Εγώ θα βρίσκομαι στη σημερινή, 2η μέρα του φεστιβάλ οπότε και θα σας πως τις εντυπώσεις μου, από "πρώτο χέρι".
Σχετικά με τη 1η διαγωνιστική μέρα, θα έλεγα πως είχε αρκετό ενδιαφέρον και κάποιες κάποια από τα τραγούδια ήταν καλά. Προσωπικά, το τραγούδι που βγήκε δεν μου άρεσε (δηλ. το βρήκα χιλιοειπωμένο, αδιάφορο, όπως ήδη αναφέρθηκε), και μάλιστα μπορώ να πω πως η εκλογή του στην πρώτη θέση, μου ήταν εντελώς απρόσμενη. Νομίζω πως τα κυκλώματα των γνωριμιών δούλεψαν αρκετά καλά, στο συγκεκριμένο televoting... Από την άλλη το 2ο (σύγχρονο λαϊκό ) τραγούδι, ήταν μάλλον "εκτός κλίματος" με την έννοια ότι θα μπορούσε να το έχει γράψει κι ερμηνεύσει παίκτης του Fame Story... Από εκεί κάτω είχαμε ενδιάφεροντα πράγματα, για το επίπεδο ενός φεστιβάλ πάντα, αλλά και για το επίπεδο της ελληνικής μουσικής σκηνής του σήμερα, που δεν είναι μόνο λαϊκό τραγούδι (κι ούτε πρέπει). Προσωπικά, ψήφισα το "Χωρίς Εσένα" της Ευσταθίας, μιας και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και σαν παρουσία-φωνή και σαν τραγούδι. Προφανώς, η επιλογή των λέξεων στο κουπλέ, δεν είναι τυχαία και θέλει να περάσει στοιχεία της σημερινής (καταναλωτικής κτλ.) εποχής μας. Τελέυταία ακούω συνεχώς πως δεν γράφονται πια τραγούδια που να καυτηριάζουν το σημερινό κόσμο: Νομίζω πως αυτό είχε τέτοια στοιχεία μέσα του, με σύγχρονη πάντα ματιά.
Σχολιάζοντας γενικότερα τις συμμετοχές και το επίπεδο των τραγουδιών... σίγουρα δεν περιμένουμε να πάρουν μέρος σ' ένα φεστιβάλ, σημαντικοί δημιουργοί/ερμηνευτές αλλά ούτε αντίστοιχα πολλοί νέοι συνθέτες και τραγουδιστές ελκύονται απ' την ιδέα να παρουσιάσουν τη δουλειά τους κάτω από τις συνθήκες ενός φεστιβάλ και να εκτεθούν δημόσια με αυτό τον τρόπο. Δεν μπαίνουν όλοι , δηλαδή, σ' αυτή τη διαδικασία προετοιμασίας, η οποία για κάποιους ίσως είναι και ψυχοφθόρα-κουραστική. Συν τοις άλλοις, μεγάλη μερίδα του κοινού που αναζητεί το καλό (έντεχνο ή όπως αλλιώς) τραγούδι δεν έχει και τις καλύτερες σχέσεις με την τηλεόραση και πόσο μάλλον το televoting, για να μπει στη διαδικασία να ψηφίσει και να υποστηρίξει τα τραγούδια...
Τουλάχιστον, θεωρώ πως έγινε μια ειλικρινής και άξια προσοχής, προσπάθεια αναβίωσης αυτού του ξεπεσμένου θεσμού, και πιστεύω πως πρέπει να στηριχτεί ώστε να έχουμε και κάτι καλύτερο στο μέλλον. Το όλο εγχείρημα νομίζω πως γίνεται κόντρα στην επέλαση του Fame Story και των λοιπών Talent Show και έτσι πρέπει να το δούμε και να το υποστηρίξουμε.
Οι Ιεροκλής Μιχαηλίδης και Δημήτρης Σταρόβας ήταν... αποθέωση!!! Καλύτεροι από πολλούς ξενέρωτους επαγγελματίες παρουσιαστές και παρουσιάστριες...
Τραγούδια, ερμηνείες και στιχομυθίες με το κοινό εκφράστηκαν με χαρακτηριστική άνεση από τραγουδιστές και παρουσιαστές που πέτυχαν έτσι να χαλαρώσουν τους θεατές (και τηλεθεατές) δημιουργώντας ευχάριστη ατμόσφαιρα και ευδιαθεσία, βασική προϋπόθεση επιτυχίας κάθε καλλιτεχνικής εκδήλωσης. Ό,τι έλλειπε δηλαδή από την πρώτη βραδιά, όπου όλα εξελίχθηκαν περίπου στο άρπα-κόλλα...
Φυσικά και δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία το βραβείο της 2ης βραδιάς, άλλωστε "φιλικό το ματς" όπως ειπώθηκε απ' όλους, αλλά αυτό δείχνει και κάτι, έτσι; Μεράκι, διάθεση, ήθος, αλλά και την αγωνία των καταξιωμένων να... προκύψει κάτι θετικό και ουσιαστικό για το ελληνικό τραγούδι (δικαιολογημένα βέβαια μετά τα fame stories και τις υπόλοιπες ανοησίες...)
Σήμερα όλα τα τραγούδια μου φάνηκαν ωραία (ακόμη και το "ΞΕΝΟ ΡΟΥΧΟ"), αλλά επέλεξα να ψηφίσω το πρώτο.
Λουδοβίκο φυσικά, αδυναμίες είναι αυτές...
"Όταν δεν γνωρίζουμε την απάντηση, οφείλουμε να προστατεύουμε την ερώτηση...". Τάδε έφη ο αοιδός της Κρήτης και "έγραψε" πάλι τρίποντο:
1- η εισαγωγή με τη φιλοσοφική βάσανο του έρωτα
2- ο σαφής υπαινιγμός του "φιλοσοφείν" μετά γνώσεως (όταν απαντούμε) αλλά και ήθους (όταν αγνοούμε) και
3- το ίδιο το τραγούδι
ΥΓ. Σας πρόλαβα στο posting, όχι τίποτα άλλο, αλλά να μην αποδειχθώ ταχύς στα αρνητικά σχόλια και τις κακιούλες, και βραδύς στα θετικά... (έχουμε κι ένα άλφα φιλότιμο ή... εγωισμό, όπως θέλετε πείτε το)
Είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα έπρεπε να το λένε.Για να μη θίξουμε κανέναν βγάλαμε το ίδιο.
Φεστιβάλ απολογίας μη τυχόν και μας κακοχαρακτηρίσουν που συμμετέχουμε .Οταν άκουσα φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δεν κατάλαβα ότι ήταν στη κυριολεξία ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ τι έγινε ρε παιδιά;Ti παραλήρημα ήταν αυτό ;Επρεπε να είναι πρώτο του Βαρδή (και το στυλ ήταν του φεστιβάλ και ο τίτλος) έχασε το φαβορί.
Φεστιβάλ ποιοτικών: όλοι δήλωναν για την εκδίκηση απέναντι στα reality ακόμη και η Ευσταθία που πιστέυει ότι η απαγγελία του ζαμπον χωρίς τυρι είναι καλύτερη από την Ραλία και τους άλλους που τραγουδούν σε μουσικά σχήματα.
* Η ποιότης σφίγγεται. Θα μπορούσε να είναι το σλόγκαν του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Με το ψήλωμα του ευγονισμού στο νου και αγέρωχο στιλάκι (ένεκα ενσήμων στην τσιμινιέρα!) μαζεύτηκε ένα τέτοιο ουράνιο μπάζο ξαφνικά, που ειλικρινά, νοστάλγησα τον Θάνο Πετρέλη. Λίγη λασπουριά.
* Ακόμα καλύτερα: λίγη Σακελλαρίου. Οταν τυχαία σε κάποιο μπαρ την ξανακούω, ανατριχιάζω. Μεγάλο μέγεθος! Τι σημασία έχει αν την τύλιγε ένας κόσμος παρακμής, ένας κόσμος που πέφτει; Δεν εννοώ την ίδια, αυτή ζούσε σαν νοικοκυρούλα. Εννοώ τον κόσμο της μαγκιάς και της ρούχλας που εξέθρεψε τέτοια αδρά, σκληρά και διάφανα τραγούδια. Τι με νοιάζει; Εγώ κοιτώ το μεγαλείο και το βάλσαμο που στάζει από τα στρόμπο του κωλάδικου πάνω μας, όταν τραγουδάει, όπως σταλάζει ο ύπνος από τα φύλλα στον ακήρατο κήπο των παρθένων, όταν τραγουδάει η Σαπφώ. Δεν με νοιάζει από πού έρχεται η μαγεία, αρκεί να έρχεται. Και ένα ξέρω: όλοι αυτοί του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (κι αυτοί που τραγουδούν κι αυτοί που τους έβαλαν να τραγουδήσουν) είναι ένα μαύρο χάλι. Διότι καπαρώνουν κάτι που ούτε στον ύπνο τους δεν συνάντησαν - το ταλέντο. Και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να λογίζονται ποιοτικοί όσοι είναι ατάλαντοι, επειδή έχουν μια γεύση τρικυμίας στα χείλη και φοράνε πατατούκες. Ποιοτικός είναι όποιος έχει το χάρισμα. Κι ας έζησε φτηνά. Ποιοτική είναι η Ρίτα. Ο Διονυσίου. Η μεγάλη, λησμονημένη Ρένα Κουμιώτη. Που η φωνή της είναι διάφανη και γερή σαν μάρμαρο. Τα τραγούδια της από χώμα και νερό. Μια κυρία αληθινή, που ποτέ δεν κουνήθηκε. Και πάντα με μαγεύει όταν την ακούω (θα την λατρέψουν κι αυτήν, όταν πεθάνει!).
Καλημέρα σας.Αν κατάλαβα καλά και απ τις λίγες γνώσεισ μου το κομμάτι που κέρδισε ηταν πραγματικά καλό αλλά εμοιαζε υπερβολικά με ένα κομμάτι της Μελίνας Κανά.Εσείς τι λέτε?
Εγώ θα γράψω τη γνώμη μου για τα χθεσινά όταν περάσει λίγο ο θόρυβος, για να μην γκρινιάζουμε συνέχεια.
Αυτό που θέλω να θίξω τώρα είναι εντελώς προσωπικό αποθυμένο και ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά, αν κάποιοι παρεξηγηθούν.
Αυτό που μου άρεσε περισσότερο χθες ήταν σίγουρα, θα συμφωνούν και άλλοι σε αυτό, το αφιέρωμα στον Κουγιουμτζή. Αν όμως χάρηκα για κάτι ήταν η επιλογή των τραγουδιστών. Μιλάω για τους άντρες, αφού οι γυναίκες ήταν μόνο δύο και η Μελίνα Κανά είναι ούτως ή άλλως αγαπημένη μου. Πολύ τους γουστάρω και τους πέντε: Μακεδόνας, Καρακότας, Θεοχαρίδης, Παπαζήσης, Χατζημανώλης. Εκεί που κολάω όμως είναι ότι οι άνθρωποι κάνουν, πολύ καλά κατ' εμέ, τη δουλειά τους, είναι και κύριοι και όμως δεν αναγνωρίζονται όπως άλλοι. Με εξαίρεση μάλλον το Μακεδόνα, αμφιβάλω αν οι άλλοι τέσσερις φτάνουν μαζί σε ένα χρόνο ένα μηνιάτικο του Ρέμου. Μακάρι να κάνω λάθος, βέβαια, αλλά έτσι πρέπει να είναι. Μεγάλοι τραγουδιστές υπάρχουν και σήμερα στην Ελλάδα, αλλά τους ξέρουν λίγοι και τη δόξα την πέρνουν άλλοι. Διαφωνεί κανείς;
Το μέλος dimko στις 10-10-2005 στις 09:36 έγραψε:
La Televizione
Αγαπιόμασταν Χριστέ μου! Αγαπιόμασταν...
* Η ποιότης σφίγγεται. Θα μπορούσε να είναι το σλόγκαν του Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Με το ψήλωμα του ευγονισμού στο νου και αγέρωχο στιλάκι (ένεκα ενσήμων στην τσιμινιέρα!) μαζεύτηκε ένα τέτοιο ουράνιο μπάζο ξαφνικά, που ειλικρινά, νοστάλγησα τον Θάνο Πετρέλη. Λίγη λασπουριά.
* Ακόμα καλύτερα: λίγη Σακελλαρίου. Οταν τυχαία σε κάποιο μπαρ την ξανακούω, ανατριχιάζω. Μεγάλο μέγεθος! Τι σημασία έχει αν την τύλιγε ένας κόσμος παρακμής, ένας κόσμος που πέφτει; Δεν εννοώ την ίδια, αυτή ζούσε σαν νοικοκυρούλα. Εννοώ τον κόσμο της μαγκιάς και της ρούχλας που εξέθρεψε τέτοια αδρά, σκληρά και διάφανα τραγούδια. Τι με νοιάζει; Εγώ κοιτώ το μεγαλείο και το βάλσαμο που στάζει από τα στρόμπο του κωλάδικου πάνω μας, όταν τραγουδάει, όπως σταλάζει ο ύπνος από τα φύλλα στον ακήρατο κήπο των παρθένων, όταν τραγουδάει η Σαπφώ. Δεν με νοιάζει από πού έρχεται η μαγεία, αρκεί να έρχεται. Και ένα ξέρω: όλοι αυτοί του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (κι αυτοί που τραγουδούν κι αυτοί που τους έβαλαν να τραγουδήσουν) είναι ένα μαύρο χάλι. Διότι καπαρώνουν κάτι που ούτε στον ύπνο τους δεν συνάντησαν - το ταλέντο. Και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να λογίζονται ποιοτικοί όσοι είναι ατάλαντοι, επειδή έχουν μια γεύση τρικυμίας στα χείλη και φοράνε πατατούκες. Ποιοτικός είναι όποιος έχει το χάρισμα. Κι ας έζησε φτηνά. Ποιοτική είναι η Ρίτα. Ο Διονυσίου. Η μεγάλη, λησμονημένη Ρένα Κουμιώτη. Που η φωνή της είναι διάφανη και γερή σαν μάρμαρο. Τα τραγούδια της από χώμα και νερό. Μια κυρία αληθινή, που ποτέ δεν κουνήθηκε. Και πάντα με μαγεύει όταν την ακούω (θα την λατρέψουν κι αυτήν, όταν πεθάνει!).
Σοβαρολογούμε; Το σκεφτόταν πολύ πριν τα γράψει αυτά τα πράγματα αυτός ο κύριος...Τελικά τείνω να πιστέψω ότι όλοι οι αποτυχημένοι και πικραμένοι ενός χώρου γίνονται κριτικοί και βγάζουν το άχτι τους! Ήμαρτον δηλαδή...εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Τσαγκαρουσιάνος...
Κι αφού το προσπαράσαμε κι αυτό...από όσο είδα χτές, γιατί δεν το είδα όλο...για κάποιο λόγο δεν με κράτησε όσο η πρώτη μέρα...έχω να πω τα εξής. Οι παρουσιαστές ήταν κορυφή! "Απο-βαρδής ξεκίνησα.." ! Τα τραγούδια...έτσι κι έτσι. Ο Λουδοβίκος πολύ καλός, η Γαλάνη καλή (αν έλειπε και η φωνή του Κραουνάκη...αφού ο άνθρωπος είναι συνθέτης τι το συνεχίζει το τραγουδιστικό;). Η Τάνια σχεδόν καλή, αν και ένιωθα ότι κάπου δεν τράβαγε. Η μουσική αν και κορκολική δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Ο Μαχαιρίτσας καλός και λίγο heavy μαζί με το WCδάκι του (τι όνομα κι αυτό). Ο Νικολόπουλος με τον Διονυσίου μου άρεσαν αρκετά. Οι Βαρδήδες (πατήρ και υιός) δεν μου άρεσαν, όπως επίσης βρήκα και τον Φάμελο λίγο τρακαρισμένο (ελπίζω να μην κάνω λάθος το όνομα, δηλαδή νομίζω ότι ο Φάμελος ήταν). Ο Πλιάτσικας, τον οποίο δεν είχα ξανακούσει, μου άρεσε. Τέλος μου άρεσε πολύ η φωνή της κοπέλας που τραγούδησε το "χαμένη πόλη" ή κάτι τέτοιο του Σέμση, αν και το ίδιο το τραγούδι δεν μου είπε πολλά!
Η γενικότερη παρατήρηση που έχω να κάνω πάνω στα χτεσινά είναι ότι έλειπε η πρωτοτυπία. Όλοι κινήθηκαν στα γνωστά για αυτούς πλαίσια. Ο κραουνάκης ήταν κραουνάκης, ο μαχαιρίτσας μαχαιρίτσας και ο κορκολής μάλλον λίγο νερόβραστος. Ακόμα και από ερμηνευτικής άποψης, οι τραγουδιστές ακολόύθησαν την πεπατημένη (΄με μόνη ίσως εξαίρεση τη Γαλάνη, της οποίας την ερμηνεία βρήκα ενδιαφέρουσα!).
Άσχετο...σε κάποια στιγμή στη τηλέοραση είδατε που έδειχνε τον νομάρχη Ψωμιάδη...είχε ένα ύφος απόλυτης βαρεμάρας...έτρωγε πασατέμπος μάλλον και περίμενε πότε θα τελειώσει...
Τι να γράψω κι εγώ τώρα; Φαίνεται ότι κάποιο στοιχειό στοιχειώνει αυτή τη χώρα κι ότι γίνεται, ακόμη κι αν ξεκινά με τις καλύτερες προθέσεις, στο τέλος φθείρεται κι εκχυδαΐζεται . Κι αυτό το στοιχειό τελικά, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Διότι παρότι χθες παίχτηκαν αρκετά κι ενδιαφέροντα τραγούδια, πρώτο διέπρεψε ξανά το ξένο ρούχο. Αυτό έλειπε δηλαδή από το ελληνικό τραγούδι, ένα ξένο ρούχο. Να τραβάς τα μαλλιά σου μέχρι να ματώσεις. Με αυτό τον τρόπο, δόθηκε πλέον και το άλλοθι στις εταιρείες, να συνεχίσουν την πεπατημένη. Τι να πω, τέτοιοι που είμαστε, τέτοια τραγούδια μας αξίζουν.
Kαταπληκτικα τα τραγουδια χτες.Μου αρεσε η παρουσιαση του Σταροβα και του Μιχαηλιδη.Και το τραγουδι τους φοβερο.Πολυ γελιο!Μεγαλο χειροκροτημα επεσε στον Γιαννη Βαρδη.Μου αρεσε επισης και ο Πλιατσικας,Φαμελλος.Γενικα ειχαν ωραιες ερμηνιες αλλα τα κομματια δεν ειχαν ολα κατι το ιδιαιτερο.Μπραβο στο κομματι που βγηκε πρωτο!!!
τελικά πιστεύω οτι το φεστιβάλ πέτυχε στην αναβιώση του διαβάζοντας όλες τις απόψεις εδω και βλέποντας την εκπομπή η μηχανή του χρόνου (με το αφιέρωμα στο φεστιβάλ)όπου ακόμη και όλα αυτα τα μεγάλα ονόματα που συμμετείχαν τρωγόντουσαν για διάφορα άρα πάμε καλά
Αρχίζω να πιστεύω ότι είμαι είδος προς εξαφάνιση, και θα ζητήσω περίθαλψη από ανάλογους οργανισμούς. Το μόνο που μου άφησε το Φεστιβάλ είναι ένα υπαρξιακό "νααααααααα" με το συγχώριο... Ζω κι ακούω μουσική στο 2005 ή να γυρίσω καμιά 25αριά χρόνια πίσω;
Άντε να δεχτώ πως την πρώτη βραδιά ψηφίσαμε το μπουζούκι. Τη δεύτερη που είχαμε καλύτερα μουζούκια τι ψηφίσαμε;
Μπορώ επίσης να δεχτώ πως η Ευσταθία ήταν προκλητική και δεν ψηφίστηκε. Ο Θοδωρής Κοντάκος και η "Χαμένη Ελπίδα"; ο Κωνσταντίνος Τηλαβερίδης και το "ξημέρωσε ξανά", η Μαρίνα Κωνσταντοπούλου και το "Σε σενα κρυμμένο"; Δεν ήταν καλύτερα τραγούδια; Εεεεε όχι δα!
Δεν έχω καμιά διάθεση να επιχειρηματολογήσω για το παλιομοδίτικο που θα "ανανεώσει" το ελληνικό τραγούδι. Βαριέμαι! Θα το κάνω στην εκπομπή μου. Αλλά αυτή η γεύση ληγμένου που έχει μείνει στο στόμα μου, ούτε με τούρτα panacota δεν περνάει..!
αααααα..., για να μην ξεχαστώ! Τα 24 μέχρι τώρα άτομα που έχουν ψηφίσει το "Ξένο Ρούχο" ως το καλύτερο τραγούδι του Φεστιβάλ στην δημοσκόπηση, μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν και το γιατί!
Θα είχε ενδιαφέρον. Μήπως καταφέρω να καταλάβω..!
Εγώ νομίζω πως δεν ψήφισε κανείς τη δεύτερη μέρα, και απλά κράτησαν τους ψήφους της πρώτης...
Κρίμα για τη Μάγια Μελάγια...κρίμα...
Όσο για τον Σαββόπουλο, όταν αγοράζει συνολάκια Roberto Cavalli προτιμά την αγορά της Θεσαλλονίκης; Να ξέρουμε δηλαδή που βασιζόταν όλο αυτό το τοπικιστικό λογοίρδιο... Και ένα άλλλο θεματάκι:Τόσοι στιχουργοί ,τόσοι ποιητές πως μπορούν να αναδειχθούν αν μας δέρνει μια τέτοια εμονή με στίχους όπως αυτούς του Ξένου Ρούχου;
Ακόμα και το Μπλουζάκι του Μωραίτη έμοιαζε λιγότερο αφελές...
Εγω αναρωτιέμαι τι νοημα είχε ο διαγωνιστικός χαρακτήρας της δευτερης βραδιας με τους επωνυμους οι οποιοι όπως διαβασα στο in.gr πληρωθηκαν για τη συμμετοχή τους. Θα το καταλαβαινα αν ήταν απλά μια συναυλια στην οποια συμμετείχε και το βραβευμένο τραγούδι (το οποιο κατα τη γνώμη τιποτα καινουριο δεν εχει να προσφέρει) Αλλα βλέπετε έπρεπε να μαζευτούν χρηματα και το 090....ειναι η καλύτερη λύση....ασε που νομίζεις ότι διαμορφώνεις τα πράγματα
Το "Ξένο ρούχο". εμένα προσωπικά δε μου άρεσε, ενώ είχα τουλάχιστον τρία τραγούδια στους καταξιωμένους που μου άρεσαν πολύ (Τη Μάγια, τα Αγιασμένα τραγούδια και τη Φάλαινα). Όμως θεωρώ ότι το δίκαιο ήταν να κερδίσει τραγούδι απ' τους πρωτοεμφανιζόμενους, επομένως χάρηκα για τα παιδιά αυτά. Αν είχε προκριθεί κάποιο άλλο τραγούδι την πρώτη νύχτα, θα υποστήριζα εκείνο. Άλλωστε δε νομίζω ότι κανείς απ' τους καταξιωμένους ήθελε ιδιαίτερα το βραβείο. Και, είναι μόνο η ιδέα μου ή διακρίνατε κι εσείς στους καταξιωμένους μιά ανακούφιση που κέρδισε το τραγούδι των νέων??????
Το μέλος xristos στις 10-10-2005 στις 18:13 έγραψε:
αααααα..., για να μην ξεχαστώ! Τα 24 μέχρι τώρα άτομα που έχουν ψηφίσει το "Ξένο Ρούχο" ως το καλύτερο τραγούδι του Φεστιβάλ στην δημοσκόπηση, μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν και το γιατί!
Θα είχε ενδιαφέρον. Μήπως καταφέρω να καταλάβω..!
Ω, τωρα τί ψάχνεις? Κι εμένα δε μου άρεσε το τραγούδι αυτό, αλλά υπάρχει "γιατί" σε θέματα γούστου??? Σ' αυτούς του 24 άρεσε, πρόβλημά τους...Τί να καταλάβεις, δε σου άρεσε πάει και τέλειωσε...
Από την άλλη το 2ο (σύγχρονο λαϊκό 
) τραγούδι, ήταν μάλλον "εκτός κλίματος" με την έννοια ότι θα μπορούσε να το έχει γράψει κι ερμηνεύσει παίκτης του Fame Story... Από εκεί κάτω είχαμε ενδιάφεροντα πράγματα, για το επίπεδο ενός φεστιβάλ πάντα, αλλά και για το επίπεδο της ελληνικής μουσικής σκηνής του σήμερα, που δεν είναι μόνο λαϊκό τραγούδι (κι ούτε πρέπει). Προσωπικά, ψήφισα το "Χωρίς Εσένα" της Ευσταθίας, μιας και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση και σαν παρουσία-φωνή και σαν τραγούδι. Προφανώς, η επιλογή των λέξεων στο κουπλέ, δεν είναι τυχαία και θέλει να περάσει στοιχεία της σημερινής (καταναλωτικής κτλ.) εποχής μας. Τελέυταία ακούω συνεχώς πως δεν γράφονται πια τραγούδια που να καυτηριάζουν το σημερινό κόσμο: Νομίζω πως αυτό είχε τέτοια στοιχεία μέσα του, με σύγχρονη πάντα ματιά.
PERFECT - EXCELLENT - AMAZING 
! Τα τραγούδια...έτσι κι έτσι. Ο Λουδοβίκος πολύ καλός, η Γαλάνη καλή (αν έλειπε και η φωνή του Κραουνάκη...αφού ο άνθρωπος είναι συνθέτης τι το συνεχίζει το τραγουδιστικό;). Η Τάνια σχεδόν καλή, αν και ένιωθα ότι κάπου δεν τράβαγε. Η μουσική αν και κορκολική δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο. Ο Μαχαιρίτσας καλός και λίγο heavy μαζί με το WCδάκι του (τι όνομα κι αυτό). Ο Νικολόπουλος με τον Διονυσίου μου άρεσαν αρκετά. Οι Βαρδήδες (πατήρ και υιός) δεν μου άρεσαν, όπως επίσης βρήκα και τον Φάμελο λίγο τρακαρισμένο (ελπίζω να μην κάνω λάθος το όνομα, δηλαδή νομίζω ότι ο Φάμελος ήταν). Ο Πλιάτσικας, τον οποίο δεν είχα ξανακούσει, μου άρεσε. Τέλος μου άρεσε πολύ η φωνή της κοπέλας που τραγούδησε το "χαμένη πόλη" ή κάτι τέτοιο του Σέμση, αν και το ίδιο το τραγούδι δεν μου είπε πολλά!
