Συμφωνώ και εγώ με την gate και θα έλεγα επίσης ότι η πραγματική προσφορά στην τέχνη είναι κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό η Προσωπική πινελιά.Αυτή μπορεί να αναξείξει πολλές πτυχές των έργων και να τα κάνει ξανά επίκαιρα.
Αυτό το κάτι παραπάνω είναι όλη η μαγεία ,αυτό το διαφορετικό
..να έχει κάποιος ένα κομμάτι τουλάχιστον από την σοφία όλων των ακουσμάτων και πάνω σε αυτό το θησαυρό ,να προσθέτει το δικό του νέο πολύτιμο κομματάκι ή να εμπλουτίζει παλαιότερα και να τους να τους δίνει πνοή και ζώή να μίλάνε στο σήμερα.
Αυτός είναι ο πραγματικός μουσικός και το ταλέντο, δεν είναι ο τεχνοκράτης που διαβάζει τις νότες και παίζει στο όργανο σκεπτόμενος ενδεχομένως ότι το survivor ξεκινάει και πρέπει να βιαστεί.Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες?
Και κάτι άλλο πολύ πολύ σημαντικό κατά την ταπεινή μου άποψη-
Η γνώση της Ιστορίας του κάθε κομματιού αλλά και της εποχής και των συνθηκών κάτω απο τις οποίες δημιουργήθηκε κάνει τη διαφορά και είναι μάλλον απαραίτητη προυπόθεση για να μπορεί κάτι όμορφο να δημιουργηθεί η να ερμηνευτεί.
Η αγάπη όμως ,το πάθος για την αναζήτηση της Αλήθειας στην ιστορία κάνει ακόμα μεγαλύτερη διαφορά και το τραγούδι να φαίνεται ότι την
εξιστορεί και την διατρανώνει(ειδικά αν μιλάμε για παραδοσιακό τραγούδι)
Θα ψήφιζα λοιπόν τον μουσικό του αυτιού ως πραγματικό γνήσιο ταλέντο χωρίς να υποτιμώ αυτόν της
παρτιτούρας που έχει ενδεχομένως δουλέψει άπειρες ώρες.Δλδ κάπου πρέπει να κρίνουμε τα πράγματα και από τα κίνητρα τους και από την κατάθεση ψυχής που περιέχουν.
Εύγε που άνοιξες τέτοιο θέμα jazzypianvoc αν και εγώ το διεύρυνα αρκετά μάλλον