ΝΟΤΟΣ
Εκεί στο Νότο
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί
Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από
τσιγάρακαι συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
Εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό
Χλωμά καντήλια
άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια
μα συλλαβίζαν σ' αγαπώ τα βογγητά σου
σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
ΗΜΙΦΩΣ
Μέσα στο ημίφως ως συνήθως
ταρταρούγα γυαλιά κόκκινα μαλλιά
μέσα στο ημίφως τσιγάρο αναμμένο
κι εγώ όπως πάντα εδώ περιμένω
κι εγώ όπως πάντα εδώ περιμένω
Αλλά εσύ κάτι έχεις
είσαι εδώ μα απέχεις
από μένα από σένα
από οικεία και ξένα
Μέσα στο ημίφως ως συνήθως
ταρταρούγα καρδιά κόκκινα φιλιά
μέσα στο ημίφως
τσιγάροσβησμένο
κι εγώ όπως πάντα κορμί διψασμένο
κι εγώ όπως πάντα κορμί διψασμένο
Αλλά εσύ κάτι έχεις
είσαι εδώ μα απέχεις
από μένα από σένα
από οικεία και ξένα
ΕΙΜΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΓΛΕΝΤΙΟΥ
Είμαι γυναίκα του γλεντιού
και δεν υπολογίζω
έτσι τον βρίσκω τον καιρό
έτσι τον αρμενίζω
Δεν με νοιάζει, δεν ρωτάω
η ζωή τι θα μου φέρει
στό'να χέρι το
τσιγάρο
στ' άλλο χέρι το μπεγλέρι.
Είμαι γυναίκα του γλεντιού
τα θέλω όλα δικά μου
και μοναχά ο έρωτας
γεμίζει την καρδιά μου.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ
Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε
Σαν με δω και πέφτω κάτω και λασπώνομαι
βάζω μπρός τα δυό μου χέρια και σηκώνομαι
Θα τα πιάσω να τα δείρω τα μπαγάσικα
να τα δώσω δυο χαστούκια να 'ναι χάσικα
Σαν μου πεις πως δε με θέλεις πως δε μ'αγαπάς
μαχαιράκια είναι τα λόγια κούκλα που πετάς
Όλο ούζο ούζο ούζο το βαρέθηκα
φέρτε κι ένα
τσιγαράκι που το ρέχτηκα.
ΣΥΝΑΥΛΙΑ
Δώσ' μου ένα
τσιγάρο
Να σταθώ να πάρω εισιτήριο
Δίπλα στα ζευγάρια
Τα δεκαοχτάρια, τι μυστήριο
Ίδια είν' η χαρά
Όπως μια φορά
Δεν υπάρχει άλλο
Τι να βγάλω, ποιο διάζωμα
Να 'μαι εγώ με σένα
Κι όλα ανεβασμένα, παιδομάζωμα
Θέλω να στο πω
Πόσο σ' αγαπάω
Και να με κρατάς
Όπως θα κοιτάς
Εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα
Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική
Ό,τι αγαπούσα τ' αποθέωνα
Αρκεί να ήσουνα εκεί
Τραγούδια, στάδια, συγκροτήματα
Καρδιά μου αγάπη μου γλυκιά
Μας φάγαν όλα μας τα χρήματα
Αλλά μας έμεινε η ροκιά
Σ' έβλεπα απ' το πλάι
Κι έλεγα γελάει και σήμερα
Τ' άγρια ξεγελάει
Που ‘ρθανε να διώξουν τα ήμερα
Θέλω να στο πω(σ' αγαπώ, σ' αγαπώ)
Και θα στο χρωστάω
Που ό,τι μου ζητάς
Είναι έρωτας
Εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα
Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική
Ό,τι αγαπούσα τ' αποθέωνα
Αρκεί να ήσουνα εκεί
ΛΑΘΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
Ξύπνησα μια μέρα το πρωί
κι είδα τη ζωή μου απ'την αρχή
σα βραδινό όνειρο τρομαγμένο
σα μια στιγμή
Με το κεφάλι μου γεμάτο από τα
τσαιγάρα
και τις κουρτίνες να γεμίζουν με καπνό
με ουίσκι μπόμπα απ'το περασμένο βράδυ
τι να σου πω
Κοίτα πως φτάσαμε ως εδώ
από ένα λάθος τελευταίο
η νύχτα βγαίνει στα κρυφά
για να προφτάσει το μοιραίο
ΚΟΥΤΣΗ ΚΙΘΑΡΑ
Τέσσερα πόδια δυνατά
και μια κουτσή κιθάρα
να ‘χαμε τώρα δυο
τσιγάρα
και δύο για μετά
Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός
Να ‘χαμε λέει ένα σουγιά
κι ενα διπλό καρβέλι
να ‘χαμε και δυο στάλες μέλι
να γλύκαινε η καρδιά
Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός
Ένας γαλάζιος ουρανός
παράθυρο και σκέπη
να ‘χαμε τρεις δραχμές στη τσέπη
και τρεις ο διπλανός
Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός
παράδεισος η πλάση
στου φεγγαριού το τάσι
καφές βαρύ γλυκός
ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΜΕΝΕΙ
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου
τσιγάρανα τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
"Άγονη πλήξη μιας ζωής δίχως έρωτα...."
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : maspa στις 19-11-2006 20:23 ]
