Δισκογραφικές Κουβέντες (Beatles)

"Please, Please Me" (1963)



-John 1963: "Τραγουδούσαμε για 12 ώρες non-stop. Ύστερα περιμέναμε να ακούσουμε τι κάναμε και ανησυχούσαμε επειδή θέλαμε να τα κάνουμε όλα τέλεια. Ευτυχώς το αποτέλεσμα, μας δικαίωσε".

-John 1976: "Το ηχογραφήσαμε σε ένα δικάναλο σχεδόν live".

-Paul 1988: "Ολόκληρο το album μας πήρε μία ημέρα. Ξεκινήσαμε στις 10 το πρωί και στις 10 το βράδυ, το album ήταν έτοιμο. Εκπληκτικό".



There Must Be Someway Out Of Here.....


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 31-08-2005 17:33 ]

Γραψτε και αλλα για Beatles!!Ειναι μοναδικοι!!

Θα συνεχίσω Νυχτοπερπατητή...

Έχω αρκετό υλικό...

“With The Beatles” (1963)



-Paul 1963: "Μας έχουν ρωτήσει πολλοί, τι προτιμάμε περισσότερο: Τα lives, ή οι ηχογραφήσεις; Μας αρέσουν τα lives, γιατί επικοινωνούμε και ακούμε τον κόσμο, αλλά προτιμάμε περισσότερο τις ηχογραφήσεις, γιατί εκεί ακούμε το αποτέλεσμα της δουλειάς μας".

-John 1964: "Το ηχογραφήσαμε έτσι όπως το παίζαμε. Παίζαμε και τραγουδούσαμε την ίδια στιγμή. Ήταν σαν live".

-George 1977: "Ήταν υπέροχο. Το κάναμε σχεδόν live γιατί τότε δεν είχαμε πολλά κανάλια στη διάθεσή μας".

Thanks a lot,orpheus!

“A Hard Day's Night” (1964)



-Paul 1964: "Μερικές φορές τα γράφει μόνος του ( ο John), μερικές φορές τα γράφω κι’ εγώ μόνος μου. Έχουμε συμφωνήσει όμως, να λέμε ότι γράφουμε όλα μας τα τραγούδια μαζί. Μερικές φορές έρχεται πρώτα η μελωδία, μερικές πρώτα οι στίχοι και άλλες πάλι, και τα δύο μαζί".

-John 1964: "Το απολαύσαμε με τον Paul γράφοντας τα τραγούδια για την ταινία".

-Paul 1994: "Πήγαμε με τον John στο studio και είπα: 'Ωραία. Και τι θα κάνουμε τώρα; Θα κάνουμε κάτι από τα δικά σου ή από τα δικά μου; Τι θα κάνουμε πρώτο; Ο Ringo χτύπαγε τις μπακέτες του σε μία καρέκλα και ο George σκάλιζε τα ακόρντα στην κιθάρα του. Μέσα στην επόμενη ώρα, τα είχαμε βάλει όλα στη σειρά".

-Paul 1996: "Τα περισσότερα τραγούδια, μας βγήκαν αυθόρμητα. Ο John είχε έρθει στο σπίτι μου και γράφαμε καπνίζοντας τσάι αντί για καπνό, στην πίπα του πατέρα μου".

Πω,Πω με πορωνεις!!!Βαλε και αλλα!!!

Υπομονή να 'χεις και......

“Beatles For Sale” (1964)



- George 1977: "Εμείς κάναμε εδώ μία σειρά από 14 τραγούδια. Μιλάω για την Αγγλική έκδοση, γιατί οι Αμερικάνοι κάνανε ότι θέλανε. Για κάθε δύο δικά μας albums, αυτοί κάνανε 3. Αυτοί βάζανε 12 τραγούδια στα albums και έτσι από κάθε album τους περίσσευαν 2 τραγούδια. Μετά συμπληρώνανε με διάφορα singles και έτσι κυκλοφορούσανε ένα “δικό τους”.

- Paul 1988: "Όποτε άναβε το κόκκινο φως, ξεκινούσαμε την ηχογράφηση. Αυτό ήταν. Τώρα τα πράγματα είναι πιο απλά."

- Paul 1994: "Πήγαμε στο στούντιο και μας είπαν “Θα το κάνετε μέσα σε ένα μήνα. Πριν όμως αρχίσετε να ηχογραφείτε, έχετε μία εβδομάδα off”. Πήγαινα λοιπόν κάθε μέρα στο σπίτι του John και συνήθως τον ξυπνούσα γιατί κοιμόταν. Πίναμε ένα καφέ και στρωνόμασταν στη δουλειά. Φτιάχναμε κάθε μέρα ένα τραγούδι. Μέχρι το απόγευμα το είχαμε έτοιμο".



There Must Be Someway Out Of Here.....


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: Orfeus on 01-09-2005 22:41 ]

Ωραια συνεχισε ετσι orfeus!!!Αν και δεν μπορω να καταλαβω γιατι βαζεις ενα,ενα λιγο,λιγο!Θες να μας κρατας σε αγωνια?

Help! (1965)




- Paul 1965: "Ψάχναμε απεγνωσμένα να βρούμε τίτλο και ξαφνικά ο Ringo είπε: 'Eight Arms To Hold You' ......και μας άρεσε. Μετά από μερικές ημέρες όμως το απορρίψαμε. Δεν ξέρω πως θα ένοιωθε κάποιος με 8 χέρια γύρω του. Μάλλον δύσκολα".

- John: 1965: "Αν ακούσει κανείς τις πρώτες μας ηχογραφήσεις, αλλά και τις πρόσφατες, θα διαπιστώσει μεγάλη διαφορά. Όχι μόνο στις τεχνικές της ηχογράφησης, αλλά και στον ήχο. Σ’ αυτό που βγαίνει προς τα έξω".

- Paul 1965: "Εμείς γράψαμε τραγούδια που μπήκαν σε ένα φιλμ. Δεν γράψαμε κατά παραγγελία του σεναρίου. Τα τραγούδια δεν είχαν ούτε καν τίτλους. Τους βάλαμε μετά ".

- Paul 1994: "Ο John συνήθως είχε ένα στιχουργικό θέμα στο μυαλό του και μία μελωδία και έβγαινε ο πρώτος στίχος. Ο δεύτερος όμως ήταν δυσκολότερος. Έπρεπε να κρατήσουμε το ίδιο μέτρο και να πούμε κάτι άλλο. Να μην επαναλάβουμε δηλαδή τον εαυτό μας. Θέλαμε να πούμε κάτι καλύτερο από τον πρώτο στίχο. Συχνά απελπιζόμασταν. Τα καταφέρναμε όμως. Στίβαμε το μυαλό μας και τα καταφέρναμε."

(Απόσπασμα από τη συνέντευξη για τις διαφορές μεταξύ της Αγγλικής και της Αμερικανικής έκδοσης του δίσκου).

- Ερώτηση Δημοσιογράφου: "Γιατί η Αμερικάνικη έκδοση έχει διαφορετικά τραγούδια από την Αγγλική;"

- Paul: "Α ναι!!! Είμαστε στην Capitol τώρα".

- Ringo: "Οι Άγγλοι έχουν 14 κομμάτια. Οι Αμερικάνοι δεν ξέρω πόσα έχουνε...."

- Paul: "Δεν ξέρουν ούτε αυτοί".

- George: "Το θέμα είναι ότι οι Αμερικάνοι κάνουν ότι θέλουν. Εμείς εδώ (Αγγλία) έχουμε 14. Αυτοί κρατάνε ή σκαλίζουνε και βρίσκουνε διάφορα παλαιότερα κομμάτια και φτιάχνουν ένα δίσκο. Αυτό όμως, δεν έχει να κάνει με εμάς".

- Paul: "Είναι ανόητο. Εμείς κάναμε ένα album σαν μία ενότητα τραγουδιών. Οι Αμερικάνοι έκαναν ένα πράγμα……χύμα".

- John: "Εμείς βάζουμε το πλοίο στη θάλασσα και αυτοί το βουλιάζουν ".

- Paul: "Μα είναι βλακεία. Όποιος πάρει το δίσκο, θα θέλει να ακούσει εμάς και όχι τα instrumentals που έχουνε βάλει μέσα αυτοί".

- George: "Ακόμα και τη φωτογραφία στο εξώφυλλο έχουν αλλάξει".

“Rubber Soul” 1965



- Paul 1965: "Μερικές φορές γράφω κρατώντας μία κιθάρα. Μερικές φορές κάθομαι στο πιάνο. Κάθε φορά είναι διαφορετικά"

- John 1968: "Εδώ δεν ξέρω τι έγινε. Ξέρω όμως, ότι κάτι έγινε. Όλα τα τραγούδια στο 'Rubber Soul' ήταν δικά μας.

- John 1971: "Βελτιωνόμασταν συνεχώς. Τεχνικά, μουσικά και στιχουργικά. Στην αρχή είχαμε ότι μας έδιναν από το στούντιο. Στο 'Rubber Soul' το ψάξαμε περισσότερο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βλέπεις… το ψάχναμε ξανά και ξανά και ξανά. Δεν είχαμε ησυχία"

- George 1977: "Μου άρεσε όταν κάναμε το Rubber Soul... Κάθε album είχε κάτι δικό του. Ήταν ένα βήμα μπροστά".

- Paul 1988: "Μάθαμε σιγά-σιγά τι συμβαίνει μέσα στο στούντιο και ιδιαίτερα τι κάνουν μέσα στο control room. Όταν πλέον είχαμε πρόσβαση σ’ αυτό, είδαμε πως ήταν πολύ γοητευτικό. 'Σήκωσε λίγο αυτή την κιθάρα… χαμήλωσε την άλλη… αφαίρεσε τα τύμπανα από εδώ… Εξαιρετικά γοητευτικό"

ετσι,ετσι!

“Revolver” (1966)



- George 1966: "Τώρα αφιερώνουμε τον περισσότερο χρόνο μας στις ηχογραφήσεις. Προτιμάμε τις ηχογραφήσεις."


- John 1966: "Μας διέθεσαν ένα χρονικό διάστημα για να τελειώσουμε ολόκληρο το δίσκο και εμείς έχουμε κάνει μόνο το μισό. Το ψάχνουμε πολύ."


- Brian Matthew 1966: "Εντάξει. Και πότε βλέπετε να τελειώνετε μ’ αυτό;"


- John 1966: "Σε μια βδομάδα."


- George 1966: "Θα το τελειώσουμε οπωσδήποτε γιατί διαφορετικά, θα ξαναμπούμε στο στούντιο πριν προλάβουμε να ξεκουραστούμε."


- George 1966: "Ο John και ο Paul βελτιώνονται συνεχώς στο γράψιμο των τραγουδιών και μου δίνουν κουράγιο να συνεχίζω να γράφω κι’ εγώ. Αλλιώς θα τα είχα παρατήσει."

- Paul 1966: "Δεν ξέρω πως εμπνέονται οι Ποιητές τα ποιήματά τους. Αυτό που ξέρω, είναι ότι τα δικά μας τραγούδια δεν αναφέρονται στην πραγματικότητα. Δηλαδή σε πραγματικά πρόσωπα. Τουλάχιστον μέχρι τώρα. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε στο μέλλον."

- John 1966: "Βάζουμε ένα πρόγραμμα και λέμε: Η Τρίτη, η Τετάρτη και η Πέμπτη είναι για να γράφουμε τραγούδια. Τις υπόλοιπες μέρες, κάνουμε ότι θέλουμε. Έτσι, έχουμε μία πειθαρχία. Ένα πρόγραμμα δηλαδή, που το ακολουθούμε. "

- John 1966: "Ένα πράγμα ξέρω να σας πω. Το επόμενο άλμπουμ (εννοεί το "Sgt., Pepper ‘s Lonely Hearts Club Band"), θα είναι πολύ διαφορετικό."

- George 1966: "Βάζουμε ιδέες και τις επεξεργαζόμαστε. Συνεργαζόμαστε όλοι πάνω σ’ αυτές. Γι’ αυτό μας παίρνει τόσο πολύ χρόνο να ηχογραφήσουμε και να τελειώσουμε ένα άλμπουμ."

- Paul 1988: "Ο George Martin έλεγε 'Μπορείς σε παρακαλώ να χαμηλώσεις την κιθάρα σου;? Ο John τότε, έλεγε στον George (Harrison), 'Πόσο χαμηλά μπορούμε να πάμε; Να πάμε στο 5; ?' Τις χαμηλώνανε λοιπόν στο 6 και του λέγανε 'OK, είμαστε στο 5.' 'Μα είσαστε ζαβολιάρηδες. Αφού τις έχετε στο 6.' Τα κάναμε αυτά. Όλοι θέλαμε να ακουγόμαστε πιο δυνατά."

και αλλο,και αλλο!

“Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” (1967)



- George 1967: "Πολλές φορές αντιμετωπίζουμε δυσκολίες. Αν έρθει –ας πούμε- ο Paul με ένα καινούργιο τραγούδι και εμείς προτείνουμε κάτι, μπορεί να μην είναι αυτό που έχει στο μυαλό του. Γι’ αυτό μας παίρνει πολύ χρόνο μέχρι να το φέρουμε εκεί που θέλουμε. Και μπορεί να εκπλαγούμε κι’ εμείς με το αποτέλεσμα."

- John 1967: "Το Sgt. Pepper είναι ένα από τα πιο σημαντικά βήματα της καριέρας μας."

- John 1968: "Ολόκληρο το album είναι ένα effect. Ναι, είναι αλήθεια ότι κάτι συνέβη ανάμεσα στο Revolver και στο Sgt. Pepper."

- John 1972: "Το Sgt. Pepper ήταν ένα ψυχεδελικό image. Δεν νομίζω ότι το Haight-Ashbury έγινε από μόνο του αυτό που έγινε. Όλοι κυκλοφορούσαν στο δρόμο και φορούσαν στρατιωτικά χιτώνια, μπότες, είχαν μακριά μαλλιά και όλα αυτά ξεκίνησαν με το Sgt. Pepper. Βοηθήσαμε αρκετά σ’ αυτό."

- Ringo 1976: "Σταματήσαμε τις περιοδείες το 1966 και μπαίναμε πλέον μόνο στο στούντιο, όπου μπορούσαμε να ακουγόμαστε μεταξύ μας και να επεξεργαζόμαστε τις ιδέες μας."

- George 1977: "Το Sgt. Pepper το ηχογραφήσαμε σε ένα τετρακάναλο στούντιο. Είχαμε και μία ορχήστρα σε ένα άλλο τετρακάναλο, αλλά έπρεπε να τα συγχρονίσουμε μεταξύ τους."

- Paul 1988: "Η E.M.I. είχε κανονισμούς που εμείς έπρεπε συνέχεια να τους σπάμε και να κάνουμε υπερβάσεις. Αν δεν το κάναμε, δεν θα είχαμε καταφέρει τίποτα απολύτως."

“Magical Mystery Tour” (1967)



- Paul 1988: "Ξέραμε ότι ήμασταν καλοί. Ο κόσμος μας έλεγε: 'Ξέρεις ότι εσύ και ο John είσαστε καλοί τραγουδοποιοί;' Και απαντούσα: "Μπορεί να ακούγεται υπεροπτικό, αλλά θα είναι ανόητο να το αρνηθώ. Ναι, ξέρω ότι είμαστε καλοί."
Δεν είναι μόνο ότι συζητώ γι’ αυτό. Είναι ότι το έζησα. Δούλευα μαζί με τον John Lennon και εκείνος μαζί με εμένα. Ήταν πολύ συναρπαστικό."

“White Album” (1968)



- John 1968: "Αυτό που κάνουμε είναι rock 'n roll. Όλοι μας λένε 'κάντε αυτό, κάντε εκείνο' αλλά εμείς κάνουμε αυτό που νοιώθουμε. Συνηθισμένα πράγματα δηλαδή. Δώσε μου μία κιθάρα, στήσε με μπροστά σε μερικούς ανθρώπους και αυτό που θα βγει από μέσα μου θα είναι rock. Γι’ αυτό, αυτό το άλμπουμ βγήκε έτσι. Definitely rocking."

- Paul 1968: "Ο κόσμος νομίζει πως ότι κάνουμε, ή ότι τραγουδάμε είναι ταυτόχρονα και μία πολιτική δήλωση, αλλά δεν είναι έτσι. Τραγούδια γράφουμε και το μόνο που κάνουμε είναι να τραγουδάμε. Εντάξει… περνάμε και μερικά μηνύματα καμιά φορά."

- John 1968: "Περνάμε αρκετές μέρες με το να σκεφτόμαστε τι λόγια θα γράψουμε στα στιχάκια μας. Ευτυχώς ο Dylan, μας δίδαξε πολλά πάνω σ’ αυτό."

- Paul 1968: "Είναι μία επιστροφή σε πιο rock and roll ήχο. Είναι κάτι που νοιώσαμε ότι θέλουμε να το κάνουμε."

- John 1968: "Τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν με κιθάρα γιατί ήμασταν στην Ινδία και είχαμε μόνο τις κιθάρες μαζί μας. Δεν είμαι καλός πιανίστας. Δεν είμαι καν πιανίστας. Όμως το πιάνο μου έλειψε."

- Paul 1968: "Στο 'Sgt. Pepper' είχαμε τα περισσότερα όργανα από όσα είχαμε ποτέ. Όμως εδώ δεν θέλαμε να επαναλάβουμε κάτι τέτοιο. Θέλαμε να παίξουμε σαν μπάντα με το όργανο που παίζει ο καθένας μας. Γράψαμε τα τραγούδια με κιθάρες και ο John παίζει σε μερικά από αυτά με τα δάχτυλα. Κάτι που του έμαθε στην Ινδία ο Donovan.

- John 1968: "Γράψαμε περίπου 30 καινούργια τραγούδια. Ο Paul πρέπει να έγραψε 12, ο George 6 και εγώ 15. Ακόμα και ο Ringo έγραψε ένα τραγούδι. Το πρώτο του."

- Ringo 1976: "Τους είχα αφήσει στο White Album. Έβλεπα ότι δεν πάει άλλο και τους άφησα. Έφυγα για δύο βδομάδες και ξαφνικά πήρα ένα τηλεγράφημα από τον John που έλεγε: 'Θα γράφαμε σπουδαία τύμπανα αν ήσουν εδώ'. Και γύρισα πίσω. Ο George –θυμάμαι- είχε γεμίσει το στούντιο με λουλούδια. Έτσι ήμασταν ξανά όλοι μαζί."

- Paul 1987: "Το White Album ήταν το άλμπουμ της έντασης. Δεν είχαμε μόνο τη μουσική. Είχαμε αναλάβει και ένα σωρό άλλα πράγματα ελλείψει μάνατζερ. Ήμασταν στα πρόθυρα της διάλυσης."

“Abbey Road” (1969)



- John 1969: "Έχουμε …τόνους από κομμάτια εδώ κι’ εκεί. Έχω ακόμα υλικό που το είχα γράψει την εποχή του Pepper, επειδή χάνεις το ενδιαφέρον άμα το κρατάς στο συρτάρι για χρόνια. Ο Paul θα έλεγε: 'Έχουμε 12 μέτρα. Ας τα κολλήσουμε εδώ.' Και βέβαια το κάναμε και αυτό. Αυτό το άλμπουμ είναι περισσότερο Μπητλικό από το White."

- Ringo 1976: "Η αγαπημένη μου πλευρά του Abbey Road είναι η δεύτερη. Κομμάτια που δεν ήταν τραγούδια που ο John και ο Paul τα είχαν πεταμένα και όμως τα μιξάρισαν και τα έκαναν θαυμάσια.."

- Paul 1974: "Είπανε ότι …..πέθανα επειδή στο εξώφυλλο φωτογραφήθηκα χωρίς παπούτσια. Ο κόσμος φτιάχνει σενάρια. Ήταν απλά μία ζεστή ημέρα και σκέφτηκα να φορέσω για τη φωτογράφηση σανδάλια. Ύστερα σκέφτηκα να τα βγάλω κι’ αυτά και έτσι βρέθηκα ξυπόλητος. Αυτό είναι όλο."

- Ringo 1969: "Θέλαμε να το ονομάσουμε 'Billy's Left Boot' και ξαφνικά ο Paul είπε: 'Γιατί δεν το βγάζουμε ‘Abbey Road?'"

“Let It Be” (1970)



- John 1969: "Θα ήταν απλά ένας δίσκος, αλλά έχει και ένα βιβλίο μαζί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κάναμε και ένα φιλμ και τα βγάλαμε στην αγορά όλα μαζί. Παράνοια!!!!"

- Ringo 1994: "Στα 1970 το 'Let It Be' βγήκε σαν το τελευταίο άλμπουμ, αλλά το τελευταίο που ηχογραφήσαμε ήταν το 'Abbey Road'. Έτσι είναι αυτά με τις εταιρίες και τις δημόσιες σχέσεις. Το τελευταίο βγαίνει σαν προηγούμενο και το προηγούμενο σαν τελευταίο. Παράξενα πράγματα."

- Paul 1996: "Το ξέραμε ότι είχε έρθει το τέλος. Ήμασταν σαν τα μικρά αρκουδάκια που τους έχουν αδειάσει οι μπαταρίες. Είχαμε φτάσει σχεδόν στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης."

Τέλος με τους Beatles. Πάμε ....γι' άλλα!!!