Γεια σε όλους,
διάβασα πολλές σελίδες των posts του θέματος, και είδα πολλές και διαφορετικές απόψεις για το θέμα, όμως μέσα σε όλες αυτές, υπήρχαν κάποιες λίγες αλλά πολύ ισοπεδωτικές.
Δεν πίστευα ποτέ, ότι κάποιοι άνθρωποι της μουσικής θα μπορούσαν να έχουν εκείνες τις, σε όλους γνωστές, "παρωπίδες του μεσαίωνα". Το να εθελοτυφλείς για κάποιο θέμα, το οποιοδήποτε, είναι απολύτως φυσιολογικό. Το, να το αρνείσαι συστηματικά, και να το ισοπεδώνεις - υιοθετώντας όλες εκείνες τις γραφικές απόψεις των ανθρώπων μιας εποχής όπου ο κεραυνός ήτο η οργή του θεού και ο ουρανός ανά πάσα στιγμή μπορούσε να πέσει στα κεφάλια τους - δεν ταιριάζει καθόλου σε ανθρώπους μιας τέχνης που οι ορίζοντές τις αγγίζουν κάθε πτυχή του κόσμου και του ανθρώπου.
Κατ' αρχάς, ένας άνθρωπος γεννιέται ομοφυλόφιλος (ο ψυχολογικός καταναγκασμός είναι ένα άλλο θέμα, και δεν αφορά μόνο τους ετεροφυλόφιλους που μπορεί να τείνουν στην ομοφυλοφιλία για τον οποιοδήποτε ψυχολογικό λόγο, αλλά και το αντίθετο, που μπορεί να συμβαίνει στους ομοφυλόφιλους).
Είδα κάποια σχόλια που αναφέρονται σε ομοφυλόφιλους άντρες και στις τάσεις θηλυπρέπειας. Πολύς κόσμος πιστεύει ότι, η ομοφυλοφιλία και οι τάσεις θηλυπρέπειας ή ανδροπρέπειας εξίσου, «πάνε πακέτο». Ομοφυλόφιλοι είναι τα άτομα εκείνα, είτε γυναίκες είτε άντρες, που έλκονται από το ίδιο φύλλο (όπως το λέει και η λέξη), δεν είναι ούτε άντρες παγιδευμένοι σε γυναικεία σώματα, ούτε γυναίκες παγιδευμένες σε αντρικά σώματα (τα θέματα πλειοψηφίας γονιδίων και ορμονών είναι και αυτό ένα άλλο θέμα, εκεί μιλάμε πια για τρανσεξουαλικούς).
Είμαι απολύτως σύμφωνος για το θέμα του γάμου ομοφυλοφιλικών ζευγαριών. Η κύρια ανάγκη που ωθεί στην θίξει αυτού του θέματος, είναι ίσως η νομική αναγνώριση αλλά δεν είναι και η μόνη ανάγκη αυτή.
Δεν νομίζω πως τα ζευγάρια ετεροφυλοφίλων που παντρεύονται, το κάνουν μόνο για λόγους νομικούς, οικονομικούς κτλ… Δεν είναι οι άνθρωποι τόσο «ρηχοί». Οι άνθρωποι έχουν αισθήματα και συναισθήματα, κι όταν κάποιος αποφασίσει να μοιραστεί τα συναισθήματα του με κάποιον άλλον άνθρωπο, έχει και την ανάγκη ίσως να τα «δέσει» περισσότερο, και ο γάμος για κάποιους ανθρώπους, δίνει αυτή την αίσθηση. Και ο ομοφυλόφιλοι έχουν αισθήματα και συναισθήματα, και αυτοί αγαπούν, και νιώθουν ότι με κάποιο τρόπο θέλουν να επισημοποιήσουν (και δεν μιλάω για επισημοποίηση στην κοινωνία, αλλά μέσα στο ζευγάρι πια) αυτό τους το «δέσιμο». Ποιος είναι αυτό που μπορεί να τους το στερήσει; Ποιος έχει το δικαίωμα να τους το αρνηθεί;
Το θέμα της υιοθεσίας δεν είναι το κάτι τραγικό. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι δεν θα μεγαλώσει «σωστά» ένα παιδί μέσα σε μία οικογένεια ομοφυλοφίλων. Για να φτάσεις στο σημείο να υιοθετήσεις ένα παιδί, σημαίνει ότι μπορείς να το διαπαιδαγωγήσεις «σωστά», να του παρέχεις εκτός από τα υλικά αγαθά, και την αγάπη και την φροντίδα που χρειάζεται, και αυτά δεν είναι προνόμια μόνο των ετεροφυλοφιλικών ζευγαριών.
Επομένως έτσι, απολύτως λογικά και αντικειμενικά, ένα παιδί που μεγαλώνει σε μία οικογένεια ομοφυλοφίλων, δεν «υστερεί» πουθενά από ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια οικογένεια ετεροφυλόφιλων.
Όλα αυτά καλά, όμως το παιδί δεν μεγαλώνει μόνο μέσα στην οικογένεια, αλλά και μέσα στην κοινωνία, και η κοινωνία είναι ο καταλυτικός αυτός παράγοντας που θα δώσει και την τελική απάντηση. Η οικογένεια θα δώσει τις βάσεις, το καλούπι. Η κοινωνία θα «χτίσει» αυτόν τον άνθρωπο, αυτήν την προσωπικότητα.
Είναι τραγική ειρωνεία, και λυπάμαι πολύ που το λέω, πως η κοινωνία η ίδια, αυτός ο καταλυτικός παράγοντας, είναι το ίδιο το πρόβλημα. Η κοινωνία που ανησυχεί για αυτό το παιδί, που το νοιάζεται, που νοιάζεται για την ψυχή του, είναι η ίδια αυτή κοινωνία που το «κατακερματίζει». Η κοινωνία η ίδια είναι που θα στείλει αυτό το παιδί στην αγκαλιά των γωνιών του κλαίγοντας. Που θα του «μαχαιρώσει» την ψυχή, όταν σε κάθε του βήμα θα του δείχνει με τον πιο όμορφα χείριστο, άδικο και ανήθικο τρόπο ότι η αγάπη των γονιών του δεν ταιριάζει στον κόσμο μας, ότι οι δικοί του αυτοί ήρωες - ήρωες, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά - είναι τελικά, οι κακοί σ’ αυτό το θέατρο της κοινωνίας. Στο θέατρο της ηθικής, συνάμα όμως και του παραλόγου.
Και ξέρεται ποιο είναι αυτό το παιδί, που στο σχολείο θα κοροϊδέψει πρώτο?
Αυτό, που μεγαλώνει μέσα σε μια ετεροφυλοφιλική οικογένεια.
Και ξέρετε ποιος είναι αυτός που του μαθαίνει να το κάνει αυτό?
Ο γονιός εκείνος που αρνείται κατηγορηματικά ότι ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι μπορεί να μεγαλώσει σωστά ένα παιδί.
Άρα, δεν φταίει το παιδί, φταίει ο γονιός. Ο γονιός εκείνος που ξέρει να μεγαλώνει «σωστά» ένα παιδί, όχι ένας ομοφυλόφιλος.
Αν είναι αυτές οι σωστές ηθικές αξίες, ντρέπομαι να ζω σε μια τέτοια κοινωνία, ντρέπομαι να γίνω γονιός, ντρέπομαι…
Οι άνθρωποι, είναι καλοί και κακοί, είναι ψεύτες και ειλικρινείς, άλλοι όμορφοι κι άλλοι λιγότερο, άλλοι ψιλοί κι άλλοι λιγότερο.
Άλλοι ετεροφυλόφιλοι και άλλοι ομοφυλόφιλοι, άλλοι αμφισεξουαλικοί και άλλοι τρανσεξουαλικοί.
Οι άνθρωποι, αγαπούν και μισούν, κλαιν και γελούν.
Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, μα όλοι τους είναι άνθρωποι, είναι ίσοι.
Να ‘στε όλοι καλά.
Να αγαπάτε, να σας αγαπούν.
Υ.Γ.
Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι εξωγήινοι, είναι άνθρωποι ίσοι σαν όλους του ανθρώπους, πως είναι δυνατόν να τίθενται - ίσως θα μπορούσε κανείς να πει, ρατσιστικά - ερωτήματα εάν τους δοθούν δικαιώματα που θεωρούνται βασικά για όλους τους ανθρώπους του κόσμου;
Το αληθινό ερώτημα, πίσω από όλα αυτά τα ερωτήματα του τύπου: Κατά πόσο συμφωνείται με τους ομοφυλοφίλους να κάνουν αυτό ή να έχουν αυτό το δικαίωμα κτλ., είναι ίσως το: Κατά πόσο ομοφυλοφοβικός είστε; Και πια είναι η γνώμη σας για την ομοφυλοφοβία;
Κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε όλο τον κόσμο, ομοφυλόφιλοι δέχονται την κάθε μορφή βίας από ανθρώπους «σωστούς» και «ηθικούς».
Βρισιές, απάνθρωποι ξυλοδαρμοί και δολοφονίες ακόμα, επειδή δεν φοβήθηκαν να αγαπήσουν, επειδή δεν φοβήθηκαν να δείξουν ότι αγαπούν. Αυτοί είναι ήρωες για ‘μένα. Άνθρωποι που παλεύουν να αποκτήσουν το δικαίωμα (και ντρέπομαι πολύ που το λέω αυτό) να αγαπούν, να αγκαλιάζουν αυτούς που αγαπούν και να τους σφίγγουν το χέρι.
Fools said I,you do not know,
silence like a cancer grows.
Hear my words that I might teach you,
take my arms that I might reach you.
But my words like silent raindrops fell.
And echoed,
in the wells of Silence...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : invoke στις 17-03-2008 07:44 ]
