Ζωγράφισέ το...

Η φράση "αν δεν μπορείς να περιγράψεις κάτι με λόγια, ζωγράφισέ το..." δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαία...!

Η εικόνα που έχουμε για τα πράγματα και τους ανθρώπους γύρω μας φανερώνεται με τον καλύτερο τρόπο, όταν επιχειρήσουμε να τους εντάξουμε σε έναν πίνακα, με χρώματα, φόντο και επιλογή συγκεκριμένης ιδιότητας και δράσης γι' αυτούς...

Στο topic αυτό, ας περιοριστούμε στα πρόσωπα...

Βρείτε ένα πρόσωπο που σας ενδιαφέρει για οποιονδήποτε λόγο, είτε ΔΗΜΟΣΙΟ (και άρα γνωστό σε όλους μας) είτε ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ MUSICHEAVEN
(θα παρακαλούσα να μείνουμε σε αυτά τα πρόσωπα, για να έχει ενδιαφέρον για όλους μας το τόπικ, καθώς αν "ζωγραφίσει" καθένας πρόσωπα άγνωστα στους άλλους, δε θα καταλάβουμε και πολλά πράγματα...) και αφήστε τη σκέψη σας ελεύθερη...

Φανταστείτε ότι έχετε μπροστά σας πίνακα και πινέλα και πρόκειται να ζωγραφίσετε το πρόσωπό που θελετε..., ΟΠΩΣ ΕΣΕΙΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ, ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ!!

Πώς θα τον/την ζωγραφίζατε;
Σε τι φόντο; με τι χρώματα ;
Ποια ιδιότητα θα του/της προσδίδατε;
Γενικότερα, σε τι "ζωγραφικό θέμα" θα στριμώχνατε το προσωπάκι του/της...;


Όπως θα καταλάβετε, με την ολοκλήρωση αυτού του νοητικού παιχνιδιού, η πρώτη εικόνα που θα έρθει στο μυαλό σας, όταν φέρετε στη σκέψη σας το πρόσωπο που επιλέξετε, δε θα είναι παρά η απεικόνιση των σκέψεων και των συναισθημάτων που σας προκαλεί το πρόσωπο αυτό...Η εικόνα που βγάζει προς τα έξω και συγκεκριμένα προς εσάς...

Γι' αυτό προσοχή!!! Δώστε μας την πρώτη πρώτη εικόνα που θα έρθει στο μυαλό σας, φέρνοντας το συγκεκριμένο πρόσωπο στη σκέψη σας...Την πρώτη πρώτη, χωρίς περιορισμούς και χωρίς λογοκρισίες...Έχει σημασία ακόμα και η τελευταία λεπτομέρεια...

Πολύ καλή ιδέα.... δώσε και κανένα παραδειγματάκι για να το εμπεδώσουμε καλύτερα.

Πάντως κάτι παρόμοιο έκανα ασυνείδητα ,πριν πολλά χρόνια, με τους δίσκους...κάθε δίσκος συνειρμικά είχε και ένα άλλο χρώμα, π.χ. Beatles – πορτοκαλί, Jethro tull – μοβ , poll –κόκκινο. λαϊκά, δημοτικά –μπλε .

to xrwma tns thalassas.... auto to aperanto, to oneiremeno...to aprosdioristo xrwma pou ksupnaei olwn twn eidwn ta aisthnmata!!!

Οκ λοιπόν...παράδειγμα.


Επιλέγω πρόσωπο: Δημήτρης Χορν

Η πρώτη πρώτη εικόνα που έχω στο μυαλό μου, όταν φέρνω το όνομά του είναι τον Χορν καθισμένο σε μια καρέκλα παλαιού τύπου, απ' αυτές τις αρχοντικές χειροποίητες, με τσιγάρο στο χέρι, με το γνωστό εκείνο βλέμμα του. Κάθεται στο πλάι ενός μεγάλου γραφείου γεμάτου ανοιγμένα βιβλία, το ένα πάνω στ' άλλο. Ο χώρος είναι ένα δωμάτιο ψηλοτάβανο, με βιβλιοθήκες απ' άκρη σ' άκρη στους τοίχους του, μισοφωτεισμένο. Η ώρα νυχτερινή, το δωμάτιο βρίσκεται σε τόπο πολύ ήσυχο και ο καιρός είναι βροχερός και κρύος. Το πιο σπουδαίο σημείο της ζωγραφιάς είναι τα μάτια του,...το βλέμμα του που στοχεύει το θεατή και τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το καφέ και το χρυσό...

Εδώ σταματά η περιγραφή...
Από 'δω και πέρα μπορεί να ξεκινήσει μια διεργασία ερμηνείας όλων αυτών που ήρθαν ως άγουρη είκονα στο μυαλό μου...Αλλά δε χρειάζεται να μπούμε σ' αυτήν...Ας κρατήσουμε και κάτι μυστικό μας... Όποιος θέλει βέβαια το μαρτυρά..

Αυτός που θα μπορούσε να καταλάβει καλύτερα γιατί επιλέξαμε κάποιες εικόνες είναι ο αποδέκτης τους, το πρόσωπο που είναι το κεντρικό θέμα στη ζωγραφιά μας. Κι επειδή ο Χορν δεν είναι στη ζωή για να μας σχολιάσει την περιγραφή, θα επιχειρήσω την εικόνα που μου φέρνει ένα πρόσωπο του musicheaven...



Jorge λοιπόν...

Ο Jorge βρίσκεται όρθιος σε μια γωνία ενός τεράστιου χώρου, γεμάτου πολύ κόσμο που μιλά ακατάπαυστα. Παρατηρεί σκεπτικός και αμίλητος, το ύφος του είναι πολύ σοβαρό και έξυπνο και με το ένα χέρι του ακουμπά στο μόνο ανοιχτό παράθυρο του δωματίου, απ' το οποίο φαίνεται ένα θαλασσινό γαλήνιο τοπίο. Τα χρώματα που κυριαρχούν είναι το μπλε, το ασημί και το κίτρινο και το πιο δυνατό σημείο του πίνακα είναι το χέρι του που ακουμπά στο παράθυρο...

Το γραφείο είναι γεμάτο καπνό, ένα κουτάκι μπίρα δίπλα σε ένα γεμάτο τασάκι, και στη γωνιά ένας καλόγερος με μια καπαρντίνα κρεμασμένη .
Ο orfeus ακουμπά πίσω στη ετοιμόρροπη καρέκλα και κοιτάζει το ταβάνι. Το καπέλο του κρέμεται στο πίσω μέρος του του κεφαλιού του, και μια γέρικη γραφομηχανή μπροστά του σαν να τον κοροϊδεύει.
Όλα είναι ασπρόμαυρα και με αποχρώσεις του γκρι, εκτός από μια πινακίδα (νέον blue) ξενοδοχείου ,που από το παράθυρο φαίνεται να αναβοσβήνει κάπου μακριά.

Ένας ρακένδυτος ασπρομάλλης γέρος περπατάει έξω στο δρόμο.

Στα χέρια του, κρατάει ένα μπουκάλι ρετσίνα και στο στόμα του μισοκρέμεται ένα σβηστό τσιγάρο. Παραπατάει και τραγουδάει το “Blue Jean Blues”.

Ο Orfeus σηκώνεται από το γραφείο του, ανοίγει το παράθυρο και του φωνάζει:

- Εεεε…….
- Are you talking to me?
- Ε ναι σε σένα λέω. Βλέπεις κανέναν άλλον;
- Συμβαίνει τίποτις περικαλώ?
- Δεν μπορείς να τραγουδάς πιο σιγά; Δουλεύουμε εδώ πέρα. Γράφουμε και θέλουμε ησυχία. Πώς θα το κάνουμε δηλαδή;
- Μου αρέσει να τραγουδάω ………..φάλτσα!!!!

πετα και καμια μπιρα απο το παραθυρο, τσιγκουναρε.







ξυπνα...φτασαμε.


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : faltsoo στις 28-11-2005 19:30 ]

Ένας μεγάλος καθρέφτης, σχήματος οβάλ, καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του πίνακα. Η κοπέλα μπροστά στον καθρέφτη κοιτά προς αυτόν, ακουμπώντας και τα δυο της χέρια στο έπιπλο που τον στηρίζει, έτσι ώστε κάθε χέρι να είναι εντελώς τεντωμένο. Το εσωτερικό των καρπών του χεριού κοιτά προς τον καθρέφτη, τα δάχτυλα προς το σώμα της κοπέλας, οι ώμοι ανασηκωμένοι, τα μακριά μαύρα μαλλιά πέφτουν πίσω, το σώμα γέρνει ελαφρώς προς τα μπρος, το κεφάλι κοιτά ίσια χωρίς την παραμικρή υποψία κόπωσης, στον καθρέφτη, αποφασιστικό το βλέμμα, προσπάθεια για συγκέντρωση πριν τη συναυλία...

Όλος ο πίνακας σε χρωματισμό sepia και πλαίσιο χρυσό... το πολύ σκούρο όμως...

Αυτά...

( Νεκταρία ελπίζω να ανταπέδωσα την ...τιμή! Ωραίο topic... )

υπέροχο θέμα gate,

λοιπόν, είναι τρία άτομα αγκαλιασμένα σε κύκλο... στον αέρα... (σαν να χορεύουν συρτάκι) και κάνουν γύρο γύρο και όλο ανεβαίνουν ψηλά... τα χρώματα είναι όλες οι αποχρώσεις του γαλάζιου και άσπρου... και τα πιό όμορφα χαμόγελα... του κόσμου!

Ο πίνακάς μου έχει και τρικς... ανάβεις φώς στο πίσω μέρος και τώρα είναι τα ίδια τρία άτομα, μες τα χαμόγελα, στην γή, μια αγκαλιά, κοιτάζοντας τον ουρανό!!! τα χρώματα αυτή την φορά είναι όλες οι αποχρώσεις του καφέ και του άσπρου...

Και όταν τον βλέπεις ακούς πολλά πολλά παιδικά χαμόγελα... με το ... fly me to then moon and let me play among the stars.... χωρίς στίχους όμως!

Tο ζωγράφισα...




[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : XeniaRodo στις 29-11-2005 16:22 ]

ΕΙΚΟΝΑ 1
Είναι σουρουπο, γεμάτος σύννεφα ο ουράνος στο βάθος ένα βαθύ πορτοκαλί χρώμα χύνεται στον ουρανό...εκεινος γυρισμένος πλάτη, ψηλός ντυμένος με φαρδια γκρίζα ρούχα κοιτά τη σκοτεινή θάλασσα και ο αγέρας του φυσά άγρια τα μαλλιά προς τα αριστερά.Πολύς κόσμος ολόγυρα του αλλά εκείνος αδιάφορος καρφώνει τον ορίζοντα σκεφτηκός!

Είναι η εικόνα που έχω για τον WATTANABE που δεν τον ξέρω και δεν τον έχω δει ποτέ!

Θα επανέλθω και μ' άλλες εικόνες! Μου αρέσει αυτό το τοπικ!

Quote:

Το μέλος Soulessome στις 29-11-2005 στις 17:54 έγραψε: ΕΙΚΟΝΑ 1 Είναι σουρουπο, γεμάτος σύννεφα ο ουράνος στο βάθος ένα βαθύ πορτοκαλί χρώμα χύνεται στον ουρανό...εκεινος γυρισμένος πλάτη, ψηλός ντυμένος με φαρδια γκρίζα ρούχα κοιτά τη σκοτεινή θάλασσα και ο αγέρας του φυσά άγρια τα μαλλιά προς τα αριστερά.Πολύς κόσμος ολόγυρα του αλλά εκείνος αδιάφορος καρφώνει τον ορίζοντα σκεφτηκός! Είναι η εικόνα που έχω για τον WATTANABE που δεν τον ξέρω και δεν τον έχω δει ποτέ! Θα επανέλθω και μ' άλλες εικόνες! Μου αρέσει αυτό το τοπικ!

Καμιά ταινία θα σκέφτεται να σκηνοθετήσει

Εικόνα για τον Beatlus (Σωτήρη):

"Καιρός έτοιμος να βρέξει σε ένα τόπο, που κατά πολύ περίργο τρόπο συνδυάζει το ίδιο φυσικά και άγριο βουνό και θάλασσα (αλλά όχι και τόσο ήρεμη...Έχει αρχίζει να "εξαγριώνεται"). Ο beatlus βρίσκεται στο κέντρο του πίνακα, με γυρισμένη την πλάτη στο θεατή και περπατάει σε ένα δρόμο που φτιάχνει ο ίδιος βήμα - βήμα (δε φαίνεται επομένως η προοπτική του δρόμου μπροστά του. Ο δρόμος φαίνεται μόνο πίσω απ' τα βήματά του), διαχωρίζοντας το βουνό απ' τα δεξιά και τη θάλασσα απ' τ' αριστερά του...Τα χρώματα που κυριαρχούν, γαλάζιο προς γρκι και άσπρο προς γκρι επίσης...Ακόμη και το λιγοστό πράσινο του βουνού, φέρνει προς το γαλάζιο... Ένα μικρό αστεράκι στο μουντό ουρανό, αχνοφέγγει έτοιμο να πέσει....
Το πιο δυνατό σημείο του πίνακα: η στάση του σώματός του: ελαφρώς γερμένος, με δεμένα μπροστά τα χέρια του, σα να προστατεύεται από κρύο αέρα..."


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 30-11-2005 13:33 ]

Ο θορυβος απο το κληματιστικο σε ξεκουφαινει.....τεχνητα φωτα, τεχνητος και ο αερας που αναπναιω,
ειπαν θα βρεξει σημερα, μακαρι να φυγει αυτη η μελαγχολια που εχει σκεπασει αυτην την πολιτεια με τον κρυμμενο ουρανο.....
μπροστα στον υπολογιστη παλι....πως θα περασει αλλη μια Τεταρτη....

Η πορτα.Ανοιγει μια πορτα,μια ξυλινη παλια σκαλιστη πορτα............

Η σκαλα.Μια παλια βρομικη καφετια σκαλα με σκοροφαγωμενες σανιδες η οποια οδηγει στο μπαλκονι με θεα τις ακτες της Ιρλανδιας και τον απεραντο Ατλαντικο....

Τα χρωματα...Καπνισμενη οχρα μαζι με μπεζ ανοιχτο και καπου στο βαθος το μπλε τ'ουρανου με το γαλαζιο της θαλασσας...

Η ΕΙΚΟΝΑΟ Chris de Burghεχοντας ολοκληρωσει το Light a fire κραταει το χαρτι με τους στιχους τραγουδωντας το ακουμπισμενος στην ακρη του μπαλκονιου με θεα την απεραντη ελευθερια του ωκεανου...

@ Η ζωγραφιά πάει κάπως έτσι. . .

~ Κόκκινο, κίτρινο, μπλε, μελιτζανί,γαλάζιο και πορτοκαλί.
Όλα αυτά αχταρμάς πεταμένα πάνω σε ένα τεράστιο κομμάτι χαρτί.
Τα νερά των χρωμάτων να πηγαίνουν από το κέντρο της επιφάνειας προς τα έξω,
μερικά να στάζουν στο πάτωμα την ώρα που τα πετάω.

~ Το τελευταίο χρώμα το ρίχνω ακριβώς στο κέντρο του χαρτιού
και δεν είναι άλλο από το λαχανί.
Με τα δάχτυλα φτιάχνω ακτίνες .
Έτσι το λαχανί μπλέκεται με τα άλλα μα παρόλα αυτά κυριαρχεί.

Χρήστο μου (xristos) . . . εμ αύτό το πρασινο-λαχανί σου κοντομάνικο φταίει.

Τα μάτια πράσινα μελιά γεμάτα αγάπη κατανόηση κι ένα γελαστό παιχνίδισμα.
Η φωνή από την ψυχή πορτοκαλί γαργαρη σαν να ακους τη φωνή της μάνας όσο ακόμα είσαι στην κοιλιά της

Κίτρινα χαρτάκια με μουτζουρίτσες και λογάκια! Λαμπερά sms!

Τα χέρια μια θάλασσα γεμάτη χάδια! Πορτοκαλί για την ψυχή, γαλάζιο για την καρδιά και πράσινο βελούδο για την ιαματική ικανότητα της Alien Πηγούλας.

Quote:

Το μέλος hamenos στις 01-12-2005 στις 08:45 έγραψε: Τα μάτια πράσινα μελιά γεμάτα αγάπη κατανόηση κι ένα γελαστό παιχνίδισμα. Η φωνή από την ψυχή πορτοκαλί γαργαρη σαν να ακους τη φωνή της μάνας όσο ακόμα είσαι στην κοιλιά της Κίτρινα χαρτάκια με μουτζουρίτσες και λογάκια! Λαμπερά sms! Τα χέρια μια θάλασσα γεμάτη χάδια! Πορτοκαλί για την ψυχή, γαλάζιο για την καρδιά και πράσινο βελούδο για την ιαματική ικανότητα της Alien Πηγούλας.

Γεια σου ρε lost body!


hamenos:
μαύρο και μπλου. Πάντα άντε και λίγο καφέ από το χαρτάκι γλυκόριζας του στριφτού...

Ζωγραφίζω λοιπόν, μια κιθάρα με πληγωμένες χορδές. Και δυο-τρεις στίχους πάνω σε εικόνα σιωπής… Παρά δίπλα ένα ποτηράκι ρακόμελο για να μην κρουσταλλιάσει η καρδιά…
Αυτό που ζεις είναι μια φθινοπωρινή εικόνα μέσα από λέξεις και χορδές κιθάρας. Ξέρεις τις πληγές τους και τις αγγίζεις τρυφερά….! Γι’ αυτό σ’ εκτιμούν οι χορδές και οι λέξεις. Άλλωστε, θέλει μεγάλη τέχνη ο χαμός!
Και σε κάθε άγγιγμα χορδής και μια πληγή κλείνει ή ανοίγει. Ανάλογα. -Ξέρει εσύ!
Ωστόσο, δίπλα στο παραθύρι ένα παλτό μαύρο, παλτό σκούρων συναισθημάτων… Στις τσέπες του, χωμένα λόγια ανείπωτα και δίπλα ένα «γέλιο κρεμασμένο».
Σωπαίνουν τα γέλια. Κι ανεμίζει αυτό. Σα να φεύγει…Φυσάει…
Δίνεις μια χειραψία με τη ζωή κι έπειτα θυμάσαι πως έχεις ένα ολόκληρο ουρανό δικό σου έξω απ’ το παραθύρι…
Και το ρακόμελο, όσο έχει απομείνει αρχίζει και κρυώνει…
Κι η ζωγραφιά αλλάζει χρώματα, μέχρι που βάφεται μ’ ένα σκληρό βυσσινί…

ΥΓ: κουμπαράκι για σένα

Ο πίνακας έχει διαβαθμίσεις αρχίζει με μπλε-γαλάζια χρώματα, περνάει στα έντονα μωβ και καταλήγει στο κόκκινο δεν υπάρχουν σχήματα (γιατι δεν τα ξέρω ακόμα) μόνο χρώματα...κάπου εκεί περιπλανιέται μια μορφή με μουτράκι πανέξυπνο που σου κλεινει το μάτι...
Τεχνική λεπτομέρεια: πουθενά δεν υπάρχουν νεφέλες ή κατι που να θαμπώνει την εικόνα
γιατι η Νεφέλη (nefos) ειναι καθαρός ουρανός...

Παράκληση τέτοιο ουράνιο πλάσμα ας μη χαραμιστεί σε έναν τόσο αδέξιο πίνακα ας επιχειρήσουν καταλληλότεροι ζωγράφοι