Γραφή είναι δικό της προϊόν. Διαφορετικά ο καθένας ερμηνεύει αυθαίρετα τα γραμμένα, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες Προτεσταντικές αιρέσεις στον κόσμο, που ΟΛΕΣ τους λένε ότι κατανοούν σωστά την Αγία Γραφή, αλλά ΟΛΕΣ τους, διαφέρουν η μία από τις άλλες.
Το φυσικό περιβάλλον της Αγίας Γραφής είναι η Εκκλησία. Και μόνο εν τη Εκκλησία, και με την εμπειρία των Αγίων της Εκκλησίας, η Αγία Γραφή αποβαίνει αλάθητος οδηγός ΣΩΤΗΡΙΑΣ.
ΠΗΓΗ: Άρθρο Ορθόδοξης Ομάδας Δογματικής Έρευνας, 20/4/2005.