Τελικά, υπάρχουν δυο ειδών φανατικοί.
Εκείνοι που ακούν με φανατισμό
Heavy Metal και κλείνουν τα μάτια σε οποιαδήποτε αρνητική κριτική. Για εκείνους δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό. Ότι είναι
Heavy Metal, είναι καλό κι άγιο. Θεωρούν αθώα ακόμη και τραγούδια όπως αυτά των Deicide, με στίχους που λένε ξεκάθαρα Kill the Christians. Ίσως να είναι και δικαιολογημένοι, αν λάβει κανείς υπόψη του τις ηλικίες των περισσοτέρων απ’ αυτούς.
Από την αντίπερα όχθη, υπάρχουν οι φονταμενταλιστές Χριστιανοί, που δαιμονοποιούν τα πάντα. Όχι μόνο τη ροκ και
Heavy Metal μουσική. Όσοι παρακολουθείτε τη διεθνή ειδησεογραφία, θα μάθατε περί της παρέμβασης Μπους, σχετικά με τη διδασκαλία της θεωρίας του Δαρβίνου στα Αμερικάνικα σχολεία.
Πολλοί λίγοι όμως –και θεωρώ τον εαυτό μου έναν απ’ αυτούς- έκατσαν να ερευνήσουν τι πραγματικά συμβαίνει, έτσι ώστε να έχουν τεκμηριωμένη γνώμη κι άποψη. Πόσοι άλλαξαν την πολικότητα του πικάπ ή του κασετόφωνού τους για να παίξουν αυτά τα τραγούδια ανάποδα; Να διαπιστώσουν οι ίδιοι, να ακούσουν με τα αυτιά τους, αν υπάρχουν όντως αυτά τα ανάποδα μηνύματα και τι λένε. Υπάρχουν τελικά, ή μήπως όλα αυτά που λέγονται είναι βλακείες;
Δεν επεκτείνομαι άλλο, διότι το θέμα έχει συζητηθεί πολλές φορές και σε άλλα threads. Θέλω απλά να τονίσω ότι, όσοι εκφράζονται defacto και με απόλυτο τρόπο, περί ύπαρξης σατανισμού ή όχι και ειδικά χωρίς να έχουν πραγματικά ερευνήσει το θέμα, βαράνε τουφεκιές στο γάμο του Καραγκιόζη.
