Ποια η γνωμη σας?
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 15-11-2005 23:40 ]
Κορυφαίος μπουζουκτσης και πολύ "τρελό" άτομο.Επίσης έχει γράψει πολύ καλά τραγούδια
Θεός!
Το είδα πέρσι με την Τσανακλίδου.... εντυπωσιακός!!!
AT
16.11.2005, 11:31
Κορυφαίο μπουζούκι! Δεν είναι τυχαίο ότι τόσα χρόνια τον επέλεγε και ο Νταλάρας...
Επίσης, όπως είπε και ο Μάνος, είναι Ο αφάσιος τύπος!!!
Έχει κανει απίστευτα σκηνικά, τα οποία δυστυχώς δεν μπορώ να τα μεταφέρω στο φόρουμ...
από το www.enet.gr
7 - 20/03/2005
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΗΣ
«Το χασάπικο έγινε τουίστ»
της Ναταλί Χατζηαντωνίου
«Από τα καλύτερα μπουζούκια της νέας γενιάς - αν όχι το καλύτερο». «Και απίστευτος πλακατζής. Δεν ξέρεις ποτέ τι θα σκαρώσει...». Οι... εύφημες μνείες του χώρου του συνοδεύουν εδώ και αρκετά χρόνια τον Μανώλη Καραντίνη, που έχει παίξει στο πλάι των σημαντικότερων συνθετών και τραγουδιστών.
Ομως στο δίσκο που κυκλοφόρησε από την εταιρεία Protasis μπορείτε ν' ακούσετε 14 δικές του συνθέσεις για μπουζούκι, ένα τραγούδι (σε στίχους του Νίκου Ζούδιαρη, με την Ελένη Τσαλιγοπούλου) κι ακόμα δύο ορχηστρικά, του Κώστα Γανωσέλη και του Δημήτρη Παπαδημητρίου.
Αυτό το χειμώνα τον απολαμβάνουμε και στο «Μετρό» να «κεντάει» πλάι στην Τάνια Τσανακλίδου και να διασκεδάζει όσο και το κοινό παίζοντας διασκευασμένο για μπουζούκι το... «Αχ κουνελάκι». Αλλά πριν από αυτό, έχει παίξει και τα πιο ωραία λαϊκά. Και να σκεφτεί κανείς ότι ο λόγος που ανακάλυψε το μπουζούκι ήταν μια ασπρόμαυρη τηλεόραση και μια πλαστική κιθάρα.
Στην ασπρόμαυρη οθόνη, παιδάκι ακόμα, χάζευε με ανοιχτό το στόμα τον Ζαμπέτα και τον Χιώτη στις παλιές ελληνικές ταινίες να παίζουν «ένα μουσικό όργανο που δεν ήξερα πώς το λένε». Την ίδια εποχή, ο παππούς του του έκανε δώρο μια πλαστική κιθάρα. Στις ψεύτικες χορδές της ο 7χρονος Μανώλης μιμήθηκε την τέχνη και την τεχνική των μουσικών που είχε ζηλέψει και «κατόρθωσα να βγάλω και τη "Φραγκοσυριανή"». Ο πατέρας του, οικοδόμος, μεροκαματιάρης, κατάλαβε την κλίση του παιδιού του. Κι ένα μεσημέρι «καθώς έπαιζα στη γειτονιά, τον είδα να ανηφορίζει, κρατώντας ένα μπουζούκι. Κόντεψα να σκοτωθώ τρέχοντας να τον φτάσω».
Ο πατέρας του τον πήγε στη σχολή του Θόδωρου Δερβενιώτη, ο ίδιος τον περίμενε καθημερινά να τελειώσει το μάθημα για να επιστρέψουν στο σπίτι μαζί κι ας ήταν «τόσο τσακισμένος από το μπετό που, καθώς με περίμενε, αποκοιμιόταν μέσα στο αυτοκίνητο». Μαθαίνοντας μπουζούκι κοντά στους Δημήτρη Κορδατζή και Δημήτρη Πατουσιά, ο Καραντίνης έμεινε στη σχολή του Δερβενιώτη μέχρι τα 12 του και μετά πήγε στη σχολή του Θύμη Παπαβασιλείου.
Οι πρώτες του δουλειές ήταν σε κάποιες καφετέριες και μετά σε ξενυχτάδικα του Αιγάλεω. «Δουλεύαμε μέχρι τις 7 το πρωί. Αλλά ας είναι. Εκεί έμαθα ρεπερτόριο και γνώρισα και τον Γιώργο Ματζώρο έναν μπουζουξή που θα μπορούσε να είναι από τους καλύτερους που έχουμε. Μετά ένας φίλος, τραγουδιστής, ο Γιώργος Δαμίγος, με πήρε από εκεί και πήγα στο Πέραμα, σε καλύτερα μαγαζιά. Το πρώτο όνομα που δούλεψα μαζί του ήταν ο Μιχάλης Βιολάρης».
Ακολούθησαν οι Πόπη Αστεριάδη, Πόλυ Πάνου, Περπινιάδης, Γιώτα Λύδια, Τάκης Μπίνης, Βιτάλη, Ξαρχάκος, Ανδρέου, Μαρινέλλα, Νταλάρας, Τσαλιγοπούλου, Βοσκόπουλος και, πάνω απ' όλους, ο Καζαντζίδης. Στην πορεία ο Καραντίνης έμαθε και μπαγλαμά, κιθάρα, ούτι, σάζι και τζουρά. Αρχισε να κάνει και ενορχηστρώσεις και δειλά να γράφει και τα δικά του κομμάτια. Μερικά μόνον από αυτά περιλαμβάνει ο δίσκος του: οκτώ είχαν πρωτοκυκλοφορήσει από το περιοδικό «Λαϊκό τραγούδι» χάρη στον Γιώργο Κοντογιάννη. Ο δίσκος είναι κατά μία έννοια και η ιστορία του Καραντίνη. «Το ζεϊμπέκικο του πατέρα». Ο «Αρχάγγελλος» για τον θείο του τον Ευάγγελο. «Το ζεϊμπέκικο του Στέλιου» για τον Καζαντζίδη, «τον καλύτερο τραγουδιστή του πλανήτη: τραγουδούσε και τη φωνή του την άκουγες απ' όλες τις γωνίες. Τέτοιο "ηχείο" είχε. Δεν θα ξαναπεράσει τέτοιος. Ηταν τύχη που τον έζησα...».
Κοντά στα άλλα κομμάτια του δίσκου και μερικά με αναφορές σε τόπους: «Ταξίδι στον Βόσπορο», «Ταξίδι στην Ισπανία», «Μαύρη θάλασσα». «Ηθελα να δείξω», εξηγεί ο Καραντίνης, «ότι το μπουζούκι μπορείς να το χρησιμοποιήσεις με νοοτροπία φλάουτου, ακορντεόν, άρπας. Για να βλέπουν οι νεότεροι πόσα πράγματα μπορεί να κάνει αυτό το όργανο».
-Συνεργαστήκατε με μεγάλους τραγουδιστές...
«Για κάθε τραγουδιστή πρέπει να παρακολουθείς πώς τραγουδάει. Υπάρχουν πολλά μπουζούκια, με καλή τεχνική. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι θέλουν ένα ιδιαίτερο παίξιμο. Ο Βοσκόπουλος π.χ. ξέρει ακριβώς τι θέλει - ήταν κι ο ίδιος μπουζουξής. Ο Νταλάρας θέλει να ξέρεις τις ανάσες του. Είναι δύσκολη η δουλειά μαζί τους. Δεν μπορείς να είσαι θρασύς: πρέπει να παίζεις ό,τι πρέπει όταν πρέπει. Γιατί κάθε τραγουδιστής έχει την ανασφάλειά του. Ο μπουζουξής πρέπει λοιπόν να τον βοηθήσει. Η βάση του τραγουδιστή αυτή είναι: το μπουζούκι. Κι ας πολεμάνε εδώ και χρόνια να το βγάλουνε».
-Είναι όλοι οι τραγουδιστές εξίσου τελειομανείς;
«Κυρίως ο Βοσκόπουλος κι ο Νταλάρας. Ο τελευταίος έχει τη μύγα που τονε τρώει. Η πρόβα του Νταλάρα ξεκινάει όταν όλοι νομίζουν πως τελείωσε. Και μπροστά υπάρχει μια άβυσσος της πρόβας. Εμένα με έχει εκπαιδεύσει και δεν κολλάω. Υστερα, πρόβα είναι, με φίλους σου μουσικούς είσαι».
-Εχετε τη φήμη ότι κάνετε πλάκες επί σκηνής...
«Σε σοβαρές πίστες έχω γυρίσει ανάποδα, με τα πόδια όρθια την ώρα που παίζω. Ξέρω βέβαια αν με παίρνει: κοιτάω τον κόσμο, ξέρω ποιοι είναι κάτω. Αλλά δεν κάθομαι πίσω να παίξω, να πάρω τα λεφτά και να φύγω. Το διασκεδάζω. Σε κάποια συναυλία γύρισε πίσω ο Νταλάρας να με δει και φόραγα μια ξανθιά περούκα».
-Περάσατε κι από ξενυχτάδικα. Ζήσατε άγριες στιγμές;
«Ενα βράδυ, πολύ παλιά, κάποιοι πετάξανε ένα σπασμένο μπουκάλι και μου ήρθε στο μάτι. Και μια άλλη φορά με είχαν απειλήσει για ένα τραγούδι. Είχαμε τελειώσει και κάποιοι που ξέμειναν μου ζήτησαν να παίξω κάτι. "Παιδιά, τελειώσαμε" τους λέω. Ε, με κυνηγούσαν να με σφάξουν μες στο μαγαζί και πήδηξα από την ταράτσα δίπλα για να φύγω. Ετρεμε πάντα η ψυχή μου. Ευτυχώς οι τραγουδιστές σ' αυτά τα μαγαζιά ήταν πολύ έμπειροι. Ελεγαν απ' όλα. Αλλά αυτή η πλευρά του λαϊκού δεν υπάρχει πια».
-Λαϊκό τραγούδι σήμερα υπάρχει;
«Ο,τι με πειράζει εμένα είναι πως απ' τη μια μεριά υπάρχει κουλτούρα και καλά "εμείς κάνουμε τέχνη", που είναι συχνά δήθεν, κι απ' την άλλη υπάρχει πολύ φασόν στο λαϊκό, ένα ποπ-λαϊκό με κάτι χασάπικα σαν να χορεύεις τουίστ. Αλλά κάθε τόσο βγαίνουν και μερικά ωραία τραγούδια. Βέβαια πολλοί συνθέτες αντιγράφουν τον εαυτό τους ξανά και ξανά. Δεν φταίνε οι ίδιοι. Φταίνε οι εταιρείες που δεν το υποστηρίζουν το λαϊκό τραγούδι. Θέλουν να το πάνε αλλού για να πάει το αφτί των νέων στο ξένο. Οσο υπήρχε όμως ο Καζαντζίδης φοβόντουσαν γιατί εκείνος ήταν βράχος».
-Και για το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι γενικώς, τι πιστεύετε;
«Για μερικά τραγούδια, μαζί με τον δίσκο πρέπει να σου δίνουν λεξικό. Το ίδιο και σε ορισμένες συναυλίες που κάθονται και κάνουν διαλογισμό. Το τραγούδι έχει την αληθινή πλευρά του, έχει και τη δήθεν. Τις έχω ζήσει και τις δύο».
-Αν και μόλις στα 37, έχετε έναν γιο 18 ετών, που παίζει κι αυτός μπουζούκι. Τι του λέτε να ακούει;
«Παλιά τραγούδια, γιατί σε εκείνα μπορείς να βρεις τα σωστά παιξίματα. Αν δεν ήταν ο Ζαφειρίου, ο Χιώτης, ο Ζαμπέτας, ο Τατασόπουλος, ο Καραμπεσίνης, ο Παλαιολόγου, ο Παπαδόπουλος, ο Πολυκανδριώτης κι ένα σωρό άλλοι, δεν θα ξέραμε τι είναι το μπουζούκι. Κι ο Νικολόπουλος με ένα μπουζούκι στα χέρια του έδωσε τόσα τραγούδια κι έχουμε κι εμείς σήμερα να τρώμε ψωμί...»
-Για εσάς ήταν μεγάλη η διαδρομή μέχρι να φτάσετε να επιλέγετε με ποιον θα εμφανιστείτε;
«Μεγάλη και δύσκολη. Πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να αποκτήσεις το δικό σου ύφος, το δικό σου παίξιμο. Κι αυτά τα αποκτάς με "ρίζες" τους παλιούς».
-Με ποιους έχετε παίξει καλύτερα;
«Καλά παιξίματα έχω κάνει με τον Νταλάρα. Αυτοσχεδιασμούς ωραίους έχω κάνει με την Πόλυ Πάνου, με τον Βοσκόπουλο, με την Τσαλιγοπούλου. Και βέβαια με τη Βιτάλη...»
-Θα μπορούσατε να εμφανιστείτε όπου θέλετε φέτος. Επιλέξατε την Τσανακλίδου...
«Από τα καλύτερα πράγματα που έχω κάνει. Εκεί κάνουμε ό,τι μας απαγορεύουν οι άλλοι: παίζουμε και ταξίμια και τα τραγούδια που αγαπάμε και αυτοσχεδιάζουμε. Δεν είναι και πολλοί οι τραγουδιστές που σ' τα επιτρέπουν αυτά...»
Εγώ θυμάμαι μια φορά, τη χρονιά που ο Νταλάρας τραγουδούσε με τον Bregovic στην Ιερά Οδό... Μας είχε πει εξαρχής ο Νταλάρας ότι το πρόγραμμα θα έχει εκπλήξεις αλλά αυτό δεν το περιμέναμε... Σε ένα σημείο λοιπόν αρχίζουν να παίζουν "τα βεγγαλικά σου μάτια" σε ρυθμό βαρύ λαϊκό με τον Καραντίνη να το τραγουδάει σε λαϊκό ύφος! Πολύ πλάκα!
. . . Μανώλη κάτσε φρόνιμα . . . ντούκου ντούκου ντούκου . . . φιλιά στον Διονύση . . . είσαι ΤΟ άτομο !
Παιχταρας ο καραντινης αν και τετραχορδος..........!!!!!πλακα κανω!!!!!Πολυ καλος ευγε!!!!!!!!!
Παράθεση:
Το μέλος pkamno στις 05-03-2007 στις 03:11 έγραψε...
Παιχταρας ο καραντινης αν και τετραχορδος..........!!!!!πλακα κανω!!!!!Πολυ καλος ευγε!!!!!!!!!
|
|
Ελα δεν θελω βλακειες !
Ειναι απο τους πολυ καλους!
Και ο γιος του ο Ανδρεας ηταν στη Μπηλιω με την Τσαλιγοπουλου και εσπειρε!
Το μηλο κατω απ' τη μηλια θα πεσει!
τι να πει κανεις για αυτο τον ανθρωπο???????ειμαστε λιγοι για να μιλαμε γι αυτον,απλα εγω πιστευω οτι ο Καραντινης ειναι ο μονος στην Ελλαδα που εχει αυτο που εννοουμε ταπεραμεντο.ο θεος να τον εχεις καλα το δασκαλο ΚΑΡΑΝΤΙΝΗ
ΚΑΡΑΝΤΙΝΗΣ....
Τον ξέρω απ τα 13(μου) χρόνια και με ξέρει απο τα 20(του)...
Με στιγματισε η παρεα μαζί του,γιατί κάναμε ποοοολυυυυυ παρέα (μεγαλωνοντας...).
Ποοολυυυυυ πλααακααα ,ποοολλλυυυυυ φαί
και ποοοολλλλλυυυυ video ....θρίλερ ,τρόμου
και καμια φορα κατι .......
(2 το βράδυ,η τηλεοραση γυρισμενη στο μπαλκόνι ,
η ταινία Α18,τα επιφωνήματα στο ....100000000 ,
η ένταση της τηλεόρασης στο 9069857047564894757257242404045415,2
και μετά απο 30-40 δευτερόλεπτα φρικτής υπομονής και τρεεελού γέλιου
πίσω απ την κουρτίνα να μου κάνει νόημα να σβήσω την τηλεόραση
και εκείνος να ανάβει το φώς,να βγαίνει στο μπαλκόνι
και να βρίζει τον Μαλ*&%$#κα που τον ξύπνισε....).
Ανθρωπος ,ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ μουσικος (όχι απλά το καλύτερο μπουζούκι ,
απο τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου.
Φαντασια - τεχνική - συναίσθημα - σφαιρική γνώση - ψυχή),
Φίλος .
Hakouna Matata
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : koukou-tsa στις 15-06-2007 02:20 ]
Κορυφαίος ο καλύτερος απο τους γνωστούς αυτήν την στιγμή!
Δεν είναι μόν ο ότι παίζει κορυφαίο μπουζούκι ότι είναι γρήγορος και παίζει στρογγυλές νότες είναι ότι ο άνθρωπος έχει φαντασία και γούστο δηλαδή ξέρει τι θα παίξει και που και πως!!!!!!!
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΤΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΖΕΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΗΣ ΣΤΟΥ ΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΜΙΓΟΥ ΑΚΟΥΣΤΕΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΛΕΒΕΝΤΙΚΟ
Και μουσικάρα και ψυχάρα ο Καραντίναρος!!!! :)
