Αχ, αγαπητέ με πρόλαβες! Ήθελα καιρό τώρα να πω γι’ αυτό το συγκρότημα που έχει γίνει αναγκαίο στις μέρες μου/μας…
"Χαΐνηδες" λοιπόν, μια λέξη που συνδυάζει το αλήτικο και το επαναστατικό. Δυο έννοιες πολύ κοντινές...
Κι όπως είχαν δηλώσει και οι ίδιοι σε μια συνέντευξη: «Μια μουσική ομάδα είμαστε που συγχρόνως είναι και παρέα. Παίζουμε μουσική για να εκφραζόμαστε και να επικοινωνούμε. Είμαστε εραστές της τέχνης την οποία υπηρετούμε, αφού όλοι έχουμε σμίξει από αγάπη για αυτό που κάνουμε. Είμαστε επαγγελματίες μόνο με την έννοια της "συνέπειας".»
Στην αρχή βέβαια, είχα κάποιους ενδοιασμούς γιατί ο Αποστολάκης συγκεκριμένα, έβγαζε πολλές φορές μιαν αλήθεια τρομακτική για καλλιτέχνη…
Αγριωπός με μια γενειάδα, που ίσα που έκρυβε μια παιδικότητα που έχει εκλείψει στις μέρες μας…
Ένας παραμυθάς που φάνηκε κιόλας απ’ το πρώτο δίσκο, έχεις δίκιο.
Δυο άνθρωποι που κάνουνε τον κόσμο παραμύθι, ένα καπηλειό που δεν γνώρισαν ποτέ και μερικές καντάδες σαν τους παλιούς καλούς καιρούς.!!
Κι ύστερα ήρθε «με τον καιρό να ναι κόντρα» που δείχνει το μέτρο αυτών των ανθρώπων και περισσότερο του Αποστολάκη που το έγραψε όπως τα περισσότερα απ’ αυτά…
«ΜE ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΝΑΙ ΚΟΝΤΡΑ ΕΧΕΙ ΤΙΜΗ ΣΑΝ ΠΕΤΑΣ».
Ποια άλλα λόγια να πάρει ως γνώμονα ένας καλλιτέχνης που δεν θέλει να πηγαίνει με τη μετριότητα του καιρού…Ένας ακροβάτης που κι όταν πέφτει γελά!! Αυτοί προτιμούν να ακροβατούν με την αλήθεια τους, και να μην πέφτουν στην παγίδα των εταιριών που έχουν αποφασίσει καιρό τώρα ποιους θα στηρίζουν κ ποιους όχι…
Κι ύστερα ο ξυπόλητος πρίγκιπας, το μεγάλο ταξίδι, κόσμος κι όνειρο είναι ένα, δελτίο ειδήσεων…
Όλοι τους είναι αληθινοί. Ο Αποστολάκης, Σταυρακάκης, ο Ζαχαριουδάκης, Κώτη κ.α…
Ένα ταξίδι μακρινό έχω στον νου μου μέσα…
