Κοιτα ενα ωραιο κειμενακι που ανακαλυψααααααααααααααααα CountessEfi!!!!!!!
Aφιερωμενοοοοοοοοοοοοοοοοοο
Ξενοφοβία ή κόμπλεξ;
Ξημερώματα Πρωτοχρονιάς, στο Ρέθυμνο της Κρήτης, επτά άτομα εισέβαλαν στο σπίτι μιας οικογένειας Αλβανών και αφού ξυλοκόπησαν τον πατέρα, μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου τον δεκαοκτάχρονο γιό του. Ανάμεσα στους δράστες ήταν και ο πατέρας του δεκαοκτάχρονου καταδρομέα, με τον οποίο ο άτυχος νεαρός Αλβανός φέρεται να είχε συμπλακεί νωρίτερα. Κάπως έτσι δεν ανέφεραν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης το παραπάνω περιστατικό;
Ο λόγος; ’λλοι λένε ότι αιτία ήταν μια συμπλοκή ανάμεσα στην παρέα του Αλβανού και στην παρέα του συνομήλικου δολοφόνου του και άλλοι πάλι ότι, ναι μεν έγινε η συμπλοκή, αλλά επειδή δεν βρήκαν τον συγκεκριμένο Αλβανό που τους πείραξε, έθιξε, χτύπησε, οι δράστες μπήκαν στο πρώτο σπίτι μεταναστών από την συγκεκριμένη χώρα, που βρήκαν μπροστά τους.
Το πιο τραγικό από όλα, πέρα από το γεγονός αυτό καθαυτό, είναι ότι οι περισσότεροι δράστες είναι ηλικίας δεκαοκτώ έως εικοσιοκτώ χρονών καθώς και η συμμετοχή του πατέρα ενός από των δραστών.
Δηλαδή, να το απλοποιήσω για να το καταλάβω. Τσακώθηκαν στον δρόμο οι δυο παρέες νεαρών, βρίστηκαν, πλακώθηκαν στο ξύλο για τους λόγους τους, η παρέα των Ελλήνων πήγε και φώναξε τον πατέρα του θιγμένου και την φίλη του, πήραν και ένα μαχαίρι παραμάσχαλα, μπήκαν στο σπίτι του Αλβανού, ήταν δεν ήταν ο συγκεκριμένος που τους πείραξε, ξυλοφόρτωσαν τον πατέρα και μαχαίρωσαν μέχρι θανάτου τον «δράστη». Και γιατί; Επειδή ήταν Αλβανός; Λένε ότι η επίθεση ήταν καθαρά ρατσιστική. Εν τω μεταξύ, το γεγονός ότι συμμετείχε στο έγκλημα και ο πατέρας ενός εκ των δραστών, αποτελεί ένα άλλο, ολόκληρο κεφάλαιο.
Πανευρωπαϊκές έρευνες δείχνουν την πρωτιά της Ελλάδος όσον αφορά την ξενοφοβία και τον ρατσισμό.
Φοβόμαστε τους ξένους διότι μας δολοφονούν. Το παραπάνω περιστατικό βέβαια, δεν ήταν δολοφονία, εγκλημα τιμής ήταν. Με έθιξες; Σε σκοτώνω. Απλά πράγματα.
Φοβόμαστε τους ξένους μετανάστες διότι μας κλέβουν τις δουλειές. Βασικά τις δουλειές που δεν θέλουμε να κάνουμε εμείς. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει τα ρεπορτάζ περί ανεργίας εκφράσεις του τύπου «σιγά μην πάω να μαζέψω ροδάκινα, είναι κουραστική δουλειά, την κάνουν οι Αλβανοί» ή «έχω σπουδάσει business administration, ψάχνω για δουλειά, δεν πάω να μαζέψω πατάτες».
Φοβόμαστε τους ξένους που είναι στην Ελλάδα διότι δεν θέλουμε να είναι καλύτεροι από εμάς, σε επίπεδο ανταγωνιστικό, σε επίπεδο εργασίας, σε επίπεδο πολιτισμικό, σε επίπεδο βιωτικό, σε επίπεδο εκπαίδευσης. Δεν πλησιάζει η 25η Μαρτίου; Πλησιάζει. Δεν θα βρεθεί κάποιος ή κάποιοι που θα αντιδράσουν όταν ανακοινωθεί ότι σημαιοφόρος θα είναι ένα παιδί με καταγωγή από άλλη χώρα; Θα βρεθεί. ’σχετα από το γεγονός ότι το συγκερκιμένο παιδί μπορεί να γεννήθηκε στην Ελλάδα, μπορεί να μιλάει καλύτερα Ελληνικά από τα δικά μας, μπορεί να προσπαθεί περισσότερο από τα δικά μας, μπορεί να αγαπάει περισσότερο αυτό που κάνει από τα δικά μας.
Όμως, εδώ στην Ελλάδα έχουμε και το εξής εκπληκτικό φαινόμενο. Είμαστε και ξενολάτρες. Θεωρούμε ότι οι άλλες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες και γενικότερα οι χώρες ενταγμένες στον δυτικό τρόπο ζωής είναι καλύτερες από την δική μας, πιο οργανωμένες από την δική μας, πιο ανεκτικές από την δική μας. Πιστεύουμε ότι οι κάτοικοι των χωρών αυτών είναι πιο μορφωμένοι, πιο εκλεπτισμένοι, πιο οργανωμένοι, πιο πολιτισμένοι. Δηλαδή, αν γίνει επέλαση Αμερικανών μεταναστών από τις φτωχότερες πολιτείες της στην Ελλάδα και αρχίζουν να μας παίρνουν τις δουλειές, θα τους τοποθετήσουμε στην λίστα των κακών ξένων; Ή επειδή είναι Αμερικανοί δεν έχουμε πρόβλημα, διότι είναι ανώτεροι από εμάς;
Δεν υπάρχει σχεδόν κανένας μας που να μην έχει συγγενείς στο εξωτερικό, που να μην έχει βιώσει άμεσα ή έμμεσα από ιστορίες, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι Έλληνες μετανάστες στο εξωτερικό. Ότι έμεναν δέκα σε ένα σπίτι, ότι δούλευαν λάντζα, στις καλύτερες των περιπτώσεων, στα εστιατόρια της Αμερικής, ότι όταν πρωτομετανάστευσαν Έλληνες στην Αυστραλία τους θεωρούσαν απολίτιστους και αγράμματους, στην ίδια μοίρα με τους Αβορίγινες και τους έστελναν στην έρημο. Όταν βέβαια τους έδιναν δουλειά, δεν τους πλήρωναν για την εργασία τους, άντε να τους έδιναν ψωμί και ελιές. Υπάρχουν χιλιάδες τέτοιες ιστορίες. Μήπως σας θυμίζει κάτι;
Από κόμπλεξ κατωτερότητας πάσχουμε, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Απλά, βρήκαμε την ευκαιρία να δείξουμε ότι είμαστε ανώτεροι, πολιτισμένοι, οργανωμένοι ότι ανήκουμε και εμείς στο κλάμπ των χωρών που τόσα χρόνια φθονούμε. Και το πράττουμε στις πλάτες των οικονομικών μεταναστών όπως ακριβώς έκαναν και σε μας στις αρχές του 20ου αιώνα.
Γεια στην πενα σου!!!!!!!!!!!