Πως μπορώ να μάθω μουσική;

Γεια σας

Είμαι 29 χρονών και δυστυχώς τελείως άσχετος από μουσική, παρ' όλο που δεν μπορώ να ζήσω ούτε μισή μέρα χωρίς να την ακούω..

Ίσως μού χει μείνει απωθημένο, ίσως είναι απ΄τα τελευταία όνειρα που μου χουν απομείνει, (έχω ακόμα, αλλά δεν ξέρω για πόσο) αλλά θέλω να μάθω οπωσδήποτε ένα όργανο και αν μπορούσα να ασχοληθώ και επαγγελματικά, γιατί όχι;

Τι όργανο θα μπορούσα να ξεκινήσω σ άυτήν την ηλικία και που να πάω; Τα ωδεία λένε ότι χρειάζονται από 5 ως 10 χρόνια για να μάθεις κάτι καλά, και κάνουν μόνο μια φορά τη βδομάδα μάθημα. Τόσος πολύς χρόνος;΄Επειτα, κάνουν καλή δουλειά ή είναι όπως το σχολείο όπου δεν μαθαίνεις τίποτα;

Η κιθάρα δεν μ άρέσει (η κλασσική), αλλά λατρεύω την ηλεκτρική, το βιολί και το πιάνο.(Γενικά έγχοδα, κρουστά και πλήκτρα είναι τα αγαπημένα μου.)

Το γεγονός δε ότι ακούω τα πάντα (ανάλογα με τη διάθεση) με μπερδεύει ακόμα περισσότερο.

Τέλος, στην Ελλάδα, επαγγελματικά, πως τα βλέπετε τα πράγματα; Μπορεί κάποιος να ζήσει από την μουσική αξιοπρεπώς, έτσι όπως είναι η εποχή μας, χωρίς να ξεπουληθεί;

Συγνώμη για το μεγάλο μου γράμμα, αλλά είναι κάτι που με βασανίζει πάρα πολύ καιρό κι επειδή είμαι σε φάση επιλογής ¨καριέρας¨ (όσο μπορεί κανείς να έχει επιλογές σ΄αυτήν τη χώρα), θέλω να ξέρω αν πρέρει να το ξεχάσω για πάντα ή οχι.

Ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε καθώς και για οποιαδήποτε απάντηση μου στείλετε.

Αγαπητέ φίλε Επισκέπτη,

Εάν πας σε Ωδείο, κάνεις συνήθως μια ώρα την εβδομάδα μάθημα, είναι αλήθεια. Όσο αναφορά όμως το χρόνο εκμάθησης, πόσο δηλαδή θα σου πάρει για να μάθεις καλά ένα όργανο, εξαρτάται κατά ένα μεγάλο ποσοστό από εσένα. Έχω δύο ξαδέρφια που κάνουν μαθήματα κιθάρας. Και οι δύο το ίδιο πορωμένοι, ο ένας κάνει τέσσερα χρόνια και ο άλλος 2. Αυτός που κάνει 2 χρόνια είναι κατά πολύ καλύτερος από αυτόν που κάνει τέσσερα χρόνια, και γενικότερα είναι ένας αξιόλγος κιθαρίστας που όταν του δώσεις έναν οδηγό σου βγάζει αμέσως το τραγούδι, όποιο κι αν είναι αυτό.
Τώρα για τα πλήκτρα..
Εάν κάνεις πιάνο κλασσικό, ο μέσος όρος αποφοίτητησης είναι 12 περίπου χρόνια(και εδώ υπάρχουν περιπτώσεις που το κάνουν σε λιγότερο). Αν κάνεις όμως αρμόνιο, θα παίζεις πολύ καλό αρμόνιο σε 1 με δύο χρόνια αν το προσπαθήσεις κι εσύ.
Η συμβουλή μου είναι να κάνεις πλήκτρα(αρμόνιο). Αν τώρα προτιμάς κιθάρα και θέλεις ηλεκτρική..πίστεψέ με, ξεκίνα με κλασσική και θα την αγαπήσεις περισσότερο από την ηλεκτρική.
Τα Ωδεία ποικίλουν στον τομέα αξιοπιστίας και δυνατοτήτων όπως ακριβώς ποικίλουν και τα φροντιστήρια. Το Εθνικό Ωδείο (συγκεκριμένα στο Χολαργό), στο οποίω και φοιτώ, είναι πάρα πολύ καλό και στο προτίνω. Δυστυχώς δεν μπορώ να σου προτίνω κάποιο άλλο μιας και δεν έχω προσωπική άποψη.
Σε ότι αφορά τα επαγγελματικά..δεν πρέπει να ακούς τι θα σου πουν, είτε αυτό είναι καλό είτε κακό. Πρέπει να προσπαθήσεις μόνος σου να καταξιωθείς..κάτι που δεν είναι εύκολο..αν όμως το πολεμήσεις τότε θα γίνει το όνειρό σου πραγματικότητα.
Να'σαι καλά

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από:: Augerinos στις 09-07-2003 02:27 ]

Σ΄ευχαριστώ φίλε για τη συμβουλή σου, να σαι καλά.

Αγαπητε φιλε,ποτε μη λες ποτε,καλλιο αργα παρα ποτε!Πληροφοριακα,ο rubenstein ξεκινησε πιανο στα 40!!!Οταν λες οτι ακους τα παντα ,kraftwerk εχεις ακουσει?ακου κ θα καταλαβεις τι εννοω!Ειναι μια καλη αφορμη για να ξεκινησεις καποιο οργανο.

parata ta odia..ta lefta sou theloun mono....den prokite na mathis tipota eki..to poli poli tha mathis na pezis kala 5 i 6 mpori kai 7 komatia poli kala.stin pragmatikotita os mousikos tha ise ligo kaliteros apo otan protoepiases tin kithara.vres enan kalo kitharista daskalo ke kane idietera sto spiti.exaskisi toulahiston gia arhi 3 wres tin imera.....and dont give up .....

Quote:

Το μέλος tsakspy στις 24-06-2005 στις 00:48 έγραψε: Αγαπητε φιλε,ποτε μη λες ποτε,καλλιο αργα παρα ποτε!Πληροφοριακα,ο rubenstein ξεκινησε πιανο στα 40!!!.

O Arthur Rubinstein (1887-1982), έκανε το ντεμπούτο του στο Βερολίνο, το 1900. Μελετούσε πιάνο από 3 ετών.

Επίσης, ο Anton Rubinstein (1829-1894) μελέτησε πιάνο από πολύ νωρίς. Το ίδιο και ο μικρότερος αδερφός του, Nikolai Grigoryevich Rubinstein(1835-1881).

Παράκληση: να προσέχουμε τι γράφουμε και να παραθέτουμε πηγές, γιατί -αργά ή γρήγορα- θα το "κιτρινίσουμε" το site...

sorry Vouliaki για τη διαστρεβλομενη πληροφορια οσον αφορα τον rubenstein,δικο μου το λαθος που δε το διασταυρωσα πρωτα και συμφωνω απολυτως για τον ''κιτρινισμο''.

Να ζητήσεις να κάνεις ντραμς. Χε χε. Δεν μπορούν να σε καθυστερήσουν εκεί, γιατί δεν έχουν ιδέα πως να ελέγξουν το μάθημα και να τρενάρουν τη μάθηση μέχρι να αδειάσει το πορτοφόλι σου.

Χώρια που τα κρουστά είναι σπουδαία εκτόνωση και με το άγχος που έχεις εσύ ότι τα όνειρά σου είναι μετρημένα σαν τα ψωμιά, θα δεις τη ζωή με άλλο μάτι.

Τώρα...επαγγελματικά...αν έχεις...τύχη ή θράσσος, ή κανένα δόντι καλό, κάτι μπορεί να γίνει. Γενικά στη μουσική, ή που πρέπει να είσαι ο αυλικός του αυτοκράτορα, ή να είσαι ο αυτοκράτορας αν θέλεις να επιβιώσεις. Δύσκολα τα πράγματα.

Καμμιά φορά (για να μη πω πολλές ...) τα παλιά πόστ ειναι εξαιρετικά χρήσιμα. Νάναι καλά η φίλη που το "ανέσυρε". Και εγώ διακατέχομαι από ανάλογα άγχη που παρουσίασε ο ανώνυμος πριν κάποια χρόνια. Ισως σε μικρότερο βαθμό, αλλά ειναι στιβαγμένα σε ένα μέρος των απωθημένων μου και κατά διαστήματα ... μου γκρινιάζουν.

Εχοντας συζητήσει το θέμα και με κάποιους φίλους από εδω, κατάλαβα πως ποτέ δεν ειναι αργα να μπεις στη μουσική πιό συστηματικά. Αρκει να εχεις συνείδηση των ορίων και περιορισμών .. Ηλικίας, άλλων καθημερινών προτεραιοτήτων, προοπτικής κλπ. Οχι πως και αυτά δεν ανατρέπονται, αλλά σίγουρα παιζουν κάποιο ρόλο. Σίγουρα μπορει ο οποιοσδήποτε να ξεκινήσει μαθήματα βασιζόμενος στην αγάπη του για τη μουσική, σίγουρα υπάρχουν τρόποι να φθάσει σε ένα επίπεδο απόλαυσης για τον εαυτό του. Από εκει και πέρα, οι προοπτικές ... εξαρτώνται

Το μέλος XrysaOikonomaki στις 19-07-2006 στις 17:23 έγραψε...

Παράθεση: Να ζητήσεις να κάνεις ντραμς. Χε χε. Δεν μπορούν να σε καθυστερήσουν εκεί, γιατί δεν έχουν ιδέα πως να ελέγξουν το μάθημα και να τρενάρουν τη μάθηση μέχρι να αδειάσει το πορτοφόλι σου.

Διαφωνώ οριζοντίως,καθέτως και πλαγίως.Αν θέλουν να "ελέγξουν" το μάθημα και να σέ καθυστερήσουν,μπορούν να το κάνουν άσχετα μέ το τί όργανο πάς να μάθης.

Πρό πολλών ετών ένας φίλος μου,επίσης drummer,μέ παρακάλεσε νά κάνω μαθήματα σέ έναν γνωστό του επειδή ο ίδιος δέν είχε διαθέσιμο χρόνο.Αν καί δέν ασχολούμαι επαγγελματικά μέ την διδασκαλία,δέχτηκα γιά να κάνω εξυπηρέτηση στον φίλο μου αλλά και επειδή μού αρέσει να δείχνω και σέ άλλους αυτά που ξέρω.Δυστυχώς ο μαθητής αποδείχτηκε...δίποδος ύπνος και μετά από τρία-τέσσερα μαθήματα στά οποία δέν σημείωσε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΟΔΟ,τού δήλωσα πως δέν μπορούσα να αφιερώσω χρόνο ο οποίος δέν θα έφερνε αποτέλεσμα (σημειωτέον οτι είχε επιμείνει νά μού πληρώνη τά μαθήματα,παρ'ότι εγώ δέν τού το είχα ζητήσει .Επομένως,διακοπή τών μαθημάτων σήμαινε οτι δέν θα μού έδινε πλέον χρήματα).
Αν αυτός ο ίδιος μαθητής είχε πάει σέ ένα ωδείο από αυτά που ενδιαφέρονται για τό πορτοφόλι,θά ήταν ακόμα εκεί και θά "μάθαινε"-το πολύ πολύ να είχε φτάσει στό επίπεδο νά παίζη δέκατα έκτα στο snare drum...

Παράθεση: Χώρια που τα κρουστά είναι σπουδαία εκτόνωση

Ολα τά μουσικά όργανα είναι μέσον "εκτόνωσης" μέ την έννοια οτι σέ βοηθούν να χρησιμοποιήσης δημιουργικά την ενέργειά σου.

Παράθεση: και με το άγχος που έχεις εσύ ότι τα όνειρά σου είναι μετρημένα σαν τα ψωμιά, θα δεις τη ζωή με άλλο μάτι.

Δηλαδή οι κιθαρίστες,μπασίστες,πιανίστες κλπ δέν βλέπουν τη ζωή μέ άλλο μάτι;

Παράθεση: Τώρα...επαγγελματικά...αν έχεις...τύχη ή θράσσος, ή κανένα δόντι καλό, κάτι μπορεί να γίνει. Γενικά στη μουσική, ή που πρέπει να είσαι ο αυλικός του αυτοκράτορα, ή να είσαι ο αυτοκράτορας αν θέλεις να επιβιώσεις. Δύσκολα τα πράγματα.

Μόνο στή μουσική;Παντού είναι δύσκολα τά πράγματα.

Γίνονται όμως εύκολα όταν πιστεύεις και αγαπάς αυτό που κάνεις...

Είναι σίγουρο οτι υπάρχει θεός.Είναι επίσης σίγουρο οτι δέν είναι ο Θεός..

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 20-07-2006 00:54 ]

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Hastaroth στις 20-07-2006 00:56 ]

Κάνε του κεφαλιού σου !!! και θα δεις ότι με το ποιο μικρό βήμα θα αρχίσει το ποιό όμορφο ταξίδι H αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Κάνε εσύ την αρχή και τα άλλα θα τα βρεις στην πορεία!!!

Το μέλος XrysaOikonomaki στις 19-07-2006 στις 17:23 έγραψε...

Παράθεση: Να ζητήσεις να κάνεις ντραμς. Χε χε. Δεν μπορούν να σε καθυστερήσουν εκεί, γιατί δεν έχουν ιδέα πως να ελέγξουν το μάθημα και να τρενάρουν τη μάθηση μέχρι να αδειάσει το πορτοφόλι σου.

Θα ηθελε να μας εξηγησει η συναδελφος τι ακριβως εννοει λεγοντας "δεν εχουν ιδεα πως να ελεγξουν το μαθημα και να τρεναρουν την εκμαθηση"?.Ευχαριστω.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 20-07-2006 15:39 ]

Θα σου εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ: στην κλασική παιδεία, έχει μπει πρόγραμμα από το υπουργείο, όπου το κλασικό για παράδειγμα πιάνο, διαρκεί δώδεκα χρόνια στο νερό, χώρια τα πτυχία κ.λπ κ.λπ. Σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να πηδήξεις ένα δύο χρόνια. Αυτός που πηδάει ένα - δύο χρόνια στο ωδείο, είναι αυτός που αν είχε έναν άνθρωπο να του ανοίξει τα μάτια, θα είχε κάνει ιδιαίτερα και θα έπαιρνε πτυχίο σε 7 χρόνια αντί για δώδεκα. Και μάλιστα, αν έχουμε να κάνουμε με μεγάλο ταλέντο, τα 7 χρόνια, θα μπορούσαν να γίνουν και 5. Σε αυτό, δεν υπάρχει αμφισβήτηση, γιατί το έχω δει να συμβαίνει.

Τώρα στη μοντέρνα μουσική, ακόμα τα ωδεία είναι λίγο στο σκοτάδι. Αναγνωρισμένα πτυχία δεν υπάρχουν. Προσλαμβάνουν καθηγητές, χωρίς να ξέρουν τις πραγματικές τους ικανότητες. Υπάρχουν ωδεία που ο καλύτερος καθηγητής είναι για κλάματα σε ότι αφορά τη σύγχρονη. Καθηγητές κλασικής μουσικής, που νομίζουν ότι μπορούν να διδάκουν σύγχρονη, χωρίς να έχουν πείρα.

Όταν λοιπόν κάποιος πάει να διδαχτεί ντραμς σε ένα ωδείο, ο δάσκαλος έχει το πάνω χέρι, αφού δεν υπάρχει τόσο στάνταρ προκαθορισμένη ύλη, όπως στην κλασική μουσική. Είδες τι έγραψε ένα μέλος: "Κάνω πιάνο ένα χρόνο σε ωδείο και παίζω ακόμα Beyer!" Το βιβλίο αυτό, δεν διδάσκεται στο σύγχρονο πιάνο. Είναι υποχρεωτική ύλη από το υπουργείο παιδείας σε ότι αφορά το κλασικό πιάνο.

Για ντραμς όμως, δεν υπάρχει υποχρεωτική ύλη απ' όσο ξέρω. Οπότε, όλα είναι σε εξάρτηση με το ποιόν του δασκάλου και βέβαια από τη μελέτη του μαθητή.

Το μέλος XrysaOikonomaki στις 20-07-2006 στις 13:49 έγραψε...

Παράθεση: Θα σου εξηγήσω ακριβώς τι εννοώ: στην κλασική παιδεία, έχει μπει πρόγραμμα από το υπουργείο, όπου το κλασικό για παράδειγμα πιάνο, διαρκεί δώδεκα χρόνια στο νερό, χώρια τα πτυχία κ.λπ κ.λπ. Σε ειδικές περιπτώσεις μπορεί να πηδήξεις ένα δύο χρόνια. Αυτός που πηδάει ένα - δύο χρόνια στο ωδείο, είναι αυτός που αν είχε έναν άνθρωπο να του ανοίξει τα μάτια, θα είχε κάνει ιδιαίτερα και θα έπαιρνε πτυχίο σε 7 χρόνια αντί για δώδεκα. Και μάλιστα, αν έχουμε να κάνουμε με μεγάλο ταλέντο, τα 7 χρόνια, θα μπορούσαν να γίνουν και 5. Σε αυτό, δεν υπάρχει αμφισβήτηση, γιατί το έχω δει να συμβαίνει.

Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου,αλλα εκτιμω οτι σε καποια σημεια εισαι ανακριβης.Καταρχην συμφωνα με το νομο ενας μαθητης δινωντας κατατακτηριες εξετασεις σε οποιοδηποτε οργανο εχει δικαιωμα να μπει μεχρι και την πρωτη ανωτερα.Επιπλεον,απο τη στιγμη που θα μπει στην πρωτη ανωτερα(και εχοντας βεβαιως ολοκληρωσει και τον κυκλο των υποχρεωτικων μαθηματων θεωριας,αρμονιας,σολφεζ υποχρεωτικου πιανου,ιστοριας,μορφολογιας,οργανολογιας κλπ)εντος δυο ετων εχει δικαιωμα να δωσει εξετασεις για πτυχιο η για διπλωμα.Συνεπως αν ενας μαθητης ειναι προετοιμασμενος,δεν του απαγορευει κανεις να παρει ενα πτυχιο η ενα διπλωμα εντος δυο ετων.

Απο εκει και περα ομως,εσυ εκτιμας οτι φτανουν μολις 5 χρονια για να ωριμασει η υλη,η τεχνικη,η μουσικοτητα και πολλα αλλα μεσα σε ενα παιδι?Αν οντως το πιστευεις αυτο,δεν διαψευδεις μονο τα ωδεια αλλα κυριως ολους τους μεγαλους μουσικοπαιδαγωγους του αιωνα μας που μιλανε για ωριμανση της μουσικης μεσα στο μυαλο και τη ψυχη του μαθητη.Και καλο θα ηταν απο τη στιγμη που το πιστευεις,να το τεκμηριωσεις με καποιο αλλο τροπο και οχι λεγοντας απλα οτι το εχεις δει να γινεται.Και εγω το εχω δει να γινεται και σιγουρα υπαρχει τροπος να παρεις ενα πτυχιο σε πολυ μικρο χρονικο διαστημα αλλα τελικα το ζητουμενο ειναι να παρεις απλα ενα χαρτι η να βγεις απο το ωδειο εχοντας μαθει μουσικη?Δεν διαφωνω μαζι σου πως ορισμενα ωδεια καθυστερουν τη προοδο προκειμενου να παιρνουν χρηματα απο τους μαθητες για περισσοτερο χρονικο διαστημα,αλλα αυτο μπορει να γινει καλλιστα και στα ιδιαιτερα μαθηματα(και μη μου πεις οτι δεν το εχεις δει να συμβαινει...).

Σε οτι αφορα τα μοντερνα τμηματα των Ωδειων ενδεχομενως να μη γνωριζεις οτι εδω και μερικα χρονια λειτουργουν εξειδεικευμενα ωδεια που ασχολουνται με τη μοντερνα πλευρα της μουσικης(π.χ. το μοντερνο τμημα του Ωδειου Φιλιππος Νακας η το Modern Music School (που ειναι τμημα Πανευρωπαικης αλυσιδας ωδειων μοντερνας μουσικης)ενω οι καθηγητες τους ειναι ιδιαιτερως καταρτισμενοι και επιτυχημενοι επαγγελματιες στο χωρο τους.Θα ηταν λοιπον καλο να μην βαζουμε τα παντα σε ενα τσουβαλι και να ειμαστε λιγο πιο προσεκτικοι με τις γενικευσεις του στυλ"Τώρα στη μοντέρνα μουσική, ακόμα τα ωδεία είναι λίγο στο σκοτάδι. Αναγνωρισμένα πτυχία δεν υπάρχουν. Προσλαμβάνουν καθηγητές, χωρίς να ξέρουν τις πραγματικές τους ικανότητες. Υπάρχουν ωδεία που ο καλύτερος καθηγητής είναι για κλάματα σε ότι αφορά τη σύγχρονη"και¨δεν εχουν ιδεα για το πως να ελέγξουν το μάθημα"γιατι ισως να θιγουμε συναδελφους με μεγαλη διδακτικο εργο και αξιολογες σπουδες.Και σε οτι αφορα την υλη των μοντερνων ωδειων,το γεγονος οτι δεν υπαρχει προκαθορισμενη υλη απο το υπουργειο δεν ειναι παντα κακο.Εσυ η ιδια εξαλλου μιλησες για το κακο που ενδεχομενως να κανει το βιβλιο του Beyer.

Τελος συμφωνω απολυτα μαζι σου στην αποψη σου πως ολα ειναι σε εξαρτηση με το ποιον του δασκαλου και βεβαια του μαθητη.Αυτος λοιπον ειναι και ο λογος που ισως θα πρεπει να αποφευγουμε τις γενικευσεις τυπου"στα ωδεια δεν κανουν δουλεια"γιατι και στα ωδεια διδασκουν καθηγητες που μπορει να ειναι καλοι στη δουλεια τους και ευσυνειδητοι επαγγελματιες.Σε ευχαριστω πολυ για το χρονο που διεθεσες.Να εισαι καλα.

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : vouliakis στις 21-07-2006 00:51 ]

Νομίζω πως αυτό που θέλει να πή η Χρύσα είναι οτι στην μέν κλασσική μουσική εκπαίδευση υπάρχει ένα αυστηρά προκαθωρισμένο χρονικό όριο περάτωσης τών σπουδών (διηρημένο σέ "τάξεις") καί καθωρισμένη διδακτική ύλη που ο καθηγητής πρέπει να διδάξη στό χρονικό αυτό διάστημα,οπότε υπάρχει τρόπος να ελέγχεται η απόδοση διδάσκοντος και διδασκόμενου ενώ στήν διδασκαλία τής σύγχρονης μουσικής τά πράγματα δέν είναι τόσο καθορισμένα.

Στην περίπτωση όμως αυτή καταρρίπτεται το επιχείρημα οτι στά κλασσικά ωδεία μπορούν οι καθηγητές να "καθυστερήσουν" την μάθηση.Αφού το διδακτικό έργο πρέπει να περατωθή σέ καθωρισμένο χρονικό διάστημα,πώς μπορεί κάποιος να υπερβή το διάστημα αυτό;Αντιθέτως,σέ ένα σύγχρονο όργανο ο δάσκαλος δέν έχει κάποια συγκεκριμένη ύλη νά διδάξη,ούτε και χρονικό όριο περάτωσής της.Οπότε μπορεί να ολοκληρώση την "ύλη" σέ όσα μαθήματα θέλει,ανάλογα μέ την απόδοση τού μαθητή του,το σύστημα τού ωδείου και -σέ κάποιες περιπτώσεις- τους "απώτερους" (βλ.οικονομικούς) σκοπούς τού ωδείου στο οποίο δουλεύει...

Θυμάμαι χαρακτηριστική περίπτωση ημιυπόγειου ωδείου στην Αθήνα όπου επί σειράν ημερών διερχόμενος έβλεπα από ένα παράθυρο έναν μαθητή drummer που τον είχαν αφήσει "ξεσαμάρωτο",ήτοι άνευ διδασκάλου,νά κοπανά άνευ μεθόδου και συστήματος ό,τι τού κατέβαινε στό κεφάλι.Προφανώς κάθε φορά που πήγαινε στο εν λόγω ωδείο πρέπει να πλήρωνε,αλλά δέν έβλεπα να κάνη και καμμία πρόοδο.Επίσης φαντάζομαι οτι ο δάσκαλος που τον είχε αναλάβει,δέν πρέπει να ήταν τής προκοπής,αλλιώς δέν θα τον άφηνε έτσι χαβαλέ).

Αντίθετα,υπάρχουν καί ωδεία στά οποία γίνεται πολύ καλή δουλειά (όπως είναι όντως καί το ωδείο τού Νάκα,που το ξέρω από ιδίαν πείραν).Συνεπώς συμφωνώ μέ τον Spotlight οτι δέν πρέπει να τσουβαλιάζουμε τά πάντα σέ ένα σακκί γιατί σέ όλα τά ωδεία υπάρχουν καί καλοί καί κακοί καθηγητές...

Βέβαια υπάρχουν σχολές σύγχρονης μουσικής και σίγουρα δεν είχα σκοπό να τσουβαλιάσω όλους τους καθηγητές μαζί! Κι εγώ καθηγήτρια είμαι! Υπάρχει όμως πληροφόρηση που να στέλνει τον ενδιαφερόμενο στο σωστό χώρο; Γιατί εγώ διαβάζοντας τα φόρουμ βλέπω ότι οι περισσότεροι πηγαίνουν στα τυφλά, γράφονται σε ένα ωδείο και περιμένουν να δουν τα αποτελέσματα που έχουν στο κεφάλι τους.

Ο αντίλογος έκανε καλό, γιατί παρουσίασες δύο τρεις σχολές ανοίγοντας τους ορίζοντες σε όσους ψάχνουν να βρουν, αν γραφτούν σε ωδείο προς τα που θα κινηθούν. Το ωδείο του Νάκα είναι πάρα πολύ καλό. Και το ωδείο Σύγχρονη Άποψη επίσης, που αν και μικρό ωδείο, κάνει εντυπωσιακή δουλειά.

Τα ωδεία είναι απαραίτητα για κάποιον που θέλει να γίνει επαγγελματίας μουσικός. Εγώ τους μαθητές μου, αν δω ότι εξελίσσονται κι έχουν προοπτικές να πάρουν κάποια πτυχία τους στέλνω σε ωδείο από ένα σημείο κι έπειτα. Πώς αλλιώς;

Τώρα σε ότι αφορά την ωριμότητα, θα διαφωνήσω κάθετα. Ναι, σίγουρα χρειάζεται ωριμότητα για να αποδόσεις σωστά λόγου χάρη ένα κομμάτι του Μπετόβεν, αλλά όταν σπουδάζεις, είσαι μαθητής. Όσο και να προσπαθείς να πλησιάσεις το πνεύμα του εκάστοτε συνθέτη, στο μυαλό σου παίζει η κασέτα της διδασκαλίας: πώς θα χτυπήσεις τις συγχορδίες, τι ήχος θα πρέπει να βγει, αν συμβαδίζεις με το μετρονόμο κ.λπ. Δεν είναι τόσο τραγικό λοιπόν, να είσαι έτοιμος στα 16 σου για πτυχίο κι ας μην παίζεις τόσο ώριμα.

Ούτως ή αλλιώς, ο μουσικός ολοκληρώνεται μετά τις σπουδές του συνήθως. Τότε καταλαβαίνει τι παίζει, χρησιμοποιεί συνειδητά την τεχνική κ.λπ.

Επίσης, πιστεύεις ότι είναι το ίδιο, ένα δίπλωμα στην Ελλάδα με ένα δίπλωμα στην Βασιλική Ακαδημία; Κάποιος που πήρε το πτυχίο του μικρός, παίζει πολύ πιο ώριμα στην ηλικία των 25 από αυτόν που πήρε το πτυχίο του στα 22. Όσο πιο μικρός, τόσο πιο μεγάλη η απορρόφηση των γνώσεων. Την ίδια πρίμα βίστα έχει αυτός που σκάλωσε στις τριετίες των ωδείων με αυτόν που παίζει ραχμάνινωφ στα 17 του;

Κι εγώ κέρδισα τάξεις. Στα 18 μου έκανα κίνηση να μπω με υποτροφία στη Βασιλική Ακαδημία και μου είπανε ότι άργησα. Έπρεπε να έχω πάρει το πτυχίο στα 16. Ξέρουμε εμείς και δεν ξέρουν εκεί, περί ωριμότητας; Νομίζω μεγάλη σημασία δίνουμε στον όρο πτυχίο.

Με τον ανταγωνισμό που υπάρχει και τον κορεσμό εκτελεστών, όσοι ασχολούνται με το κλασικό, πρέπει να κάνουν μεγάλη έρευνα πρωτού αποφασίσουν πώς θα προχωρήσουν.

Οι ενδιαφερόμενοι που θέλουν να κάνουν σύγχρονο, πρέπει να πηγαίνουν σε ωδεία σύγχρονης μουσικής ή σε αντίστιχους καθηγητές. Δεν είναι δυνατόν να περιμένουν από έναν καθαρόαιμο δάσκαλο κλασικής να τους μάθει να παίζουν σύγχρονη μουσική!

Εαν σαρεσει πραγματικα μην νοιαζεσαι για τον χρονο που θα χρειαστεις να μαθεις .Εαν το αγαπας μπορει μεσα σε λιγο διαστημα να μαθεις πραγματα που αλλοι δεν τα μαθαινουν σε
χρονια.Αλλα προπαντων βρες καλο δασκαλο...

Το μέλος XrysaOikonomaki στις 21-07-2006 στις 11:55 έγραψε...

Παράθεση: Τώρα σε ότι αφορά την ωριμότητα, θα διαφωνήσω κάθετα. Ναι, σίγουρα χρειάζεται ωριμότητα για να αποδόσεις σωστά λόγου χάρη ένα κομμάτι του Μπετόβεν, αλλά όταν σπουδάζεις, είσαι μαθητής. Όσο και να προσπαθείς να πλησιάσεις το πνεύμα του εκάστοτε συνθέτη, στο μυαλό σου παίζει η κασέτα της διδασκαλίας: πώς θα χτυπήσεις τις συγχορδίες, τι ήχος θα πρέπει να βγει, αν συμβαδίζεις με το μετρονόμο κ.λπ. Δεν είναι τόσο τραγικό λοιπόν, να είσαι έτοιμος στα 16 σου για πτυχίο κι ας μην παίζεις τόσο ώριμα.

Σε ευχαριστω πολυ που ασχοληθηκες να μου απαντησεις.Οστωσο εγω δεν διαφωνησα το κατα ποσο ενα παιδι μπορει να εχει ενα τιτλο σπουδων σε μικρη ηλικια.Φυσικα και αυτο μπορει να επιτευχθει με ενα σωστο δασκαλο και επιμελεια εκ μερους του παιδιου.Θεωρω ομως παραλογο να μιλαμε για πενταετη η επταετη φοιτηση.Και ο Σκαλκωτας πηρε το διπλωμα του στα 16 (με α' βραβειο και χρυσο μεταλλιο Ανδρεα και Ιφιγενειας Συγγρου παρακαλω),αλλα στο ωδειο γραφτηκε στα 5 του...

Σε οτι αφορα την πληροφορηση δεν εχεις και πολυ αδικο,αν και δε ξερω πως προκυπτει η βεβαιοτητα σου οτι τα παιδια που γραφουν στα φορουμς πηγαινουν σε ωδεια στη τυχη.Ισως να εχεις προσεξει κατι που εγω δεν το εχω προσεξει οποτε παω πασο.Πιστευω πως με τη πληροφορηση που υπαρχει στις μερες μας,ενα παιδι εχει πολλες επιλογες και μπορει να συγκρινει μεχρι ενα βαθμο τα ωδεια μεταξυ τους και να δει τι προσφερει το καθενα απο αυτα.Βεβαιως παντα θα υπαρχουν και οι λαθος επιλογες αλλα αυτο συμβαινει σε ολες τις εκφρασεις τις ζωης μας.

Για τη Βασιλικη ακαδημια του Λονδινου που αναφερεις,δεν θυμαμαι να συνεκρινα το εν λογω πτυχιο με ενα αντιστοιχο Ελληνικο.Ισως ομως να σου διαφευγει μια λεπτομερεια.Στο εξωτερικο τα παιδια ξεκινουν τη μουσικη τους εκπαιδευση απο τα τεσσερα τους χρονια και οχι απο τα δεκατρια που ξεκινουν τα παιδια στην Ελλαδα.Αν λοιπον λαβεις υποψη σου οτι μεχρι τα 16 μεσολαβουνε 12 χρονια μαλλον ερχεσαι στα λογια μου στα περι διαρκειας της εκπαιδευσης.Επιπλεον στο εξωτερικο εφαρμοζονται μουσικοπαιδαγωγικα συστηματα (Οrff,Kodaly κλπ) που εχουν ακριβως αυτο το σκοπο,να επιταχυνουν τη μαθηση και να προετοιμασουν το παιδι καλυτερα στις μουσικες σπουδες που θα ακολουθησει αργοτερα.Αρα εκτιμω πως το παραδειγμα ειναι μαλλον αστοχο.

Ο λογος που δινουμε και πρεπει να δινουμε μεγαλη σημασια στον ορο πτυχιο,ειναι διοτι καλως η κακως σε αυτη τη χωρα οι τιτλοι σπουδων κατωχυρωνουν σε καποιο βαθμο τις γνωσεις μας.Για τον ιδιο λογο δινουν πτυχιο και στη Βασιλικη Ακαδημια του Λονδινου που προανεφερες,αλλιως αυτοι που ξερουν καλυτερα απο εμας δεν θα δινανε τιποτα.Μονη σου μιλησες για δασκαλους που δεν γνωριζουν τη δουλεια τους.Φανταζομαι λοιπον πως συμφωνεις οτι μεχρι ενος σημειου τουλαχιστον,ενα πτυχιο δειχνει οτι αν μη τι αλλο γνωριζεις το οργανο σου.Αλλιως θα μπορουσαμε να εχουμε και γιατρους χωρις πτυχια(οπως λεμε χωρις συνορα) και να μας στελνουν στην εντατικη χωρις πολυ σκεψη...

" Κάποιος που πήρε το πτυχίο του μικρός, παίζει πολύ πιο ώριμα στην ηλικία των 25 από αυτόν που πήρε το πτυχίο του στα 22. Όσο πιο μικρός, τόσο πιο μεγάλη η απορρόφηση των γνώσεων. Την ίδια πρίμα βίστα έχει αυτός που σκάλωσε στις τριετίες των ωδείων με αυτόν που παίζει ραχμάνινωφ στα 17 του;"Οσο και αν προσπαθησα δεν καταφερα να καταλαβω τι ακριβως εννοεις,οποτε αν θελεις και εχεις ορεξη γινε λιγο πιο αναλυτικη.

Επισης συμφωνα απολυτα με την αποψη σου περι επιλογης δασκαλου μεταξυ κλασικης και μοντερνας μουσικης.Αλλωστε δε διαφωνησα και ποτε.Στο μονο που ειχα ενσταση ηταν τα περι "αγνοιας στο πως να ελεγξουν την υλη"στο μαθημα των ντραμς.Κατα τη γνωμη μου η πραγματικοτητα απεχει παρασαγγας απο αυτη τη θεωρηση,καθως αυτο επαφιεται στην ικανοτητα και τις γνωσεις του εκαστοτε καθηγητη.

Αν μη τι αλλο χαιρομαι ιδιαιτερως για το επιπεδο του διαλογου μας και ευχομαι να γινει παραδειγμα και σε αλλα posts μεσα στο site,διοτι δυστυχως προσεξα οτι δεν συμβαινει σε ολες των περιπτωσεων.Σε ευχαριστω πολυ.

και μένα μου αρέσει πολύ η μουσική.
φαντάζομαι για να αρχίσει κανείς μουσική και για να πάει και καλά, θα πρέπει να έχει αυτό που λέμε "μουσικό αυτί". δηλαδή να καταλαβαίνει αυτό που ακούει αν είναι σωστό ή όχι μελωδικά.
επίσης παίζει ρόλο και αν έχεις κάποιο ταλέντο σε κάποιο όργανο. πχ όταν ήμουν μικρή ήθελα να μάθω μελλόντικα. μου αγόρσαε η μαμά και προσπαθούσα να μάθω να παίζω μόνη μου. τα κατάφερα. βρήκα τις νότες, και έμαθα μόνη μου να παίζω κάποια κομμάτια σωστ.α από εκεί και πέρα τα ωδεία βοηθούν στο να μάθεις στην πράξη και στη θεωρία καλύτερα τη μουσική.

Συμπάθα με αν τα γραπτά μου "χτυπάνε" κάπως επιθετικά. Η διάθεσή μου είναι πέρα για πέρα φιλική αλλά εξαιτίας του άμεσου λόγου που χρησιμοποιώ, μπορεί να ακούγομαι λες και βάζω στον τοίχο κανέναν και τον πυροβολώ.

Συμφωνούμε απόλυτα στο ότι η κλασική μουσική θέλει χρόνο, να ξεκινήσεις από τα έξι σου κ.λπ. Αλλά αν ξεκινήσεις στα 9 για παράδειγμα, μπορείς να κερδίσεις αυτά τα τρία χρόνια της προκαταρκτικής αν κάνεις ιδιαίτερα, ενώ αν είσαι σε ωδείο, πάρα πολύ δύσκολα.

Πόσοι όμως από αυτούς που ξεκινάνε πολύ αργότερα τη μουσική από μεράκι, σε ηλικίες διάφορες, άνω των 16 ετών έχουν την ευχαίρεια να πέσουν σε λάθος δάσκαλο ή σε ωδείο - βιομηχανία καθυστέρησης κ.λπ; Από τα φόρουμς που διαβάζω κάποιοι έχουν μεράκι και ψάχνουν τρόπο να διδαχτούν και λόγω άγνοιας κάνουν κινήσεις απλές χωρίς να έχουν την ενημέρωση για τις επιλογές τους. Κι έτσι καταλήγουν σε λάθος χώρους και τους κόβεται η όρεξη ή τα φτερά σε ότι αφορά τη μουσική.

Επίσης να προσθέσω ότι επιμένω, αν κάποιος σε ηλικία άνω των 16 θέλει να μάθει κλασική μουσική, πολύ καλύτερα είναι να πάει να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα, γιατί δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει συγκεκριμένη ύλη, ούτε να στρεσάρεται κάθε χρόνο σε εξετάσεις. Και επίσης επιμένω, ότι οι ρώσοι δάσκαλοι είναι οι καλύτεροι κι ας μη με συμφέρει. Κι εγώ διδάσκω κλασικό πιάνο, αν κάποιος θέλει να μάθει κλασικό πιάνο, αλλά αν τον δω ότι έχει ταλέντο τον στέλνω σούμπιτι σε μια συγκεκριμένη δασκάλα που γνωρίζω γιατί πώς να το κάνουμε! Εκείνη σπούδασε στη σχολή τσαϊκόφσκι κι εγώ στο ωδείο Αττικής. Ε, δεν είναι το ίδιο πράγμα! Εμένα με ενημερώσανε για πρίμα βίστα στα δεκάξι μου, ενώ στη δική της σχολή ήταν μέρος του προγράμματός της απ' την αρχή! Όσο καλή κι αν ήμουνα σαν μαθήτρια, όσο καλή κι αν είμαι σαν δασκάλα, δεν μπορώ να συγκριθώ, με μια δασκάλα του επιπέδου της.

Κι εκείνη βέβαια, δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί μου στη σύγχρονη μουσική, όταν εγώ έχω διδαχτεί κι έχω παίξει επαγγελματικά από ροκ, μπλουζ, τζαζ μέχρι λαϊκά, δρόμους κ.λπ. Η δουλειά του δασκάλου πιστεύω ακόμα ότι είναι λειτούργημα που δεν πρέπει να δεσμεύεται από την τσέπη. Ο δάσκαλος πρέπει να γνωρίζει μέχρι που φτάνει η διδασκαλία του και σε ποιούς απευθύνεται και δεν πρέπει να χαντακώνει τους ενδιαφερόμενους προκειμένου να έχει μισθό. Ένας μουσικός που έχει πάρει πτυχίο ας πούμε, δεν μπορεί να φτάσει τον μαθητή του στο δίπλωμα. καταλαβαίνεις;
Θεωρώ ότι ο δάσκαλος έχει μεγάλη ευθύνη και πρέπει να λειτουργεί με συνείδηση και με σκοπό να βοηθήσει το μαθητή, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να τον αποδεσμεύσει από τη διδασκαλία του και να τον στείλει αλλού.

Κάθε άνθρωπος που θέλει να ξεκινήσει να διδάσκεται, χρειάζεται πιστεύω μια καθοδήγηση. Αυτό το τόσο απλό, ότι υπάρχουν σχολές σύγχρονης μουσικής, οι περισσότεροι, όσο κι αν για μένα και για σένα είναι γνωστό, δεν το γνωρίζουν ή δεν έχουν εμπιστοσύνη, λόγω του ότι δεν υπάρχει κάθετη αναγνώριση από το κράτος. Τώρα...εγώ είμαι και λίγο παλιά, καθότι 33 ετών και μπορεί και να κάνω λάθος. Νομίζω όμως ότι ακόμα, πτυχίο για ηλεκτρική κιθάρα δεν υπάρχει, όπως και για το έντεχνο τραγούδι. Κάνω λάθος; Ακόμα κι αν κάποιος δεν ενδιαφέρεται να πάρει πτυχίο, η αίσθηση της αναγνώρισης που έχουν τα ωδεία, τον στέλνει κατά κει, κι ας μην έχει καμία διάθεση να ασχοληθεί με κλασική κιθάρα λόγου χάρη.

Γι' αυτό μπαίνω και απαντάω σε άτομα που βλέπω ότι ψάχνουν να βρουν μια λύση, προκειμένου να τους δώσω δυο ή τρεις προοπτικές παραπάνω από αυτές που έχουνε. Δεν ειν' κακό.ε;

Με εκτίμηση,
Χρύσα.