Διάφανα Κρίνα

Αν το βρεις


Σε μια άδεια ζωή τα ερείπιά μου καπνίζουν
Κι ούτε στάλα βροχής από σένα δεν φτάνει
Μες στα βάθη της γης ξέρω ένα βοτάνι
Που τη λήθη χαρίζει σ' αυτούς που αγάπησαν.

Αν το βρείς, αν το βρείς χάρισέ το σε μένα
Όλα αυτά που αγαπώ είναι για πάντα χαμένα.

Είναι ο πόνος βαθύς κι η αγάπη δεν φτάνει
Είναι ένας ύπνος βαρύς αγκαλιά με έναν ξένο
Από πού 'ρθες εσύ σαν παιδί γερασμένο
Να με κρύψεις μακριά απ' τη ζωή μου που χάνει.

Από πού 'ρθες εσύ, τι κοιτάς το φεγγάρι
Όσα είναι μακριά μόνο αυτά μας ορίζουν
Πορφυρά ξωτικά που γλυκά μας κοιμίζουν
Σε μια αγκάλη ζεστή που νεκρούς θα μας πάρει.

Μιζερο φως

Μίζερο φως, στο δωμάτιο
Πνιγμένες φωνές, απ' τον διάδρομο
Ένα άθλιο στρώμα, γεμάτο με αίμα
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα
Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα
Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα

Βήματα αργά, σέρνει το κορμί του
Μπρος στον καθρέφτη γέρνει τη μορφή του
Τα μάτια αδειανά, γεμάτα με αίμα
Ένα άψυχο σώμα, μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα

Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα
Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα

Σφίγγει γερά, το μαχαίρι του
Το φέρνει αργά πάνω στο στήθος του
Τα μάτια κενά, ένα άθλιο τέρμα
Ένας τρελός, ένας τρελός μ' ένα μαχαίρι στο δέρμα

Σκαλίζει μια φράση πάνω στο δέρμα μόνο με αίμα

Δεν είναι η αγάπη τίποτε άλλο παρά ένα ψέμα

Καταρχην

Aν έχω χάσει τη ζωή, το χρόνο, όλα
όσα έριξα, σαν δαχτυλίδι στο νερό,
αν έχω χάσει τη φωνή μες στ 'αγριόχορτα,
μου απομένει η λέξη.

Αν έχω υποφέρει για τη δίψα, την πείνα, κι όλα
όσα ήταν δικά μου και κατάντησα ένα τίποτα,
αν έχω θερίσει τις σκιές στα σιωπηλά,
μου απομένει η λέξη.

Αν άνοιξα τα χείλη για να δω το πρόσωπο
το τρομερό και το καθάριο της πατρίδας μου,
αν άνοιξα τα χείλη μέχρι να τα σκίσω,
μου απομένει η λέξη.

τετοιοι στιχοι δεν θα ξαναυπαρξουν!!!!τα Διαφανα Κρινα ειναι υπεργαλαξιακα

Το μέλος poison_girl στις 19-06-2006 στις 01:57 έγραψε...

Παράθεση: τετοιοι στιχοι δεν θα ξαναυπαρξουν!!!!τα Διαφανα Κρινα ειναι υπεργαλαξιακα

Άν και το "Καταρχήν" είναι ποίημα του Ισπανού ποιητή Blas de Otero σε ελληνική απόδοση Β. Λαλιώτη...

αληθεια?οκ δεν το ηξερα αυτο!Αυτο ομωςςςςς...


Ειναι που ολα ηρθαν αργα

Λυπάμαι που δεν έγινα μια θάλασσα για σένα
να με κοιτάς νοσταλγικά με τα μαλλιά βρεγμένα
λυπάμαι που δεν έγινα Σαχάρα να ουρλιάζεις
κάτω από τ' άστρα από χαρά να κλαις ν' ανατριχιάζεις
λυπάμαι που δεν έγινα βράχος να ξαποστάσεις
αψηλάφητο να σκύψεις να το πιάσεις.

Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
την άπειρή σου ομορφιά, τον τρυφερό σου ίσκιο
είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσω
την άπειρή σου ομορφιά μαράθηκα πριν ζήσω.

Πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν για σένα
πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν κανένα.

Χτες το βράδυ (Σάββατο 29/06/2006) ήταν η συναυλία των Διάφανων Κρινών στο θέατρο του Λυκαβηττού, στα πλαίσια του φεστιβάλ Αθηνών. Φυσικά και ήμουν εκεί.

Η αλήθεια είναι ότι περίμενα περισσότερο κόσμο από κάτω, χωρίς βέβαια να έχω παρακολουθήσει την πρώτη τους συναυλία το 2001 στον Λυκαβηττό. Ο κόσμος υπερβολικά καλός "για την φήμη που έχει ως κοινό τους", απόδειξη ότι δεν απευθύνονται αποκλιστικά ούτε στα πρεζάκια, ούτε σε ξεπεσμένους, ούτε σε ψυχάκιδες. Οι ηλικίες ήταν πολλές. Είδα από μωρά 7 ετών με τους γονείς τους, μέχρι και κάποιες γιαγιάδες 70 ετών. Και φυσικά το κλασικό φανατικό κοινό που τους ακολουθεί χρόνια τώρα να στέκεται όρθιο και να τους κοιτάει στα μάτια, να μην του φευγει νότα από τη φωνή του Θάνου, από τις κιθάρες του Νίκου και του Κυριάκου, από το μπάσσο του Παντελή και από τα τύμπανα του Τάσου. Τα τραγούδια πολλά, παλιά, καινούρια, ακυκλοφόρητα.

Ήταν μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχουν κάνει. Από πολλές απόψεις: ενορχήστρωση, συγχρονισμός, ήχος, φωνή, κλίμα και φυσικά ερμηνία. Ξεκινώντς ορχηστρικά από τον "Γύρο της μέρας σε 80 κόσμους" και με την κορύφωση στον "μπλε χειμώνα". Απέδειξαν ακόμη μια φορά πόσο "συγκρότημα" είναι.

Να' ναι καλά και να μας χαρίζουν κι άλλες τέτοιες κορυφώσεις. Ίσως να τις έχουμε και ανάγκη.



...μ' αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψεις σε μια κόχη...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Aiolos_m στις 30-06-2006 15:41 ]

Εγινε η απώλεια συνηθεια μας. Το πιο αγαπημένο μου.
Είναι πάρα πολύ καλοί. Τους είδε ο αδεφός μου, και μου έφερε video

Ηθελα τοοοοοοσο να παω!!!Aiolos δεν ξερεις ποσο ζηλευω!!!!

Και γιατί δεν ήρθες τότε...;

Η ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΚΥΛΟΣ
ΑΠ' ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Μουσική: Διάφανα Κρίνα - Στίχοι: Παντελής Ροδοστόγλου

Πάνω μου γέρνει ένας σακάτης ουρανός
ριγούν τ' αστέρια, πέφτουν στο αδιάβροχό μου
είναι συνήθεια που έχω από μικρός
ν' αγαπάω ό,τι με σπρώχνει στο χαμό μου

Υφαίνω σάβανα με ήλιους παιδικούς
αναρωτιέμαι αν θα βρω κάποιο σου χνάρι
μαθαίνω νέα σου από δαίμονες τρελούς,
απ' αστροναύτες που σε είδαν στο φεγγάρι

Κάνω παρέα με λεπρούς που θέλουν χάδια
μ' άγια ρεμάλια και μυαλά σακατεμένα
κατατρεγμένους που αγκαλιάζουνε σκοτάδια
μήπως ακούσω και μου πουν κάτι για σένα

Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ' απόγνωση
αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση
και εγώ έχω φτάσει εκεί και την προσμένω.

Η φράση "Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση"
είναι τίτλος ποιητικής συλλογής του Charles Bukowski

(copy-paste από τη σελίδα...)

Τα ''Διάφανα Κρίνα'' είναι το πιο αγαπημένο μου ελληνόφωνο ροκ συγκρότημα. Ειδικά το ''Έγινε Η Απώλεια Συνήθειά Μας'' το έλιωσα! Δεν ξέρω ποιο από όλα τα κομμάτια μου αρέσει πιο πολύ...Απλά τέλειο!

Θέμεθλο
στίχοι:Λίνος Ιωαννίδης

Εδιάβαινα την έρημη ,
τη νυχτωμένη πόλη
τους σιδερένιους δίαυλους
των σκουπιδιών τους ύπνους
Μεσ' στις στοές αγόγγυχτες
χορδές , φωνές ριγούσαν
Μεσ' στις χολέτρες ψίθυροι
κούρνιαζαν και σιγούσαν

Ίλιγγος των υπόκοσμων
παλμός και προσωδίες
Αρρωστημένο δύστυχο
φτερούγισμα του σκότους
Αισθάνθηκα τους παγερούς , υπόγειους σωλήνες
στα σπλάχνα μου να τρίζουνε φριχτά
και να δονούνται

Μ 'έναν αχνό ανασασμό
κι ένα λιτό μανδύα
Στης τρέλας μου τη μοναξιά
στου πόνου μου τη ψύχρα
Στα πλανεμένα μου μυαλά
και στης ψυχής τη νύστα
βυθίστηκα στ 'ατάραχα νερά των υδρατμών

(Συγγνώμη για την κακή απόδοση των στίχων από πλευράς μου , μα έχω δώσει τον δίσκο σε έναν φίλο και έτσι δεν τους έβλεπα για να τους αντιγράψω όπως ακριβώς τους έχεις εκθέσει ο Λίνος Ιωαννίδης ...)

Δ.......''δυσκολο''τραγουδι!ενα πιανο,μια φωνη,χιλιαδες σκεψεις μαζι....

Το μέλος sea_like_eyes στις 19-08-2006 στις 12:28 έγραψε...

Παράθεση: Δ.......''δυσκολο''τραγουδι!ενα πιανο,μια φωνη,χιλιαδες σκεψεις μαζι....

ακριβως...

μην το συζητας.......μεσ'την καλη χαρα να εισαι...το ακους...και...

να φανταστεις..εξαιτιας αυτου του τραγουδιου ξεκινησα να πινω ουισκι...που εγω το σιχαινομουν

Το μέλος rory166 στις 20-08-2006 στις 05:13 έγραψε...

Παράθεση: να φανταστεις..εξαιτιας αυτου του τραγουδιου ξεκινησα να πινω ουισκι...που εγω το σιχαινομουν

looooooooooooooooooooooool

παρε μια μπυριτσα τωρα αφου δεν εχουμε ουισκι...
αντε στην υγεια των Κρινων!!

ποτε μη στηριζεις τα ονειρα σου στα αστερια...αφου αυτα δεν στηριζονται πουθενα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : rory166 στις 20-08-2006 20:57 ]