Quote:
|
Το μέλος LOTTE στις 12-12-2005 στις 09:34 έγραψε:
.... Μερικοι ανθρωποι απλα ειναι αναγκασμενοι απο τη φυση τους να ζησουν μονοι.....
...
.....Το μονο προβλημα ειναι η οικογενεια και οι φιλοι μου που δεν εννοουν να το αποδεχτουν.....
|
|
Δεν ξέρω αν ειναι καταδίκη το να εχει ενας άνθρωπος μια μοναχικότητα τέτοια, που δυσκολεύει την ένταξή του σε μια "μόνιμη σχέση ... εφ όρου ζωής" (κατά το δυνατόν). Ισως να μπορέι να συν- υπάρξει με άλλους ανθρώπους που ειναι της ίδιας "φιλοσοφίας" ... Ο τρόπος βρίσκεται.
Βέβαια το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή, έλεγε για πολύ απλά πράγματα, για μια συντροφικότητα χωρίς να προσδιορίζει το πως και το τι μορφή θα πάρει και με τι είδους σχέση. Αλλα βέβαια ολες οι σκέψεις και οι προσδοκίες εκει οδηγούν. Σε μία σχέση, στη σχέση μας.
Οι πιο μοναχικοί άνθρωποι, έχουν να αντιμετωπίσουν - εκτός απο τις δικές τους ανάγκες - και τις πιέσεις των άλλων. Μάλιστα, πολλές φορές, ειναι πιέσεις που πηγάζουν από αγάπη και νοιάξιμο. Δυστυχώς οι άλλοι πάντα θέλουν να βλέπουν γύρω τους αντίγραφα του εαυτού τους και της σχέσης τους .. Επομένως, ένας που ειναι "μόνος" .. νοιώθει κάπως .. Ισως επειδή πολλές φορές θεωρείται "επικίνδυνος".
Αλλά μη νομίζετε πως αν κάποια στιγμή βρεθεί "ο κατάλληλος", οι πιέσεις θα σταματήσουν. Οι περισσότεροι (για να μη πώ όλοι μας ...) δεν μπορούν να εξοικιωθούν με διαφορετικές στάσεις ζωής γύρω τους ...
"Ε αντε .. αφού εισαστε μαζί, γιατι δεν παντρέυεστε ? " - Οκ. λογικό, δεν λέω.
"Μα γιατι δεν κάνετε ένα παιδί, τότε γιατι παντρευτήκατε" - Ε λογικό κι αυτό. Ολοι το θέλουν.΄.................. "Μα καλα θα μείεντε μόνο στο 1 ??? να μην εχει ενα αδερφάκι ? - Δεν λέω, ναι, οκ .............. "Μα καλά γιατι τα μεγαλώνεις με τον τάδε τρόπο και οχι με τον δείνα - Ε αμάν. ........."Καλά, δεν σκέφτεσαι τα παιδιά σου, πρέπει να κανεις κάτι με τη δουλεία σου ..." - Ε έλεος ....... "Καλά, αυτός / αυτή που βρήκες .. πως μας το παίζει ??" Ε δεν μας παρατάτε ..
Ισως αυτό που μετράει, ειναι να βρεί ο καθένας τον άνθρωπο που θα μπορέσει να συνταξιδέψει μαζί του, με τον τρόπο που νομίζουν και οι δύο. Και αν δεν γίνετε αυτό αυτό, να απολαμβάνει τον κόσμο γύρω του και τα μικρά και μεγάλα δώρα που το προσφέρονται απο τους άλλους ανθρώπους. (ΔΕΝ το περιορίζω σε σχέσεις πολυγαμικές η οχι, γάμο η όχι γάμο κλπ ..).
Και να μη φοβηθεί να δώσει τη θέση που αξίζουν νάχουν στην καρδία του, κάποιοι άνθρωποι που κατά καιρούς μπορεί να ειναι πολύ σημαντικοί και να δίνουν έμπνευση, στήριξη, ώθηση για ζωή, χωρίς όμως να ειναι "η σχέση". Αν μπορούμε να βγάζουμε και παίρνουμε αγάπη και συντροφικότητα, να αφουγκραζόμαστε τα συναισθήματα των άλλων σε όλους τους τομείς, ε, αν βρεθεί ο ένας, ο κατάλληλος, δεν ξεφευγει !!!! -:) Αν δεν βρεθεί, δεν πειράζει .. κατι θα γίνει
-:)