Quote:
|
25-05-2003 στις 01:55, jorge wrote:
Είδατε το τσιφτετελάκι αλά "Φιλάκια" πως πήρε την πρωτιά; 
Σοβαρά τώρα, τη διοργάνωση πρέπει να την δούμε σαν κάτι ανάλαφρο, χαλαρό, γιατί αλλιώς θα χαθούμε. Τα τραγούδια που απλά είχαν μια μελωδία, (χωρίς να έχουν στίχο, ερμηνεία) ήταν 1-2. Το Νορβηγικό (ο τύπος που καθόταν στο πιάνο) και άντε άλλο ένα...
Τα υπόλοιπα συναγωνίζονταν στην σκηνική πρωτοτυπία και στην μίξη διαφορετικών ήχων και ρυθμών...
Πάντως νομίζω πως η διοργάνωση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν μια απάντηση των Ευρωπαίων ψηφοφόρων στην ομοιομορφία των τραγουδιών τα τελευταία χρόνια. Τα τραγούδια που κυριάρχησαν φέτος, το τουρκικό και το βελγικό, είχαν έντονα στοιχεία έθνικ...
|
|
Εν πολλοίς έχω την ίδια άποψη με τον Jorge.
Καταρχήν, η Eurovision πρέπει να αντιμετωπίζεται πλέον όχι ως διαγωνισμός πραγματικά τραγουδιού. Είναι απλά ένας ευχάριστος τρόπος να περνάς τη βραδιά σου παρακολουθώντας ένα show στην tv με παρέα και μπυρίτσα, όπως κάναμε οι περισσότεροι φαντάζομαι. Οπότε από την άποψη αυτή.... πραγματικά το σκηνικό των Λετονών ήταν φαντασμαγορικό και άξιζε
.
Από κει και έπειτα για ...αυτά που... ακούστηκαν (εννοώ τα επονομαζόμενα ως "τραγούδια) οι ευρωπαίοι νομίζω πως με την ψήφο τους δεν έδωσαν μόνο μια απάντηση στην ομοιομορφία των τραγουδιών αλλά κατέδειξαν τι ακριβώς σημαίνει τελικά eurovision. Στις πρώτες θέσεις δεν αναρριχήθηκαν μόνο τα έθνικ στοιχεία (κατά τη γνώμη μου το τουρκικό τραγούδι υπήρξε πρώτυπο κιτς έθνικ τραγουδιού, ενώ το βελγικό μάλλον στ' αυτιά μου ήχησε ως το μη χείρον) αλλά αναρριχήθηκε και το νέο είδος τραγουδιού , στο οποίο μόνο μια eurovision, οπως φαίνεται θα μπορούσε, να δώσει πάτημα για να αναδειχθεί, δηλαδή το είδος "τραγούδι για άφωνους και παράφωνους σνομπ", το οποίο επάξια εκπροσώπησε η Αυστρία παρουσιάζοντας τον - αντίστοιχο με τον δικό μας "Μητσικώστα" - ταλαντούχο χιουμορίστα της (ο οποίος εξ αρχής ο άνθρωπος προειδοποίησε βέβαια ότι δεν ήταν τραγουδιστής), να χοροπηδά και να φωνάζει πόσο του αρέσει το γαϊδουράκι ή το γουρουνάκι κι όλα αυτά ανάμεσα στα απελπιστικά φωνητικά μιας μεσηλίκου ντυμένης σε ένα κατακόκκινο παλαβιάρικο κιτς συνολάκι και μιας νεαρότερης με στολή λίγο πιο επίσημη από αυτήν της τυρεμπόρισας. Λοιπόν και όμως προς έκπληξη και των ίδιων των αυστριακών που συμμετείχαν στην εκδήλωση μόνο και μόνο για να τη σνομπάρουν....και όμως το τραγούδι τους ψηφίστηκε. Και σνομπ και κερδισμένος δηλαδή...
Για τη Ρωσία πια τι να πούμε ....Απορώ πραγματικά πώς η Αγγλία δεν πήρε ψήφο. Τα φάλτσα που έκαναν οι άγγλοι ήταν πολύ λιγότερα από τις παράφωνες αγριοτσιρίδες των μικρών σταρ, οι οποίες παρεπιμπτόντως ...τι κρίμα...τώρα που δεν πήραν την πρώτη θέση στο διαγωνισμό γιατί... δε θα μπορέσουν να παντρευτούν, όπως ονειρεύονταν (σ.σ. είχαν πει νωρίτερα πως αν έρθουν πρώτες στο διαγωνισμό θα παντρευτούν
).
Λοιπόν μεταξύ όλου αυτού του πανηγυριού, ήταν πολύ λογικό η φωνή της Μαντούς που ήταν μακράν η καλύτερη φωνή από όσες ακούστηκαν, να μην αξιολογηθεί. Ασφαλώς το τραγούδι δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο, ωστόσο δεν ξέρω κατά πόσο αντικειμενικά θα μπορούσε να θεωρηθεί και υποδεέστερο από τους αλαλαγμούς του αυστριακού, τις φάλτσες στιγγλιές των ΤΑΤU ή το χανουμ-κιτς- εθνικ του τουρικού. Δυστυχώς η
Μαντώ νόμιζε πως πήγαινε για διαγωνισμό τραγουδιού. Τώρα μάλλον κατάλαβε πολλά...
Σκεφτείτε επίσης ότι πέρυσι η Ρωσία την ελληνική συμμετοχή του Ρακιτζή την είχε απαδοκιμάσει δίνοντας 8 ψήφους και φέτος η
Μαντώ έλαβε από τη Ρωσία just 1...!!!
"Η ζωή χωρίς μουσική θα ήταν ένα σφάλμα..." Νίτσε
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: gate στις 25-05-2003 12:49 ]
