Ω, την παντέρμη την βραδιά
και πως θα την περάσω
που πάλι με τα μάτια μου
πάλι θα σ' αγκαλιάσω...
Κάθε που μπάινω σ' εκκλησιά
σφίγγω τα δυο μου χειλια
να μην προβάλλει ο στεναγμός
και σβήσει τα καντήλια...
Ποτέ μου να μη σ'έβλεπα
πάλι θα σ' αγαπούσα
γιατί μεσα στα όνειρα
συχνά σε συναντούσα...
Πάντα θλιμμένος περπατώ
σαν το χλωμό φεγγάρι
όπου με τον ήλιο δεν μπορεί
να γίνουνε ζευγάρι...
Γίνου δεντρί κι εγω πουλί
στα φύλλα σου να λουφώσω
κι αρόλιθο τα χείλη σου
να πιω να ξεδιψάσω..
Δεν με τρομάζει ο θάνατος
άλλα ειν τα σπουδαία
το ν' αγαπάς να μην μπορείς
ν αλλάξεις την ιδέα...
Ήθελα να μουν άρωμα
που βάνεις στα μαλλιά σου
στην κάθε σου αναπνοή
να μπαίνω στην καρδιά σου...
Αν ήσουνα ο ουρανός
θα ήμουνα το φεγγάρι
και κάθε νύχτα αγάπημου
θα ήμασταν ζευγάρι...
Αφιερωμένες, στον απόντα...
Γράψτε κι εσείς!!
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : steinway στις 21-09-2005 20:35 ]
