«Έφυγε» ο Γιώργος Ζωγράφος

Σε ηλικία 69 ετών πέθανε ο τραγουδιστής και ηθοποιός Γιώργος Ζωγράφος. Ο Γιώργος Ζωγράφος ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπου του «Νέου Κύματος», του μουσικού ρεύματος της δεκαετίας του 1960.

Ο τραγουδιστής βρέθηκε νεκρός το μεσημέρι της Παρασκευής (12 Αυγούστου) στο διαμέρισμα όπου έμενε μόνος, στο Σύνταγμα.

Τον Γ.Ζωγράφο βρήκε ένας φίλος του, ο οποίος είχε ανησυχήσει, καθώς ο τραγουδιστής είχε να δώσει σημεία ζωής για περίπου 15 ημέρες.

Τα αίτια του θανάτου του, σύμφωνα με την αστυνομία, είναι πιθανότατα παθολογικά, ωστόσο διατάχθηκε νεκροτομή και διενεργείται προανάκριση από το Αστυνομικό Τμήμα Συντάγματος.

Ο Γιώργος Ζωγράφος είχε γεννηθεί στην Αθήνα στις 4 Αυγούστου του 1936 και ήταν γιος της ηθοποιού Αλίκης Ζωγράφου.

Ο Γιώργος Ζωγράφος, που ξεκίνησε πρώτα ως ηθοποιός (απόφοιτος της Σχολής Καρόλου Κουν) πρωτοτραγούδησε στην μπουάτ «Θαλάμη» της Μυκόνου και ύστερα για δύο δεκαετίες είχε κάνει σπίτι του τις πλακιώτικες μπουάτ: «Συμπόσιο», «Εσπερίδες», «Απανεμιά», «Τετράδιο», «Δώμα», «Χρυσό κλειδί». Στο «Συμπόσιο» είχε εμφανισθεί το 1962-63 με τον Δήμο Μούτση, την Ντόρα Γιαννακοπούλου και τον Διονύση Σαββόπουλο.

Στη δισκογραφία του «Nέου Kύματος» ο Γιώργος Ζωγράφος υπήρξε πρωτοπόρος με μεγάλες επιτυχίες. Τραγούδησε: «Άκρη δεν έχει ο ουρανός» του Νότη Μαυρουδή, «Πέρα από τη θάλασσα» του Μαρκόπουλου, «Ο Ιρλανδός κι ο Ιουδαίος» του Χατζιδάκι, «Μαουτχάουζεν» του Θεοδωράκη, «Συλλογή ποιητών» του Μαμαγκάκη.

Με συγκινεί και με ευχαριστεί το γεγονός ότι οι καλλιτέχνες της σημερινής γενιάς έχουν πάρει υγιείς βάσεις από τους μουσικούς της δικής μου εποχής, είχε δηλώσει το Δεκέμβριο του 2002 μιλώντας στα Νέα και στον Πάνο Γεραμάνη, τον οποίο επίσης χάσαμε (τόσο νωρίς) πριν από λίγους μήνες. «Νοσταλγώ, πράγματι, εκείνα τα χρόνια που τραγουδούσαμε στις μπουάτ, χωρίς όμως να αρνούμαι το σήμερα και τις εξελίξεις που ζούμε» είχε πει.

Πηγή: news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ

...Πάνε κάποια χρόνια....θά τανε 1999 ....

Χειμώνας μέσα στον " υπόγειο ουρανό" του Γιάννη Αργύρη....

Οι " Εσπερίδες " με τον γράφων στη φωνή και το μέλος tasois στο πιάνο, επέμεναν να χαρίζουν " μουσική" απέναντι στο χάος της ιεράς οδού και των υπολοίπων μαγαζιών της εποχής...

Ο γραφικός κριτής των πάντων ( θαμώνων και μη ) Γιάννης Αργύρης με τη γαμψή μύτη και το αστείρευτο χιούμορ, καλωσορίζει στη μουσική μας συντροφιά τον Γιώργο ... όπως χαρακτηριστικά τον εγνώρισε στο κόσμο και σε εμάς....

Ένας χοντρούλης αλλά πολύ τρυφερός άνθρωπος με το κασκέτο του και με μια γλυκειά απαλή φωνή μας προτρέπει να ξεκινήσουμε σε ντο+ το " άκρη δεν έχει ο ουρανός " και παίρνει ενα απο τα μικρόφωνα της σκηνής.....


Προλογίζει ( όσο εμεις παίζαμε με το Τάσο την εισαγωγή ) ότι έχει πολύ καιρό να τραγουδήσει αλλά λίγο πολύ κάποιοι απο το κοινό θα ήξεραν το ονομά του και κάποια από τα τραγούδια που θα έλεγε ...

- " Με λένε Γιώργο Ζωγράφο και θα ήθελα να τραγουδήσουμε όλοι μαζί παρέα κάποια τραγούδια που παλιότερα με τίμησαν να τα πρωτοτραγουδήσω και ηχόγραφήσω ..." ...


Με το Γιώργο Ζωγράφο συνεργαστήκαμε περίπου 6 μήνες ... Ανεβαινε στη σκηνή και οι " εσπερίδες " πισογύριζαν λίγο στο χρόνο ... " Μικρό παιδί σαν ήμουνα ". " Ο Ιρλανδός κι ο Ιουδαίος ", " Άκρη δεν έχει ο ουρανός "....


Καλό ταξίδι ... ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΙ ...




Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο


μικρό παιδί


Στα μάτια είχα τη χαρά, στα χέρια το βιβλίο


μικρό παιδί



Όταν η βαρυχειμωνιά μου πάγωνε τα χέρια


στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια


στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια ...




Παιδί στα δεκατέσσερα, κλέψανε τη χαρά μου

μικρό παιδί

Στα μάτια είχα τη φωτιά, τον ήλιο στην καρδιά μου

μικρό παιδί



Όταν η βαρυχειμωνιά μου πάγωνε τα χέρια


στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια


στον ουρανό τα σήκωνα, να ζεσταθούν στ’ αστέρια ..




Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο

μικρό παιδί

Το γέλιο είχα συντροφιά, στα χέρια το βιβλίο

μικρό παιδί ....

Τ' όνειρό μου πέθανε
Στίχοι: Ναπολέων Λαπαθιώτης
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Γιώργος Ζωγράφος


Τ' όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Μόνος τώρα κι έρημος τι μπορώ να πω;
Κι όμως το 'ξερε καλά το βαθύ του χάδι
πόσο τ' αγαπώ.

Μου κρατούσε συντροφιά στις βαριές τις ώρες
που τις τρέμει μοναχή κάθε μια ψυχή
κι όσο το 'χει δίπλα της ας κυλούν οι ώρες,
δεν μ' ανησυχεί.

Τ' όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Πες, δεν έζησε ποτέ, μην τ' αναπολείς.
Μα ο καιρός μου που 'χασα στο δικό του χάδι,
τώρα είναι πολύς.

Xειμωνας 1995,Απανεμια-Πλακα(αν θυμαμαι καλα)....καποιοι ψαρωμενοι νεοι που νομιζουν οτι ειναι μουσικοι και τραγουδιστες, μαζι τους και ο GL δοκιμαζουν την τυχη τους διπλα στον ΚΥΡΙΟ ΓΙΩΡΓΟ....

Ο Κυριος Γιωργος γινεται ενα με μας και νιωθουμε τη ζεστασια του δικου μας ανθρωπου να μας αγκαλιαζει...
Ολοι νιωσαμε ενα δεος διπλα του και παραλληλα μια δυνατη εμπνευση!!

Παντα αντηχουν στα αυτια μου τα λογια του δασκαλου..."ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ Η ΛΟΓΙΚΗ ΣΑΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΩΛΟΔΟΥΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΖΕΙΝ ΣΑΣ,ΟΜΩΣ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΑΣ...ΛΟΙΠΟΝ ΔΩΣΤΕ ΤΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΦΟΒΗΘΕΙΤΕ ΜΗΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΤΕ ΦΤΩΧΟΙ.....ΑΛΛΩΣΤΕ ΦΤΩΧΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ...ΦΤΩΧΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ..!!

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΔΑΣΚΑΛΕ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ...ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΚΡΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ....

Η δίψα μου ’γινε φωτιά, στερεύει στα φιλιά σου
Το δάκρυ μου σταλαγματιά χάνεται στη ματιά σου


Άκρη δεν έχει ο ουρανός, αρχή δεν έχει η δύση
Τέλος δεν έχει ο καημός, το χαμόγε--λο θλίψη


Στο παραθύρι σου κρυφά γροίκαγα περιστέρι
Σαν το μαχαίρι απάστραφτε, σβήσε χλωμό μου αστέρι


Άκρη δεν έχει ο ουρανός...



shine on you crazy diamond...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: GL on 13-08-2005 13:46 ]

Ήσουν τυχερός Γιώργο, που είχες δάσκαλο έναν τόσο γλυκό άνθρωπο...
Έβλεπα σήμερα, στο μεσημεριανό δελτίο, στο αφιέρωμά του, ένα απόσπασμα από κάποια ηχογράφηση στην ΕΡΤ. Ένας γλυκύτατος μποέμ τύπος που ερμήνευε γεμάτος ευαισθησία και ρομαντισμό...
Χρειαζόταν να πεθάνει, για να μιλάμε σήμερα γι' αυτόν...;
Τα λόγια είναι εύκολα μετά θάνατον. Θα τον ονόμαζε άραγε ο δημοσιογράφος "έναν από τους σημαντικότερους ερμηνευτές", αν ήταν εν ζωή ;

Τώρα βέβαια όλ' αυτά ο ίδιος δεν τα έχει ανάγκη. Τώρα πια γνωρίζει πολύ περισσότερα από εμάς που "φιλοσοφούμε" γι' αυτόν... Να έχει ανάπαυση η ψυχή του και ...καλή μας αντάμωση!

Από τα πιο γλυκά και τρυφερά τραγούδια το ''μικρό παιδί''. ’πό τα πιο αγαπημένα μου σαν ήμουν 15 χρονών... κάτι τέτοια άκουγα.