<<Τrouble Every Day>>-Frank Zappa and the Mothers of Invention:
1967.Το Γουάτς φλέγεται,σε μια εξέγερση μαύρων που προαναγγέλλει μια καυτή περίοδο.Ο Φράνκ Ζάπα,αυθεντικός προβοκάτορας και ευφυής μουσικός, γράφει αυτό το τραγούδι.Και ξεκινώντας απο τις εικόνες της καταστροφής,συνθέτει ένα βίαιο μανιφέστο ενάντια σ'ένα σύστημα που σπρώχνει τους παρίες του στην αυτοκαταστροφή.Διορατικό,αιρετικό και απόλυτα σύγχρονο.
<< Street Fighting Man >> -The Rolling Stones:
1968.Το Παρίσι καίγεται,η αμερικάνικη νεολαία ξυπνάει απο το λήθαργο και αρχίζει την έφοδο στον ουρανό.Ο Τζάγκερ, μέσα στη θολούρα του μποέμικου πανηδονισμού,βλέπει μια διαδήλωση στην πρεσβεία των ΗΠΑ στο Λονδίνο ακι γράφει τους εμπρειστικούς στίχους.Όταν η μελωδία φτάνει στην Αμερική τη μέρα του Συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο,οι διαδηλωτές συγκρούονται άγρια με την αστυνομία και απαγορεύεται η μετάδωση του τραγουδιού απο τους ραδιοφονικούς σταθμούς.Οι Rolling Stones σχεδόν ασυνείδητα έχουν κλείσει το ρομαντισμό της εξέγερσης μέσα σε μια χούφτα στίχους.
<< Τhe Revolution Will Not Be Televised >> -Gil Scott Henor:
1971.Μέσα στην επέλαση της συμμορίας του Νίξον και της καταστολής των κινημάτων του '60,ο Τζιλ Σκοτ Χίρον, ο μαύρος ακτιβιστής ποιητήτης και μουσικός,ξανασηκώνει τη σημαία της εξέγερσης.Οπλισμένος με τα διδάγματα του Μάλκολμ Χ και των Μαύρων Πανθήρων ο Σκοτ Χίρον μέσα σε μια εκτελεστική σόουλ μελωδία,απαγγέλει στίχους για μια επανάσταση στους γκρίζους καιρούς του '70.
<< Τhe Guns Of Brixton >> -The Clash:
1980ΟΙ Sex Pistols προκαλούν σκάνδαλο και διαλύονται.Το Λονδίνο γεμίζει ασφυκτικά μοϊκάνικες φράντζες,παραμάνες και κραυγές <
>. Και οι Glash αγριεύουν το μέχρι τότε μηδενιστικό παιχνίδι σε μια πολεμική ιαχή, ρωτώντας:<<Πως θέλεις να πεθάνεις πυροβολιμένος στο πεζοδρόμιο ή περιμένοντας στη σειρά να σε εκτελέσουν;>>.Ένα χρόνο μετά,το γκέτο του Μπρίξτον τους απαντάει στήνοντας οδοφράγματα και πυρπολώντας περιπολικά στις <<πρώτες σοβαρές ταραχές του 20ού αιώνα στη Βρετανία>> όπως γράφει το δελτίο της μητροπολιτικής αστυνομίας.
<< Fuck Da Police >> -Niggers With Attitude:
1988.Μια δρ΄κα αποκλήρων μαύρων απο το Κόμπτον του Λος Άντζελες πετάνε στα μούτρα της νεοσυντηρικής Αμερικής το πιο υβριστικό τραγούδι για τους υπηρέτες του νόμου και της τάξης.Μετρώντας καθημερινούς εξευτελισμούς ,συνεχείς εξακριβώσεις,ξυλοδαρμούς και φυλακίσεις,ξεσπάνε σε ένα τσαμπουκαλίστικο ραπ.Αυτοί οι <<νέγροι>> θέλουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και το υπερασπίζουν με τον μόνο τρόπο που έμαθαν,τη βία.Κανείς δεν το δέχεται ως απλό τραγούδι.Το FBI στέλνει προειδοποιητική επιστολή στη δισκογραφική εταιρία,συστήνοντας στους νεόκοπους γκάνγκστα ράπερς <<να προσέξουν τα βήματα τους>>,και οι στίχοι του τραγουδιού γίνονται το σύνθημα που <<έβαλε φωτιά στην πόλη>> στην εξέγερση του '92.
<< Spite And Malice >> -Placebo:
2000.Κι όμως, μέσα στην παράνοια της κεταμίνης και του ταγιέρ,ο Μπράιαν Μόλκο βλέπει τις ταραχές της Πρωτομαγιάς στο κέντρο του Λονδίνου απο την τηλεόραση και γράφει το τραγούδι, κλέβοντας το σύνθημα των Λευκών Πανθήρων <<όπλα,ναρκωτικά, γαμήσια στους δρόμους, επανάσταση>>.Ο ράπερ Νάνσι Μπόι επιτίθεται στο μικρόφωνο και ο ύμνος στο σχιζομητροπολιτικό προλεταριάτο της Βρετανίας έχει γεννηθεί.
<< Calm Like A Bomb >> -Rage Against the Machine:
2001.Μέσα στη μακαριότητα της Αμερικής του Μπους,οι Rage Against the Machine παραδίδουν στη γενιά του MTV μαθήματα πολιτικής ιστορίας στο άλμπουμ << The Battle Of Los Angeles >> .Μέσα απο τον αγχωτικό θόρυβο του << Calm Like A Bomb >> ,ο Ζακ ντε λα Ρότσα συνοψίζει όλη την απόγνωση ενός απόκληρου του δυτικού κόσμου λίγο πριν απο το ξέσπασμα της οργής.Και καταλήγει οτι << η εξέγερση θα είναι οι στίχοι αυτών που δεν έχουν φωνή >>.
Πηγή:ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,16-11-05
Δημήτρης Αναστασόπουλος
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : DavidDT στις 17-11-2005 18:51 ]
