ελληνική μουσική
    990 online   ·  210.851 μέλη

    Εδώ Πολυτεχνείο ....εδώ Πολυτεχνείο....

    pmichalis
    12.11.2005, 11:23
    «Χτυπούν απόψε στην ταράτσα τον Αντρέα . . . μετρώ τους χτύπους τον πόνο μετρώ. . .»

    Η εικόνα του ήρωα στα μάτια της κοινωνίας είναι κάτι που δυστυχώς, αλλάζει και μεταβάλλεται, ανάλογα με την εποχή αλλά και με την προπαγάνδα. Η πασίγνωστη και πολυφορεμένη φράση «Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. . .» σκιαγραφεί με τον καλύτερο τρόπο πως μία κοινωνία δημιουργεί ήρωες. Βέβαια οι ήρωες δεν δημιουργούνται από γραπτές αναφορές αλλά από τις πράξεις τους. Από τα γεγονότα που τους δίνουν πραγματική υπόσταση.


    Ο ήρωας έχει κάποια αντικειμενικά στοιχεία αναγνώρισης. Είναι ο άνθρωπος που δεν λογαριάζει τον εαυτό του και το προσωπικό συμφέρον, αλλά μπορεί να θυσιάσει ακόμα και την ζωή του, για μία ιδέα, για ένα όραμα.
    Τι γίνεται όμως όταν το όραμα που πρεσβεύει αντίκειται στα συμφέροντα κάποιων κοινωνικών ομάδων; Τότε αυτός ο ήρωας βαφτίζεται τρομοκράτης και είναι επικίνδυνος για την κοινωνία. Τα παιδιά που σκοτώθηκαν στο Πολυτεχνείο ή βασανίσθηκαν στην ταράτσα της οδού Μπουμπουλίνας τότε ήταν τρομοκράτες για το σύστημα της Χούντας και όσων το στήριζαν.
    Σήμερα στο Ιράκ όσοι αντιστέκονται στην αμερικανική εισβολή, είναι τρομοκράτες. Το ίδιο και οι Κούρδοι που ζητούν ανεξαρτησία. Tο ίδιο και οι μετανάστες της Γαλλίας που ζητούν ανθρώπινες
    συνθήκες ζωής .
    Οι νικητές και οι ισχυροί δεν εξετάζουν αξίες και ιδανικά, ούτε ανθρώπινα δικαιώματα. Τους ενδιαφέρουν μόνο τα συμφέροντα τους. Εάν η ηρωική πράξη συνάδει με αυτά, τότε στήνουν αγάλματα, βγάζουν λόγους, κάνουν τραγούδια και το όνομα του ήρωα περνάει στην Ιστορία.
    «Εδώ πολυτεχνείο. . . Εδώ πολυτεχνείο. . . σας μιλούν οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι. . .»

    Πολλές φορές αυτή η φωνή από την Μαρία Δαμανάκη την ακούσαμε στις επετείους. Τώρα τελευταία όμως μου ακούγεται διαφορετική ίσως γιατί την είδα να κόβει πολλές κορδέλες σε γυάλινα κτίρια μεγάλων επιχειρηματιών. Ξεχάστηκαν οι αγώνες , άλλαξαν τα ιδανικά , μπήκαν οι αγώνες στο χρονο-
    ντούλαπο . Όλα υπάρχουν για να τα θυμόμαστε μόνο στις επετείους , να βάζουν τα καλά τους και να καταθέτουν ένα στεφάνι , με ένα περίλυπο ύφος που θα το ζήλευαν οι μεγαλύτεροι ηθοποιοί και
    να ισχυροποιούν πίσω από τις φανταχτερές δηλώσεις τους την ήδη ισχυρή θέση τους.

    Μεγάλη ιστορία Μεγάλες αξίες Μεγάλα λόγια . Όλα περνούν από μπροστά μας σε κάθε επέτειο με
    Καταθέσεις στεφάνων για τα «μάτια του κόσμου» (άντε να περάσει και αυτή η μέρα) και μετά…….

    «Εκεί Πολυτεχνείο. . . Εκεί Πολυτεχνείο σας μιλούσαν. . . οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι……..

    StavmanR
    31.07.2007, 00:35
    Τακ τακ! Μαρία...

    Που το ξέθαψα ο άτιμος...

    Έχω μία παρατήρηση όσον αφορά το θέμα της Δαμανάκη. Αυτή τουλάχιστον ήταν επάνω στην ταράτσα του πολυτεχνίου και δήλωνε παρούσα, την ώρα που κάποιοι ευέλπιδες επιστήμονες του γένους είχαν πέσει με τα μούτρα στην επιστήμη και δεν κατάλαβαν ότι είχε πάρει φωτιά η χούντα και τρέχανε αίματα στις κεντρικές λεωφόρους της Αθήνας. Δεν δικαιολογώ κανέναν για το σημερινό ξεπεσμό, αλλά πιστεύω ότι αν σηκώναμε σήμερα τις πέτρες της απονομής ευθυνών, η Δαμανάκη και κάποιοι άλλοι άξιοι της εποχής τους θα μπαίνανε τελευταίοι στη σειρά. Άλλοι θα τρώγανε τις πρώτες και πιο κοφτερές πέτρες...
    Είναι αργά για περαιτέρω τοποθέτηση στο θέμα...επιφυλάσσομαι για το άμεσο μέλλον...

    [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : StavmanR στις 31-07-2007 00:45 ]


    edelweiss
    31.07.2007, 00:59
    χμμμ γιατί δεν μας το έλεγες στην 17 νοέμβρη λε τώρα τι θα κάνουμε??? Δεν είναι και τόσο σχετικό με τον καιρό χεχεχεχε
    StavmanR
    31.07.2007, 01:11
    Βασικά Έντελβαις, η φράση εδώ Πολυτεχνίο, εδώ πολυτεχνίο μου θυμίζει κι ένα προσωπικό δράμα. Προ αμνημονεύτων χρόνων συμμετείχα κι εγώ στη διαδικασία εφηβικής λοβοτομής που ονομάζεται Πανελλαδικές Εξετάσεις. Άκουγα στον ύπνο μου το Πολυτεχνίο να μου φωνάζει την παραπάνω φράση σαν να με ήθελε στην αγκαλιά του. Λέω ,δεν μπορεί, στο κισμέτ μου είναι γραμμένο...Πήγα στις εξετάσεις, είδον και απήλθον με ένα εισιτήριο για άλλη σχολή. Και από τότε κάθε 17 Νοέμβρη, που γεμίζουν τα κανάλια και τα ραδιόφωνα από τη φωνή της κυρίας Δαμανακεως(!), ζω και το προσωπικό μου δράμα...

    StavmanR
    07.08.2007, 01:16
    Μαρία, ποτέ δεν ξέρεις αν πραγματικά θέλεις (σου ταιριάζει) μία γυναίκα, μέχρι να κάνεις έρωτα μαζί της. Τότε λύνονται όλα...

    Σπούδασα υπομηχανικός στο Τμήμα Πολιτικών Έργων Υποδομής του ΤΕΙ Θεσ/νίκης.