Παράθεση:
Το μέλος StavmanR στις 09-12-2007 στις 17:37 έγραψε...
...Σήμερα, η δυστυχία στην προηγμένη κοινωνία δεν οφείλεται ,κατά την άποψή μου, στην πολύ φιλοσοφία, αλλά στη λίγη.
...Φιλοσοφία είναι η τάση του ανθρώπου να κατανοήσει τον εαυτό του και το περιβάλλον του, δηλαδή να εκπαιδεύσει τις αισθήσεις του ώστε να έχει την καλύτερη δυνατή αντίδραση στα ερεθίσματα του χώρου του. Η γνώση αποτελεί μία κληροδοτημένη ταχείας μορφής "τροφή" για την ανάγκη του αυτή. Η τροφή απαιτεί και κατάλληλη επεξεργασία. Άλλος τα χωνεύει τα κουκιά και άλλος υφίσταται τροφική δηλητηρίαση από αυτά (ο πάσχων από κυαμισμό , "κυαμισμός"= έλλειψη ενζύμου G-6-PD)*. Σήμερα, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού πάσχει από γνωσιακό κυαμισμό, περιορίζοντας τα είδη και τις ποσότητες της "τροφής" καθώς φυσικά και το σύνολο των εκληφθέντων "πνευματικών βιταμινών" που απαιτεί η συναισθηματική επιβίωση στην εποχή μας. Έτσι , σήμερα εμφανίζουμε το φαινόμενο του Δόκτωρ Τζέκυλ και Χάιντ να είμαστε στην καθημερινότητά μας πότε περισσότερο Άνθρωποι και πότε περισσότερο θηλαστικά, με άμεση συνέπεια την πνευματική ανισορροπία, και την συναισθηματική αναπηρία, που έχουν το αντίστοιχο τίμημα...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 09-12-2007 19:20 ]
|
|
Φίλε Σταύρο,
δε μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί σου και στην εύστοχη παράφραση του όρου "κυαμισμός"!
Αυτή η "παράλυση" έχει αρχίσει να εμφανίζει τα συμπτώματά της σε όλους τους τομείς κι ενδεικτικά θα αναφερθώ σ΄ένα πρόσφατο άρθρο της "Βραδυνής" σχετικά με "...ένα κείμενο που στρεφόταν εναντίον των "δύσκολων λέξεων", ενώ συγχρόνως δόξαζε αυτές που ήταν άμεσα κατανοητές... Αλλά έτσι η γλώσσα δε θα πρέπει να περιοριστεί σε τριακόσιες, το πολύ, λέξεις;... Ο μαζικός πολιτισμός έχει κυριαρχήσει σε όλο τον κόσμο, συμπιέζοντας σ΄ένα mp3 τον πολιτισμό, τις γλώσσες, τις λέξεις, τις ουμανιστικές αξίες... Απευθυνόμαστε, πια, στους αναγνώστες-καταναλωτές όχι λέξεων αλλά dvd, όχι πολιτισμού αλλά μιας χυδαίας κουλτούρας-πολτού που σνοψίζει και κρίνει κάθε τι με κριτήριο αν "πουλάει" ή "δεν πουλάει"... Γι΄ αυτό χρειάζεται ένας "ανταρτοπόλεμος λέξεων"... που θα επινοεί νέες κραυγές για τους απελπισμένους, νέες ποιητικές μεταφορές για τους ονειρολόγους, νέες λέξεις που θα διαφεύγουν απ΄τα συστήματα επιτήρησης και αφομοίωσης δια του αποπροσανατολισμού του περιεχομένου τους και θα συστήνουν το έδαφος των νέων ανατροπών." (Γ. Παπασωτηρίου)
Το χειρότερο, όμως, "σύμπτωμα" του "πνευματικού κυαμισμού" είναι η διαπίστωση πως η "φιλοσοφία" των απανταχού "φιλοσόφων του καναπέος" εξαντλείται στην εξής φράση: "Δε βαριέσαι, ας βολευτώ, πάντα έτσι ήταν, εγώ θα αλλάξω τον κόσμο;"
