Ζωγράφισέ το...

Το μέλος mirrors στις 02-12-2005 στις 11:58 έγραψε:

Καθώς προσπαθώ να βγάλω την πρωινή νύστα από πάνω μου, μία εικόνα μου έρχεται στο μυαλό:
Ένα τοπίο φθινοπωρινό, ψιλή βροχή πέφτει. Τα δέντρα στα χρυσά και τα κόκκινά τους! Και στο κέντρο του πίνακα ένας άντρας. Στέκεται και σε κοιτάει μ 'ένα βλέμμα διαπεραστικό! Έχεις την εντύπωση ότι ξέρει κάτι που εσένα συνεχώς σου διαφεύγει! Φοράει μακριά καπαρτίνα που φουσκώνει στο φθινοπωρινό αέρα.
Υπάρχει μια ασάφεια στην απεικόνισή του, κάτι το ακαθόριστο.Οι γραμμές, τα χρώματα δεν ξεχωρίζουν απόλυτα. Έχει κάτι το αυστηρό η μορφή του, ελεγκτικό μεν πατρικό δε!!!!! Οι γραμμές είναι αδρές, δυνατές, σε γεμίζουν ασφάλεια!
Ωστόσο εδώ κι εκεί ξεφεύγουν κάτι πινελιές κόκκινες, αλλά το κόκκινο το ζωηρό, το έντονο, και δίνουν έναν παιχνιδιάρικο τόνο στην εικόνα! Μάλιστα αυτές οι πινελιές τείνουν να πρωταγωνιστήσουν στον πίνακα. Και ζεσταίνουν το τοπίο! Και δίνουν μια αναπάντεχη γλύκα στη φιγούρα του yianni(2)!!!!

Το μέλος gate στις 30-11-2005 στις 13:31 έγραψε:

Εικόνα για τον Beatlus (Σωτήρη):

"Καιρός έτοιμος να βρέξει σε ένα τόπο, που κατά πολύ περίργο τρόπο συνδυάζει το ίδιο φυσικά και άγριο βουνό και θάλασσα (αλλά όχι και τόσο ήρεμη...Έχει αρχίζει να "εξαγριώνεται"). Ο beatlus βρίσκεται στο κέντρο του πίνακα, με γυρισμένη την πλάτη στο θεατή και περπατάει σε ένα δρόμο που φτιάχνει ο ίδιος βήμα - βήμα (δε φαίνεται επομένως η προοπτική του δρόμου μπροστά του. Ο δρόμος φαίνεται μόνο πίσω απ' τα βήματά του), διαχωρίζοντας το βουνό απ' τα δεξιά και τη θάλασσα απ' τ' αριστερά του...Τα χρώματα που κυριαρχούν, γαλάζιο προς γρκι και άσπρο προς γκρι επίσης...Ακόμη και το λιγοστό πράσινο του βουνού, φέρνει προς το γαλάζιο... Ένα μικρό αστεράκι στο μουντό ουρανό, αχνοφέγγει έτοιμο να πέσει....
Το πιο δυνατό σημείο του πίνακα: η στάση του σώματός του: ελαφρώς γερμένος, με δεμένα μπροστά τα χέρια του, σα να προστατεύεται από κρύο αέρα..."
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 30-11-2005 13:33 ]

Το μέλος AlienP στις 01-12-2005 στις 14:19 έγραψε:

Quote:

Το μέλος hamenos στις 01-12-2005 στις 08:45 έγραψε: [i] Τα μάτια πράσινα μελιά γεμάτα αγάπη κατανόηση κι ένα γελαστό παιχνίδισμα. Η φωνή από την ψυχή πορτοκαλί γαργαρη σαν να ακους τη φωνή της μάνας όσο ακόμα είσαι στην κοιλιά της Κίτρινα χαρτάκια με μουτζουρίτσες και λογάκια! Λαμπερά sms! Τα χέρια μια θάλασσα γεμάτη χάδια! Πορτοκαλί για την ψυχή, γαλάζιο για την καρδιά και πράσινο βελούδο για την ιαματική ικανότητα της Alien Πηγούλας.

Γεια σου ρε lost body!


hamenos:
μαύρο και μπλου. Πάντα άντε και λίγο καφέ από το χαρτάκι γλυκόριζας του στριφτού...

[/I]

Το μέλος gate στις 02-12-2005 στις 21:27 έγραψε:

Ο πίνακας είναι γεμάτος από πρόσωπα. Δεν υπάρχει ούτε φόντο, ούτε προοπτική. Είναι σα λαϊκή ζωγραφική που το ένα κεφάλι είναι λες κάι έχει φυτρώσει πάνω στο άλλο, τελείως αφύσικα και παράλογα. Τα πρόσωπα είναι περισσότερα παιδικά, αλλά και ορισμένα μεγαλύτερων ηλικιών. Έχουν όλα ένα χαμόγελο ικανοποίησης και κόκκινα ροδαλά μάγουλα. Στη μέση ακριβώς του πίνακα βρίσκεται ένα πρόσωπο που έχει ακριβώς το ίδιο χαμόγελο και τα ίδια μαγουλάκια. Έχει ωστόσο και κάτι που το κάνει να διαφέρει από τις υπόλοιπες μορφές, ...κάτι που είναι και το πιο δυνατό σημείο του πίνακα. Έχει δύο μεγάλα διαπεραστικά μάτια που σπινθιρίζουν κίτρινες ακτίνες, σαν τον ήλιο, με τρόπο τέτοιο ώστε καθεμιά ακτίνα να φτάνει ώς τις άκρες του πίνακα και να καλύπτει - με ένα πολύ διακριτικό τρόπο !! - κάθε μορφή.
Χρώματα που κυριαρχούν: άσπρο, ροδί, κίτρινο

Το κεντρικό πρόσωπο δεν είναι παρά η Πηγή μας, η AlienP

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : gate στις 02-12-2005 21:28 ]