Ένα τραγούδι σχετικά με την επικαιρότητα ενόψει εκλογών.....
Ο θίασος
Στίχοι, Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Επενδύσεις, διαφημίσεις, ενοχές και ανακρίσεις εποχές για λεφτά, άπατος στα χαμηλά με θεούς φοβερούς, με θρησκείες τρομοκράτες με ληστές στην αυλή, αδιάφοροι, χαζοί
Κάνω πως δε ξέρω, πέφτω μες στα κύματα άλλοι δρόμοι μας ενώνουν, κι άλλοι στα διλήμματα
Ψευδαισθήσεις, παραισθήσεις, εντολές και αντιρρήσεις αλλαγές στα ψηλά, ίδια συνταγή παιδιά με κομμένα φτερά, με οράματα στημένα αφανείς οδηγούς, αδηφάγους οπαδούς
Εισοδηματίες, κεφαλαιούχοι – επενδυτές Αστοί με τίτλους αγυρτείας, ηθικολόγοι, υποκριτές μεταμφιεσμένοι παρθένες της εγκράτειας, απατεώνες νομοθέτες, θεατρίνοι, στρατηγοί πνιγμένοι στα παράσημα, στα σιρίτια, στους μεγαλόσταυρους Κράχτες στα σκυλάδικα
Τηλεοπτικά κόλπα με αστέρες παρουσιαστές στο θίασο της ακροαματικότητας εκλογική φάρσα με ψηφοφόρους ξύλινους Οι υποψήφιοι αστοί ντυμένοι παλιάτσοι στο χορό των πολιτικών ελευθεριών με δάκρυα στα μάτια για τα βάσανα του κόσμου με πάθος για την καθαρότητα του έθνους και την δόξα της πατρίδος
Αυταπάτες, μεγαλεία και μια θηριώδη ανία Μπερδεμένα μυαλά και λογαριασμοί φωτιά Με τα χρέη ψηλά, τη ψυχή στα κόκκινα Οι λαγοί στο σακί, δούλοι τηλεοπτικοί
Οταν αποφασιζεις να μιλησεις μετα απο καιρο σιωπης να διαλεγεις προσεκτικα τα λογια σου... να μη μιλας με θυμο και παθος.. να μην ξεχνας την ανθρωπια σου... γιατι ειμαστε πανω απ ολα ανθρωποι και οχι ελληνες ή σομαλοι ή αφγανοι ή γυναικες ή ανδρες... που πηγε η ζεστασια μας..? οσο ημασταν καλα υπηρχε χωρος για ανθρωπια και τωρα τι, πεσανε οι μασκες? η ανθρωπια φαινεται οταν ΔΕΝ εχεις να δωσεις και δινεις, και οχι οταν δινεις οταν σου περισσευουν.. τοτε δεν προκειται για ανθρωπια αλλα για ελεημοσυνη. η ανθρωπια δεν ειναι τα κερματα αλλα ενας καλος λογος μια γλυκια κουβεντα ενα μπρατσο ενα χαμογελο... ειναι η κουλτουρα και οχι οι τυψεις. Μας καταπλακωσε η καταθλιψη... Το musicheaven ως μικρογραφια και καθρεφτης της κοινωνιας μας με τρομαζει... με απωθει για μια ακομα φορα... με κανει να αναρωτιεμαι πως γινεται...πως γινεται... δε συνεχιζω..
Τα ποδια μου καηκανε σ αυτη την ερημια
η νυχτα εναλασσεται με νυχτα...
Αυτο με εκφραζει τουτη τη στιγμη.
Ζουμε την ανοδο του φασισμου στη χωρα μας...Εδω πεθαινει η ανθρωπια μας. Για μια ακομα φορα εμεις (οι πολιτισμενοι) και ολοι οι υπολοιποι (οι δουλοι), οι βαρβαροι..!!
Κι αυτόν τον καιρό και σε διάφορους άλλους "καιρούς" άϊντε θύμα άϊντε ψώνιο άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ΄ρθει ανάποδα ο ντουνιάς απ΄την Μπαλάντα του κυρ-Μέντιου του Κώστα Βάρναλη....
Ολόκληρη η μπαλάντα
Δε λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια! Κούτσα μία και κούτσα δυὸ της ζωής το ρημαδιό!
Αλλά αυτές τις μέρες γενικά ακούω πολύ Libertines και πιο πολύ αυτό!
