Η παρακμη της ελληνικης μουσικης !

Θα ανοιξω ενα θεμα, στο οποιο ξερω οτι μονο το πολυ 3 ατομα θα
συμφωνησουν. Αλλα νιωθω ελευθερος να εκφρασω αυτο που πιστευω.

Η παρακμη της ελληνικης μουσικης θα μεγαλωνει καθως φτωχαινουν
και τα πνευματα των ανθρωπων.

Εχουμε μπουκτισει απο την εντεχνη μουσικη η οποια δεν εχει δυναμη , δεν εχει
παθος. Τα σκυλαδικα, τα λαικα, το μεταλ, το ροκ , τα ποπ , το χιπ χοπ
, τα παροδιασικα . Ολα αυτα δεν εινε εξελιξη . Ειναι στασιμα .
Ειναι μια φτωχη μουσικη ..
Δεν λεω να αλλαξετε τα ακουσματα σας, απλως λεω την γνωμη μου.

Πολλοι θα πουν , μην τα εκμηδενιζεις ολα ή τι λει ο βλακας.
Τυχαινει να μην εχουν ολοι την ιδια αντιληψη περι μουσικης.


Τελος. Μακαρι να αλλαξουν τα μουσικα δεδομενα στην Ελλαδα...
αλλα ειναι σαν να ζηταω να αλλαξει ο κοσμος..

Λοιπόν έχουμε και λέμε:

1.Η εντεχνη μουσική δέν έχει δύναμη

2.Το ρόκ δέν είναι εξέλιξη

3.Ολα τα άλλα είδη επίσης

4.Σύν τοίς άλλοις όλα τά είδη που αναφέρεις είναι "φτωχή μουσική"

Ερώτημα:

Τί πρέπει να γίνη-κατ'εσένα-ώστε να ακμάση και πάλιν η Ελληνική μουσική;

Και να που εμφανίζεται ο 1 από τους 3 που πιστεύεις ότι συμφωνούν μαζί σου και είμαι εγώ!!!

Πέρα από την πλάκα θεωρώ ότι πράγματι διανύουμε περίοδο κρίσης ,κυρίως λόγω της γενικότερης σύγχυσης που υπάρχει σε σχέση με τι είναι ωραίο,τι είναι
ποιοτικό και τι όχι(..εδώ θυμήθηκα και μια δημοσκόπηση του μουσικού μας παραδείσου για το αν ο Τερζής είναι .ποιοτικός ερμηνευτής η όχι...)

Υπάρχει όμως παραγωγή μουσικού πολιτισμού ακόμα και σήμερα
..όχι όπως στις δεκαετίες 60-70 (όπου ας σημειώσουμε ότι υπήρχαν
οράματα,ρομαντισμός,αγώνες καθημερινοί,μόχθος,προσωπική και κοινωνική ευαισθησία ,τελείως διαφορετικές συνθήκες)αλλά ΥΠΑΡΧΕΙ!

Υπάρχουν δηλαδή ακόμα και σήμερα άνθρωποι που είναι δοσμένοι στη μουσική
έχουν απίστευτο πηγαίο ταλέντο αλλά αν δεν ψάξεις να τους βρεις...δεν πρόκειται
αυτοί να σε ψάξουν με τίποτα.Διότι δεν ζητάνε απο εσένα τίποτα!

Χρειάζεται προσπάθεια ,εξερευνητικό πνεύμα ..και καλή παρέα -βλ.παρέα ΜΗ- για να ανακαλύψεις που είναι κρυμμένοι όλοι αυτοί!(μερικά παραδείγματα με ονόματα-Νίκος Κυπουργός-Θάνος Μικρούτσικος-Θανάσης Παπακωνσταντίνου ...ίσως και η Ρεμπούτσικα ....)

Δέν είναι μόνο αυτοί που ανέφερε ο Semplice.Υπάρχουν και άλλοι.

Σίγουρα δέν είναι τόσο πολλοί όσο ήταν παλιότερα,αλλά υπάρχουν.

Από το σημείο αυτό όμως μέχρι να λέμε "όλη η Ελληνική μουσική σήμερα είναι φτωχή και στάσιμη,δέν υπάρχει τίποτε,καμμιά εξέλιξη" υπάρχει μεγάλη διαφορά.

Εξέλιξη υπάρχει,απλά οι ρυθμοί της είναι πιό αργοί σήμερα.

Καί επιτέλους,άν ο θεματοθέτης θεωρή οτι "όλα αυτά δέν είναι εξέλιξη",άς μάς ειπή τί θεωρεί αυτός εξέλιξη,ώστε νά'χουμε μιά βάση έναρξης τής συζήτησης...

Εγώ θα ρωτούσα τι εννοούμε με τον όρο "ελληνική μουσική" ! (Για το τέλμα της ξένης, δεν αναφέρομαι !)

Παιδιά θα μου επιτρέψετε να διαχωρίσω τη θέση μου σε όσο ότι αφορά εν γένει
το λαικό, το έντεχνο και πόσο μάλλον το παραδοσιακό τραγούδι ως είδη
που εσείς τα απορρίπτετε.Τα υπόλοιπα είδη σκυλάδικα ,hop-hop πως το λένε
τελωσπάντων δεν με απασχολούν καθόλου.

Για το λαικό και το έντεχνο ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ μας όντως ΔΕΝ υπάρχουν
ερείσματα...Από τι να πιαστεί και να εμπνευστεί ο συνθέτης σήμερα???
Απλά ΤΟΥΣ ΠΡΟΛΑΒΑΝ ΑΛΛΟΙ που μάλιστα τα βίωναν αυτά που έγραφαν...

Οι εξαιρέσεις που ανέφερα ..δυιλίζουν τον κώνωπα για να βγάλουν
κάτι πραγματικά καλό ..και έχουν σίγουρα μια εσωστρεφή διάθεση
Δεν παύουν όμως να έχουν αξία η οποία μάλιστα και το τονίζω αυτό
θα αναγνωριστεί ίσως μετά απο χρόνια (βλ.μεγάλους συνθέτες στο παρελθόν)

Εν ολιγοις συμφωνώ με τη διαπίστωση της ΠΑΡΑΚΜΗΣ
και μπαίνω και εγώ στην κουβέντα για το τι πρέπει να γίνει για να βγούμε απο εκεί.
ΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ των ανθρώπων φτωχαίνουν επεσήμανε πολύ σωστά ο ΤΙΠΟΤΑ.

Για να βγούμε από την παρακμή λοιπόν πρέπει να σταματήσει αυτός ο πνευματικός
κατήφορος ....Το Θέμα είναι αν μπορεί να αντισταθεί ο καθένας μας προσωπικά
η είναι αναγκαίες συμμαχίες απέναντι στο ΤΣΙΚΟΥΛΑΤΑ


Για να απαντήσω στον Nastaroth πιστεύω ότι
θα πρέπε κατα την ταπεινή μου άποψη:

1.Να αρχίσουμε να αποκτάμε ΠΑΙΔΕΙΑ
Δεν γνωρίζουμε οι περισσότεροι Ιστορία , πολλοί λίγοι
διαβάζουν λογοτεχνία ,ακόμα πιο λίγοι ασχολούνται με το
θέατρο ,οι περισσότεροι όμως γράφουμε Greeklish στα
μυνήματα μας !

2.Να στραφούμε πιο πολύ σε αυτό που μας έχουν
αφήσει πολιτιστική παρακαταθήκη(π.χ παροσιακή μουσική) οι παλαιότεροι και να χτίζουμε έχοντας αυτό υπ'οψη μας και όχι με βάση τις ξενόφερτες μόδες
που έρχονται και παρέρχονται.

3.Να συμμετέχουμε όσο περισσότερο γίνεται στα δρώμενα και να
μη μένουμε απλοί θεατές

"..Φοβάμαι για αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα,,,"

Ετσι κααααατι μπορεί να αλλάξει στην κενωνία μας ΑΡΑ και στη Μουσική!


Κερνάω μπύρες τώρα να χαλαρώσουμε!!

Ενας απο τους καλλιτεχνες στην Ελλαδα που τους θεωρω εξελιξη ειναι
ο Νικος Βελιοτης.

Ας μην κρίνουμε με βάση αυτό που μας δίνουν τα media.

Δεν είναι αυτή η πραγματικότητα. Πρόκειται για έναν κατασκευασμένο κόσμο.

Στην αληθινή ζωή, εξακολουθεί να υπάρχει καλή ελληνική μουσική. Μόνο που πλέον δεν θα σε πλησιάσει αυτή. Θα πρέπει να σηκωθείς και να την ψάξεις εσύ.

Αυτή την αλλαγή που έχει φέρει η νέα εποχή δεν την έχουμε ακόμα συνειδητοποιήσει. Ίσως περάσει καιρός. Αν ξεβολευτούμε κάποια στιγμή από τα έτοιμα, θα βρούμε και πάλι τραγούδια που θα μας ενθουσιάσουν. Γιατί ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που γουστάρουν να ζουν με την τρέλα τους και με τη "δυσκολία" τους. Δεν έχουν όλοι αλλοτριωθεί...

Eγω θα επικεντρωθω στην επικεφαλιδα του Τοπικ αυτου προσπαθωντας να θεσω σε διαφορετικη βαση την εννοια "παρακμη" στην εννοια "Ελληνικη μουσικη",συμφωνα με τα πιστευω μου!

Ρε φιλαρακια απο τοτε που με θυμαμαι να ακουω Ελληνικη μουσικη παντα ακουω για παρακμη,για ελλειψη ταλεντου,για πορεια προς εξαφανιση της Ελληνικης μουσικης κλπ,κλπ,κλπ!!
Και αυτα τα λενε οι μισοι Ελληνες που ακουνε μουσικη,στους αλλους μισους Ελληνες που γραφουν η τραγουδουν....
Εμενα λοιπον θα με συγχωρεσετε αλλα διαφωνω τελειως με την ΑΡΝΗΤΙΚΗ εννοια της παρακμης!

Παντοτε υπηρχε στην Ελληνικη μουσικη η εννοια της παρακμης....Μεσα ομως απο αυτη την παρακμη ξεχωριζαν τα διαμαντια,γι'αυτο αλλωστε ηταν,ειναι και θα ειναι διαμαντια!

Το τι θεωρει παρακμη ο καθενας μας ειναι καθαρα υποκειμενικο.
Καποτε οι Ρεμπετες θεωρουνταν το μιασμα της κοινωνιας.
Καποτε οι επαιοντες της Λαικης μουσικης θερωρουσαν τις μπουατ καταγωγια.
Καποτε οι Ροκαδες θεωρουσαν τους Ντισκοβιους παρακμιακους.
Καποτε.. εν ετη 2005 καποιοι εντεχνοι(??) θεωρουν καποιους σκυλαδες αταλαντους!
Ολοι αυτοι ολες αυτες τις εποχες μιλουσαν για παρακμη της Ελληνικης μουσικης,οπως και τωρα!
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΜΗ????Δειχτε μου την για να την δεκτω....

Απλα θα συμφωνησω με τον Χορχε οτι τωρα πρεπει να βρουμε εμεις αυτα που θεωρουμε διαμαντια και να τα ξεθαψουμε μεσα απο την αφανεια....
Οπως αλλωστε καναμε παντα...........

Εχεις δικιο Jorge. Τα φωτα της δημοσιοτητας και οι προβολεις πεφτουν σε ορισμενους.
Υπαρχουν ομως πολλα και καλα στοιχεια στην ελληνικη κοινωνια σε ολους τους κλαδους που δουλευουν αθορυβα και σηκωνουν στους ωμους τους αυτα που αφηνουν στην ακρη τα λαμογια και οι νεοελληνες της αρπαχτης.

Απλως υπαρχει μια γενικοτερη παρακμη η οποια εχει αντικτυπο και στον καλλιτεχνικο τομεα, αλλα δεν ειναι τοσο απελπιστικα τα πραγματα ακομη

Ρε παιδια , υπαρχουν αποδειξεις οτι η ελληνικη μουσικη παρακμαζει???
Γιατι εγω βλεπω το αντιθετο???

Τα ιδια και τα ιδια καθε φορα.Τοσο πολυ σας ενοχλει που δεν ειναι ολοι οι ανθρωποι μουσικοφιλοι? Ειναι τοσο δυσκολο να καταλαβετε οτι μια μεγαλη μεριδα του κοσμου βλεπει τη μουσικη μονο ως ενα τροπο για να ξεσκασει? Δεν μπορουμε να τους κανουμε ολους με το ζορι να την αγαπησουν πραγματικα.Γι αυτο και σε ολες τις εποχες, οχι μονο σημερα, αυτο που θα προβαλεται περισσοτερο ειναι η ευπεπτη μουσικη.Ενταξει καποτε η ευπεπτη μουσικη ηταν λιγοτερο χαλια.Και τι να λεει?

Δεν μπορω να καταλαβω τι θελετε.Να προβαλουν τα καναλια μουσικη που "αξιζει"?.Και αυτα επιχειρησεις ειναι και κοιταζουν το κερδος, τι πιο λογικο?
Καποιος που πραγματικα θα ενδειαφερθει για τη μουσικη θα βρει τα μεσα αργα η γργηορα για να την ψαξει.Δεν θα περιμενει τα ΜΜΕ να του πουν τι να ακουσει.Διαφορετικα και μεις θα ακουγαμε αυτα που προβαλονται.

Συνεχεια ακουω την ιδια γκρινια για τα λαϊκα, τα σκυλαδικα και γω δεν ξερω τι
αλλο.Περισσοτερο σαν κομπλεξισμος μου ακουγετε."Εμεις ξερουμε απο μουσικη ολοι οι αλλοι ακουν σκουπιδια".Αν κατι δεν σ'αρεσει δεν ασχολεισε μαζι του.Χαλαρωστε λιγο και δειτε τα πραγματα πιο ρεαλιστικα.

Quote:

Το μελος Tipota στις 18-10-2005 στις 21:35 εγραψε: Εχουμε μπουκτισει απο την εντεχνη μουσικη η οποια δεν εχει δυναμη , δεν εχει παθος. Τα σκυλαδικα, τα λαικα, το μεταλ, το ροκ , τα ποπ , το χιπ χοπ , τα παροδιασικα . Ολα αυτα δεν εινε εξελιξη . Ειναι στασιμα . Ειναι μια φτωχη μουσικη ..

Στασιμοτητα παρατηρειται σε ολους τους τομεις της μουσικης γιατι τα περισσοτερα πραγματα εχουν παιχτει και ειναι δυσκολο για εναν μουσικο να κανει κατι καινουργιο.Αυτο δεν σημαινει οτι καποιος που δεν πρωτοπορει δεν γραφει και καλη μουσικη.Αν ηταν ετσι θα επρεπε να ακουμε 10-20 καλλιτεχνες.

Συγνωμη αλλα φτωχο ειναι το μυαλο σου.Ειναι υπερβολικα αλαζονικο να χαρακτηριζεις ολα αυτα τα ειδη φτωχα επειδη δεν ανταποκρινονται στα στανταρ σου η επειδη δεν ειναι οπως θα ηθελες να ειναι.Καστε γραψε εσυ μουσικη να δουμε ποσο πρωτοτυπη θα ειναι και μετα ελα και κρινε.Εξω απο τον χορο πολλα τραγουδια λεγονται.

Τωρα αυτα σχετικα με τις ξενοφερτες μοδες κ.τ.λ. ειναι σαν να ακουω τον θειο μου που ειναι 70 χρονων.Με λιγα λογια εγινε το topic για να μας πειτε τι,οτι αυτα που ακουτε εσεις (ειτε ειναι ο Μικρουτσικος ειτε ειναι ο Βελιοτης) ειναι η πραγματικη εξελιξη και η πραγματικη μουσικη και ολα τα υπολοιπα ειναι σκατα και βραζουν στο ιδιο καζανι.Δηλαδη στο ροκ στο μεταλ στο hip-hop στην pop δεν υπαρχουν πρωτοποροι και αξιολογοι καλλιτεχνες ολοκληρη η μουσικη τους ειναι στασιμη.

Quote:

Το μελος Semplice στις 19-10-2005 στις 00:01 Τα υπόλοιπα είδη σκυλάδικα ,hop-hop πως το λένε τελωσπάντων δεν με απασχολούν καθόλου.

Η αγνοια ειναι κακο πραγμα, μην γινεσαι απολυτος.Τουλαχιστον το Low-bap ειναι κατι πολυ θετικο για την ελληνικη μουσικη.Και ναι ο τερζης ειναι ποιοτικος γιατι τραγουδαει απο τη ψυχη του.Εκτος αν ποιοτητα εννοεις αυτο που ακουν οι λιγοι για να το παιζουν κουλτουρα κι ετσι.

Quote:

Το μελος Semplice στις 19-10-2005 στις 00:01 Για να βγούμε από την παρακμή λοιπόν πρέπει να σταματήσει αυτός ο πνευματικός κατήφορος ....Το Θέμα είναι αν μπορεί να αντισταθεί ο καθένας μας προσωπικά η είναι αναγκαίες συμμαχίες απέναντι στο ΤΣΙΚΟΥΛΑΤΑ

Ετσι να υψωσουμε τα ξιφη μας γι αυτον τον ιερο σκοπο
DEATH TO FALSE GREEK MUSIC




[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Vangelis86 στις 19-10-2005 17:00 ]

Παρακμή στη μουσική σημαίνει, τουλάχιστον για ΄μένα, η αδυναμία της να πει κάτι.

Εν μέρει αυτή η παρακμή ανήκει και στη δική μας σημερινή πραγματικότητα. Τα περισσότερα τραγούδια είναι αναμασήματα ορισμένων κλισέ, χωρίς να έχουν να πουν τίποτα (μιλάω κυρίως στιχουργικά) κι αυτό συμβαίνει σε κάθε είδος, από ροκ έως έντεχνο. Δεν υπάρχει "θέμα". Όχι όμως ότι αυτό είναι φαινόμενο μόνο της δικής μας εποχής. Ίσως στη δική μας, είναι πιο έντονο.

Ας σκεφτούμε λίγο την εποχή των γλυκανάλατων τραγουδιών, ας σκεφτούμε επί Χούντας, ποια τραγούδια επέβαλε το καθεστώς να ακούγονται. Τραγούδια χωρίς κανένα λόγο, μόνο περιγραφές, λουλουδάκια, πεταλουδίτσες κ.ο.κ. Αυτά κυριαρχούσαν μεν, αλλά υπήρχαν παράλληλα, την ίδια εποχή και τα τραγούδια της αντίστασης σε αυτό το καθεστώς που είχαν "θέμα" και "μήνυμα" και άρα λόγο ύπαρξης και ουσία ύπαρξης.

Σήμερα είναι αλήθεια πως τέτοια τραγούδια με νόημα λείπουν στο βαθμό που υπήρχαν κάποτε. Μήπως δεν υπάρχει άραγε λόγος αντίστασης ή σημείο αναφοράς ; Δε νομίζω! Καμιά εποχή δεν έχει τέτοια αρμονία, ώστε οι άνθρωποι να θεωρούν ότι στη ζωή τους κυλάνε όλα ρόδινα.

Αυτήν την έλλειψη, εγώ θα την αποδώσω σε αυτό που ανέφερε σε άρθρο του ο Παναγιώτης (Vouliakis). Ο Ατομισμός μας, που είναι επίσης βασικό στοιχείο της πραγματικότητάς μας, μας κλείνει στο καβούκι μας και μας αποτρέπει από οποιαδήποτε είδους αντίσταση σε ό,τι μας ενοχλεί. Έχουμε πια συμβιβαστεί με ό,τι συμβαίνει γύρω μας, μας αρέσει ή όχι, γιατί έχουμε ταϊσει με τόσες μεγάλες δόσεις τη Δημοκρατία μας, που πλέον μπορεί στην κοιλιά της να χωράει τους πάντες και τα πάντα. Όλα τα θεωρούμε δημοκρατικά. Τι μας νοιάζει τι κάνει ο άλλος; Ας κάνει ό,τι θέλει. Δε μας αρέσει; Κάνουμε ζάπινγκ...Τόσο απλά! Πού καιρός για αντίσταση και μάλιστα μαζική...! Τώρα έχουμε την καριέρα μας να κοιτάξουμε..Αυτή προέχει...
Γι' αυτό λοιπόν, όσοι έχουν και θέλουν να πουν κάτι, απ' τη μουσική μας παρέα, δεν εκφράζουν με τα τραγούδια τους, παρά "τάσεις φυγής" και "απαξία" για ό,τι τους περιβάλλει. Οι υπόλοιποι, απλώς περιγράφουν και αναμασούν λόγια τετριμμένα και κενά, για να γίνεται ..."κατανάλωση". Σπανίως ένα τραγούδι έχει να προτείνει κάτι καινούριο ή ονοματίζει κάτι απέναντι στο οποίο αντιστέκεται...έστω με υπονοούμενο ή μεταφορές, όπως γινόταν παλιά με τα τραγούδια του Μίκη π.χ. και με τους μελοποιημένους στίχους του Ρίτσου...

[Εδώ ανοίγω μια παρένθεση...Και σε άλλη συζήτηση που ανοίξαμε για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, έγραψα την προτίμησή μου για δύο τραγούδια: το "Χωρίς Εσένα" της Ευσταθίας και τη "Φάλαινα" του Μαχαιρίτσα. Αυτά τα προτίμησα όχι τόσο γιατί έχουν κάτι να προτείνουν καθαρά, αλλά τουλάχιστον γιατί καταδεικνύουν την πραγματικότητά μας. Ούτε αγάπες και λουλούδια, ούτε "που πας, που μ' αφήνεις, γύρνα πίσω" κι άλλες κενότητες... Το κέντρο στο στίχο είναι το σήμερα. Περιγραφή του σήμερα και μέσα από παρομοιώσεις, υπονοούμενα αντίστασης σε αυτό... Αυτά τα δύο τραγούδια τα θεωρώ - και πάλι τονίζω, τουλάχιστον στιχουργικά - ως τραγούδια που "μιλάνε" και που και 100 χρόνια να περάσουν και να τ' ακούσει κάποιος, θα μπορεί να αναγνωρίσει ότι γεννήθηκαν το 2005 ]

Όλ' αυτά, νομίζω πως είναι μια αλήθεια που δεν μπορούμε να την αμφισβητήσουμε.
Δε θα συμφωνήσω ασφαλώς με αφορισμούς του τύπου "όλα είναι μαύρα", "δεν υπάρχει τίποτα καλό", αλλά σίγουρα είναι μειοψηφία αυτοί που σήμερα γράφουν καλά κι έχουν να μας πουν κάτι, σε σχέση με τους υπόλοιπους.

Όσο για το παραδοσιακό τραγούδι - επειδή αναφέρθηκε στην κουβέντα - ας μην περιμένουμε απ' αυτό να εκφράσει την πραγματικότητά μας. Είτε το ονομάσουμε είτε δεν το ονομάσουμε στάσιμο, αυτό ανήκει σε μια άλλη εποχή κι αυτήν εκφράζει. Οι άνθρωποι που το δημιούργησαν - που τους λέμε συνήθως και άδικα "ο ανώνυμος λαός" ή ο "λαϊκός ποιητής - έκαναν το χρέος τους. Εξέφρασαν την εποχή τους και μάλιστα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Χρησιμοποίησαν την απλή καθημερινή τους γλώσσα και κατέκριναν αυτό που η κοινωνία τότε θεωρούσε ως απαράδεκτο, όπως το να χωρίζει τρεις - τέσσερις φορές ο Δήμαρχος στο χωριό "Μεταξάδες" (τραγούδι: "Βασιλκούδα"), εκθείασαν τον έρωτα και την αγάπη, περιγράφοντας πώς και πού γίνονταν τα φλερτ της εποχής (συνήθως στα τραγούδια αυτά, τις κοπελίές θα τις δούμε με μια κανάτα στο χέρι...), πόνεσαν και έκλαψαν για τις καταστροφές που υπέστησαν (βλ. τραγούδια ¶λωσης Κωνσταντινούπολης, Ανδριανούπολης κ.α.) κ.ο.κ. Σίγουρα, η "σουλτάνα η σουφλιουτούδα" κι ο "μπαρμπά - Γιάννης ο κανατάς" δεν έχουν να μας πουν τίποτα για το σήμερα ούτε να μας προτείνουν, το ξέρουμε. Ας μην αναζητάμε όμως την αξία του παραδοσιακού τραγουδιού στη δυνατότητά του να εκφράσει το σήμερα. Μήπως η Ακρόπολη εκφράζει το σήμερα ; Θα έπρεπε γι' αυτό να την γκρεμίσουμε ;Η αξία του παραδοσιακού τραγουδιού έχει την αξία του μνημείου. Διασώζει και μεταδίδει, με ευχάριστο τρόπο, την ιστορία μας, ως λαού, δίνει την ευκαιρία άμεσης και ευχάριστης επαφής του σημερινού ανθρώπου με έναν άλλο τρόπο ζωής και νοοτροπίας, συντοφεύει τα ελληνικά πατροπαράδοτα γλέντια, που, όπως φαίνεται και σήμερα, καλά κρατούν, ενώνει τους ανθρώπους καθενός τόπου, αναδεικνύοντας την ιδιαίτερότητά της γενέτειράς τους, σε σχέση με τους άλλους και τέλος, καθαρά μουσικά, εξακολουθεί να τρέφει πολλούς μεγάλους σύγχρονους δημιουργούς. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο ίδιος, τόνισε πως η γραφή του "¶ξιον Εστί" στηρίχθηκε αποκλειστικά στα μουσικό υλικό της παραδοσιακής και της βυζαντινής μουσικής. Νομίζω ο semplice αναφέρθηκε πιο πάνω για τον Κυπουργό, ως έναν από τους σύγχρονους καλούς μας δημιουργούς. Συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω και τον αναφέρω εδώ, για να υπενθυμίσω ότι και ο ίδιος έχει - και γραπτώς και προφορικά - παραδεχτεί ότι βάση για τις περισσότερες συνθέσεις του, μουσικά, δεν ήταν παρά οι παραδοσιακές μελωδίες τόσο της Ελλάδας όσο και άλλων χωρών, με μακραίωνο πολιτισμό. Εκεί λοιπόν αναγνωρίζω την αξία της παραδοσιακής μουσικής. Δεν περιμένω από αυτήν να εκφράσει τη σημερινή μας κατάσταση, αλλά να αποτελεί βάση έμπνευσης μουσικά για νέους δημιουργούς και μέσο διάσωσης της ιστορικής μας μνήμης. Το μουσικό καθρέφτισμα των σημερινών μας αναγκών και επιθυμιών το περιμένω απ' τους σύγχρονους δημιουργούς και τα σύγχρονα τραγούδια...

"Sabir acidir ama meyvesi tatlidir"
(τουρκική παροιμία: η υπομονή είναι πικρή, αλλά τα φρούτα της γλυκά)


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 19-10-2005 15:52 ]


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 19-10-2005 16:02 ]

Οπως όλα δείχνουν για την σημερινή κατασταση στην ελληνική δισκογραφία (επειδή εκεί εντοπίζετε το θέμα μας) φταίνε αποκλειστικά οι δισκογραφικές εταιρίες, ο κόσμος που δεν ψάχνεται και αγοράζει ο΄τι του δίνουν και η ελληνική παιδεία!
Εκτός δισκογραφίας υπάρχει πολυ υψηλό επίπεδο το οποίο όλοι μπορούμε να ακουσουμε συνήθως σε μικρούς χώρους.
Σε όλα τα είδη της μουσικής συνεχίζουν να βγαίνουν διαμαντια έστω και αν μερικοί (οι περισσοτεροι μαλλον) δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τα δουν...
Υπάρχουν δεκάδες νεοι ανθρωποι με φρέσκιες ιδέες, με ωραίες φωνές αλλα...... κλαφτα χαραλαμπε.....!!!

Για να αποφύγω το ενδεχόμενο να παρανοηθεί αυτό που είπα, επισημαίνω ότι ως τραγούδια με νόημα, δεν έχω στο μυαλό μου απαραίτητα τραγούδια που ασκούν επίθεση σ' αυτό που θέλουν να αντισταθούν κι έχουν να το περιγράψουν, να το κατονομάσουν και να το καταδείξουν, αλλά και τραγούδια που έχουν κάτι αισιόδοξο να προτείνουν, ακόμα και στον έρωτα. Θα φέρω ένα παράδειγμα από το χώρο αυτού που ονομάζουμε "ελαφρολαϊκού", "ποπ".... ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε..., το οποίο δεν το υποτιμώ καθόλου, όσο μπορεί να λειτουργεί ως μέσο έκφρασης μεγάλης μερίδας ανθρώπων. Όταν ο Πλούταρχος για μεγάλο διάστημα έβγαζε τραγούδια όλο κλάμα, θλίψη, απογοήτευση και τα λοιπά κατάλοιπα αυτού του ανεκπλήρωτου έρωτα που έχει γίνει καραμέλα πια στα τραγούδια μας σήμερα, είχε αρχίσει η πορεία του να παίρνει την κατιούσα... Πότε πήρε πάλι τα πάνω του, είδατε; Όταν έβγαλε ένα τραγούδι που έλεγε "όλα σε 'σένα τα βρήκα, είμαι ευτυχισμένος...κ.λ.π. κ.λ.π....) Το τραγούδι αυτό μπορεί να μοιάζει με ένα σωρό άλλα του είδους, μπορεί να ακολουθεί μουσικά κλισέ απίστευτα φορεμένα...Δεν κοιτάω αυτό, αυτή τη στιγμή. Παρακολουθώ πόσο προτιμάται από άλλα του είδους. Δεν είναι η εμπορική μελωδία που ελκύει τον πολύ κόσμο, ούτε τόσο ο ρυθμός. Είναι πιστεύω το περιεχόμενο, που είναι λίγο πιο φωτεινό απ' τη μαυρίλα, με την οποία οι περισσότεροι βάφουν τα τραγούδια... Ο κόσμος την ξέρει τη μαυρίλα του, δεν έχει ανάγκη να του την υπενθυμίζεις. Θέλει κάτι για να μπορεί να ξεφεύγει, να αισθανθεί αισιόδοξα και όμορφα. Για τον ίδιο λόγο αγαπήθηκε το τραγούδι του Χατζηγιάννη που λέει: "άσε με λοιπόν να δούμ΄αν μπορώ τη διάθεσή σου να φτιάξω...κ.λπ. κ.λ.π....".

Στο είδος τους, αυτά τα τραγούδια θα τα πω, εγώ τουλάχιστον, καλά τραγούδια ή έστω καλύτερα από άλλα του είδους τους. Νομίζω πως είναι σωστό να μην έχουμε στο μυαλό μου κλίμακες διαβαθμίσεων μεταξύ των μουσικών ειδών...

"Sabir acidir ama meyvesi tatlidir"
(τουρκική παροιμία: η υπομονή είναι πικρή, αλλά τα φρούτα της γλυκά)


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 19-10-2005 16:28 ]

Quote:

Το μέλος antreas_dr στις 19-10-2005 στις 16:14 έγραψε: Οπως όλα δείχνουν για την σημερινή κατασταση στην ελληνική δισκογραφία (επειδή εκεί εντοπίζετε το θέμα μας) φταίνε αποκλειστικά οι δισκογραφικές εταιρίες, ο κόσμος που δεν ψάχνεται και αγοράζει ο΄τι του δίνουν και η ελληνική παιδεία! Εκτός δισκογραφίας υπάρχει πολυ υψηλό επίπεδο το οποίο όλοι μπορούμε να ακουσουμε συνήθως σε μικρούς χώρους. Σε όλα τα είδη της μουσικής συνεχίζουν να βγαίνουν διαμαντια έστω και αν μερικοί (οι περισσοτεροι μαλλον) δεν μπορούν ή δεν θέλουν να τα δουν... Υπάρχουν δεκάδες νεοι ανθρωποι με φρέσκιες ιδέες, με ωραίες φωνές αλλα...... κλαφτα χαραλαμπε.....!!!

Τhe public wants what the public gets
ποσες μουσικες σκηνες υπαρχουν αραγε σε καθε επαρχιακη πολη?

Quote:

Το μέλος Vangelis86 στις 19-10-2005 στις 15:17 έγραψε: [ Quote: Το μελος Semplice στις 19-10-2005 στις 00:01 Για να βγούμε από την παρακμή λοιπόν πρέπει να σταματήσει αυτός ο πνευματικός κατήφορος ....Το Θέμα είναι αν μπορεί να αντισταθεί ο καθένας μας προσωπικά η είναι αναγκαίες συμμαχίες απέναντι στο ΤΣΙΚΟΥΛΑΤΑ Ετσι να υψωσουμε τα ξιφη μας γι αυτον τον ιερο σκοπο DEATH TO FALSE GREEK MUSIC [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Vangelis86 στις 19-10-2005 17:00 ] [/I]

επιτρεπεται να υψωσω κι εγω ξιφος που δεν ξερω ξιφασκια?
πειτε μου αν μπορω.

Παιδιά, πιστέυω πως δε χρειάζονται "συμμαχίες" απέναντι στην "Τσικουλάτα" και σε κάθε "Τσικουλάτα". Τι νόημα έχει να "υψώνεις ξίφη" απέναντι σε ένα μπαλόνι...; Κάποτε, θα σκάσει μόνο του.
Οι "συμμαχίες" χρειάζονται για θετική δράση. Για δημιουργία, όχι για πόλεμο...

Quote:

Το μέλος gate στις 19-10-2005 στις 15:48 έγραψε: Παρακμή στη μουσική σημαίνει, τουλάχιστον για ΄μένα, η αδυναμία της να πει κάτι. Εν μέρει αυτή η παρακμή ανήκει και στη δική μας σημερινή πραγματικότητα. Τα περισσότερα τραγούδια είναι αναμασήματα ορισμένων κλισέ, χωρίς να έχουν να πουν τίποτα (μιλάω κυρίως στιχουργικά) κι αυτό συμβαίνει σε κάθε είδος, από ροκ έως έντεχνο. Δεν υπάρχει "θέμα". Όχι όμως ότι αυτό είναι φαινόμενο μόνο της δικής μας εποχής. Ίσως στη δική μας, είναι πιο έντονο.

Ναί! χωρίς να ισιπεδώνουμε τα πάντα, στην Ελληνική μουσική υπάρχει παρακμή. Και είναι παρα πολύ εύστοχη η παρατήρηση ότι για την παρακμή αυτή ευθύνεται κύρια, ο στιχουργικός λόγος. Μα είναι απόλυτα φυσικό, αφού, εκτός από ορισμένες φωτεινές εξαιρέσεις, οι στίχοι γράφονται χωρίς ψυχή, κατά παραγγελία, για τραγούδια και μουσικές μιας χρήσης. Οι άλλοι, που γράφονται από καρδιάς θα μου πείτε; Αυτοί; αυτοί αραχνιάζουν στα συρτάρια με τ' αζήτητα.
Δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε περιόδους που η Ελληνική μουσική μεγαλούργησε (Τσιτσάνης, Θεοδωράκης, Χατζιδάκης, Μαρκόπουλος, Κηπουργός) και συμπτωματικά(;) κάθε φορά που η έντεχνη μουσική συναντά και βαδίζει πάνω στους "δρόμους" της Παραδοσιακής ή της Βυζαντινής μουσικής μεγαλουργεί. Να ελπίζουμε λέτε...

Tο προβλημα κατ εμε εστιαζεται σε 3 παραγοντες:
1) Στην απληστια των δισκογραφικων εταιρειων.
2) Στην παντελη ελλειψη παιδειας του κοσμου.
3) Στην αδιαφορια