Δισκοπαρουσίαση - Ξένη Μουσική (Δεκέμβριος 2007)

Pere Ubu

“Why I Hate Women”




Οι Pere Ubu αντεπιτίθενται με το ολοκαίνουριο, κορυφαίο εδώ και χρόνια, άλμπουμ τους κάτω από το γενικό τίτλο (που θα σηκώσει πολλές συζητήσεις) “Why I Hate Women”.

Ένα υπόδειγμα πρωτοποριακού garage-punk, υπόγειας μελωδικής αντίληψης και αλλόκοτης αρμονίας, βασισμένης στα εκπληκτικά «αρχαία» συνθεσάιζερ του Robert Wheeler, ενός σύγχρονου «βουκολικού Sun Ra από το Οχάιο» και στην ηχογράφηση του, θρυλικού μέντορα του ήχου των Pere Ubu, Paul Hammann.

Η μοναδική ερμηνεία του David Thomas θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πια κλασική, υπερβαίνοντας κατά πολύ οποιαδήποτε ιδιοσυγκρασιακή ερμηνεία στην ιστορία της pop μουσικής, διεκδικώντας πλέον την αποκλειστικότητα για επίθετα όπως «πηγαία», «ποιητική» ή «εκφραστικά αγνή».

Με θέματα του τον έρωτα και τις εμμονές ο Thomas εδώ γίνεται παιχνιδιάρης, καμμιά φορά σαρδόνειος, στα απαράμιλλα λογοπαίγνια που τροφοδοτεί η ασυγκράτητη φαντασία του.

Μετά το σκοτεινό κόσμο του “St. Arkansas”, ένα λαμπρό και ώρες-ώρες εκρηκτικό άλμπουμ Rock ‘n’ roll αντιφάσεων από την πιο... παράδοξη και αντιφατική μπάντα στην ιστορία του.


Μεγάλη συνέντευξη και θέμα στο εξώφυλλο του περιοδικού Wire.

Lansing - Dreiden

“Dividing Island”





Καλλιτεχνική κολλεκτίβα με έδρα τη Νέα Υόρκη οι Lansing-Dreiden, πραγματοποιούν τη μεγάλη έκπληξη με το τρίτο τους άλμπουμ και πρώτη τους κυκλοφορία στην Ελλάδα από την ανερχόμενη Kemado.

Το “Dividing Island” είναι σαν ένα καλειδοσκόπιο αναφορών με άξονες το art-Rock και το post punk των ‘80ς και χιλιάδες λεπτομέρειες να συνεισφέρουν σε ένα τελικό αποτέλεσμα εξίσου αρτίστικο και συνάμα προσιτό και εμπορικό.

Η μαγεία των Pink Floyd, των Church και των Porcupine Tree διαχέεται μέσα στο γοτθικό πυρήνα του ήχου των Bauhaus και των Cure, με ένα αποτέλεσμα άκρως ενδιαφέρον, αισθησιακό και φευγάτο σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που ακούσατε σε όλο το 2006.

Η μουσική είναι μόνο ένα από τα εκφραστικά μέσα της ομάδας των Lansing-Dreiden, το εικαστικό μέρος και η ίδια η συσκευασία του “Dividing Island” είναι ένα ακόμη μέρος του concept και ένας ακόμη λόγος να αγοράσει κάποιος το άλμπουμ.

Joanna Newsom

"Ys"




Το άλμπουμ-φαινόμενο της χρονιάς 2006 από την πιο σπουδαία νέα γυναικεία φωνή, από την εποχή της Bjork!

Σημ: Η “Ys” ήταν πανέμορφη μυθική πόλη που εξαιτίας του ηθικού ξεπεσμού των πολιτών βυθίστηκε στο νερό.


Ο απόηχος των ύμνων του διεθνούς, μουσικού και όχι μόνο, Τύπου έχει φτάσει ήδη και στην Ελλάδα – το “Ys” είναι “άλμπουμ του μήνα” με 5 αστέρια στο Uncut αλλά και σε όλες τις εφημερίδες στη Βρετανία και τις ΗΠΑ, αλλά και ένα από τα top-5 άλμπουμ του 2006 στις λίστες που έρχονται.

Η baroque νεο-folk της Joanna Newsom δεν έχει καμμία σχέση με τις ορδές των trendy singer/songwriters, κάτι που είχε γίνει φανερό με το πρώτο της άλμπουμ, το “Milk Eyed Mender”, ωστόσο με το “Ys” μας έπιασε όλους... απροετοίμαστους για κάτι τόσο σπουδαίο.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι κριτικές του βρετανικού Τύπου το συγκρίνουν επίμονα με το “Astral Weeks” και το “Smile”, το “Ys” είναι τόσο μεγαλειώδες, φιλόδοξο και προσωπικό μέσα στον αποσβολωτικό ελεγειακό χαρακτήρα των 5 κομματιών του και των 60 λεπτών του!

Η παραγωγή είναι της Joanna Newsom και του Van Dyke Parks (ναι, εκείνος ο VDP, γνωστός από Beach Boys, Bruce Springsteen, U2, Tim Buckley, Ry Cooder, Buena Vista Social Club, Ringo Starr κλπ κλπ.), ο οποίος μάλιστα έχει αναλάβει και τις ενορχηστρώσεις της 30μελούς ορχήστρας εγχόρδων και πνευστών που συνοδεύει τη Joanna Newsom και την άρπα της.

Η τελευταία, για το απόλυτο οργανικό αποτέλεσμα, ηχογραφήθηκε μόνη με την άρπα της από τον master Steve Albini, ενώ την τελική μίξη ανέλαβε ο Jim O’ Rourke.

Κυκλοφορεί τώρα σε όλο τον κόσμο, σε μια υπέροχη έκδοση με εξίσου μοναδικό εικαστικό από την Drag City, ενώ η Joanna Newsom ετοιμάζεται για την πρώτη σειρά ήδη sold-out εμφανίσεων στο Λονδίνο τον Ιανουάριο με ορχήστρα.



'A baroque pop masterpiece' - 'Behind this astonishing album lies her ambition, her bloodied stamina.'
UNCUT

"A truly life changing album"
GUARDIAN


"This epic record puts her right up there with Bjork and Kate Bush as a purveyor of the feminine and fantastical"
THE TIMES

"Joanna Newsom has created a work whose starling originality could, like Astral Weeks or Horses before, set a new musical standard for a generation..."
OBSERVER

'10 Albums You Must Hear This Autumn' - "'Ys' is extraordinary, an instant modern classic.one of the albums of the year"
OBSERVER

"It is Newsom's voice that provides the stunning balm to bind this strange beauty together."
MOJO

"Newsom establishes herself as one of the true visionaries currently working in American music. IF you claim you've ever heard anything like it before, thenyou're a liar. And if you're looking for an album to lose yourself in over the winter hibernation period, you've come to the right place."
NME


"utterly entrancing"
Q Magazine

"Ys' is immense in scope, recalling the Beach Boys' 'Smile' or Van Morrison's 'Astral Weeks', an epic sonic voyage across five orchestral tracks"
TIME OUT



www.Orfeus.musicheaven.eu & Jai Guru Deva Om!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Orfeus στις 13-11-2006 17:23 ]

The Bluetones




Η πολυαναμενόμενη «επιστροφή» των Bluetones είναι και μια επιστροφή του βρετανικού σχήματος στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των δύο πρώτων άλμπουμ του, αυτά που τους έκαναν αμέσως stars και στο κοινό των teenagers που διάβαζαν “Smash Hits” στη Βρετανία, αλλά και στο «ψαγμένο» λόμπυ των κριτικών και του λεγόμενου «άλμπουμ κοινού».

Οδηγός τους η πιο φρέσκια σειρά τραγουδιών τους, που συνδυάζουν τον εκλεκτισμό με τα “hooks” και τη συναισθηματική οικειότητα και η παραγωγή του περίφημου Hugh Jones, υπεύθυνου τότε και για το “Expecting To Fly”.

Η απόλυτη εκδίκηση του ταλέντου απέναντι στη λογιστική και τη βία της μουσικής βιομηχανίας, από ένα γκρουπ που υπέφερε από αυτήν, όσο εκείνη «αποφάσιζε» ότι δεν της ήταν πλέον χρήσιμο.

Ένα pop διαμάντι με guts, ψυχή και χαρισματικές μελωδίες που ξαναφέρνει ένα πραγματικά καλό γκρουπ στο προσκήνιο και στο top-20 των βρετανικών τσαρτς!



www.Orfeus.musicheaven.eu & Jai Guru Deva Om!!!

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Orfeus στις 14-11-2006 20:20 ]

Greenskeepers

“Polo Club”



Το δεύτερο άλμπουμ των Greenskeepers σηματοδοτεί την αλματώδη πρόοδο του γκρουπ και αποτελεί μια από τις δυνατότερες κυκλοφορίες της χρονιάς.

Πρόκειται για ένα άλμπουμ κυριολεκτικά «έκπληξη» που, όσο δύσκολο είναι να καταχωρηθεί, άλλο τόσο εύκολο είναι να ενθουσιάσει από τον πιο προχωρημένο μέχρι τον πιο casual ακροατή.

Αντί να επαναπαυθούν στις δάφνες της μεγάλης underground επιτυχίας του πρώτου άλμπουμ τους “Pleetch”, οι Greenskeepers κλείστηκαν στο στούντιο και βγήκαν με 14 εγκεφαλικά τραγούδια που ταυτόχρονα μπορούν να «τινάξουν στον αέρα» οποιοδήποτε club!

Περισσότερες κιθάρες, αδυσώπητα beat, ιδιοφυείς μελωδίες και ιδιαίτερα φωνητικά σε ένα τρελό μίγμα χορευτικού new wave, λευκού funk και urban pop που φέρνει στο νου Talking Heads, Depeche Mode, Death In Vegas αλλά και Fatboy Slim.

Οι Times της Νέας Υόρκης έχουν σταθεί στις αφαιρετικές ιστοριούλες των Greenskeepers, το Spin τους έχρισε “heavy rotation” στα γραφεία του, το Billboard χαρακτήρισε το live τους στο Winter Music Conference το κορυφαίο των εκδηλώσεων, ενώ το βίντεο για το προηγούμενο hit τους “Lotion” έχει ξεπεράσει τα 1000000 downloads!

Το “Polo Club” είναι η μεγαλύτερη «ένοχη απόλαυση» της χρονιάς.
Mην την στερηθείτε.

Bruce Cockburn

“Life Short Call Now”




Το “Life Short Call Now” είναι το 29ο άλμπουμ του σπουδαίου Καναδού καλλιτέχνη και αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον από τους φίλους του καθώς ακολουθεί το εξαιρετικό “Speechless”, το πρώτο του instrumental άλμπουμ.

Αυτή τη φορά ο Cockburn επιστρέφει στα τραγούδια και μάλιστα δοκιμάζει καινούρια πράγματα τόσο στις ενορχηστρώσεις όσο και στη θεματολογία.

Βασικά ένα άλμπουμ περιπλάνησης το “Life Short Call Now”, αν και ηχογραφημένο στο Τορόντο, γράφτηκε κυρίως κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στη Βαγδάτη και την Ιερουσαλήμ, αλλά και το Μιζούρι, σε πολλά κομμάτια περιλαμβάνει 23μελή ορχήστρα εγχόρδων, ο Bush έχει φυσικά την τιμητική του, ενώ οι Ani Difranco, Ron Sexsmith & Hawksley Workman δίνουν το δικό τους τόνο σαν special guests στα φωνητικά.

Το “Life Short Call Now” αποτυπώνει ιδανικά την αστείρευτη ενέργεια, το ανήσυχο πνεύμα και τη διάθεση για περιπέτεια του πολυβραβευμένου και εξαιρετικά τιμημένου τροβαδούρου, ενώ συγχρόνως αποτελεί το πιο ενδιαφέρον, πολυσυλλεκτικό και τελικά ευχάριστο άλμπουμ του.

Anne McCue

Η Αυστραλέζα singer/songwriter/guitarist επιστρέφει με νέο αλμπουμ!



“Koala Motel”

Το καινούριο, δεύτερο, άλμπουμ της Anne McCue για την Cooking Vinyl πιστοποιεί και ενισχύει την εντύπωση που άφησε το “Roll”, ότι δηλαδή έχουμε να κάνουμε με ένα σπάνιο ταλέντο.

Εκεί που το “Roll” εστίαζε στον ήχο ενός σύγχρονου Rock power-trio και αναδείκνυε και τις κιθαριστικές δεξιότητες της Anne, το “Koala Motel” διευρύνει την ηχητική παλέτα αλλά και την ίδια τη βάση των συνθέσεων.

Πιάνο και Hammond B-3 προσθέτουν μια laid–back και groovy διάθεση με έντονες Soul αναφορές, που συνδυάζονται ιδανικά με μια αγάπη για τα πρώιμα ‘70ς και τα Motown grooves, ενώ η Anne McCue παρεμβαίνει διακριτικά, πότε με ακουστικές, πότε με (πολύ) ηλεκτρικές κιθάρες, παρουσιάζοντας τον πιο συγκροτημένο δίσκο της μέχρι στιγμής.

Οι έντονες και εύστοχες αναφορές της στην κατάσταση του κόσμου, την αποσύνθεση των θεσμών, της ηθικής, των σχέσεων και του πολιτισμού κάνουν το “Koala Motel” ένα άλμπουμ αναφοράς για το Rock και τη σύνδεση του με την ελευθερία.

Billboard:
“Anne McCue is the virtual definition of "triple threat."
A potent singer, thoughtful songwriter and tough guitarist, she completely comes into her own on this new project.”

Rolling Stone:
“Australian singer/songwriter/guitarist Anne McCue wields potent Bluesy Rock against her unaffected, naturally wistful voice.”

Lucinda Williams:
“Anne is my new favorite artist and an amazing guitarist.”

Bob Harris, BBC Radio 2:
“The best album of the year!”

Philadelphia Daily News:
“It's a compelling effort — at turns hard-nosed and soft-stroking, Rocking and twangy, with McCue’s consistently”

Tanya Donelly

"This Hungry Life"





Το νέο άλμπουμ της «ιέρειας» του εναλλακτικού Rock των ΄90ς κυκλοφόρησε και ήδη απέσπασε τα ενθουσιώδη σχόλια του παγκόσμιου μουσικού Τύπου, που μιλάει για το κορυφαίο προσωπικό άλμπουμ της.

Η πρώην ηγέτιδα των Throwing Muses, Breeders και Belly στην τέταρτη προσωπική της ηχογράφηση διαθέτει ένα πολύ δυνατό cast από τη Βοστόνη (Dean Fisher από Julianna Hatfield Three, Rich Gilbert από Frank Black & the Catholics, Arthur Johnson από τους Come, Joan Wasser των Antony & the Johnsons και Bill Janowitz των Buffalo Tom) και μια σειρά από πολύ δυνατά τραγούδια φτάνοντας σε ένα συμπαγές, δυναμικό και αρκούντως Rock άλμπουμ αρτίστικης pop.

Μια μεγάλη φωνή του σύγχρονου αμερικάνικου τραγουδιού αποδεικνύει ότι ορθώς απέκτησε τόσους πιστούς φίλους σε τόσο μικρή ηλικία και βάζει υποθήκη για ακόμη συναρπαστικότερα άλμπουμ στο μέλλον.

Περιλαμβάνει και μια διασκευή στο “Long Long Long” του George Harrisson.

4 αστέρια σε όλα τα βρετανικά μουσικά περιοδικά!

Sierra Leone's Refugee All Stars

“Living Like A Refugee”



Sierra Leone's Refugee All Stars have lived through unimaginable tragedy…“
(it) bears repeating: music heals and creates community."

New York Times


Ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο της απίστευτης πορείας του συγκροτήματος Sierra Leone’s Refugee Allstars και ένα εξίσου απίστευτο άλμπουμ-ύμνος στη δύναμη της μουσικής.

Τα τραγούδια του “Living Like A Refugee” μιλούν για τον παραλογισμό του πολέμου και την κοινωνική δικαιοσύνη, ενώ την ίδια στιγμή σε προσκαλούν στη χαρά της ζωής με ένα διονυσιακό fusion από afro-beat, roots reggae και παραδοσιακής, έντονα ρυθμικής folk μουσικής της Δυτικής Αφρικής.

Σχηματισμένοι σε ένα από τα στρατόπεδα προσφύγων, μετά το ξεσπίτωμα τους από τον 10χρονο εμφύλιο στη Σιέρα Λεόνε, μετουσίωσαν την τραγωδία τους σε τραγούδι πιστοποιώντας ακόμη μια φορά το ότι «η μουσική γιατρεύει και φτιάχνει κοινότητες ανθρώπων».

Θέμα παγκόσμιας εμβέλειας ντοκιμαντέρ, superstars ήδη στην πατρίδα τους, οι Sierra Leone’s Refugee Allstars μαγεύουν σιγά σιγά όλο τον πλανήτη με την αξεπέραστη ομορφιά του αγέρωχου Blues τους.

Ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που ακούσατε φέτος.

Bernard “Pretty” Purdie

“Soul Drums”




Επανέκδοση του cult άλμπουμ από το 1968 του διαβόητου Bernard “Pretty” Purdie, από τους σημαντικότερους session μουσικούς των τελευταίων 40 χρόνων.

Ο Purdie που ήθελε να είναι “the prettiest drummer that ever lived”, ηχογράφησε σαν κεντρικός performer για την Date, αφήνοντας πίσω του ένα άλμπουμ που έμελλε να αποτελέσει cult θησαυρό για τους σύγχρονους masters των breakbeats και πολύτιμο «θήραμα» για τους συλλέκτες.

Soul jazz με τον απόηχο της περιόδου και απεριόριστο χώρο για τα drum breaks του Bernard Purdie -μαζί με μια σειρά από κορυφαίους παίκτες μαζί του (Eric Gale, Richard Tee, Billy Butler, Bob Bushnell, Seldon Powell, Buddy Lucas) - κάνουν το “Soul Drums” μια αποκάλυψη από το μαγικό κόσμο της Soul δισκογραφίας των ‘60ς και των ‘70ς με ξεχωριστό ενδιαφέρον για τους φίλους της dj-culture αλλά και τους ντράμερ.

Various Artists

“Working Man’s Soul”


Το “Working Man’s Soul” είναι αφιερωμένο στον ξεχασμένο κόσμο των performers του βρετανικού καμπαρέ από τα ‘60ς και τα ‘70ς και περιλαμβάνει κομμάτια από δίσκους που δεν είχαν κυκλοφορήσει στην επίσημη αγορά, παρά μόνο σε ζωντανές εμφανίσεις και φυσικά σε πολύ περιορισμένα αντίτυπα.

Η απίστευτη αυτή προσπάθεια της Licorice Soul έχει ήδη δημιουργήσει τόση αίσθηση στη Βρετανία που το περιοδικό Mojo αφιέρωσε ένα 2σέλιδο για το φαινόμενο που καταγράφει το “Working Man’s Soul” ανοίγοντας το δρόμο για περισσότερες ανασκαφές σε garage sales και φιλανθρωπικά παζάρια και περισσότερα «τεύχη» της συλλογής στο μέλλον.

Με κεντρικό θέμα εκείνης της μουσικής σκηνής τη διασκέδαση στο τέλος της εργάσιμης εβδομάδας, το υλικό κινείται ελεύθερα ανάμεσα σε Soul, jazz, Rock, funk και easy listening κατευθύνσεις επιφυλάσσοντας μερικές διασκευές διαμάντια και συγκινώντας με την άψογη αισθητική και την ιδιαιτερότητα των καλλιτεχνών.

Μια πραγματική cult συλλογή από τη χρυσή εποχή του βρετανικού club circuit.

My Brightest Diamond

“Bring Me The Workhorse”




Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ντεμπούτα του 2006 αυτό της εκπληκτικής Shara Worden, χαλάει ήδη κόσμο στην Αμερική και την Ευρώπη και προβάλλει ως μία από τις μεγάλες αποκαλύψεις της χρονιάς.

Τραγουδίστρια της όπερας η Worden, αποφάσισε και έγινε pop-songwriter και performer γεφυρώνοντας τις αποστάσεις με ένα τρόπο που δεν έχει προηγούμενο!

Τραγούδια άμεσα και τρυφερά, με έντονα συναισθήματα και μια μοναδική ισορροπία ανάμεσα στη θεατρικότητα της Ιταλικής όπερας και τη σεμνότητα ενός χαϊκού.

Ενορχηστρώσεις ηλεκτρικές, που γίνονται παραμυθένιες με την προσθήκη celeste, music box και ενός κουαρτέτου εγχόρδων, συνθέτουν ένα σκηνικό ρευστότητας για την πιο ρηξικέλευθη μίξη της κλασικής μουσικής με το Rock που επιχειρήθηκε τελευταία με τη φωνή της Shara Worden, πότε θεατρική σαν την Kate Bush, πότε λάγνα σαν τη Nina Simone, να κυριαρχεί.

Φανταστείτε μια φωνή βγαλμένη από τον Puccini και μια κιθάρα κατευθείαν από την PJ Harvey σε ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς.

Big Bang

“Poetic Terrorism”



Οι ίδιοι αποκαλούν τη μουσική τους “freedom Rock” και μάλλον είναι ο κατάλληλος όρος για να προσδιορίσει το ευφορικό χαρμάνι των, καινούριων εκπληκτικών Νορβηγών, Big Bang.

Τα έντεκα τραγούδια του “Poetic Terrorism” διατρέχουν τέσσερις Rock δεκαετίες, από τα ‘60ς μέχρι σήμερα, με ανεπιτήδευτη φρεσκάδα και χωρίς να κολλάνε πουθενά, μεταφέροντας πάντα το ίδιο ατίθασο και ψυλλιασμένο για πολλά πνεύμα που χαρακτηρίζει τα σπουδαία Rock ‘n’ roll γκρουπ.

Πρόκειται για το πέμπτο άλμπουμ του power trio – το προηγούμενο live έγινε πλατινένιο στη Νορβηγία – που όμως ακολουθεί την παράδοση των μεγάλων ονομάτων από την πιο ενδιαφέρουσα μη αγγλοσαξονική σκηνή των τελευταίων χρόνων και κάνει τώρα το διεθνές του ντεμπούτο μέσω της Glitterhouse.

Σε παραγωγή των ίδιων και μίξη της Sylvia Massy Shivy (Tool, Tom Petty, Prince, Johnny Cash) οι Big Bang ξεδιπλώνουν το απίστευτο ταλέντο τους σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια, νιώθοντας άνετα μεταξύ του Neil Young, των Red Hot Chili Peppers και των Blue Oyster Cult, αξιοποιώντας έτσι την «ποιητική τρομοκρατία» του Oystein Greni και το μελωδικό του χάρισμα.

Από τις αποκαλύψεις της χρονιάς για τους μη-Νορβηγούς.

The Magnolia Electric Co

“Fading Trails”





O Jason Molina δεν είναι και ο πιο προβλέψιμος και σταθερός στις κινήσεις του σύγχρονος δημιουργός.

Μέσα στα 12 χρόνια της καριέρας του έχει ζήσει σε 9 διαφορετικά μέρη και έχει σχηματίσει αναρίθμητα σχήματα για να ηχογραφήσει σε αναρίθμητα στούντιο, είτε σαν Songs: Ohia είτε σαν Magnolia Electric Co.

Η εκτυφλωτική ακτινοβολία του, προφανής από τις πρώτες νότες οποιουδήποτε κομματιού του, κάτι σαν εξουθενωμένος Neil Young ή, αν προτιμάτε, σαν επιεικέστερος Dylan, τον έχει οδηγήσει στην κορυφή του ενδιαφέροντος, μετατρέποντας τον σε μια αινιγματική pop φιγούρα, από τις σημαντικότερες της γενιάς του.

Το καινούριο άλμπουμ των Magnolia Electric Co. είναι μία ακόμη απόδειξη του παραπάνω, ένα αριστουργηματικό μίγμα ηλεκτρικής Rock ευφορίας και χαμηλότονης ρητορικής, ηχογραφημένο στο στούντιο του Steve Albini, του David Lowery των Cracker αλλά και στα ιστορικά στούντιο της Sun, στο Μέμφις.

Locust Music


Η Locust Music είναι ένα νέο label από το Σικάγο των ΗΠΑ με έφεση τόσο στην ανακάλυψη νέων ταλέντων όσο και στην επανέκδοση «χαμένων θησαυρών» από το παρελθόν της underground δημιουργίας.

Με μια εκλεκτική διάθεση στις επιλογές της η Locust κατόρθωσε να συγκεντρώσει μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα νέα ονόματα (Josephine Foster, Espers, Function, Starless & Bible Black, Fazzini) και να εκδώσει αριστουργήματα και ιστορικές ηχογραφήσεις από μια γκάμα μουσικών που ξεκινάει από την acid-folk, περνάει από το ψυχεδελικό Rock και την avant pop, για να φτάσει στη free-form jazz, την electronica, τις «παράξενες» μουσικές του κόσμου, ακόμη και την ποίηση.

Ikef, Latitudes & Jib Door είναι τα τρία sub-label της Locust & Met Life η σειρά location sound που εγκαινίασε.

Είναι η πρώτη φορά που η Locust Music αντιπροσωπεύεται και παρουσιάζεται στην Ελλάδα, μέσα από την ένταξη της στο δυναμικό της Secretly Canadian Distribution και της Hitchhyke.

Josephine Foster

“Hazel Eyes, I Will Lead You”



Josephine Foster & The Supposed

“All the Leaves are Gone”






Τα δύο προηγούμενα άλμπουμ της Josephine Foster, που έχει μαγέψει τους κριτικούς σε όλο τον κόσμο με το στοιχειωμένο “A Wolf In Sheep’s Clothing”.

Από το West Coast acid Rock του “All the Leaves Are Gone”, με το γκρουπ της The Supposed, στην εξώκοσμη folk ψυχεδέλεια του “Hazel Eyes, I Will Lead You”, η Josephine Foster, από το Κολοράντο, γοητεύει με τη δύναμη και την «απειλητική» λαγνεία της φωνής της και το εικονοκλαστικό της πνεύμα.

Espers

“S/T”




Espers

“The Weed Tree”






Τα δύο κλασικά άλμπουμ του εξαιρετικού acid folk σχήματος από τη Philadelphia που θεωρείται από τους κύριους εκπροσώπους της νέας ψυχεδελικής σκηνής ή αλλιώς “New Weird America”.

Baroque ψυχεδέλεια και acid folk βγαλμένη από τα τέλη των ‘60ς και την πιο γοητευτική πλευρά της σύγχρονης εναλλακτικής σκηνής μέσα από το μνημειώδες για το νέο αυτό ήχο ντεμπούτο των Espers και το “The Weed Tree”, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ διασκευών που έχετε ακούσει Michael Hurley, Blue Oyster Cult, Durutti Column, Nico & 2 traditional.

Ένα καινούριο ρεύμα που κατακτά όλο τον κόσμο στην κορυφαία του εκδοχή.

Matmos

“Rat Relocation Program”






Μια cult κυκλοφορία των Matmos, συνεισφορά στην, πρωτοποριακή σειρά της Locust, Met Life.

Field recordings και εγγενείς ηχητικές «απαντήσεις» είναι το concept, στην περίπτωση του “Rat Relocation Program” οι κραυγές ενός ποντικού-εισβολέα που πιάστηκε στην (αβλαβή) παγίδα που του είχαν στήσει οι 2 Matmos γίνονται η πρώτη ύλη για ένα απίστευτο electro / drill ‘n’ bass ταξίδι με χιούμορ και κινηματογραφικές kraut-Rock διαθέσεις.


Ilhan Mimaroglu

“Agitation”






Επανέκδοση για πρώτη φορά σε CD του ιστορικού άλμπουμ του αυτοεξόριστου στις ΗΠΑ Τούρκου συνθέτη και μέλους της κοινότητας του Princeton College, όπου μαθήτευσε πλάι στον Edgar Varese.

Ηχογραφήσεις από το 1968 μέχρι το 1974 αφιερωμένες στον αντιφασιστικό αγώνα και την επαναστατική δυναμική της εποχής που περιλαμβάνουν ένα πρώιμο α-λα DJ Spooky κολάζ από vintage electronica, guest τραγουδιστές, ραδιοφωνικά ντοκουμέντα και το cult ψυχεδελικό γκρουπ Topsy Turvy Moon σε ένα groovy freak-out jam.

Ένας εκπληκτικός underground δίσκος!

Various Artists

“Bats'i Son: Music from the Highlands of the Chiapas”






Από το αφιερωμένο στη world music label της Locust, τη Latitudes, ένα εκπληκτικό μουσικό ντοκουμέντο και όχι μόνο.

Αυθεντικά τραγούδια των Ινδιάνων των Chiappas στο Μεξικό, ηχογραφημένα επί τόπου και για 5 χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και ντοκουμενταρισμένα με ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό και εκτεταμένες σημειώσεις από τον διαβόητο Νεοϋορκέζο μηχανικό ήχου (The Fugs, The Holy Modal Rounders, The Godz, Pearls Before Swine, Albert Ayler, Sun Ra, Thelonious Monk) και drop-out Richard Alderson.

Απίστευτες roots ηχογραφήσεις και συγκλονιστικό μουσικό υλικό σε μια μοναδική καταγραφή του πολύ πριν ασχοληθεί ο υπόλοιπος πλανήτης με τους κατοίκους της περιοχής.


Sun Ra & Henry Dumas

“The Ark and the Ankh”






Ιστορική σπάνια ηχογράφηση από το 1966 με μεγάλη αξία και ανατρεπτική ομορφιά, η πρώτη που κυκλοφορεί από την περίοδο της στενής φιλίας του «εξωγήινου» οραματιστή της jazz και του ακτιβιστή ποιητή, από τους σημαντικότερους Αφροαμερικανούς του 20ου αιώνα, που θα έβρισκε τραγικό θάνατο από τα πυρά αστυνομικού 2 χρόνια αργότερα.

Ποτισμένο με το πνεύμα της Νέας Υόρκης των ‘60ς, το “The Ark and the Ankh” περιλαμβάνει διαλόγους και διαλογισμό ανάμεσα στον ποιητή και το μουσικό πάνω από το πυρετώδες backbeat της Arkestra ηχογραφημένης live στο club-σύμβολο για τη μαύρη κοινότητα, Slug’s Saloon.

The East New York Ensemble de Music

“At the Helm”






Ένα χαμένο διαμάντι από τη jazz σκηνής της Νέας Υόρκης του 1974.

Οι East New York Ensemble de Music, το σχήμα του Bilal Abdurahman, αποτύπωσαν σε αυτό το εκρηκτικό άλμπουμ την όσμωση ανάμεσα στην αφρικανική και τη μαύρη αμερικανική κουλτούρα, που χαρακτήριζε το Bed-Stuy του Brooklyn εκείνη την εποχή, μέσα από ένα από τα κορυφαία δείγματα jazz με oriental επιρροές.

Ήχοι και μοτίβα της Μέσης και της Άπω Ανατολής και της Ινδίας γίνονται κομμάτι του σώματος μιας καθαρά «μαύρης μουσικής» με ξεχωριστό ενδιαφέρον για τους φίλους των rare grooves και της black jazz.

Danny Ben-Israel

“The Kathmandu Sessions”






Ο Danny Ben-Israel ήταν ο μεγαλύτερος pop-star του Ισραήλ στα ΄60ς και, από μια στιγμή και μετά, έγινε ο μεγαλύτερος underground θρύλος του.

Ήταν 1970 όταν ηχογράφησε το εν λόγω άλμπουμ, γνωστό σαν “Kathmandu Sessions”, παρέα με τον Shlomo Mizrahi, κιθαρίστα του cult Ισραηλινού power trio Ha'Bama Ha'Hashmalit και ήταν ένα μίγμα από παραμορφωμένες fuzztone κιθάρες, λούπες και σπηλαιώδη φωνητικά.

Ήταν το απόσταγμα μιας νέας εμπειρίας στη ζωή του Ben-Israel και ένα από τα πιο ιδιαίτερα acid Rock άλμπουμ που ακούσατε ποτέ.


Gene Estribou & Jean-Paul Pickens

“Intensifications”






Υπερσπάνια ηχογράφηση της ΜΕΑ από τα μέσα των ‘60ς που μέχρι την επανέκδοση της Locust αποτελούσε ένα από τα πιο cult κομμάτια της ψυχεδελικής σκηνής του San Francisco.

Instrumental μαγεία από δύο σπουδαίους ακουστικούς κιθαρίστες και acid Rock φιγούρες, μια μίξη raga-folk και acid-Blues που θα ενθουσιάσει τους φίλους της ψυχεδέλειας αλλά και της νέας folk σκηνής.

Ο Gene Estribou ήταν τότε ο άνθρωπος που μόλις είχε ηχογραφήσει το δεύτερο studio-session των Grateful Dead, ενώ ο Pickens θα ήταν λίγο αργότερα ο διαπλανητικός εκείνος παίκτης του banjo στο μοναδικό άλμπουμ των Serpent Power.

Alan Watts & Friends

“This is It! ”



Alan Watts

“Zen & Senryu”




Alan Watts

“Haiku”






Ο Alan Watts (1915-1973) υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές της Ανατολικής φιλοσοφίας και τέχνης στη Δύση και κορυφαίο φιγούρα, ένας ζεν γκουρού της γενιάς των ‘60’ς.

Η ξεχωριστή πνευματική και καλλιτεχνική του φύση καθόρισε τη ζωή και το έργο του.

Οι τρεις αυτές κυκλοφορίες είναι πραγματικοί θησαυροί για τους φίλους του Alan Watts, της Ανατολικής φιλοσοφίας, και της αντικουλτούρας των ‘60ς.

Ανασύρθηκαν από τα αρχεία της MEA, του label του φίλου του και αμίμητου μάγου του κολάζ και της σάτιρας Henry Jacobs, από το Sausalito, που τα είχε εκδώσει στις αρχές των ‘60ς.

Τα “Zen & Senryu” & “Haiku” περιλαμβάνουν πρόζα και μετάφραση-performance στα ιαπωνικά υπό τους ήχους των Vince Delgado, Robert Garfias & Henry Jacobs, ενώ το “This Is It!” είναι ένας underground θρύλος από μόνο του, κατά πολλούς η πρώτη καταγραφή της ψυχεδέλειας σε δίσκο.

Κυκλοφορημένο το 1962, είναι ένα free-form freak-out που φέρνει στο νου μεταγενέστερες ηχογραφήσεις του Ken Kesey, όπως και των Red Krayola ή των Godz, από τον Alan Watts και τους φίλους του, μουσικούς και μη, “heads” της σκηνής του San Francisco (ανάμεσα τους και ο περκασιονίστας William Loughborough, συνεργάτης των Chet Baker & Harry Partch) στα πλαίσια μιας ασυνείδητης ομαδικής εξερεύνησης των ήχων

ΜΚ-Ο

“Οvation”




Οι MK – O παρουσιάζουν το πρώτο τους άλμπουμ.

Το σχήμα αποτελείται από τους Μαρίνα Καναβάκη (τραγούδι, ηλεκτρονικά) και Oannes (τραγούδι, ηλεκτρονικά, κιθάρες, samples).

Oannes & Μαρίνα Καναβάκη συνεργάζονται αρχικά για την επανεπεξεργασία του άλμπουμ της τελευταίας, σε ποίηση Ηλία Πετρόπουλου, "Ποτέ και Τίποτα"
(2004 - Εκδόσεις Νεφέλη).

Σήμερα, ως ντουέτο πλέον, ξεκινούν την κυκλοφορία μιας σειράς άλμπουμ, με πρώτο το “Ovation”.

Το στίγμα του (file under, αν προτιμάτε) είναι εναλλακτικό, ηλεκτρονικό ροκ.

Και είναι απολαυστικό όσο και περιπετειώδες: τραγούδια και instrumental, λυρισμός και κινηματογραφικό σασπένς σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι σκιών και χρωμάτων.

Ροκ, κλασική, techno, funk, industrial, ψυχεδελικά φωνητικά και μια παλέτα από samples, από τον Cesar Franck μέχρι το, δάσκαλο του μπλουζ, Son House, τους Pink Floyd και τους Ministry.

Όλα αυτά συν μια αμεσότητα ασυνήθιστη για ηλεκτρονικό project, μια και το Ovation έχει γραφτεί live …στο στούντιο!

Hitch Hyke 28/12/2006

Ήρθε πλέον η στιγμή – όπως συνηθίζεται άλλωστε – να κάνουμε και εμείς έναν απολογισμό της χρονιάς που πέρασε.

Το 2006 ήταν μια σπουδαία μουσική χρονιά για την Hitch Hyke, με καλλιτέχνες και άλμπουμ που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον του κόσμου στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, εμπορικά αλλά και καλλιτεχνικά.

Η επιστροφή του Tom Waits με το τριπλό αριστούργημά του Orphans, για το οποίο παραμιλάει ολόκληρος ο διεθνής Τύπος, είναι αναμφισβήτητα το ορόσημο της χρονιάς.

Η Joanna Newsom με το εκπληκτικό δίσκο της YS κατάφερε να βρίσκεται στην κορυφή σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ του 2006, αποδεικνύοντας οτι το μουσικόφιλο κοινό μπορεί να ακούσει και να εκτιμήσει άλμπουμ «δύσκολα» και απαιτητικά, καταρρίπτοντας την άποψη εκείνων που θέλουν να ταυτίζουν την εμπορικότητα με το εύπεπτο και radio friendly. Άλλωστε δεν είναι τυχαία η κυριαρχία των δύο νέων μουσικών ρευμάτων το 2006, της νέας ψυχεδελικής folk και του νέου acid Rock, οι οποίες ήρθαν να καλύψουν την ανάγκη του κοινού για υψηλή αισθητική και διάθεση για περιπέτεια, μέσα απο τις δουλειές των Comets On Fire, Josephine Foster, Six Organs Of Admittance, The Impossible Shapes, Black Cab κ.α

Ιδιαίτερα σημαντική το 2006 ήταν η παρουσία πολλών labels που μας τροφοδότησαν τους τελευταίους 12 μήνες με εξαιρετικά νέα άλμπουμ και έβαλαν την δική τους μοναδική σφραγίδα υπογράφοντας καλλιτέχνες που με τις καινούργιες τους δουλειές δίνουν πολλές υποσχέσεις για το μέλλον (Sub Pop, Drag City, Thrill Jockey, Secretly Canadian), και με απίστευτες cool επανεκδόσεις από τον χώρο της jazz μέχρι την ψυχεδέλια χαρίζοντας μας ξεχασμένα μουσικά διαμάντια (El Records, Rev-Ola, Giant Steps, Locust, Finders Keepers, Delay68).

And last but not least…
την χρονιά που πέρασε η Hitch Hyke επανήλθε δυναμικά στις εγχώριες παραγωγές, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο των MK-O που ήδη έχει κερδίσει τις εντυπώσεις, όπως και τις ενισχυμένες επανεκδόσεις των δύο πρώτων ιστορικών άλμπουμ των Deus Ex Machina, της σημαντικότερης ίσως ελληνικής punk Rock μπάντας.

Pit Er Pat

"Pyramids"




Το καινούριο άλμπουμ του τρίο από το Σικάγο είναι στοιχειωμένο κυριολεκτικά από πυραμίδες, σαν έμπνευση, σαν σύμβολο, σαν θέμα των τραγουδιών ή ακόμη και στην διάταξη των ενορχηστρώσεων τους.

Οι Pit Er Pat, σε μια παραγωγή του John McEntire (Tortoise) στο Soma στούντιο, συνδυάζουν καλλιτεχνικό όραμα και διάθεση για περιπέτεια με το χάρισμα της αμεσότητας και της καθαρής γραφής με αποτέλεσμα έναν αναπάντεχα γοητευτικό δίσκο.

Η έντονα ρυθμική βάση του ήχου τους είναι μόνο ένα πρόσχημα για τις αιθέριες μελωδίες, τα απόκοσμα φωνητικά και τις πολυεπίπεδες ενορχηστρώσεις των Pit Er Pat, να αναδειχτούν και να κυριαρχήσουν στο “Pyramids”, το πιο μελωδικό και συγχρόνως πιο αφαιρετικό τους άλμπουμ!

Οι Fay Davis-Jeffers (keyboards), Butchy Fuego (drums) & Rob Doran (bass) μαζί είναι ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά της post Rock σκηνής, όπως αποκαλύπτει το “Pyramids”, ένα must για τους εραστές του trip hop ήχου του Bristol και του kraut Rock.

Charlie Dore

“Cuckoo Hill”





Η Charlie Dore είναι μία από τις πιο αξιοσέβαστες βρετανίδες συνθέτριες των τελευταίων 25 χρόνων.

Ξεκινώντας δυναμικά μια προσωπική καριέρα σαν singer/songwriter έφτασε να μέχρι το Νο13 του Billboard chart το 1980 με το Pilot Of The Airwaves, στη συνέχεια όμως προτίμησε να προσφέρει το εξαιρετικό της συνθετικό χάρισμα σε άλλους ερμηνευτές που γνώρισαν μεγάλες επιτυχίες με τα τραγούδια της, ανάμεσα τους και οι Tina Turner, Celine Dion, George Harrison, Lisa Stansfield, UB40, Jimmy Nail, Sheena Easton & Hayley Westenra.

Το “Cuckoo Hill” είναι μόλις το πέμπτο προσωπικό της άλμπουμ και είναι μια υπέροχη συλλογή τραγουδιών που το άκουσμα τους γεννά την απορία γιατί δεν είναι διάσημη η Charlie Dore ώστε να ακούγονται κάθε μισή ώρα στο ραδιόφωνο!

Απίστευτες μελωδίες που κόβουν την ανάσα πάνω σε folk, δυτικά και ανατολικά, μοτίβα, πόλκες, ινδικά raga, μπάντες με χάλκινα, country, τσιγγάνικα και κέλτικα, όλα μέσα από ενορχηστρώσεις που περιλαμβάνουν πιάνο, βιολί, αρμόνιο, τρομπέτα, tablas, dobro, μαντολίνο, όλα στην υπηρεσία της εκπληκτικής φωνής της Charlie Dore.

Ένας βαθιά προσωπικός, συχνά σκοτεινός και καυστικός, καλλιτεχνικά ανεξάρτητος δίσκος που επωφελείται από τη φυσική ευκολία της δημιουργού του να γράφει τραγούδια για το top-10 και μετατρέπεται έτσι σε ένα singer/songwriter αριστούργημα.

"A clever songwriter with a dream of a voice that glides from folk and country to jazzy cabaret"
The Telegraph

"The surety od Dore's singing helps highlight the elegance and candour of her songs"
The Observer

Ladyhawk




Το ντεμπούτο άλμπουμ των Ladyhawk μοιάζει με ένα ταξίδι με πολύ πάθος και ιδρώτα, από αυτά που ξέρεις ότι θα σε γεμίσουν μελανιές και θα σου αφήσουν hangover και παρ’ όλα αυτά δεν διανοείσαι να το αρνηθείς…

Πατώντας σταθερά στο ‘Tonight’s the Night” του Neil Young, το “Ladyhawk” είναι ένας κλασικός, πλην όμως ακαταμάχητος, Rock ‘n’ roll πειρασμός, ένα κοκτέιλ κιθαριστικής «βρωμιάς» και ονειροπόλων μελωδικών γραμμών, garage ζεστασιάς και ευρύτερης αστικής μόνωσης που φέρνει στο νου μνημειώδεις ηχητικές στιγμές του αμερικάνικου undeground Rock, από τους Husker Du μέχρι τους Dinosaur Jr.

Το κουαρτέτο από το Βανκούβερ του Καναδά Rock-άρει εδώ με τη βοήθεια και τη συμμετοχή μελών των Black Mountain που έχουν αναλάβει και την παραγωγή, στο Karachi Vice, στην πίσω αυλή ενός εργοστασίου, ανάμεσα σε γυναίκες ελευθερίων ηθών και τις πλατφόρμες ενός ιχθυοτροφείου.