1) Κατά τη γνώμη μου, από τη στιγμή που κάποιος ασχολείται με ένα μουσικό όργανο θεωρείται και μουσικός, είτε καλός είτε κακός. Αντιλαμβάνομαι όμως ότι θες να δώσεις μια βαθύτερη έννοια στον όρο «μουσικός». Εγώ θα έκανα τη διάκριση ανάμεσα σε δεξιοτέχνη και σε δημιουργό. Ο πρώτος μπορεί να υπερέχει σε τεχνική από τον δεύτερο, αλλά δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματά του δια μέσω της μουσικής. Απλά αναπαράγει τα έργα των άλλων. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, μπορεί η ερμηνεία του να ταιριάζει γάντι με τα έργα ενός συγκεκριμένου συνθέτη και να φωτίζει πτυχές τους, που άλλος ερμηνευτής θα αγνοούσε. Ο δεύτερος, μπορεί να μην έχει τη δεξιοτεχνία του πρώτου, αλλά ξέρει να κυβερνάει τις νότες με την καρδιά του και να παράγει πολλές φορές αριστουργήματα. Η μια ιδιότητα όμως, δεν αναιρεί την άλλη. Το ιδανικό είναι ο συνδυασμός και των δύο. Ο
Μότσαρτ, ο Σοπέν, ο Λίστ, ο Γκέρσουιν, ο Χέντριξ, ο Κλάπτον, ο Αλ Ντι Μέολα κ.άλ. εκτός από μεγάλοι δημιουργοί ήταν/είναι και τρομεροί δεξιοτέχνες.
2) Ταλέντο, (από την αρχαία Ελληνική λέξη τάλαντο, που ήταν πολύτιμο νόμισμα) σημαίνει χάρισμα. Είναι η κλίση που έχει κάποιος, εκείνη η αρχική σπίθα, η οποία όμως για να γίνει φλόγα, απαιτείται πολύς κόπος και θυσίες. Οπωσδήποτε το ταλέντο αποτελεί σημαντικότατο εφόδιο για ένα μουσικό, όμως κι από μόνο του δεν είναι αρκετό.
3) Η δυσκολία στην κατανόηση της μουσικής, έχει κυρίως να κάνει με τις μουσικές φόρμες. Υπάρχουν απλές φόρμες, σουξεδιάρικες που είναι ιδιαίτερα εύπεπτες στο κοινό, αλλά κι άλλες πιο εμπνευσμένες, σύνθετες και πρωτοποριακές. Η δομή τους και η πολυπλοκότητά τους, εξαρτάται αφενός από το ύφος και το ήθος του δημιουργού, αφετέρου από το είδος του τραγουδιού, ή της μουσικής γενικότερα (εμπορική, λαϊκή, έντεχνη, λόγια κλπ.) Ακόμη, μπορεί μια εξαιρετικά απλή μουσική φόρμα, ντυμένη με επαναστατικούς στίχους κι εμπνευσμένη ερμηνεία, να «δυσκολέψει» τον ακροατή με την ίδια την απλότητά της.
4) Δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνω αυτή την ερώτηση. Σε γενικές γραμμές, αν συγκρίνεις μόνο τα τραγούδια κι όχι τους ερμηνευτές τους, βαθμολογείς το στίχο και τη μουσική τους.
5) Το επίπεδο της τεχνικής και την ερμηνευτική τους ικανότητα. Και τα δύο είναι πολύ σημαντικά, αλλά κατά τη γνώμη μου η ζυγαριά γέρνει προς την ερμηνεία. Π.χ. ο Σαντάνα δεν παίζει εντυπωσιακά γρήγορα, αλλά η μουσική που παίζει μιλάει. Για το λόγο αυτό, οι μεγάλοι σολίστες εξειδικεύονται σε συγκεκριμένα είδη μουσικής, που ταιριάζουν με την ψυχοσύνθεση και την ιδιοσυγκρασία τους.