Γιατί αυτές οι συγκρίσεις; Γιατί πρέπει σ' αυτή την χώρα να είναι πάντα κάποιοι 2 που πρέπει να πούμε ποιός είναι ο καλύτερος; Μ' αυτόν τον τρόπο καθιερώνονται τόσο πολύ και οι 2, που κακό δεν είναι, αλλά παιρνάνε σε δέκατη μοίρα κάποιοι άλλοι επίσης αξιόλογοι. Επίσης αυτή η νοοτροπία, βολεύει ένα ολόκληρο σύστημα τελικά. Με αποκορύφωμα την επιλογή για τα 2 κόματα εξουσίας.
Όσο αφορά το θέμα του τόπικ, πως μπορείς να πεις αν είναι καλύτερο το ''Χαμόγελο της Τζοκόντας'' η το ''’ξιον εστί''; Και πως μπορείς να πεις ότι πίσω από την ευασθησία δεν υπάρχει δύναμη, η πίσω από την δύναμη δεν υπάρχει ευαισθησία; Όχι πίσω, μάλλον δίπλα. Ταυτόσημα.
Απορίες και σκέψεις μου...
Τώρα αν πρέπει να ''ψηφίσω'', θα ρίξω λευκό που θα γράφει ''Επίσης Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος, Σαββόπουλος, Τσιτσάνης, Χιώτης, Καλδάρας, Σπανός κι άλλους τόσους και τόσους της εποχής τους υπέροχους, μελωδικότατους, και δυναμικούς.