ελληνική μουσική
    734 online   ·  210.833 μέλη
    paschalia
    19.08.2005, 22:58
    Καλησπερα .

    Ειχα μια συζητηση(και διαφωνια) πριν λιγες ωρες με καποιον για το εν λογω λ.π του Νταλαρα .

    Οπως ειναι γνωστο , αυτο το λ.π ειναι του Καλδαρα .
    Αλλα εγω θυμαμαι οτι ειχε συμμετασχει και ο Κουγιουμτζης σε μερικα τραγουδια .

    Το εψαξα στο νετ αλλα δεν βρηκα πολλα πραγματα και δυστυχως εχω -λογω δυο σπιτιων - χασει και το σιντι και το βιβλιαρακι .

    Θυμαμαι σωστα ή οχι ?

    Ευχαριστω .
    vouliakis
    19.08.2005, 23:59


    "Έτος: 1972... Είχαν συμπληρωθεί πενήντα χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή... Εκείνη τη χρονιά, πιθανόν εμπνευσμένος από το δράμα των προσφύγων τους οποίους γνώρισε στα Τρίκαλα (κείμενο του Λευτέρη Παπαδόπουλου), ο Απόστολος Καλδάρας αποφάσισε να φτιάξει ένα δίσκο με τραγούδια που θα είχαν θέμα τον ξεριζωμένο ελληνισμό. Προκειμένου να κρατήσει το έργο σε λαϊκό πλαίσιο ζήτησε στίχους από τον Πυθαγόρα, ένα στιχουργό με αμέτρητες επιτυχίες στο ενεργητικό του. Σύμφωνα με μαρτυρία του Κώστα Καλδάρα, τα τραγούδια προορίζονταν για τον Στέλιο Καζαντζίδη. Όμως η συνεργασία δεν ευοδώθηκε. Έτσι, στο στούντιο κλήθηκαν δυο νέοι ερμηνευτές. Ο Γιώργος Νταλάρας, που ήδη είχε κάνει τις πρώτες του επιτυχίες με τραγούδια των Κουγιουμτζή, Λοΐζου και Καλδάρα, και η Χάρις Αλεξίου, που ουσιαστικά έκανε το ντεμπούτο της στη δισκογραφία..."

    Μπορείς να διαβάσεις περισσότερα στη σελίδα που έχει ετοιμάσει για το in.gr ο Μίλτος Σαλβαρλής (HITECH)...






    [ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: vouliakis on 20-08-2005 00:04 ]
    Astron
    20.08.2005, 01:25
    Είναι όλα του Καλδάρα σε στίχους του Πυθαγόρα.
    paschalia
    20.08.2005, 13:55
    Ευχαριστω για τις απαντησεις σας .

    Κατα πως φαινεται δεν θυμαμαι καλα .


    semplice
    31.10.2005, 18:09
    Aπό τη "Μικρά Ασία"
    Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.
    Αλεξίου Χάρις Μουσική/Στίχοι: Καλδάρας Απόστολος/Πυθαγόρας


    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    που λένε τα γραμμένα
    Το ’να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
    δεν γύρισε κανένα
    Το ’να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
    δεν γύρισε κανένα
    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    που λένε τα γραμμένα

    Για το μαρμαρωμένο βασιλιά
    ούτε φωνή, ούτε λαλιά
    Τον τραγουδάει όμως στα παιδιά
    σαν παραμύθι η γιαγιά

    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    που λένε τα γραμμένα...

    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    δυο πετροχελιδόνια
    Μα εκεί εμείνανε κι όνειρο γίνανε
    και δακρυσμένα χρόνια
    Μα εκεί εμείνανε...

    Για το μαρμαρωμένο βασιλιά...

    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    δυο πετροχελιδόνια...



    Προσπαθώντας να "βγάλω" στην κιθάρα αυτήν την ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΜΕΛΩΔΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ και αφού είχα ακούσει πάμπολλες φορές τη Χαρούλα ..ΜΟΥ ΕΛΛΕΙΠΕ κάτι..
    Και αυτό δεν ήταν οι συγχορδίες αλλά το ότι δεν καταλάβαινα τόσο πολύ τον στίχο
    του Πυθαγόρα και τι ήθέλε να πει ακριβώς και ιδιαίτερα τους συμβολισμoύς....
    Κόκκινη Μηλιά,Γιαγιά..πως τα σκέφτηκε αυτά ο Πυθαγόρας και έγραψε αυτούς τους στίχους ?


    Να λοιπόν μια ..απάντηση που βρήκα στο http://www.e-grammes.gr/literature/emperor.htm



    Ο τελευταίος Παλαιολόγος

    Γεώργιος Βιζυηνός
    Στους συμβολισμούς της παραδόσεως, γιαγιά είναι οι παλαιές γενεές
    και εγγονός η νέα γενιά, η οποία πρέπει να κάνει το καθήκον της.

    - Τον είδες με τα μάτια σου, γιαγιά τον Βασιλέα
    ή μήπως και σου φάνηκε, σαν όνειρο να πούμε,
    σαν παραμύθι τάχα;
    - Τον είδα με τα μάτια μου, ωσάν και σένα νέα,
    Πα να γενώ εκατό χρονών, κι ακόμα το θυμούμαι
    σαν νάταν χθες μονάχα.
    - Απέθανε, γιαγιά;
    - Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμάται.
    - Και τώρα πια δεν ημπορεί
    γιαγιάκα να ξυπνήση;
    - Ω, βέβαια! Καιρούς καιρούς,
    σηκώνει το κεφάλι,
    και βλεπ' αν ήρθεν η στιγμή,
    πόχει ο Θεός ορίσει.
    - Πότε, γιαγιά μου, πότε;
    - Οταν τρανέψης, γιόκα μου,
    να αρματωθείς, και κάμης,
    τον όρκο στην Ελευθεριά,
    συ κι όλη η νεολαία,
    θα σώσετε την χώρα.
    Κι ο βασιλιάς θα σηκωθεί
    τον Τούρκο να χτυπήση.
    Και χτύπα-χτύπα, θα τον πα
    πίσω στην κόκκινη
    και πίσω από τον ήλιο,
    που πια να μη γυρίση!










    analogion
    31.10.2005, 18:37
    Η "κόκκινη μηλιά" προέρχεται από την προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού:

    http://www.evrytan.gr/ENCYKLOPAIDIA0/prosopa2/Kosmas_Aitolos.htm

    10. Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φτάσουν ως τα 'Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν ως την κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το ένα τρίτο θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαφτισθεί και μονάχα το ένα τρίτο θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά.

    Ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς (Κωνσταντίνος ο Θ' Παλαιολόγος) είναι ο τελευταίος Βασιλιάς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που στην τελευταία μάχη χάθηκε χωρίς κανείς να βρει τα ίχνη του.

    Steven Runciman, The Fall of Constantinople 1453, σ. 140.

    http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/special/1453/Palaiologos.html

    Παναγιώτης


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : analogion στις 31-10-2005 18:48 ]
    PITSIKOYLIS_NEKTARIOS
    31.10.2005, 19:50
    Quote:

    Το μέλος semplice στις 31-10-2005 στις 18:09 έγραψε:

    Aπό τη "Μικρά Ασία"
    Ο μαρμαρωμένος βασιλιάς.
    Αλεξίου Χάρις Μουσική/Στίχοι: Καλδάρας Απόστολος/Πυθαγόρας


    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    που λένε τα γραμμένα
    Το ’να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
    δεν γύρισε κανένα
    Το ’να σκοτώθηκε, τ’ άλλο λαβώθηκε
    δεν γύρισε κανένα
    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    που λένε τα γραμμένα

    Για το μαρμαρωμένο βασιλιά
    ούτε φωνή, ούτε λαλιά
    Τον τραγουδάει όμως στα παιδιά
    σαν παραμύθι η γιαγιά

    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    που λένε τα γραμμένα...

    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    δυο πετροχελιδόνια
    Μα εκεί εμείνανε κι όνειρο γίνανε
    και δακρυσμένα χρόνια
    Μα εκεί εμείνανε...

    Για το μαρμαρωμένο βασιλιά...

    Έστειλα δυο πουλιά στην κόκκινη Μηλιά
    δυο πετροχελιδόνια...

    to agapimeno tragoydi moy













    semplice
    31.10.2005, 19:50
    Quote:

    Το μέλος analogion στις 31-10-2005 στις 18:37 έγραψε:

    Η "κόκκινη μηλιά" προέρχεται από την προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού:

    http://www.evrytan.gr/ENCYKLOPAIDIA0/prosopa2/Kosmas_Aitolos.htm

    10. Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φτάσουν ως τα 'Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν ως την κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το ένα τρίτο θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαφτισθεί και μονάχα το ένα τρίτο θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά.

    Ο μαρμαρωμένος Βασιλιάς (Κωνσταντίνος ο Θ' Παλαιολόγος) είναι ο τελευταίος Βασιλιάς της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, που στην τελευταία μάχη χάθηκε χωρίς κανείς να βρει τα ίχνη του.

    Steven Runciman, The Fall of Constantinople 1453, σ. 140.

    http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/special/1453/Palaiologos.html

    Παναγιώτης
    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : analogion στις 31-10-2005 18:48 ]






    Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έζησε τον 18ο αιώνα και
    αυτήν την προφητεία την έκανε (και σύμφωνα με το link που έκανεο Παναγιώτης ,το 1779).

    Επομένως η "κόκκινη μηλιά" ως στοιχείο της προφορικής μας Παράδοσης (καθ'ολα
    Ορθόδοξης φυσικά) ,προυπάρχει, τω προφητειών του Αγίου μας.
    Δηλαδή δεν προέρχεται απο αυτήν την προφητεία.

    "Από το 1071, αγαπητό μου παιδί, που οι Σελτσούκοι κέρδισαν τη μάχη του Μαντζικέρτ της Μικράς Ασίας και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ο ελληνισμός της Μικράς Ασίας δημιούργησε, με το αλάθητο ένστικτο ενός λαού που έβλεπε την επερχόμενη συμφορά, το μύθο της Κόκκινης Μηλιάς. Σύμφωνα με το μύθο, οι Τούρκοι αφού θα πολιορκούσαν με κάθε μέσο την Κωνσταντινούπολη, θα νικούσαν την άμυνα των υπερασπιστών της και θα άρχιζαν να την κυριεύουν.
    Τη στιγμή ακριβώς εκείνη με θεϊκή παρέμβαση οι κατακτητές θα ετρέπονταν σε φυγή και θα καταδιώκονταν μέχρι το Μονοδένδρι, δηλαδή την Κόκκινη Μηλιά.
    Αργότερα, όταν έγινε η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, χάθηκε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Πολλοί έλεγαν πως πέθανε στη μάχη κοντά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού και ο σουλτάνος έβαλε να ψάξουν στους σωρούς των πτωμάτων χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το πτώμα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου δε βρέθηκε ποτέ και ετάφη ένα ακέφαλο πτώμα, που θεωρήθηκε πως ήταν ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, επειδή στα πόδια του είχε πέδιλα με ζωγραφισμένους χρυσούς αετούς που ήταν συνήθεια αυτοκρατορική. Όλα αυτά δημιούργησαν το μύθο του μαρμαρωμένου Βασιλιά, σύμφωνα με τον οποίο ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος δεν σκοτώθηκε στην μάχη αλλά μαρμαρώθηκε και βρίσκεται στην Κλειστή Πύλη της Αγίας Σοφίας μέχρι τη μέρα που άγγελος Κυρίου θα τον ζωντανέψει και θα του παραδώσει το σπαθί του ώστε να εκδιώξει τους κατακτητές Τούρκους μέχρι την Κόκκινη Μηλιά. Ακόμα και σήμερα, αγαπητό μου παιδί, πολλοί λένε πως σαν πλησιάσουν στην Κλειστή Πύλη της Αγιάς Σοφιάς ακούνε ψαλμωδίες και ύμνους για τον μαρμαρωμένο βασιλιά. Οι μύθοι αυτοί που άντεξαν στο χρόνο και μεταδίδονται, εδώ και αιώνες, από γενεά σε γενεά, χώρεσαν μέσα στους λιτούς στίχους του Εθνικού Ποιητή της Ελλάδας, του Κωστή Παλαμά, στη «Φλογέρα του Βασιλιά»:
    «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς και θα ξυπνώ απ' το μνήμα το μυστικό και το άβρετο που θα με κλιή, θα βγαίνω και τη χτιστή Χρυσόπορτα ξεχτίζοντας θα τρέχω και καλιφάδων νικητής και τσάρων κυνηγάρης πέρα στην Κόκκινη Μηλιά, θα παίρνω την ανάσα».

    Το παραπάνω απόσπασμα είναι απο το βιβλίο
    "Το θαύμα " του¨Λεωνίδα Κουμάκη