«Εγραψα τους στίχους και μαγείρεψα τις πατάτες»
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
«Ημουν στην κουζίνα και καθάριζα πατάτες και τότε ο σύζυγος μου, ο Φρεντ Σόνικ Σμιθ, μπήκε μέσα και μου είπε: "Πάτι, People have the power, πρέπει να γράψεις στίχους για ένα τραγούδι". Κάθισα έγραψα τους στίχους και μετά μαγείρεψα τις πατάτες».
Ετσι διηγήθηκε η Πάτι Σμιθ την ιστορία γύρω από το φημισμένο πολιτικό της τραγούδι, ενώ μετά απήγγειλε τους στίχους, χθες το βράδυ, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, όπου παραχώρησε
συνέντευξη Τύπου.
Σήμερα το βράδυ, στις 21.30, θα εμφανιστεί με την μπάντα της στον Λυκαβηττό για να γιορτάσει, όπως είπε, τα τριάντα χρόνια από την εποχή που εισέβαλε στη μουσική σκηνή με το ντεμπούτο της «Horses», συνδυάζοντας το θυελλώδες ροκ εν ρολ με τους πιο εκφραστικούς στίχους. Μαζί της ένας άλλος θρύλος, ο Πολ Βερλέιν των Television, στην
κιθάρα. «Θα παίξουμε τραγούδια από όλη την πορεία μας, ίσως και διασκευές όπως το "Like Α Rolling Stone" του Ντίλαν», ανήγγειλε.
Στις εννιά το βράδυ, μια μικροκαμωμένη γκριζομάλλα μπήκε στο αμφιθέατρο με μαύρο σακάκι, τζιν παντελόνι, άσπρο πουκάμισο και μπότες. «Γεια σε όλους», φώναξε, «ανυπομονώ να μιλήσω μαζί σας και ζητώ συγγνώμη που μιλάω μόνο αγγλικά». Αγνόησε την καρέκλα και βαδίζοντας συνεχώς στην αίθουσα η πενηνταοκτάχρονη ποιήτρια μίλησε για όλα, για τον Ρεμπό και τον Μπους, το Live 8 και το ροκ εν ρολ.
«Το έμαθα από τον Ντίλαν, τον Μόρισον και τον Γκίνσμπεργκ», είπε μιλώντας για την ικανότητά της να συνδυάζει το ροκ με την ποίηση. «Υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα στην ποίηση και τον ακτιβισμό. Τώρα πια έχουμε πλούσια παράδοση στο ροκ εν ρολ, τη ριζοσπαστική κουλτούρα και την πολιτική παρέμβαση. Αλλα θεωρώ ότι οι νέες γενιές πρέπει -με βάση αυτή την παράδοση- να χαράξουν τον δικό τους δρόμο, να εκφράσουν τις δικές τους ανησυχίες. Και να θυμούνται ότι το ροκ εν ρολ κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν δυνατοί, αλλά για να δημιουργήσουν, όχι για να καταστρέψουν».
Ο Ρεμπό και ο Αλεν Γκίνσμπεργκ ήταν δύο ποιητές που την επηρέασαν βαθιά. «Ημουν δεκαπέντε χρόνων», είπε, «όταν αντίκρισα το εξώφυλλο των "Εκλάμψεων" του Ρεμπό. Ερωτεύτηκα το πορτρέτο του, αλλά μετά ερωτεύτηκα τη γλώσσα του, την ενέργεια που εκλύει, την εξεγερτική του δύναμη». Ο Γκίνσμπεργκ ήταν μια διαφορετική επιρροή. «Ακόμα και σήμερα τον θεωρώ σύγχρονο ποιητή. Αγγίζει όλες τις ηλικίες, ο
ρυθμός του έχει την ενέργεια της τζαζ. Και ήταν αληθινός ανθρωπιστής».
Για το Live 8 ήταν σαφής. «Δεν έχω αναμιχθεί», είπε, «αλλά πιστεύω ότι χρειαζόμαστε ισχυρές φωνές από τον πολιτισμό. Και δεν χωρίζω τους ανθρώπους σε ροκ αστέρες, τραπεζίτες ή πολιτικούς. Δεν έχει σημασία ποιος μάχεται για να εξαλειφθεί η φτώχεια από την Αφρική. Κάθε φωνή είναι σημαντική».
Τέλος, μίλησε για όσα της έλειψαν στην ταραχώδη πορεία της στη ροκ σκηνή. «Σίγουρα νιώθω τυχερή», είπε, «αλλά θα ήθελα ακόμα να παίξω σε μια ταινία. Και σίγουρα θα επιθυμούσα να έχω χρόνο για να μελετήσω ξανά και να ταξιδέψω στον κόσμο».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 13/07/2005
