Πάντα ευρηματικός, δημιουργικός και εξωστρεφής από τα...γεννοφάσια σου, Στέφανε!!!
Αξιοθαύμαστη σύλληψη η πρώτη σου "κιθάρα"! Όλοι μας φτιάχναμε από μόνοι μας όλα τα παιχνίδια μας. Συρμάτινα αυτοκινητάκια με τιμόνι και ρόδες που έστριβαν, πατίνια, ξύλινα σπαθιά και όπλα....Είναι δυνατόν να φοβάται τη ζωή ένας άνθρωπος που βίωσε, ως παιδί, τέτοιες καταστάσεις που σε θωρακίζουν και σε ωριμάζουν;
Εμείς, η παλιά γενιά της φτώχιας και της ανέχειας, μόνο αρκετό φαγητό, ρούχα και παπούτσια δεν είχαμε. Όλα τα υπόλοιπα υπήρχαν σε περίσσευμα. Γέλιο, καλή διάθεση, παρέες, αυθεντική διασκέδαση, άδολοι έρωτες και τοοοοόσα άλλα. Θα πρέπει, παρά ταύτα, να νιώθουμε ευτυχείς που ζήσαμε την αυθεντικότητα, αν μη τι άλλο...
Καλά μας Χριστούγεννα!!!
