Συμφωνώ μαζί σου για τους τρόπους που λές ότι προβάλεται το "αδελφάτο" (προσωπικά δεν έχω καμμιά προκατάληψη με τους ανθρώπους). Όταν έλεγα ότι είναι φυσιολογικό εννοούσα ότι δεν μας κάνει και τόση εντύπωση όσο εκείνη την εποχή. Τότε ο Boy George είχε κάτι το διφορούμενο, που δεν κατανοούσαμε μάλλον εγκλωβισμένοι και στις δικές μας "ελληνικές " παραστάσεις. Και δεν ξέρω αν είχες αντιληφθεί , γιατί ήσουν και μικρός εκείνη την εποχή, την μιζέρια που υπήρχε στην ελληνική κοινωνία.
Με τα τωρινά δεδομένα ένα live σαν αυτό που έγινε στην Αθήνα το 1985 θα το χαρακτηρίζαμε όλοι πανηγύρι. Και το είδος του κόσμου που είχε ήταν ετερόκλυτο όπως ετερόκλυτες ήταν και οι συμμετοχές των καλλιτεχνων μα και ή όλη διοργάνωση είχε μια προχειρότητα που τώρα πιστεύω ότι δεν θα υπήρχε.
Θυμάμαι το γεγονός ότι δεν υπήρχε νερό και ότι μας έβρεχαν με τα λάστιχα αλλά επίσης και το γεγονός ότι επειδή είχαμε πληρώσει εισιτήρια δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω για να μην γίνει ντού από εκείνους που δεν είχαν πληρώσει. Κάτι που τελικά έγινε προς στο τέλος της συναυλίας. Αλλά εκείνη την εποχή ήταν κάτι το συνηθισμένο!
Όπως και να έχει κάποια από αυτά τα lives άνοιξαν τον δρόμο για καλύτερες συναυλίες. Εγώ τουλάχιστον τα θυμάμαι και χαμογελάω μάλλον με νοσταλγία. Τότε ήταν άλλες εποχές πάντως!!!!!