Βασικά, εγώ δεν έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη από το προχθεσινό live, ίσως γιατί ο Θανάσης μας έχει καλομάθει. Η μπάντα ήταν εξαιρετική όπως πάντα, με φοβερό κέφι και διάθεση για αυτοσχεδιασμούς που είναι πάντα ευπρόσδεκτοι, όμως έλειπαν τραγούδια πολύ πολύ πολύ αγαπημένα (ενδεικτικά αναφέρω: "Καλογέροι", "Έρημα Κορμιά", "Μηλιά", "Οι γριές", "Τράτα", "Ήμερος ύπνος", "Ούτε τριγμός ούτε λυγμός", "Μάνθο") που συνήθως εντάσσονταν στο πρόγραμμα. Το αποτέλεσμα ήταν μία συναυλία που κράτησε μεν 4 ώρες γεμάτες, παραδόξως όμως μου άφησε πολλά πολλά κένα. Εν ολίγοις, Θανάση δε χόρτασα (όχι πως χορταίνεται και ποτέ), τα τραγούδια ήταν πολύ λίγα...
και πιστεύω ότι αυτό είναι παράδεκτο από της στιγμή που η συναυλία στο Βύρωνα ήταν η μεγαλύτερη και βασικότερη του Παπακωνσταντίνου στην Αθήνα.
Παρεμπιμτόντως, κάτι πρέπει επιτέλους να γίνει και με αυτούς τους ημι-άγριους τύπους που τη βρίσκουν πολύ κάνοντας κάθε φορά τη συναυλία μπάχαλο και τα νεύρα της μπάντας κρόσσια. Κι εμείς διασκεδάζουμε, κι εμείς χορεύουμε, κι εμείς τραγουδάμε αλλά δεν ανεβαίνουμε και στη σκηνή για να μας δουν όλοι να το κάνουμε. Λίγος σεβασμός σε κοινό και καλλιτέχνες επιτέλους!!!
Για να καταλάβετε, όμως, τη δύναμη αυτών των καλλιτεχνών (γιατί είναι όλοι τους ένας κι ένας ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ), παρόλα τα παραπάνω αρνητικά, πέρασα καλα!!! Όπως και να το κάνουμε, και όλα να πάνε στραβά, δεν μπορείς να περάσεις άσχημα σε συναυλία του Θανάση, και μόνο το άκουσμα αυτών των υπέροχων τραγουδιών ερμηνευμένων με τόσο μοναδικό τρόπο από τη Μάρθα, το Φώτη, τον Μπαντούκ και, δυσικά, τον Θανάση, μπορεί να σε κάνει να ξεχάσεις τα πάντα. Απλά λίγη προσοχή στις λεπτομέρειες δεν βλάπτει και μπορεί να ανεβάσει την ποιότητα της διασκέδασης όλων μας.
Αυτά από μένα, χαιρετώ σας!