ελληνική μουσική
    508 online   ·  210.840 μέλη
    των μουσικών
    της μουσικής
    του λαού
    τα εν οίκω
    1. αρχική
    2. Forum
    3. Περί ανέμων και υδάτων

    Γιατι οταν αγαπαμε ποναμε?

    alexia-vicky
    02.11.2005, 21:19
    #1
    φανταζομαι πως οι απαντησεις ειναι πολλες ,αλλα ο\μου κανει εντυπωση το οτι η αγαπη που ειναι ενα τοσο μοναδικο συναισθημα ,μπορει κ να σε πονεσει τοσο!!!!!!!
    angela_77
    02.11.2005, 21:24
    #2
    γιατι οπως ειπε και καποιος μπαμπης οτι αξιζει ποναει και ειναι δυσκολο...
    alexia-vicky
    02.11.2005, 21:54
    #3
    δε ξερω αν αξιζει τελκα να πονας για κατι που μπορει κ να αποδειχθει ονειρο απατηλο!
    katerina29
    02.11.2005, 22:24
    #4
    Έχω καταλήξει (κατά κάποιον τρόπο) ότι δεν πονάμε επειδή έχουμε αγαπήσει..
    Γιατί σκεφτόμουν ότι αν εγώ αγαπάω έναν άνθρωπο σημαίνει ότι θέλω το "καλό του" κατά κάποιο τρόπο.. Και κατ' επέκταση, αν αυτός θεωρεί ότι θα περνάει καλύτερα μακριά μου (ή αν δεν παίρνει από μένα αυτό που ζητάει κλπ) μάλλον θα τον βοηθήσω να φύγει μακριά μου... Για να είναι καλύτερα... Γιατί αυτόν που αγαπάς τον σέβεσαι..
    Οι αποχωρισμοί είναι αυτοί που πονάνε νομίζω γενικά.. Γιατί αισθάνεσαι σαν να χάνεις κάτι γνώριμο, κάτι κοντινό, κάποιον που σε ξέρει (αν έχει κάνει τον κόπο να σε μάθει! ) που μοιράστηκες μαζί του κάποιες πολύ ρομαντικές στιγμές και κάποιες ιδιαίτερες.. και πολλά πολλά άλλα, διαφορετικά για τον καθένα μας (μιλάω βέβαια πάντα υποκειμενικά).

    Τις περισσότερες φορές όταν ερωτευόμαστε κάποιον εκτός από αυτά που ζούμε μαζί του υπάρχουν και τα "γλυκούλικα" που έχουμε φτιάξει και στο μυαλό μας για τον άνθρωπο που αγαπάμε... Και αυτά μπορεί να αφορούν σε "όνειρα" για το μέλλον, σε σκέψεις ρομαντικές (τις οποίες έχουμε "ανάγκη" να δημιουργήσουμε γιατί εσύ είσαι αυτός που τις δημιουργεί στην τελική και άρα δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν υπάρχει κάποιος λόγος..κάποια "ανάγκη" ας πούμε..)
    Και αν έχω αισθανθεί κάποια στιγμή "πόνο" είναι ίσως επειδή "χάνω" την ευκαιρία να "φτιάξω" και άλλα τέτοια γλυκούλικα

    Αυτά βέβαια είναι απόψεις μου.. και μπορεί να σου φαίνονται "κουλά"... Αν και νομίζω ότι σε μια τέτοια κατάσταση "πόνου" δεν θα ορκιζόμουν ότι είναι καποιος "ικανός" να "λύσει" κάτι εντελώς αντικειμενικά..

    Στην τελική, γιατί τον φοβάσαι τον "πόνο"; Ζήσε τον.. για να μειώσεις λίγο το μέγεθός του και από "βουνό" να γίνει "λοφάκι".. Γνωρισέ τον, διαβασέ τον.. (τον πόνο).. και δώσε χρόνο στον εαυτό σου για να αλλάξει (ο "πόνος") και να γίνει κάποια στιγμή "γλυκιά μελαγχολία" και τίποτα άλλο..

    Και βέβαια μπορεί να βοηθήσει, μπορεί και όχι...
    Αλλά νομίζω ότι πάντα από τέτοιες καταστάσεις "βγαίνουμε" δυνατότεροι και ίσως πιο σίγουροι για νέες "τσάρκες"!!



    alexia-vicky
    02.11.2005, 22:40
    #5
    πραγματικα ,katerina29,τα λογια σου με αγγιξαν πολυ!εχεις δικιο να πιστευεις οτι ο πονοσ μας μαθαινει ,εν μερει τη ζωη!το κακο ειναι οταν ειναι αλλεπαλληλος! θα μου πεις οτι εχω ολη τη ζωη μπροστα μου κτλ.αλλα τι μπορεις να κανεις οταν δε μπορεις να προχωρησεις ,οταν δε θελεις! οταν μονο 1 αξιζει για εσενα και τον θελεις....και εκεινος φευγει....
    katerina29
    02.11.2005, 23:18
    #6
    Σε καταλαβαίνω.. Έχω βρεθεί εκεί.. και μάλλον θα ξαναβρεθώ!!
    Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν περνάει γρήγορα.. (γαμώτο.. )
    Δηλαδή τη μια μέρα να το σκέφτεσαι, να έρχεται το "τζίνι". να βάζει το μυαλό σου σε μια "τάξη" και την επόμενη να ξυπνάς ευτυχισμένη!! Εκτός και αν είσαι ρεαλίστρια και "τακτική" (και κανένα από αυτά δεν είναι "κακό"! Αλλά δεν είμαι εγώ!) Δεν υπάρχουν μαγικές συμβουλές πάντως..
    Σκέψου ίσως ποια από αυτά που φαντάζεσαι ότι θα συμβούν βασίζονται σε ελπίδες και ποιες από τις ελπίδες αυτές στην ουσία είναι ψευδαισθήσεις (που παίζουν με τα συναισθήματά σου...)

    Δύναμη λοιπόν και κουράγιο!!


    Frida
    02.11.2005, 23:29
    #7
    Συμφωνώ κι εγώ με τα προαναφερθέντα, ότι "μαθαίνουμε" από τον πόνο και σίγουρα γινόμαστε πιο δυνατοί....Είναι άσχημος ο πόνος όταν αγαπάς, αλλά και γλυκύς πολλές φορές..και σίγουρα αξίζει να αγαπάμε κι ας πονέσουμε!
    γιατί πονάμε όταν αγαπάμε? φαντάζομαι επειδλη η αγάπη εμπεριέχει πάνω απο όλα θυσία για τον άλλο και δε σημαίνει ότι θα υπάρχει απαραίτητα ανταπόκριση στην αγάπη μας. Δίνεις και ίσως πάρεις.

    Η μουσική είναι η υψηλότερη αποκάλυψη του πνεύματος. L.V. Beethoven


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Frida στις 02-11-2005 23:51 ]
    PARATERISTAS
    02.11.2005, 23:44
    #8
    συμφωνω απολυτα με την αποψη της κατερινας...να προσθεσω ομως
    πως και πρεπει να μας χαροποιει και καμια φορα ο πονος(οχι μαζοχισμος)

    απλα πονας...αρα παραμενεις ανθρωπος...
    πονας πραγματικα για μενα οταν στερευεις απο ονειρα...
    και δεν πιστευεις σε τιποτα...

    Για αυτο κι αν καμια φορα χανουμε ας λεμε...
    που λεω κι εγω παρεα με την κιθαρα μου..(και με την νοσταλγια μου)

    "Χανοντας-κερδίζεις..την ψυχη σου γεμιζεις...
    Να ζητας την αληθεια,εξω απ΄΄τα παραμυθια..."

    υγ..θα θελα να ξερα που γυρνας και μαγευεις...
    με ποιον να'σαι αγκαλια κι ολο τον παιδευεις...
    ζεις στο συννεφακι σου κι ολο ταξιδευεις...
    να'μουν το σκαφακι σου που θα γαληνευεις..."" (αφιερωμενο σε οσους/ες αρεσκονται στο να ελπιζουν)οπως κι εγω...
    Melinda
    05.12.2005, 17:00
    #9
    Όσο ζούμε, μαθαίνουμε
    Όσο μαθαίνουμε, αγαπάμε
    Όσο αγαπάμε, κάνουμε λάθη
    Όσο κάνουμε λάθη, πονάμε

    Αυτή είναι η συλλογιστική μου πορεία αν και πάντα υπάρχουν εξεραίσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα!!!

    Ένα έχω να πω... Keep rocking!


    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Melinda στις 05-12-2005 17:05 ]
    elenakielenio
    23.01.2006, 20:58
    #10
    Όσο ζούμε, μαθαίνουμε
    Όσο μαθαίνουμε, αγαπάμε
    Όσο αγαπάμε, κάνουμε λάθη
    Όσο κάνουμε λάθη, πονάμε
    auth einai h alhtheia
    beatlus
    23.01.2006, 21:05
    #11
    Νομίζω πως αν είχε απαντηθεί αυτό το ερώτημα και άρα είχε ανακαλυφθεί το... αντίδοτο δεν θα είχαν γραφτεί τα τόσα και τόσα τραγούδια περί του θέματος... Οπότε ίσως και καλύτερα που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε Μας μένει η έκφραση της τέχνης
    houlina
    23.01.2006, 22:23
    #12
    θα πονέσεις όσες φορές χρειαστεί για να βρείς κάποτε τη μία και μοναδική αγάπη...
    Heavenly
    24.01.2006, 00:16
    #13
    Quote:

    Το μέλος katerina29 στις 02-11-2005 στις 22:24 έγραψε:

    Έχω καταλήξει (κατά κάποιον τρόπο) ότι δεν πονάμε επειδή έχουμε αγαπήσει..
    Γιατί σκεφτόμουν ότι αν εγώ αγαπάω έναν άνθρωπο σημαίνει ότι θέλω το "καλό του" κατά κάποιο τρόπο.. Και κατ' επέκταση, αν αυτός θεωρεί ότι θα περνάει καλύτερα μακριά μου (ή αν δεν παίρνει από μένα αυτό που ζητάει κλπ) μάλλον θα τον βοηθήσω να φύγει μακριά μου... Για να είναι καλύτερα... Γιατί αυτόν που αγαπάς τον σέβεσαι..
    Οι αποχωρισμοί είναι αυτοί που πονάνε νομίζω γενικά.. Γιατί αισθάνεσαι σαν να χάνεις κάτι γνώριμο, κάτι κοντινό, κάποιον που σε ξέρει (αν έχει κάνει τον κόπο να σε μάθει! ) που μοιράστηκες μαζί του κάποιες πολύ ρομαντικές στιγμές και κάποιες ιδιαίτερες.. και πολλά πολλά άλλα, διαφορετικά για τον καθένα μας (μιλάω βέβαια πάντα υποκειμενικά).

    Τις περισσότερες φορές όταν ερωτευόμαστε κάποιον εκτός από αυτά που ζούμε μαζί του υπάρχουν και τα "γλυκούλικα" που έχουμε φτιάξει και στο μυαλό μας για τον άνθρωπο που αγαπάμε... Και αυτά μπορεί να αφορούν σε "όνειρα" για το μέλλον, σε σκέψεις ρομαντικές (τις οποίες έχουμε "ανάγκη" να δημιουργήσουμε γιατί εσύ είσαι αυτός που τις δημιουργεί στην τελική και άρα δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν υπάρχει κάποιος λόγος..κάποια "ανάγκη" ας πούμε..)
    Και αν έχω αισθανθεί κάποια στιγμή "πόνο" είναι ίσως επειδή "χάνω" την ευκαιρία να "φτιάξω" και άλλα τέτοια γλυκούλικα

    Αυτά βέβαια είναι απόψεις μου.. και μπορεί να σου φαίνονται "κουλά"... Αν και νομίζω ότι σε μια τέτοια κατάσταση "πόνου" δεν θα ορκιζόμουν ότι είναι καποιος "ικανός" να "λύσει" κάτι εντελώς αντικειμενικά..

    Στην τελική, γιατί τον φοβάσαι τον "πόνο"; Ζήσε τον.. για να μειώσεις λίγο το μέγεθός του και από "βουνό" να γίνει "λοφάκι".. Γνωρισέ τον, διαβασέ τον.. (τον πόνο).. και δώσε χρόνο στον εαυτό σου για να αλλάξει (ο "πόνος") και να γίνει κάποια στιγμή "γλυκιά μελαγχολία" και τίποτα άλλο..

    Και βέβαια μπορεί να βοηθήσει, μπορεί και όχι...
    Αλλά νομίζω ότι πάντα από τέτοιες καταστάσεις "βγαίνουμε" δυνατότεροι και ίσως πιο σίγουροι για νέες "τσάρκες"!!






    Συμφωνώ μαζί σου,είναι πόλύ σωστές οι απόψεις σου!
    Αγαπάω σημαίνει το καλό του άλλου,και σεβασμός όπως πολύ σωστά είπες.
    Πόνος είναι πιό υποφερτός όταν τον ζείς κ δε τον αποφεύγεις.
    Πάντα βγαίνουμε πιο δυνατοί μέσα από τέτοιες καταστάσεις!
    alexia-vicky
    24.01.2006, 11:40
    #14
    Πιο δυνατοι και πιο πληγωμενοι.....
    johnpsilos
    15.02.2006, 15:27
    #15
    Πονάμε γιατί αν δεν πονούσαμε δεν θα αγαπούσαμε....
    eleana
    15.02.2006, 20:08
    #16
    Γιατι αυτοι που μπορουν να αγαπησουν ειναι απλοι σαν τα μικρα παιδια. ΤΑ μικρα παιδια αφηνονται... εμπιστευονται...δινονται..ΚΑι σαν μικρα παιδια κανουν κακες επιλογες... ΠΑνε και ερωτευονται τους πλεον ακαταλληλους...
    uNick
    18.02.2006, 23:52
    #17
    ...κάτι από Θέμη Αδαμαντίδη (στα ξεκινήματά του):

    "Πονάμε....
    ....όσοι αγαπάμε..."


    Ψιλοάστοχο, ξέρω, αλλά αυτό μου ήρθε...

    Όσο για το topic, δεν νομίζω πως υπάρχει απάντηση... Μόνο διαπιστώσεις και συσχετισμούς μπορούμε να κάνουμε.
    GiorgosBekos
    01.03.2006, 09:58
    #18
    αν δεν γινόταν αυτό, δεν θα ήταν και τόσο υπέροχο το συναίσθημα.. πρέπει να υπάρχει ισορροπία.. πρέπει.. είναι απαραίτητο.. σκέψου το μμ.. σαν να παίρνεις μια ενέργεια πολύ μεγάλη, που αν σου φύγει θα πονέσεις - η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται.. επίσης, η ενέργεια μας χρεώνεται.. δεν ξέρω αν το εξηγώ καλά γαμώτο, ο καφές ήταν απαίσιος σήμερα..


    EffieKakaflika
    01.03.2006, 11:27
    #19
    Δεν πονάει η αγάπη...
    Πονούν άλλα συναισθήματα που την περιβάλλουν και άλλα χαρακτηριστικά μας όπως η ζήλια, ο εγωϊσμός, η τάση που έχουμε να θέλουμε τον άλλον όχι όπως είναι αλλά όπως τον φανταζόμαστε...Και βέβαια η ανασφάλεια που μας κάνει να μην αντέχουμε την απόρριψη...
    alexia-vicky
    02.03.2006, 14:14
    #20
    Quote:

    Το μέλος GiorgosBekos στις 01-03-2006 στις 09:58 έγραψε:

    αν δεν γινόταν αυτό, δεν θα ήταν και τόσο υπέροχο το συναίσθημα.. πρέπει να υπάρχει ισορροπία.. πρέπει.. είναι απαραίτητο.. σκέψου το μμ.. σαν να παίρνεις μια ενέργεια πολύ μεγάλη, που αν σου φύγει θα πονέσεις - η ενέργεια ποτέ δεν χάνεται.. επίσης, η ενέργεια μας χρεώνεται.. δεν ξέρω αν το εξηγώ καλά γαμώτο, ο καφές ήταν απαίσιος σήμερα..






    μ'αρεσει πολυ η παρομοιωση σου!!!και ας μην ηταν καλος ο καφες
    απλα, δε ξερω, με προβληματιζει η ιδεα οτι βιωνεις κατι τοσο ομορφο και πονας! οχι,απαραιτητα λογω ανασφαλειας ή ζηλιας...


    Νέες συζητήσεις
    στην ίδια κατηγορία