Είναι η αυτοκτονία επιλογή;

Σήμερα είναι μια μέρα δύσκολη..Βασικά εδώ και 2 μήνες η κάθε μέρα που έρχεται είναι πιο δύσκολη απο τις προηγούμενες. Γράφω εδώ γιατί είμαι ένα άτομο το οποίο έχει φτάσει αρκετά κοντά σε αυτό που λέγεται αυτοκτονία. Δεν είναι θέμα επιλογής..αλλά είναι το οτι δεν αντέχεις να ζεις άλλο. Αν δεν ήμουν τόσο δειλή θα το είχα κάνει. Δυστυχώς για'μένα και ευτυχώς για τους γονείς μου είμαι δειλή. Θα συνεχίσω να ζω μόνο και μόνο για να μην πληγώσω τους ανθρώπους που με αγαπάνε που αυτοί φυσικά είναι οι γονείς μου άλλωστε το πρώην αγόρι μου απέδειξε περίτρανα οτι δεν σήμαινα και πολλά αλλά θα ζω περιμένοντας να έρθει η στιγμή που θα πεθάνω . Ξέρω οτι ακούγεται χαζό όλο αυτό σίγουρα όλοι θα αναρωτιέστε ''μα καλά θα χάσεις την ζωή σου για μια αγάπη που χάθηκε ; '' και εγώ θα σας απαντήσω με μία ερώτηση..'' όταν αυτή η αγάπη είναι όλη σου η ζωή τότε τι κάνεις ;''. Όταν λοιπόν κάποιος σου έχει καταστρέψει τον κόσμο σου όλο και ξαφνικά βλέπεις οτι 5 χρόνια είχες συνηθίσει μια συγκεκριμένη ζωή πως να συνηθίσεις μια άλλη; Ξέρετε πως είναι όταν όλοι βλέπουν πχ τα δέντρα πράσινα εσύ να τα βλέπεις άχρωμα; Να ξέρεις πως τίποτα δεν είναι πια το ίδιο και ποτέ δε θα γίνει το ίδιο όσο και να το θέλεις. Οπότε η αυτοκτονία δεν είναι επιλογή κάποιες καταστάσεις δεν σου δίνουν το δικαίωμα να επιλέξεις...λες απλά θέλω να πεθάνω. Και για να μην μπερδευόμαστε δεν έχω σκοπό πλέον να κάνω κάτι τέτοιο. Ξέρετε τι είναι επιλογή; Επιλογή είναι απλά να ζεις και να περιμένεις να πεθάνεις...Άρα ουσιαστικά είναι επιλογή αυτών που σε αγαπάνε αύτοι σε κρατάνε στην ζωή...

andnowwhat αυτά που λες δεν ακούγονται καθόλου χαζά. Καταλαβαίνω απόλυτα τον πόνο σου. Μπορώ να νιώσω τα συναισθήματα σου. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι σημαίνεις πάρα πολλά! Ένας άνθρωπος που έχει τη δύναμη να αγαπήσει τόσο ώστε να φτάσει στο σημείο να τολμήσει τις σκέψεις σου δεν μπορεί να είναι ασήμαντος! Αυτό μου έμεινε από το προηγούμενο σου μήνυμα!

Όσο για την αυτοκτονία γενικότερα απλώς θα επισημάνω πως πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποια νοητή γραμμή που μπορούμε να πούμε ότι όσοι είναι από τη μια είναι καλοί και οι υπόλοιποι κακοί. Κάθε κατάσταση είναι διαφορετική και κάθε άνθρωπος ιδιαίτερος, αλλά σίγουρα το να βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση του άλλου βοηθάει στο να αναπτύξουμε πιο ολοκληρωμένες απόψεις.

Καλή σας μέρα!

Κατ'αρχάς, είναι θαραλλέα απόφαση...θαραλλέος=βλάκας...προτού κάνεις τη θαραλλέα πράξη, έχεις κάνει βλακεία, εξού και το συμπέρασμα...

Διαβάζοντας μερικές απαντήσεις, κατάλαβα πως οι περισσότεροι απάντησαν επιδερμικά και επιφανειακά...

Για να μας λέει η φίλη μας πως ειπώθηκε σε ένα Α.Ε.Ι κάτι τέτοιο, δεν έχει πρώτη ανάγνωση...έχει και δεύτερη...

Το θέμα δεν είναι η αυτοκτονία, αλλά το νόημα που κρύβεται στη λέξη επιλογή...

Επιλογές έχουμε ανάλογα με τα αποτέλεσματα των πράξεων μας, οι οποίες είναι επιλογές-επιλογών...

Σας είπαν απλά, να παίρνετε με ωριμότητα και σοβαρότητα τη κάθε σας επιλογή...

Ελληνικό αθάνατο εκπαιδευτικό σύστημα, πρέπει να είσαι 21 και φοιτητής πανεπιστημίου, για να σου μάθουν αρχές...στο μεταπτυχιακό θα σας κάνουν και εμένα μαζί, για αποφάσεις...

Ειναι ασεβεια προς τον δημιουργο μας. Αυτος αποφασιζει ποτε και ποσο θα ζησουμε. Δεν εχουμε αυτο το δικαιωμα εμεις.

Μονο Αυτος που σου την εδωσε,μπορει και να στην παρει....

Η αυτοκτονια ειναι δειλια και αδυναμια....

''....Δε θα το ρίξουμε στα Θεία ρε παιδιά!! Μια άποψη γράψαμε!! Δεν ξαναγράφω δηλαδή.!!...''

«H Αυτοκτονια ειναι δειλια και αδυναμια... Δε νομιζω παντως οτι ειναι καλη ιδεα να ανοιγουν τετοια θεματα σε ενα δημοφιλες σαιτ οπως το ΜΗ........»

«Μονο Αυτος που σου την εδωσε μπορει και να στην παρει....»

Τι βαρύγδουπες και εκ του ασφαλούς εκφράσεις!!!  

Τέτοια θέματα θα πρέπει να τα κρύβουμε στα αζήτητα, για να μη χαλούν την καλή μας διάθεση σε τέτοια «δημοφιλή σάϊτ», όπως το ΜΗ. Να κάνουμε το ίδιο και για κάθε άλλο ανάλογο θέμα, όπως, για παράδειγμα, το ότι πεθαίνουν από απλές ασθένειες και πείνα εκατομμύρια παιδιά κ.τ.λ. Αντίθετα, μπορούμε να συζητούμε για βδομάδες με τον πιο χυδαίο και φτηνό τρόπο για το που και αν πρέπει να έχει τρύπα η κάσα των ντραμς ή ανάλογες «υψηλού» επιπέδου  «συζητήσεις».

Είναι, λοιπόν, αδυναμία και δειλία να βάλει κάποιος  τέλος στη ζωή του, όταν οι περισσότεροι από εμάς τρέμουμε ακόμα και στην ιδέα -και εξαιτίας κάποιου μεμονωμένου συμπτώματος- πως μπορεί να έχουμε κάτι σοβαρό;

Αν θεωρήσουμε πως μόνο αυτός που μας έδωσε τη ζωή είναι αυτός που μπορεί και να μας την πάρει, τότε γιατί να τρέχουμε στους γιατρούς για να θεραπευθούμε, όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα υγείας; Γιατί να μεταγγιζόμαστε, όταν αιμορραγούμε και δεν αφήνουμε αυτόν μας έδωσε τη ζωή να αποφασίσει αν θα ζήσουμε ή όχι;

Αν είχαμε τη δυνατότητα να βιώσουμε έστω και για μία μόνον ώρα τη φρίκη όσων σκέφτονται ή κάνουν πράξη την αυτοκτονία ή όσων έχουν αφόρητα φρικτούς πόνους από ανίατες ασθένειες και είναι καθηλωμένοι, παντελώς ανήμποροι και χωρίς την παραμικρή ελπίδα σε ένα κρεβάτι για μήνες ή και για χρόνια, ζητώντας ευθανασία, τότε ΙΣΩΣ να μπορούσαμε να αντιληφθούμε γιατί η «επιλογή» τους αυτή ΔΕΝ είναι αποτέλεσμα ούτε δειλίας, ούτε αδυναμίας, αλλά μιας ασύλληπτης απόγνωσης, μιας ζωής ενός ζωντανού νεκρού και αποτέλεσμα αφόρητου σωματικού ή/και ψυχικού πόνου.

Η αυτοκτονία, όπως και η επιθυμία ευθανασίας, ΔΕΝ αποτελούν επιλογή. Είναι μονόδρομος γι΄αυτούς που τις «επιλέγουν». Έτσι τουλάχιστον το βιώνουν. Κάποιος επιλέγει όταν, αβίαστα και νηφάλια, μπορεί να επιλέξει ανάμεσα σε πολλές και διαφορετικές εκδοχές και εκβάσεις. ΔΕΝ επιλέγεις όταν βρίσκεσαι σε ένα απόλυτο αδιέξοδο.

Και κάτι ακόμα. Αυτός που βάζει ή επιχειρεί να βάλει  τέλος στη ζωή του ΔΕΝ θέλει στην ουσία να πεθάνει. Απλά, ΔΕΝ αντέχει να ζει ένα μαρτύριο…

-----------------
Ό,τι δε σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : sven στις 01-05-2011 11:12 ]

''....Και κάτι ακόμα. Αυτός που βάζει ή επιχειρεί να βάλει  τέλος στη ζωή του ΔΕΝ θέλει στην ουσία να πεθάνει. Απλά, ΔΕΝ αντέχει να ζει ένα μαρτύριο…''

Δεν ξερω αν το καταλαβες...αλλα,με το να αφαιρεσεις τη ζωη σου,δεν αφαιρεις το προβλημα,αλλα τη ζωη σου... Η παλικαρια θα ειναι,να αφαιρεσεις το προβλημα απο πανω σου,χωρις να αφαιρεσεις τη ζωη σου....

Τοτε το προβλημα σου,το φορτωνεται η οικογενεια σου.... Αν αυτο σ'αρεσει,παω πασο.....

Η αυτοκτονια ως λυση,δειχνει δειλια(αυτο τουλαχιστον εννοω εγω),ως αποφυγη απο τα προβληματα σου....

Γιατι αν υποθεσουμε,οτι εχεις τα κοτσια να φτασεις ως εκει,τοτε,ποιος ο λογος να μην εχεις και τη δυναμη να αντιμετωπισεις και τις δυσκολες καταστασεις που σου φερνει η ζωη....

Κοτσια χρειαζονται και για τη μια και για την αλλη περιπτωση...

''Αν θεωρήσουμε πως μόνο αυτός που μας έδωσε τη ζωή είναι αυτός που μπορεί και να μας την πάρει, τότε γιατί να τρέχουμε στους γιατρούς για να θεραπευθούμε, όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα υγείας; Γιατί να μεταγγιζόμαστε, όταν αιμορραγούμε και δεν αφήνουμε αυτόν μας έδωσε τη ζωή να αποφασίσει αν θα ζήσουμε ή όχι;...''

Δεν καταλαβαινεις,οτι τοτε γινεσαι συναργος στην αυτοκτονια,με το να αφησεις το σωμα σου,χωρις προσπαθεια,να πεθανει;

''Αν είχαμε τη δυνατότητα να βιώσουμε έστω και για μία μόνον ώρα τη φρίκη όσων σκέφτονται ή κάνουν πράξη την αυτοκτονία ή όσων έχουν αφόρητα φρικτούς πόνους από ανίατες ασθένειες και είναι καθηλωμένοι, παντελώς ανήμποροι και χωρίς την παραμικρή ελπίδα σε ένα κρεβάτι για μήνες ή και για χρόνια, ζητώντας ευθανασία, τότε ΙΣΩΣ να μπορούσαμε να αντιληφθούμε γιατί η «επιλογή» τους αυτή ΔΕΝ είναι αποτέλεσμα ούτε δειλίας, ούτε αδυναμίας, αλλά μιας ασύλληπτης απόγνωσης, μιας ζωής ενός ζωντανού νεκρού και αποτέλεσμα αφόρητου σωματικού ή/και ψυχικού πόνου....''