Ρεμπούτσικα - Πασπαλά, ονειρική βραδιά...

Έχω πάθει τον τελευταίο καιρό με τις μελωδίες της Ρεμπούτσικα. Νομίζω ότι θα είναι ωραίο ταξιδάκι...

Ευανθία Ρεμπούτσικα - Έλλη Πασπαλά, Πολίτικη κουζίνα – Φωνή Αιγαίου
ΤΡΙΤΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ


«Στα λιμάνια ανάψανε φωτιές…», «Λευκό μου γιασεμί μη νυχτώνεις…», «Στο τσιγάρο που κρατώ..», «Σ’ αγαπώ κι ας το ξέρω πως δεν θα μου βγει σε καλό…», «Αλεξάνδρεια..»…

Αγαπημένα τραγούδια που έχουν σφραγίσει την καριέρα δύο γυναικών. Μαζί με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι θα είναι η αφορμή για μια βραδιά που θα υποδεχθεί με τον καλύτερο και τον πιο μελωδικό τρόπο το φθινόπωρο στην πόλη, στο Κηποθέατρο Παπάγου, την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου..

Πρόκειται για μια μαγική συνάντηση με αφορμή το πιο επιτυχημένο soundtrack των τελευταίων χρόνων στην ελληνική δισκογραφία, την Πολίτικη Κουζίνα, αλλά και την εξαιρετική συνεργασία της Έλλης Πασπαλά με την Ευανθία Ρεμπούτσικα στο πρόσφατο soundtrack του ντοκιμαντέρ «Φωνή Αιγαίου»…
Η καταξιωμένη συνθέτης Ευανθία Ρεμπούτσικα και η Έλλη Πασπαλά συναντιούνται και δημιουργούν ένα μουσικό πρόγραμμα υψηλής καλλιτεχνικής αξίας, που ταυτόχρονα γνωρίζει την ευρεία αποδοχή.
Στις εμφανίσεις των δύο καλλιτέχνιδων θα παρουσιαστούν οι μουσικοί και τα τραγούδια που ακούστηκαν στην ταινία «Πολίτικη Κουζίνα» καθώς και στο ντοκιμαντέρ «Φωνή Αιγαίου», καθώς και τραγούδια από την συνεργασία της Έλλης Πασπαλά με τον Μάνο Χατζιδάκι, όπως και επιλογή τραγουδιών από τις άλλες δισκογραφικές επιτυχίες της Ευανθίας Ρεμπούτσικα όπως τους δίσκους «Αθώος ένοχος» και «Μόνο ένα φιλί» αλλά και της Έλλης Πασπαλά από τα άλμπουμ «Για τη συνήθεια του έρωτα» και «Σε ποιο θεό να πιστέψω».
Υπενθυμίζεται πως για την μουσική της στο έργο «Πολίτικη Κουζίνα» , η συνθέτης τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Η τεράστια επιτυχία που σημείωσε η προβολή της ταινίας στην χώρα μας συνοδεύτηκε από την εξίσου πετυχημένη κυκλοφορία της μουσικής της ταινίας.
Από την ημέρα κυκλοφορίας του ήδη χρυσού και πλατινένιου δίσκου , οι πωλήσεις έχουν ξεπεράσει τις 70.000 cd στην Ελλάδα.
Συναυλία λυρικής διάθεσης γεμάτη αγαπημένα τραγούδια, στην οποία συμπράττει μουσικό σχήμα αποτελούμενο από εξαιρετικούς σολίστες.
Το σχήμα αποτελείται από δεκατρία άτομα.
ΕΥΑΝΘΙΑ ΡΕΜΠΟΥΤΣΙΚΑ – ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ – ΦΩΝΗ ΑΙΓΑΙΟΥ. ΤΡΙΤΗ 6 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 21.00 ΣΤΟ ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΓΟΥ, Οδός Κορυτσάς - 6η στάση Παπάγου, Τηλέφωνο πληροφοριών 210-8032175. Προπώληση εισιτηρίων από το Ticket Shop: Τηλεφωνικές παραγγελίες μέσω πιστωτικής κάρτας στο 211 –9559900, Δημαρχείο Παπάγου, Αναστάσεως 90, τηλ: 210 - 6540700-4, Ταμείο Θεάτρου: τηλ: 210 -6520412, την ημέρα των παραστάσεων από τις 18:00.

Πόσο μαγικές είναι οι μουσικές της Ρεμπούτσικα! απορώ γιατί πήγε και έκανε εκείνο το δίσκο με τον θεοδωρίδου και μάλιστα πως σκέφτηκαν να συνεργαστούν όλοι αυτοί (γιατί ήταν και ο Μιχάλης Γκανάς που έγραψε στίχους). εγώ πάντως θα την έχω μέσα στο μυαλό μου με το ορχηστρικό ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΒΑΝΙΛΛΙΑ που αγαπάω από τις ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΟΡΙΕΣ της. νομίζω ότι θα είναι συναυλία με γεύση από ΣΙΝΕΜΑ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ...

Ευτυχώς νομίζω ότι το κατάλαβε γιατί έμαθα ότι η επόμενη συνεργασία της θα είναι με την ΕΛΛΗ ΠΑΣΠΑΛΑ. Μπορεί να μας παίξουν και κάτι από τα καινούργια. Σίγουρα πάντως αυτή που το φυσάει και δεν κρυώνει από την συνεργασία είναι η Νατάσα Θεοδωρίδου αφού παίζοντας σε ένα γήπεδο που δεν το ήξερε, έπαθε μεγάλη ζημιά με αυτόν το δίσκο...

Όσοι πιστοί...σπεύσατε να παρακολουθήσετε τη συναυλία. Πρόκειται όντως για ονειρική βραδιά, για μια από τις καλύτερες μουσικές συναντήσεις που έχω παρακολουθήσει.

Η βραδιά που μας πρόσφεραν εδώ στο νησί αυτό το καλοκαίρι, ξεπέρασε τις προσδοκίες μας, μας ταξίδεψε μαγικά.

Και βέβαια, δεδομένου ότι η συναυλία δεν πραγματοποιείται στην περιφέρεια, υποθέτω ότι όσοι έχετε την τύχη να πάτε θα τη χαρείτε διπλά γιατί θα έχει και κανονική διάρκεια και δε θα είναι.... "συμπυκνωμένη" όπως αυτή της Λήμνου.

Δηλαδή πόσο κράτησε η συναυλία εκεί? Πάντα κρατάνε λιγότερο οι συναυλίες εκεί? αίσχος...

Μαγικη βραδια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

μην την χασεται με τιποτα!!!!!!!!!!!!!!!

οσο για την διαρκεία ηταν οντως μικρη για μενα δεν ειναι συναυλία μια ωρα και σαραντα λεπτα ειναι κατι αλλο αλλα το παρακαμτω λογο των υπολοιπων που μου προσέφαιρε!!!!!!!!!!

Αν και μια κυρια απο την μπροστινη σειρα εσπευσε να μας ενιμερωσει ακουγοντας τα παραπονα μας για την διαρκεια οτι "ΤΟΣΟ ΚΡΑΤΑΝΕ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ" ΝΑ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!

Quote:

Το μέλος XENIAMEL στις 02-09-2005 στις 12:26 έγραψε: Δηλαδή πόσο κράτησε η συναυλία εκεί? Πάντα κρατάνε λιγότερο οι συναυλίες εκεί? αίσχος...

Η συναυλία κράτησε 1,30 ώρα, + ένα δεκάλεπτο μετά το χειροκρότημα.
Όντας παιδί της "περιφέρειας", έχω την αίσθηση ότι παντού εκτός των μεγάλων αστικών κέντρων οι συναυλίες υπόκεινται το βάρος των "εκπτώσεων", είτε αυτές έχουν να κάνουν με τη διάρκεια, είτε με την ποιότητα, είτε ....

Είναι πάντως και εδώ στην Αθήνα αρκετά διαδεδομένο να παίζουν μιάμιση ώρα και φυσικά τόσο περίπου διαρκούν οι περισσότερες συναυλίες ξένων καλλιτεχνών. Θα πάω και θα σας πω εντυπώσεις. Στις μουσικές σκηνές σίγουρα τα πράγματα είναι διαφορετικά (παίζουν πολύ περισσότερο) αλλά σαφώς και το δίωρο είναι μια... λογική διάρκεια και για τις συναυλίες...ενώ το 90λεπτο λίγο.. μίζερο...

Συνέντευξη Ευανθίας Ρεμπούτσικα... Μπαχάρι, κανέλα και φιλιά....

Γλυκές αναμνήσεις από τον κινηματογράφο του πατέρα της. Γλυκές μελωδίες από ένα σπίτι γεμάτο χρώματα και αρώματα. Μαγικά και ονειρεμένα εξώφυλλα με ηλιοτρόπια και κατακόκκινα μαλλιά. Επιτυχημένα σάουντρακ που περιέχουν μπαχάρι, κανέλα και φιλιά! Η Ευανθία Ρεμπούτσικα είναι λες και έχει βγει από παραμύθι. Από την συνεργασία της με την Κρίστη Στασινοπούλου μέχρι τον Γιάννη Κότσιρα και από εκεί στους δίσκους της «Το Αστέρι και η ευχή» αλλά και «Μικρές ιστορίες» για να φτάσουμε στην «Πολίτικη Κουζίνα» και το νέο δίσκο που ετοιμάζει με την Έλλη Πασπαλά. Αν θα έπρεπε να την περιγράψω με μια αγαπημένη μυρωδιά, αυτή θα ήταν σίγουρα η βανίλια...
Με την Έλλη Πασπαλά εκτός από νέο δίσκο ετοιμάζει μια βραδιά για φίλους, την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου στο Κηποθέατρο Παπάγου. Την συναντήσαμε στο σπίτι της, μας ανέβασε στην σοφίτα όπου έχει ένα μεγάλο πιάνο και μας μίλησε για όλα...

Βλέπω αυτό το πιάνο στη γωνία. Αυτός είναι ο χώρος που δουλεύεις; Σου αρέσει να απομονώνεσαι, υποθέτω.
Καθόλου. Γράφω εδώ, γράφω κάτω, παντού. Μπορεί να έχουμε κόσμο μέσα και εγώ να αποτραβηχτώ για λίγο και να κάτσω να γράψω. Είναι πολύ μέσα στην καθημερινότητά μου η μουσική.
Η μουσική σου έχει κάτι από τις μουσικές των κινηματογραφικών ταινιών...
Ο πατέρας μου είχε δικό του κινηματογράφο έξω από την Πάτρα, στην Κάτω Αχαΐα, εκεί που μεγαλώσαμε σε όλη μας την παιδική ηλικία μπαινοβγαίναμε, πότε στο ταμείο, πότε στην καμπίνα. Κινηματογράφος και μουσική είναι οι παιδικές μου αγάπες. Η οικογένεια αγάπαγε την κλασική μουσική και εγώ θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι να σκαρφαλώνει στα δέντρα του κήπου με το βιολί ανά χείρας και να προσπαθεί να μιμηθεί το «κελάηδημα του πουλιού. Το βιολί ήταν το παιχνίδι μου, η χαρά μου. Και τα αδέλφια μου οι πρώτοι μου... συνάδελφοι, μια που λίγο μετά την παιδική μου ηλικία θυμάμαι το ταξίδι μας στον Καναδά, σε έναν διαγωνισμό για εφηβικές ορχήστρες.
Τι ήταν αυτό που σε έκανε να αφήσεις το επάγγελμα της σολίστ βιολιού, με το οποίο είχες ξεκινήσει την καριέρα σου;
Κάποια στιγμή αισθάνθηκα πως θέλω να γράψω μουσική, το έβρισκα πιο ενδιαφέρον, πιο δημιουργικό. Συνέβη σιγά σιγά αυτό, σταδιακά μέσα στη ζωή μου, σαν κάτι απόλυτα φυσικό. Γιατί όταν γύρισα από το Παρίσι δούλεψα σε ορχήστρες, σε ηχογραφήσεις, σε συναυλίες. Η σύνθεση, αυτό που κάνω τέλος πάντων, μου ήρθε πολύ χαλαρά, πολύ αργότερα.
Η πρώτη φορά που ασχολήθηκες με το τραγούδι πότε ήταν;
Στις αρχές του '90 μαζί με τον Παναγιώτη (Καλαντζόπουλο) κάναμε ένα δίσκο στη ΛΥΡΑ, όπου τραγουδούσε η Κρίστη Στασινοπούλου. Μετά ήταν ο "Αθώος Ένοχος" και πάλι μαζί με τον Παναγιώτη και τον Άρη Δαβαράκη, κι αμέσως μετά το "Μόνο ένα Φιλί" με στίχους της Ελένης Ζιώγα. Έχω κάνει κι ένα σάουντρακ με τη Νάνα Μούσχουρη για το σίριαλ "Αθήνα Θεσσαλονίκη"».
Πώς γράφεις μουσική; Σου έρχεται ένα θέμα και κάθεσαι και το γράφεις; Ή λες τώρα θέλω να κάνω έναν δίσκο που θα είναι έτσι και προσπαθείς να τον φτιάξεις;
Εγώ ζω με τη μουσική. Γράφω έτσι, επειδή το αισθάνομαι. Είναι από φόρτιση περισσότερο δική μου παρά από στόχους επαγγελματικούς.
Ο κάθε σου δίσκος ξεφεύγει από το «μέιν στριμ» της ελληνικής παραγωγής. Αυτό δεν προϋποθέτει μια διαφορετική αντίληψη για την παραγωγή;
Γι' αυτό που κάνω εγώ υπάρχουν πολλοί μουσικοί. Έχουμε πολύ καλούς μουσικούς στην Ελλάδα. Και δεν είναι και τίποτα "φοβερό" αυτό που έκανα. Κάποιες μελωδίες είναι. Προσπάθησα να βρω ένα δρόμο μέσα από τη φαντασία μου, τα βιώματά μου, την καθημερινότητά μου. Και να κάνω μια ενορχήστρωση που να ανταποκρίνεται σε αυτό που φανταζόμουν. Τίποτα φοβερό. Δηλαδή για εμένα το λέω αυτό, κατάλαβες; Αν έχεις λίγο φαντασία και ξέρεις τι κάνεις, πού πατάς, τα πάντα φαίνονται πιο απλά. Κι εγώ το μόνο πράγμα που πατάω καλά στα πόδια μου είναι η μουσική. Νιώθω ασφάλεια μεγάλη όταν γράφω μουσική.
Ακούγοντας κανείς τη μουσική σου δυσκολεύεται να πιστέψει ότι δεν είναι παραγγελία για κάποια συγκεκριμένη ταινία. Και σε κάποιες στιγμές μάλιστα μια «μεγάλη» ταινία, όπως λόγου χάριν «Τσάι στη Σαχάρα» ή «Άγγλος Ασθενής».
Αυτό δεν μπορώ να στο εξηγήσω εύκολα, αλλά είναι κάτι που συμβαίνει. Μπορεί να μην υπάρχουν παραγγελίες για ταινίες (εκτός από την Πολίτικη Κουζίνα φυσικά), εγώ όμως ζω πλάθοντας ιστορίες μέσα στο μυαλό μου. Μπορεί να πάω να πληρώσω τον ΟΤΕ για παράδειγμα κι αν έχει ουρά να πλάσω μια ιστορία για να περάσει η ώρα. Μ' αρέσει αυτό το παιχνίδι. Το έκανα πάντα από παιδάκι. Το ίδιο συμβαίνει κι όταν γράφω μουσική. Όταν κάθομαι στο πιάνο πολλές φορές ζω φανταστικά γεγονότα.
Είναι έντονα φορτισμένη συναισθηματικά η μουσική σου. Και το μόνο που δεν περιμένει κανείς είναι ότι ζεις τόσο κοντά στη Μεσογείων. Μάλλον «ταξιδεύεις» διαρκώς. Για να μην σου πω ότι ερωτεύεσαι κιόλας.
«Ου, ζω μεγάλους έρωτες (γελώντας). Ούτε στο ξύπνιο μου.... Είναι ένα ωραίο "παιχνίδι" αυτό. Από μικρή είχα μια τάση να ψάχνομαι διαρκώς. Με τη ζωή μου, με τον εαυτό μου, με τους ανθρώπους. Ακόμη και όταν πηγαίνω για ύπνο, αν δεν υπάρχει μια "ιστορία" στο μυαλό μου δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είναι σα να μη λειτουργώ φυσιολογικά. Η κούραση δε από όλο αυτό το πράγμα που με φορτίζει φεύγει μόνο όταν πάω να κάνω κάτι μουσικά. Μετά αισθάνομαι σαν να αναπνέω άλλο οξυγόνο».
Πώς κρατιέται η ισορροπία μέσα στο σπίτι όπου ζουν δύο καλλιτέχνες (εσύ και ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος) και μάλιστα δύο καλλιτέχνες που ασχολούνται με το ίδιο αντικείμενο. Ο ανταγωνισμός του ζευγαριού, που κατά τη γνώμη μου είναι δεδομένος, πολλαπλασιάζεται επί δύο;
Δεν υπήρχε ποτέ τέτοιο πρόβλημα στο σπίτι. Με τον Παναγιώτη γνωριζόμαστε πάνω από 20 χρόνια και ουσιαστικά προχωρήσαμε μαζί μέσα σ' αυτή τη δουλειά. Μουσικό τον γνώρισα και μουσικό με γνώρισε. Τον πρώτο μας δίσκο τον κάναμε μαζί. Και εξακολουθούμε να συνεργαζόμαστε όταν το θέλουν οι συνθήκες.
Και το μεγάλωμα των παιδιών ποιος το ανέλαβε όλα αυτά τα χρόνια;
Εγώ δεν σταμάτησα ποτέ τη δουλειά μου. Τότε μάλιστα δούλευα σαν μουσικός σε ορχήστρα. Δούλευα σε ηχογραφήσεις, ακόμη και σε μαγαζί τα βράδια, όταν τα παιδιά ήταν μικρά. Η επιθυμία να γράψω πράγματα δικά μου ήρθε σιγά σιγά στη ζωή μου, από την εγκυμοσύνη του πρώτου παιδιού. Αλλά δεν "βγήκα" αμέσως προς τα έξω. Γενικά μπορώ να πω ότι τα παιδιά δεν εμπόδισαν σε τίποτα την εξέλιξη μου μουσικά, το αντίθετο μάλιστα. Βέβαια ο Παναγιώτης βοήθησε πολύ στο μεγάλωμά τους. Δεν ήταν απών.
Μετά την Πολίτικη κουζίνα έρχεται ο δίσκος με την Νατάσα Θεοδωρίδου και τώρα, σε εντελώς διαφορετικό μουσικό ύφος είναι η «Φωνή Αιγαίου» με τη μουσική σας για το ντοκιμαντέρ της Λυδίας Καρρά και την μαγική φωνή της Έλλης Πασπαλά....
Είναι μια ταινία για την καταστροφή του Αιγαίου, τα αυθαίρετα, τα απόβλητα, την άναρχη οικοδόμηση. Όχι όμως μόνο γι' αυτά. Διότι το ντοκιμαντέρ δείχνει και το υπέροχο ταξίδι στο Αιγαίο. Εκεί προσπάθησα κι εγώ να ταξιδέψω μέσα από τις μουσικές μου.
Δανείστηκες και νησιώτικα ηχοχρώματα για αυτόν τον δίσκο έτσι?
Αλλά προσπάθησα μέσα από δικές μου μελωδίες, αυτό να με πηγαίνει κάπου και να μου θυμίζει νησιά και Αιγαίο κι ένα ηλιοβασίλεμα σε ένα μπαλκόνι. Σ' ένα τέτοιο μπαλκόνι που κάθεσαι τις 15 μέρες των διακοπών, έχοντας πάρει μαζί σου τα αγαπημένα σου cd. Η Έλλη είναι φίλη χρόνων και ήθελα πολύ τη φωνή της γι' αυτό το σάουντρακ. Άλλωστε, θα ξανασυνεργαστούμε σύντομα, ετοιμάζουμε δίσκο μαζί.
Έχεις συχνά μιλήσει για τα παιδικά σου χρόνια, δίπλα στον πατέρα σου που ήταν μηχανικός κινηματογράφου. Όλα αυτά τα χρώσταγες λοιπόν στην Ευανθία των παιδικών σου χρόνων;
Εντελώς. Όλα ξεκίνησαν από εκείνο το σινεμά στην Κάτω Αχαγιά. Κι εκεί έζησα μερικά από τα καλύτερα και δημιουργικότερα χρόνια της ζωής μου. Σ' αυτά το χρωστώ....

Τι βραδιά κι αυτή? και όταν η Πασπαλά είπε Χατζιδάκι λιώσαμε...
'Αντε καλό φθινόπωρο παιδιά...

Το topic άνοιξε για παλαιότερη σειρά εμφανίσεων, όμως ο τίτλος του αντιπροσωπεύει αυτό που παρακολουθήσαμε εχθές, στο Gazarte.

Μαζί με την Έλλη Πασπαλά και την Ευανθία Ρεμπούτσικα, το παρόν έδωσαν η Γιώτα Νέγκα, ο Παναγιώτης Καλατζόπουλος και ο Κωστής Μαραβέγιας (καταπληκτικός!). Χρόνια είχα να ευχαριστηθώ μουσική. ’ψογη ενορχήστρωση, πεντακάθαρος ήχος, ρυθμός και οι μουσικοί μια μεγάλη παρέα. Δε βαρέθηκα καθόλου, πράγμα σπάνιο για μένα. Δυστυχώς ξέχασα να πάρω φωτογραφική


Να πάτε, κι ας μην πολυακούτε τέτοια μουσική. Ειδικά αν είστε μουσικοί, να σπεύσετε να δείτε τι ωραίο αποτέλεσμα έχει μια δουλεμένη ενορχήστρωση και πόσο
μετράει η μπάντα να το διασκεδάζει. ’λλο πράμα ήταν το χθεσινό...


Ακολουθεί και το Δελτίο Τύπου:


Η Ορχήστρα του Δρόμου στο GazARTE

Από την Παρασκευή 2 Μαρτίου στη σκηνή του GazARTE, η Ευανθία Ρεμπούτσικα και ο Παναγιώτης Καλαντζόπουλος παρουσιάζουν τη νέα τους παράσταση με τίτλο "Η Ορχήστρα του Δρόμου". Τραγουδούν η Έλλη Πασπαλά, η Γιώτα Νέγκα και η Ντιλέκ Κοτς, ενώ συμμετέχει με τον δικό του τρόπο, παίζοντας και τραγουδώντας ακορντεόν, ο Κωστής Μαραβέγιας. Σημαντικό μέρος της παράστασης θα αφιερωθεί στις μουσικές που αμφότεροι οι δημιουργοί έχουν γράψει για τον κινηματογράφο, έχοντας αφήσει βέβαια πολύ έντονα και ευδόκιμα τη σφραγίδα τους. Μάλιστα, για πρώτη φορά θα παρουσιαστούν στην Αθήνα αποσπάσματα από την βραβευμένη μουσική της Ρεμπούτσικα για την τουρκική ταινία "Babam ve Oglum". Εξίσου ευπρόσδεκτη είναι και η ζωντανή παρουσίαση της μουσικής του Καλαντζόπουλου για την ταινία "Uranya". Όλα αυτά, βέβαια, σε συνάρτηση με την ιδιαιτερότητα της ερμηνείας και της σκηνικής παρουσίας των τριών τραγουδιστριών που συμπράττουν επί σκηνής πάνω σε πολύεδρο μουσικό υλικό, ενώ δεν πρέπει να παραλειφθεί η συνεισφορά της εξαμελούς μπάντας που άλλωστε θα αποτελέσει τη ζωντανή εκδοχή της Ορχήστρας του Δρόμου.

Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
GazARTE, Βουτάδων 32-34
Γκάζι, 210 3452277

Tη λατρεύω τη Ραμπούτσικα. Είναι γεμάτη ΦΩΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και αυτό το μουσικό φως το μεταλαμπαδεύει χωρίς να ξεπέφτει σε λαικισμούς. Έχει και το χάρισμα να βγάζει προς τα έξω το ανατολίτικο παράπονο με έναν τρόπο που τελικά δε σου αφήνει την αίσθηση της μελαγχολίας. Λύνει τις μουσικές της φράσεις έτσι που τελικά σου δίνει αυτό το φωτεινό στοιχείο και σε κάνει να ανεβαίνεις..

ημουν στην πρεμιέρα και πέρασα εξαιρετικά όπως παντα..ειχα δει την τελευταια παρασταση του σχηματος στη θεσσαλονικη πριν ανεβουν αθήνα και ήμουν προετοιμασμένη αλλα αυτα τα παιδιά....δεν παίζονται!!ραντεβου την ερχομενη βδομαδα να απολαυσουμε μουσική και περφορμανς!!

να σας πω, μπορει καποιος να μου στειλει τις νοτες του τραγουδιου ?? (πιανο) οχι συνχορδιες please??