Είναι η αυτοκτονία επιλογή;

Ναι,το να αυτοκτονισεις ειναι η επιλογη του εχθρου σου.....

Αναλόγος την περίπτωση....
...αλλά κατα ένα μεγάλο ποσοστό ειναί επιλογή του εαυτού σου δλδ του ατόμου που πέρνει αυτή την απόφαση...!!!

ine efkolo gia atoma pu den vre8ikan pote se ekino to skotino meros opu i aftoxtonia pernai os sovari epilogi na vlepun ape3o ta pragmata k na krinun!
iparxun diaforoi logoi pu mpori kapios na 8eli na dosi telos sti zoi tu k oxi panta giati to 8eori efkoli lisi se kapio provlima... iparxun periptosis pu oi logoi gia tus ape3o na fenonte paralogoi k veviasmenoi alla kanis den 3eri pragmatika ti pernuse apo to mialo tu atomu otan to apofasise. to mono siguro ine oti dn ine apofasi tis stigmis. ine kati sto opio vazi megali skepsi k energia...
opos me ka8e epilogi pu parusiazete ston an8ropo k ka8e apofasi pu aftos 8a pari oi sinepies tis apofasis tu ine gnostes s'afton k pali ine dikeoma tu na kani oti 8eli.

Από τη στιγμή που έχω τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να σκοτώσω τον εαυτό μου, είναι σαφές πως μπορώ να επιλέξω αν θα χρησιμοποιήσω αυτή τη δυνατότητα ή όχι. Σίγουρα λοιπόν, απαντώντας στην ερώτηση όπως τέθηκε, η αυτοκτονία είναι επιλογή.

Από εδώ και πέρα, συζητάμε αν είναι καλή ή κακή επιλογή ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Για μένα η αυτοκτονία έχει τόσες μορφές όπως και ο θάνατος του μη αυτόχειρα. ΄Αλλος πεθαίνει από καρκίνο, άλλος σε δυστύχημα, άλλος δολοφονείται κτλ. ΄Ετσι και άλλος αυτοκτονεί από τρέλλα, από έρωτα, από δυστυχία, από αξιοπρέπεια, από ηρωισμό, από δύο λόγους μαζί ή περισσότερους, από ποίηση, από αγάπη για το θάνατο, τη ζωή που δεν αξιώθηκε κτλ κτλ

Η σιγουριά ορισμένων ξερόλων για τα άλυτα μυστήρια της ψυχής ή του νου με ενοχλεί.

Φαντάζομαι μιλάμε για την αυτοκτονία σαν γεγονός.Σ αυτή την περίπτωση, αν δεν είναι επιλογή-άσχετα απο το αίτιο- θα είναι...φόνος !

φονιάς, του εαυτού σου λοιπόν.... ωραία οπτική (σωστή!!!!) και εμπνευστική!!!!! ....και αφοπλιστικά πιο αποτρεπτική από το να σκεφτείς εκείνους που σε σκέπτονται κλπ, κλπ.....
.....μ' αρέσει ο τρόπος που σκέπτεσαι!!! Στο έχω πει???

μόνο ένας τρόπος υπάρχει να μάθεις.....

σε καμία περίπτωση όμως...όλα τα χειρότερα μπορούν να γίνουν όντως χειρότερα.....αυτό όχι...

άραγε αυτός πού έβαλε το θέμα να έχει τάσεις και απλά δεύτερες σκέψεις και να θέλει μια άποψη από κάποιους που δεν τον ξέρουν;;

ποιός ξέρει...ακόμα και να αυτοκτονήσει δε θα μάθουμε ποτέ οπότε ποιός ο λόγος να το κάνεις.....

Η αυτοκτονία είναι η μεγαλύτερη αχαριστία που μπορεί να δείξει ο άνθρωπος προς τον Θεό, και είναι παντελώς απορριπτέα, ούτε καν πρέπει να την βάζουμε στο στόμα μας και στα αυτιά μας και στα μάτια μας και προπαντός στον νου μας.

Είναι δουλειά του αντικειμένου ("εκείνος ανθρωποκτόνος ήν απ' αρχής"), την οποία όμως ο άνθρωπος που την κάνει έργο, βάζει την θέλησή του, καθότι ο άνθρωπος προικίσθηκε με αυτεξούσιο θέληση.

Ο άνθρωπος που καταλήγει εκεί, είναι ψυχικά βαριά άρρωστος και ο νους του είναι γεμάτος από λογισμούς ("σκέψεις") -αρνητικούς- όλη την ώρα. Υπάρχει βέβαια ψυχική ασθένεια που χρειάζεται ψυχολόγο, υπάρχει όμως και ψυχική ασθένεια που χρειάζεται Ορθόδοξο Πνευματικό (με το "Π" κεφαλαίο· υπάρχουν τέτοιοι Πνευματικοί, παρόλη την γελοιοποίηση που υφίσταται η Ορθόδοξη Εκκλησία είτε χωρίς αφορμή, είτε με αφορμή μερικών αναξίων λειτουργών της).

Αν παρουσιασθεί έστω απλός λογισμός (σκέψη) για αυτήν την πράξη, να τον αποκρούσετε τον λογισμό με την αντίρρηση και με την προσευχή στον Θεό, και να κοιτάξετε να βρείτε Πνευματικό (θα χρειαστεί ίσως να ψάξετε, αλλά όπως ψάχνετε να βρείτε καλό γιατρό, το ίδιο και για τον διακριτικό Πνευματικό).

Γνωρίζω ότι τα παραπάνω ίσως φανούν παραμύθι για ίσως τους περισσότερους και ίσως φανώ γραφικός για τους μοντέρνους και ορθολογιστικούς καιρούς που ζούμε. Παρά ταύτα τα έγραψα για τους υπόλοιπους και κυρίως για τους Ορθοδόξους.

Παναγιώτης.

Αστο Παναγιωτάκη(analogion) ...εκτός απο γραφικό σε έχουν πει ήδη και ξερόλα
..πριν καν γράψεις τη δεύτερη φράση....
Ξέρω ότι ένιωσες χρέος σου να τα γράψεις αυτά τα όμορφα και αληθινά που έγραψες αυτό δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα φας κατσάδα(δεν την γλυτώνεις αδελφέ μου)
Ομως αυτό το topic δεν προσφέρεται για αντιδικίες και αντιπαραθέσεις
οπότε εγώ προσωπικά αποσύρομαι.....
Yiannis yiannis και analogion έγραψαν αυτά που πιστεύω και εγώ και μάλιστα με τέτοια ..ηρεμία που προσωπικά, δεν πιστεύω πως την έχω.
ΘΑ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ μόνο το εξής :ότι γράφεται εδώ μέσα να το αγκαλιάζουμε
με προσοχή και σεβασμό ΑΣΧΕΤΩΣ αν συμφωνούμε η διαφωνούμε..δεν
είναι χώρος πιστεύω το ΜΗ να αναδείξουμε τον εγωισμό μας.
Με την ευχή να ΑΠΑΛΛΑΓΟΥΜΕ όλοι από αυτόν τον..κακώς νοούμενο
ορθολογισμό που προτάσσουμε ως δείκτη "πολιτισμού"..σας χαιρετώ
και εύχομαι καλημέρα σε όλες και όλους

Αμέ όπως και το να πέσεις μέσα σε ένα λάκκο με σκατά...

Ναι μια επιλογή για τους δειλούς που δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις...

Προσωπικά δεν θεωρώ κανέναν λόγο ικανό να σε οδηγήσει στην αυτοκτονία… Είναι σαν να παραδίνεις τα όπλα και επιπλέον γεμίζεις πόνο τα άτομα που σε αγαπούν…

Των ανθρώπων αυτών ο νους, σφυροκοπείται διαρκώς με χιλιες-δυο αρνητικες σκέψεις.

Το σφάλμα (από όπου αρχίζει η όλη κατάσταση) είναι ότι συζητάνε με τις αρνητικές σκέψεις τους, και ανοίγουν κουβέντα με τους αρνητικούς λογισμούς τους, και τελικά μερικοί πείθονται από αυτή την "εσωτερική κουβέντα". Όσοι περιπίπτουν στο παραπάνω είναι συνήθως όσοι έχουν απορρίψει τον Θεό, ή όσοι πιστεύουν στην "παντοδυναμία" του ανθρώπου και της λογικής τους, ή όσοι "δεν πιστεύουν και τόσο".

Ο κανόνας είναι να αποκρούσουμε αμέσως τον λογισμό (την σκέψη) με την αντίρρηση, και να μην πιάσουμε σε καμιά περίπτωση κουβέντα μαζί του, και να τρέξουμε (δείτε προηγούμενο μήνυμα μου στο ίδιο θέμα) σε προσευχή στον Θεό και το συντομότερο δυνατόν σε Ορθόδοξο έμπειρο Πνευματικό (με το "Π" κεφαλαίο). Η καθημερινή προσευχή στον Θεό είναι αποτρεπτική αυτών των λογισμών.

Παναγιώτης.

pistevo oti iaftoktonia ine epilogi, idika an analogisti kanis aftus p aftoktonun. se oles omos tis periptosis e3artate apo ton anthropo k to pos vlepi ti zoi. k ilikrina pistevo oti na e3etazis tin epilogi afti den ine ntropi ute prepi na niothis adinamos, an k den efxome pote se kanena na vrethi se afti ti thesi k ute ipostirizo tin epilogi afti..sigura prepi na analogizomaste k aftus p menun piso

Σε κάποια μηνύματα, ευτυχώς όχι σε όλα, δεν διακρίνω έναν στοιχειώδη σεβασμό στην αυτοκτονία ως πράξη και μοιραία, στους αυτόχειρες. Μέχρι και τα σκατά αναφέρθηκαν...

Ω κοινή γνώμη
μυρίζεις ολόκληρη γκάζι
καταδικάζεις με την έξαψη του όπλου που έστρεψε στον ποιητή ο Καρυωτάκης

ω κοινή γνώμη
καίγεσαι από τους καπνούς του πνεύματος της Πλαθ
και ομολογείς πίστη στο Θεό του Θανάτου.

Ω κοινή γνώμη,
είσαι τυφλή και θάβεις νειάτα στα σπλάχνα σου.

΄Ολοι οι αυτόχειρες γελάνε στην καταχνιά του κώλου που έχεις για παράθυρο.

Quote:

Το μέλος avgi στις 16-11-2005 στις 20:16 έγραψε: pistevo oti iaftoktonia ine epilogi, idika an analogisti kanis aftus p aftoktonun.

Να το επαναλάβω: Η αυτοκτονία είναι παντελώς απορριπτέα, ούτε καν πρέπει να την βάζουμε στο στόμα μας και στα αυτιά μας και στα μάτια μας και προπαντός στον νου μας. Είναι η μεγαλύτερη αχαριστία που μπορεί να δείξει ο άνθρωπος προς τον Θεό.

Αν έχουμε παρέες που μας μιλούν συνέχεια για αυτά τα πράγματα, καλύτερα να τις αφήσουμε και να βρούμε καινούργιες παρέες.

Παναγιώτης.

analogion signomi alla pistevo oti ise poli apolitos. ne k go pistevo oti i aftoktonia ine kako pragma k kaki epilogi. ws epilogi omos parameni. an den ine epilogi tote pos tosa atoma epele3an afto to dromo? k oso gia tis parees pistevo oti mia alithiniparea k alithinoi filoi tha prospathusan na se apotre4un, den tha to sizitusan sinexos

Quote:

Το μέλος Desmar στις 15-11-2005 στις 05:31 έγραψε: ... η ζωή είναι δώρο και θα πρέπει να το σεβόμαστε και να μην το καταστρέφουμε από αδυναμία ... να μην το σπαταλάμε άσκοπα ... είναι και όλοι αυτοί που θα πληγώσουμε ... που μας νοιάζονται ... που μας αγαπάνε ... που μπορούμε να τους προσφέρουμε την βοήθειά μας ... να τους αγαπήσουμε και να τους νοιαστούμε με την σειρά μας ... να τους στηρίξουμε ... δεν ξέρω ... όταν βλέπω ανθρώπους να παλεύουν με πάθος για την ζωή ... έχοντας να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα υγείας ...με αναπηρίες ... σκέφτομαι ακόμα πιο έντονα ότι για να το προσπαθούν τόσο η ζωή είναι κάτι ξεχωριστό και πολύτιμο ... και το κυριότερο ... την ζεις μόνο μία φορά ... σε κάθε περίπτωση είναι επιλογή του ατόμου για το τι θα κάνει ... άν και προσωπικά κρίνω εγωιστική την απόφαση της αυτοκτονίας...

Desmar όλα όσα είπες είναι πολύ ωραία... Συμφωνώ επίσης με τον Παναγιώτη (analogion) και με τους περισσότερους από εδώ μέσα...

Όντως η ζωή είναι το πολυτιμότερο δώρο... Δεν πρέπει να την καταχραζόμαστε και ούτε δικαίωμα έχουμε να την αφαιρέσουμε από κανέναν, ούτε ακόμα από τον εαυτό μας...

Φυσικά όμως κι εναπόκειται στον καθένα τι επιλογές θα κάνει, αν θα τερματίσει τη ζωή του, αν θα τερματίσει τη ζωή κάποιου άλλου, αν θα κλέψει κλπ. Αυτό δε σημαίνει ότι οι επιλογές είναι και σωστές.

Κανένας λόγος πιστεύω δε δικαιολογεί την αυτοκτονία, όσο άσχημη ζωή κι αν ζει κανείς, είναι καθαρά θέμα αντιμετώπισης της ζωής... Άμα το σκεφτεί κανείς καλά, είναι πολλοί που ζουν σε χειρότερη κατάσταση κι όμως τα καταφέρνουν, είναι ευτυχισμένοι, χρήσιμοι και κάνουν και τους γύρω τους να ευτυχούν.

Επαναλαμβάνω, είναι καθαρά θέμα αντιμετώπισης της ίδιας της ζωής. Βλέπεις πόσο σεβασμό έχει κάποιος γι αυτό το πολύτιμο δώρο, για το δωρεοδότη, πόσο υπεύθυνα έχει ψάξει την όλη σχέση ζωής - θανάτου, πόση ελπίδα έχει και που την έχει εναποθέσει... Αυτά θα κρίνουν και τη γενικότερη του στάση έναντι στη ζωή - και στο θάνατο.

Δεν κρίνω τους αυτόχειρες... Απλά λυπάμαι διότι αφαιρούν από τους εαυτούς τους και το δικαίωμα να μετανιώσουν, καθώς επίσης χάνουν πολλά όμορφα που θα μπορούσαν να ζήσουν, φτάνει να ζητούσαν κάποια βοήθεια, στήριξη, όχι μόνο από τους ανθρώπους οι οποίοι πολλές φορές αδυνατούν να βοηθήσουν, αλλά από τον ίδιο το Θεό - ζωοδότη, που είναι και πανταχού παρών και παντοδύναμος! Κανείς δε μένει μόνος του εκτός αν ο ίδιος το θελήσει!

Κάπου εδώ θα μπορούσε να τεθεί και το θέμα της ευθανασίας... (ωχ)

Δεν κρίνω τους αυτόχειρες... την αυτοκτονία όμως δεν την δέχομαι για κανένα λόγο... Όσο για τους μεγάλους άντρες που την επέλεξαν είμαι σίγουρη πως δεν θα ήθελαν να τους εκτιμάμε μόνο για αυτή την επιλογή τους μα για όλο το έργο τους που στο φινάλε ήταν έργο ζωής!

Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου

Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ’άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...

Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;
(Ξαρχάκος - Κινδύνης) Ν. Ξυλούρης

Κατ'αρχήν καλημέρα σε όλους!!!
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι δικαίωμα η αυτοκτονία, όχι απλώς επιλογή. Δεν έχω βρεθεί σε ανάλογη φάση, αλλά είμαι σίγουρη ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΗ ΛΥΣΗ. Οι αυτοκαταστροφικές τάσεις που πιθανόν κάποιοι να αναπτύσσουν κατά καιρούς, ωχρυούν μπροστά στην πράξη της αυτοκτονίας. Είναι πραγματικά εύκολο να καθόμαστε στην ωραία μας θεσούλα (την οποία μπορεί να έχουμε κερδίσει, δεν λέω όχι) και να κρίνουμε τους άλλους που είτε είναι δειλοί είτε αδύναμοι να ανταπεξέλθουν και αποφασίζουν να μην υπάρχουν στον κόσμο αυτό. Ας μη το κάνουμε, αυτό είναι αμαρτία απ'το Θεό. Σ'ένα πράγμα που πιστεύω βαθειά είναι στην αυτοδιάθεση.
Βέβαια, δεν μπορούμε να ξεχνάμε ότι αυτά τα άτομα είναι συνήθως καταθλιπτικά και η κατάθλιψη μπορεί να δώσει παραποιητική ματιά στα πράγματα. Όμως, παρ'όλα αυτά, παραμένει δικαίωμα να ορίζεις το θάνατό σου. ακριβώς όπως και τη ζωή σου.
Η δουλειά των "έξω απ'το χορό" πιστεύω ότι είναι να σπρώξουν τα άτομα αυτά (αν μπορούν) σε ιατρική βοήθεια (ψυχολόγο, ψυχίατρο) και όχι σε πνευματικούς και ανειδίκευτους "θεραπευτές".
Αυτή είναι η γνώμη μου...