Σχολιάστε.

Έτσι όπως νιώθω τώρα θα ήμουν ικανή να γεμίσω τις σελίδες ενός τετραδίου με μια φράση μόνο: «Σ’αγαπώ». Όμως φοβάμαι. Με ταράζει αυτό το συναίσθημα που νιώθω να μου πιέζει το στήθος σαν μια καταιγίδα που θέλει να ξεσπάσει και κάτι την κρατάει. Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω αλλά προσπαθώ να βρίσκω συνέχεια κάτι να ξεχνιέμαι, να μη θυμάμαι πως ένα θηρίο φωλιάζει μέσα στην καρδιά μου και όποτε ξυπνάει κατασπαράζει τα μέσα μου.
Μου μοιάζει όλο αυτό εντελώς παρανοϊκό. Ένας σαδομαζοχισμός χωρίς φραγμούς στην σαρωτική του πορεία, που μ’αρέσει και το μισώ, που τον αποδιώχνω και τον έχω ανάγκη την ίδια στιγμή. Ένα συνοθύλευμα συναισθημάτων που πότε με ρίχνει σε αβυσσαλέα βάθη και πότε μ’ανεβάζει σε παραδείσιους κήπους. Είναι άραγε αυτό η αγάπη? Είναι δυνατόν να υπάρχει για να σε πληγώνει κι όμως όλοι να την υμνούν με λόγια αγγελικά?
Αν είναι έτσι τότε μόνο μια εξήγηση μπορεί να δώσει το φτωχό μου μυαλουδάκι: η αγάπη είναι ένα ναρκωτικό. Σου κάνει κακό όμως η πρόσκαιρη ευχαρίστηση που σου προσφέρει τα επισκιάζει όλα. Κι όταν το αντιληφθείς και θέλεις να απεξαρτητοποιηθείς έχει ςήδη τόσο εθιστεί σ’αυτήν ώστε αδυνατείς να την βγάλεις από μέσα σου. Κυλάει στις φλέβες σου σαν δηλητήριο, ένα με το αίμα σου και μόνο αν το διώξεις αυτό θα απαλλάγεις από τις παρενέργειές της. Κάτι τέτοιο όμως είναι αδύνατον γιατί θα προκαλέσει και το θάνατό σου. Και τότε είναι που η ρωμαϊκή αρένα και τα λιοντάρια της αρχίζουν να μοιάζουν με διασκέδαση.
Μάλλον λοιπόν ναρκωτικό είναι. Σε αποβλακώνει κι αυτή όπως η μαριχουάνα, παραλύει τα εγκεφαλικά σου κύτταρα όπως η κοκαϊνη, καταλύει τη λογική σου σκέψη και σε κάνει να σέρνεσαι στα τέσσερα σαν ένα ανήμπορο τιποτένιο ζωάκι. Η έλλειψή της σε κάνει τρελό, μανιακό, μανιοκαταθλιπτικό κι ότι άλλο χρειάζεται ειδική ψυχική θεράπεία για να απαλλάχτείς από αυτό. Η υπερβολική δόση είναι ικανή να σε ρίξει σ’ένα κρεβάτι ζωντανό νεκρό, ελεύθερο άνθρωπο βιολογικά όμως ψυχολογικά ένα άβουλο υποχείριό της.
Και εδώ πια αρχίζω να σκέφτομαι πόσο δίκιο είχε ο Σοπενάουερ όταν διαπίστωνε πως ο έρωτας δεν είναι άλλο παρά μια παγίδα για τη διαιώνιση του είδους!
Έτσι γεννιέται ένα νέο μεγάλο ερώτημα:
«To be (in love) or not to be (in love)?». This is the question!

Φίλη Εύα,

Η αγάπη σίγουρα δεν είναι μια ουτοπία, δεν είναι ένα λιβάδι για δυό ανθρώπους και πολλά λουλούδια. Η αγάπη είναι μια ξεχωριστή δύναμη. Όπως όμως ο άνθρωπος είναι και καλός και κακός, όπως ο Θεός είναι και καλός και κακός, έτσι είναι και η αγάπη. Είναι και καλή και κακή.
Σκέψου λίγο την κατάσταση: Η Αγάπη είναι καλή όταν έχουμε ανταπόκριση ή όταν γενικότερα μας κάνει ευτυχισμένους. Η αγάπη είναι κακή όταν δεν υπάρχει ανταπόκριση ή όταν απλά μας πληγώνει για τους x,y λόγους.
Ζούμε όμως σε ένα κόσμο δυαδικότητας, και καλώς η κακώς(άντε πάλι η δυαδικότητα ) αυτό είναι κάτι που μας οφελεί! Αν αγαπούσες χωρίς να πληγωθείς, αν η αγάπη δεν σου έκανε κακό..τότε ποιό θα ήταν το νόημα του να αγαπάς; Πως θα ξεχώριζες τις καλές στιγμές, τις ευχάριστες στιγμές που σου δίνει η αγάπη από τις απλές καθημερινές στιγμές..αν δεν υπήρχε και η άσχημη πλευρά της; Πως θα καταλάβαινες πόσο αξίζει να είσαι ευτυχισμένη όταν αγαπάς αν δεν πληγωνόσουν από το ίδιο ακριβώς πράγμα; Είμαι σίγουρος ότι ούτε εσύ ούτε κανένας μας δεν θα μπορούσε να εκτιμήσει την αγάπη.
Αγάπη δεν σημαίνει ευτυχία, αγάπη σημαίνει κάτι το οποίο ο καθένας το ερμηνεύει διαφορετικά. Είναι λοιπόν φυσικό κάτι να σε κάνει και ευτυχισμένη και δυστυχισμένη..όταν αυτό το κάτι έχει τέτοια δύναμη! Ας μην λέμε πως η αγάπη είναι ένα ναρκωτικό..αν ήταν έτσι ή έστω άμα σκεφτόμασταν έτσι, ο κόσμος αυτός θα ήταν ακόμη πιο σκατά απ'ότι είναι ήδη!
Να'σαι καλά, περιμένω απάντησή σου.
Γιάννης

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: Augerinos στις 23-05-2003 18:29 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: Augerinos στις 23-05-2003 18:31 ]

to be definitely!!!!σιγουρα η αγαπη ποναει αλλα συμφωνω με τον προλαλησαντα!πως θα καταλαβαινες την αξια των υπεροχων στιγμων αν δεν υπηρχαν οι δυσαρεστες????το κακο υπαρχει σε ολα τα πραγματα για να αναγνωριζεις την αξια του καλου.παντως καλη ερωτηση.εχω σιγουρα απαντηση αλλα περιεργως δεν μπορω να τη στηριξω σε λογικα πειστικα επιχειρηματα.μαλλον δε χωραει εδω η λογικη....θα το σκεφτω και θα επανελθω...

Tha grapsw mono kati poy anakalypsa se ena vivlio ths Marws Vamvounaki kai prosfata moirastika me mia poly 3exwristh mou filh!
"Lene pws enas erwtas a3izei,otan den mporeis na kaneis alliws.Lathos!Enas erwtas a3izei,otan mporeis na kaneis alliws,alla ton epilegeis ap'ola ta alliws sou".

Νεκτάριε κάτι τέτοιο λέει και ο Ρίτσος στον αποχαιρετισμό μόνο που δεν αναφέρεται στον έρωτα. Λέει: "...η πιο μεγάλη πράξη της ζωής μας είναι η απόφαση του θανάτου μας, όταν υπάρχει κάποια διέξοδος, όταν μπορείς να τον αποφύγεις κι εσύ τον διαλέγεις..."
Οπότε, χρησιμοποιώντας την παραγωγική μέθοδο λογικής επιχειρηματολογίας, αν λάβουμε υπόψην τις διαπιστώσεις της Βαμβουνάκη και του Ρίτσου έχουμε σαν συμπέρασμα ότι: ο έρωτας δε διαφέρει σε τίποτε από το θάνατο!

Analoga Eya mou...Gia mena thanatos einai h eleipsh tou erwta apo thn zwh.Oso kai an exw plhgwthei kai malista polu prosfata den tha stamathsw na pisteyw oti o erwtas einai auto to 3exwristo kai aprosdioristo synaisthima pou kanei thn aniarh zwh mas poio omorfh kai endiaferousa!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: Nektarios στις 24-05-2003 20:13 ]

H agaph einai ena poluploko sunaisthima kai einai duskolo na breis ta katallhla logia gia na to perigrapseis! H gluka ths agaphs den erxetai mono apo tis kales stigmes, opws eipan kai oi prohgoumenoi, alla kai apo tis asxhmes. Prepei na poneseis gia na suneidhtopoieihseis thn aksia tou agaphmenou sou, aneksarthta an se exei plhgwsei h' oxi. Pisteuw oti an den exeis plhgwthei den exeis katalabei ti shmainei pragmatikh agaph! Alla poios mporei na antistathei sthn agaph pou einai to pio shmantiko stoixeio sth zwh mas, pou mas dinei dunamh na zoume kai na uparxoume, pou fernei sthn epifaneia ton kalutero mas eauto kai ta pio omorfa sunaisthimata? Kaneis bebaia!!!Gi'auto ena exw na sas pw...Fall in love...

Quote:

24-05-2003 στις 00:11, Nektarios wrote: Tha grapsw mono kati poy anakalypsa se ena vivlio ths Marws Vamvounaki kai prosfata moirastika me mia poly 3exwristh mou filh! "Lene pws enas erwtas a3izei,otan den mporeis na kaneis alliws.Lathos!Enas erwtas a3izei,otan mporeis na kaneis alliws,alla ton epilegeis ap'ola ta alliws sou".

!!!! Συμφωνώ απόλυτα... αν και το επόμενο μήνυμά σου Νεκτάριε με βρίσκει αντίθετη (εγώ τον έρωτα τον έχω καταραστεί....) παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από αυτήν τη φράση...

Loipon...Vagabond den 3erw ti se odhghse sthn apofash na "katarasteis" opws les ton erwta kai eimai sigouros pws exeis tous logous sou gia ayto.Den tha sou pw gia ta "kala" tou erwta alla gia ligo realismo.To asxhmo me thn anthrwpinh fysh einai oti pote ma pote den tha eimaste eleytheroi!Akoma kai an kataferoume na kataripsoume ola ta koinwnika prepei kai pali tha yparxei h mhtera fysh na mas periorizei.Anarxia loipon me thn pragmatikh ennoia ths den nohtai!!!Kapws etsi einai kai o erwtas nomizw.Oso kai an prospatheis na ton apofygeis einai adynato na to katafereis giati eisai anthrwpos!Skepsou loipon poso mporei na plhgwthei kanenas an fovatai na erwteytei h' an to exei hdh kanei kai fovatai na to apodextei...Eimai ths gnwmhs oti me to na katapiezoume synaisthhmata pou yparxoun mesa mas odhgoume ton eayto mas sthn Thlipsh.Ayta einai h gnwmh mou den sou dinw kapoia symvoulh giati den gnwrizw thn katastash kai kathe anthrwpos antilamvanetai katastaseis diaforetika.Oso kai an exoume plhgwthei to thewrw toulaxiston deilia na apofeygeis na erwteyteis me ton fovo oti mporei na 3anapatheis to idio.Apo thn allh emeis den exoume plhgwsei pote kanenan?

Τωρα παιδια εγω μπορει να σας εκνευρισω λιγο αλλα εμενα ολα αυτα μου φαινονται πολυ ρομαντικα και εξωπραγματικα. Την αγαπη οπως την περιγραφετε εγω δεν την εχω αισθανθει ποτε για το ετερο φυλο και δεν ειμαι και καμια μικρουλα Μου εχει τυχει να ερωτευτω πολλες φορες, αλλοτε ειχαν διαρκεια και αλλοτε οχι, αλλα να παθω τετοιο κακο σαν αυτο που περιγραφει η ευα, ποτε! Αναφερομαι βεβαια παντα στην ερωτικη αγαπη, αν ειναι δοκιμος ο ορος...
Για μενα ευα μου ο ερωτας ειναι κατι παρα πολυ ομορφο, που οταν μου συμβαινει ειμαι στα ουρανια και αισθανομαι μια μικρη θεα αρχαια (για να παραφρασω τον στιχο του Δημητρη Πουλικακου). Εχω την γνωση ομως οτι καποα στιγμη θα τελειωσει αυτο το συναισθημα. Δεν πιστευω στην αιωνια αγαπη και κυριως στην αιωνια πιστη. Θεωρω πως ο ανθρωπος ειναι ον πολυγαμικο και ειναι εντελως ακατορθωτο να συμβει το αιωνιο απολυτα!
Το ασχημο ειναι οταν στον ενα απο τους δυο τελειωνει νωριτερα και αυτο τον αδηγει σε πραξεις που πληγωνουν τον αλλο...
Σκεψου ομως ευα οτι γρηγορα θα ξαναερωτευτεις και θα ξεχασεις το ποσο πληγωθηκες. Ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος...

Quote:

29-05-2003 στις 14:19, Nektarios wrote: Loipon...Vagabond .... Oso kai an exoume plhgwthei to thewrw toulaxiston deilia na apofeygeis na erwteyteis me ton fovo oti mporei na 3anapatheis to idio.Apo thn allh emeis den exoume plhgwsei pote kanenan?

Δεν θα διαφωνήσω με αυτά που λες βρε Νεκτάριε... φυσικά και ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι απόλυτα ελεύθερος ακόμα κι αν το ποθεί... αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάει να το ποθεί... φυσικά και το να καταπιέζεις συναισθήματα όδηγεί στη θλίψη, αλλά κάποιες φορές είναι μικρότερη αυτή η θλίψη από εκείνη της αποδοχής... και δεν θα διαφωνήσω σε καμία περίπτωση ότι κατά κάποιον τρόπο είναι δειλία να αποφεύγεις ένα συναίσθημα που έρχεται με φυσιολογικό τρόπο. Αλλά θεωρώ ότι είναι της ίδιας μορφής δειλία με αυτήν που περιγράφει της προσπάθειές σου να αποφύγεις μια αρρώστια (και μιλάω πάντα για τον εαυτό μου... μην παρεξηγηθώ... ). Δεν ερωτεύομαι ποτέ. Αγαπάω πολύ. Το θεωρώ ποιό υγιεινό όσον αφορά τα δικά μου δεδομένα... απλά τα πάντα είναι υποκειμενικά και λειτουργούν διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάτι που σε εσένα πχ δίνει ζωή, εμένα μπορεί να μου την καίει...
Υ.Γ.: Κάτι που ξέχασα... φυσικά και έχουμε πληγώσει... άπειρες φορές που ξέρουμε και άλλες τόσες που δεν μάθαμε ποτέ... δεν κατηγόρισα ποτέ κανέναν για τα δεινά μου... κανένας δεν μπορεί να μας πληγώσει αν δεν το κάνουμε μόνοι μας στον εαυτό μας... προσωπική άποψη πάντα

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: Vagabond στις 31-05-2003 02:24 ]

to be in love!

αν και εγω ως αθεραπευτα ρομαντικη,πιστευω στην αιωνια αγαπη,στη μοιρα,κτλ......θα παραθεσω μια μικρη ιστοριουλα του paulo coelho.

ενας πολεμιστης ερωτευτηκε την κορη του στρατηγου του.στα δειαλειμματα μεταξυ των μαχων της εγραφε ερωτικες επιστολες,φοβοταν ομως να της τις στειλει γιατι υπηρχε περιπτωση να τις ανακαλυψουν οι ανθρωποι του στρατηγου.τελος,βρηκε εναν εμπιστο αγγελιαφορο και εστειλε στην αγαπημενη του σημειωμα παρακαλωντας τη να συναντηθουν.συντομα ελαβε απαντηση.η κοπελα θα καταφερνε να ξεφυγει απο την επιβλεψη του πατερα της για δυο ωρες.ενθουσιασμενος ο πολεμιστης πηρε μαζι του ολες τις ερωτικες επιστολες που ειχε γραψει.μολις την ειδε,τις εβγαλε απο την τσεπη του και αρχισε να διαβαζει δυνατα τις εξομολογησεις του.οταν τελειωσε,οι δυο ωρες ειχαν περασει και η κοπελα επρεπε να γυρισει στο σπιτι της.κα8ως ηταν απορροφημενος στο να της δειξει ποσο την αγαπουσε,ο πολεμιστης δεν καταφερε να την αγαπησει στην πραγματικοτητα.....


μηπως τελικα μερικες φορες,χανουμε το πραγματικο νοημα των πραγματων,αυτο που μας δινει ευχαριστηση και ασχολουμαστε με ασημαντοτητες?αντι δηλαδη να απολαμβανουμε την αγαπη και να αφηνουμε τα πραγματα να κυλουν μονα τους ευκολοτερα,προσπαθουμε συνεχως και κανουμε τα ευκολα δυσκολα?και μετα απογοητευομαστε.λεω μερικες φορες.οχι παντα ,οχι ολοι.
μπορει να ναι και θεμα τυχης βεβαια....ισως συγκυριες .να συναντησουμε το σωστο ανθρωπο τη σωστη στιγμη και να μην αναλωθουμε σε σχεσεις που μας πληγωνουν και μας δινουν μια ασχημη εικονα της αγαπης.

Oι δικοί μου άνθρωποι ζουνε μακρια
και απο μακρια αγαπανε.
Ετσι μεγαλωνει ο κοσμος και η καρδια
και θυμομαστε οπου παμε

Της Χαρις Αλεξιου
Λαμβανωντας το μακρια ως κατασταση και οχι μονο ως χωρο.
Η αγαπη ακομα και ως λεξη της καθημαρινοτητας εκφραζει αγνοτητα εξαλου την χρησιμοποιουμε σε μεγαλο βαθμο για να δειξουμε ποσο κοντα ειμαστε σε εμψυχες και μη μοναδες.Απο την αλλη ο ερωτας ειναι κατι το εντελως διαφορετικο.Κατα την προσωπικη μου γνωμη αγνος ερωτας δεν υπαρχει αφου ακομα και ως εννοια δεν μπορει να οριστει χωρις την πραξη.Πιστευω ομως οτι ο αμφιτερος ερωτας και οχι το σεξ{χωρις συναισθημα} μπορει να οδηγεισει στην αγνη μορφη της αγαπης κατι δυσκολο αλλα οχι ακατωρθωτο.Το συμπερασμα μου ειναι οτι ο ερωτας ειναι για τουσ πολλους και η αγαπη για τουσ λιγους.Ελπιζω να ειμαστε απο τους τυχερους.

Εγώ πάντως πιστεύω στον αιώνιο έρωτα,στην αγάπη για μια ζωή.Ίσως γιατί αγαπώ για πρώτη φορά.....

Quote:

24-05-2003 στις 19:48, Nektarios wrote: Analoga Eya mou...Gia mena thanatos einai h eleipsh tou erwta apo thn zwh.Oso kai an exw plhgwthei kai malista polu prosfata den tha stamathsw na pisteyw oti o erwtas einai auto to 3exwristo kai aprosdioristo synaisthima pou kanei thn aniarh zwh mas poio omorfh kai endiaferousa!!

Νεκτάριε,είναι πολύ παρακινδυνευμένο να λες ότι θάνατος είναι η έλλειψη του έρωτα από τη ζωή μας...αλλά,θα συμφωνήσω γιατί ακόμη κι αν πληγωνόμαστε κάποιες φορές,ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ άλλο συναίσθημα ταυτόχρονα τόσο δημιουργικό,τόσο μοναδικό,τόσο... απερίγραπτο!
Πόσοι ποιήτες έχουν εξυμνήσει τον έρωτα,πόσοι συγγραφείς προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν...κι όμως,δεν περιγράφεται...είναι ίσως το πιο ισχυρό κίνητρο για να ζεις και να ονειρεύεσαι!...

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: jorge στις 17-06-2003 10:33 ]

eua......den tha sxoliaso
tha se parapempso omos se ena allo topic tou forum......mallon vriskontai apantiseis gia sena ekei mesa.sympiesmenes se elaxista logia.....
gia xefyllise auto to thema.....kati tha kerdiseis:
Des ta post eidika gia tin agapi.....



[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: stefke στις 17-06-2003 21:10 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: stefke στις 17-06-2003 21:12 ]

Η αγάπη είναι μεγάλο θέμα συζήτησης... Αλλά πίστεψε με :) η αγάπη είναι όταν μπορείς να θυσιαστείς για αυτήν... Σίγουρα η αγάπη είναι ένα ναρκωτικό που όταν το πάρεις μια φορά μετά θες να το ξαναπάρεις σε πιο δυνατή και μεγαλύτερη ποσότητα :) πίστεψέ με :) τα ίδια νοιώθω κι εγώ :) πολλές φορές νοιώθω έναν κόμπο στο στήθος και άλλες πάλι ένα φτερούγισμα :) η αγάπη είναι ένα γλυκό βασανιστήριο

Εσείς μπορείτε να παραδεχτείτε πως αγαπάτε? Δεν είναι δύσκολο κάποιες φορές?

Πολύ