«EΠEΛAΣH» ΓYNAIKEIΩN ΣYΓKPΟTHMATΩN ΣTA MEPH MAΣ
H θηλυκή πλευρά του ροκ είναι θορυβώδης, κιθαριστική και λίγο «νταρκ», σκοτεινή. Τις αποκαλύψεις κάνουν
Electrelane και
Organ -
δύο σχήματα και μόνο κορίτσια, μια τάση που φοριέται εσχάτως στο ροκ- σε αθηναϊκές σκηνές. Πόσα νομίζετε ότι άλλαξαν από την εποχή που η Τζάνις Τζόπλιν ξεσήκωνε τα πλήθη;
«Ήταν πάντα το όνειρό μου να παίζω σε ένα ροκ συγκρότημα και να γράφω μουσική. Κατά κάποιον τρόπο λοιπόν τώρα δουλεύω πάνω στον σκοπό της ζωής μου. Περνάμε μάλιστα τόσο καλά μαζί - τα άλλα κορίτσια και εγώ - και αυτό είναι το μεγάλο αβαντάζ». Τα κορίτσια είναι oι Organ και ένα από αυτά, η Τζένι Σμιθ, απαντά από... την άλλη άκρη τού email, λίγο πριν φτάσουν στα μέρη μας. Έρχονται από τον Καναδά και όπου βρεθούν - τελευταία στην «indie» σκηνή τους - ανοίγουν πόρτες.
Αυτόν τον καιρό περιοδεύουν ασταμάτητα, οδηγούν, πετάνε και πάλι οδηγούν από πόλη σε πόλη, ενώ καθόλου δεν τις πειράζει να κάνουν ένα μικρό φλας-μπακ. «Ήταν ιδέα της Κέιτι, της τραγουδίστριάς μας, να "βάλουμε μπροστά" το συγκρότημα. Και νομίζω ότι οι κατάλληλοι άνθρωποι βρέθηκαν μαζί την κατάλληλη στιγμή και έτσι άρχισαν όλα».
Στα κομμάτια τους μπορεί να ακούς από τους κλασικούς Cure ώς τους νεώτερους κιθαριστές τής «νταρκ», αλλά η Τζένι λέει τα εξής επί του θέματος: «Είναι περίεργο το ότι όλες μας έχουμε διαφορετικές μουσικές επιρροές. Προσωπικά, ένιωσα την ανάγκη να παίξω μουσική ακούγοντας πολύ τους Smiths, τους Joy Division, τους Devo και, συμπτωματικά, αυτά τα γκρουπ αρέσουν και στα άλλα κορίτσια. Ωστόσο, δεν ξέρω αν θα έβρισκα το θάρρος να πιάσω κάποιο όργανο στα χέρια μου, αν δεν είχα την έμπνευση από τις αγαπημένες μου γυναίκες-δημιουργούς, όπως την Πάτι Σμιθ, την Καθλίν Χάνα, την Κρίστιν Μακβί, την Τζάνις Τζόπλιν».
Από τις πιο δυνατές στιγμές της καριέρας τους ώς τώρα, θεωρούν τη συναυλία που έδωσαν στο φεστιβάλ «Route du Rock», ανοίγοντας για τους Cure.
«Καμια μας όμως δεν έχει βρεθεί στην Ελλάδα μέχρι σήμερα. Πιστεύω πως το πρόβλημα με τη Βόρεια Αμερική είναι πως είμαστε πολύ "κλειστοί" και δεν ερχόμαστε εύκολα σε επαφή με μουσικές από άλλα μέρη του κόσμου, εκτός Βρετανίας».
«Θέλουμε να ακούει τη μουσική μας όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος, γιατί ο πολιτιστικός ελιτισμός είναι αηδιαστικός», λένε οι Electrelane, που αντήλλαξαν τα ψηλά τακούνια τους με... ροκ άρβυλα
Φεμινιστικές κιθάρες
Φεμινιστικό ροκ υπάρχει; Κιθάρες με γυναικεία... διαίσθηση; Μπορεί, αλλά δεν αφορούν άμεσα τα κορίτσια των Electrelane. H επιχειρηματολογία τους είναι άκρως μουσική. Ηλεκτρικές «μάχες» σε διαφορετικά πεδία του ροκ. Ήδη έχουν υπολογίσιμες συμπάθειες στο ελληνικό κοινό. «Λειτουργούμε σχεδόν ανακλαστικά. Αρχίζουμε να παίζουμε μαζί και, όπως βγαίνει, έτσι συνεχίζουμε», λένε, εξηγώντας πώς οι μουσικές τους αλλάζουν μέσα τα χρόνια. Οι Electrelane «μετρούν» ροκ ζωή από το 1998, όταν αποφάσισαν στο Μπράιτον να «ασπαστούν» τη λατρεία τής ροκ κιθάρας, σε μια εποχή που ο ηλεκτρονικός ήχος μπορούσε να τους φανεί χρήσιμος. Με το «Rock It To The Moon», το «Axes» και μια αξιοπρόσεκτη συναυλιακή δραστηριότητα απέκτησαν πιστό κύκλο θαυμαστών. Είτε όμως συμφωνεί μαζί τους είτε όχι, μπορεί να εκτιμήσει την άποψή τους: «Τα καλά συγκροτήματα πρέπει να προσπαθούν για την ανατροπή της δευτεροκλασάτης ποπ που μας κατακλύζει και όχι να αφήνονται στο περιθώριο και τη λήθη, σε μιαν απέλπιδα προσπάθεια απόδειξης της μουσικής τους αξιοπιστίας».
Με επιρροές από Cure, Smiths, Joy Division κ.ά, έρχονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα οι Καναδές Organ
INFO
Electrelane, απόψε στο «Gagarin 205» (Λιοσίων 205) ώρα 21.30, είσοδος 25 ευρώ.
Organ, τη Δευτέρα στο «Underworld» (Θεμιστοκλέους και Γαμβέττα 5) είσοδος 20 ευρώ.
www.tanea.gr
