Το σύμπαν είναι μια ψευδαίσθηση ;

Μωρό μου εσύ με τις καραμελίτσες.

Νομιζω αγαπητε φιλε gexrag οτι ξεφυγαμε απο το δρομο της ΑΛΗΘΕΙΑΣ....αρα βρισκομαστε σε καλο δρομο......

Συγνωμη για το προηγουμενο post μου τοτε, διοτι πιστευα πως ακολουθουσε η συζητηση ενα λογικο νημα. Δεν γνωριζα πως τοσο ευκολα μπορουμε να αλλαζουμε στη μεση του θεματος

Θα μπορουσε και αυτο να ηταν μια ψευδαισθηση λοιπον

Όσον αφορά το κομμάτι των ψευδαισθήσεων κι αν το σύμπαν μας αποτελεί ψευδαίσθηση, ο αγαπητός StavmanR τοποθετήθηκε τέλεια και με κάλυψε απόλυτα. Κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί διάφορες τραβηγμένες επιστημονικές θεωρίες, που ίσως να έχουν κάποια λογική βάση ίσως και όχι.

Σε παλιότερα topics, αν αναζητήσει κανείς, έχουμε κάνει αρκετά προχωρημένες συζητήσεις σχετικά με κοσμογονίες, τον ρόλο των θρησκειών στην ερμηνεία του σύμπαντος κόσμου κλπ

Θέλω να πω δυο λόγια για την επιστημονική θεωρία η οποία είναι γνωστή ως "η θεωρία της συμπαντικής αγάπης". Την βρίσκω συγκλίνουσα με τις απόψεις αυτές περί ψευδαισθήσεως κλπ που διατυπώθηκαν στο αρχικό post.

Περιληπτικά λοιπόν, η θεωρία της συμπαντικής αγάπης πρεσβεύει τα εξής:

Επειδή κάθε τρεις και λίγο ανακαλύπτονται νέα υποατομικά σωματίδια, πιο υποατομικά από τα προηγούμενα, η δομή της ύλης δεν είναι λογικό να σταματά εκεί. Η ύλη οικοδομείται από άπειρους τρισδιάστατους στροβίλους του "τίποτε", οι οποίοι σχηματίζουν τα διάφορα υποατομικά σωματίδια που γνωρίζουμε σήμερα κι όχι μόνο. Οι τρισδιάστατοι αυτοί στρόβιλοι εκτείνονται ως το άπειρο. (Άρα και επικοινωνούν μεταξύ τους τα υποατομικά σωματίδια, ανεξαρτήτως αποστάσεως). Αφού εκτείνονται ως το άπειρο, η ύλη όλων των αντικειμένων είναι συνεχής κι αδιάσπαστη. Δηλαδή εγώ, εσύ, όλοι μας κι όλα τα άψυχα αντικείμενα είμαστε ένα πράγμα, εξού και ονομάστηκε "θεωρία της συμπαντικής αγάπης". Απλά, λόγω της αδυναμίας των αισθήσεών μας, όπως πολύ σωστά το ανέπτυξε κι ο StavmanR, αντιλαμβανόμαστε σαν διαφορετική οντότητα το κάθε πρόσωπο ή αντικείμενο, παρότι είμαστε ένα.

Το ρεζουμέ της θεωρίας αυτής είναι ότι, εφόσον όλα ξεκινάνε από στροβίλους του «τίποτε», το ενεργειακό ισοδύναμο του σύμπαντος είναι μηδέν και συνεπώς όλα γύρω μας είναι μια ψευδαίσθηση του τίποτε.

Αυτο που περιγραφεις θυμιζει λιγο θεωρια των υπερχορδων σε μια ρομαντικη εκδοση. Αλλο ενα παραδειγμα οπου η φιλοσοφια πλησιαζει την επιστημη, ενω η τελευταια εχει κανει το επομενο βημα.
Ενδεικτικα, και για να μην ξεκινησει κουβεντα περι υπερχορδων, αναφερομαι στη μοντερνα θεωρια και οχι στην Αριστοτελεια λογικη..

Φίλε μου asxetos
Ο μόνος ορθός δρόμος είναι ο δρόμος της ΑΓΑΠΗΣ και της ΑΛΗΘΕΙΑΣ.

Παράθεση: Το μέλος mnk στις 25-07-2007 στις 18:14 έγραψε... yiannisyiannis, Διαβασα, καποτε, μια ατακα ενος κβαντικου επιστημονα, συγγνωμη δε θυμαμαι ονοματα, που ελεγε οτι.. "Το συμπαν ειναι διακυμανση του κενου".

Αυτό που λες το διατύπωσε ο Hawking, στη θεωρία του που είναι γνωστή ως "Hawking's Quantum Cosmology model".

Περιληπτικά λοιπόν, σύμφωνα με την παραπάνω θεωρία του Hawking, η Aρχή του Σύμπαντος ήταν ένα "quantum fluxuation", δηλαδή μια κβαντική διακύμανση - διαταραχή. Αυτή ξεπήδησε από το απόλυτο μηδέν, πριν δηλαδη υπάρξει κενό, την στιγμή του απόλυτου τίποτε όπου δεν υπήρχε ούτε χώρος ούτε χρόνος. Αυτή η κβαντική διακύμανση - διαταραχή, από την πλήρη ανυπαρξία δημιούργησε χρόνο, χώρο και υλοενέργεια, στην ανώμαλη μορφή που οδήγησε στη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang). H συνέχεια είναι.......λίγο - πολύ γνωστή

Η ταχύτητα του φωτός είναι η πιο μεγάλη ταχύτητα που μπορούμε να συναντήσουμε μέσα στον κατανοητό από εμάς κόσμο.
Το Σύμπαν όμως αποτελεί μόνο μια εκδήλωση ενός άλλου μη Ευκλείδιου υπεραισθητού Υπερχώρου,που συνυπάρχει μεν με το αισθητό σε εμάς Σύμπαν,παραμένει δε αόρατος για τις ανθρώπινες αισθήσεις μας.
Η αδυναμία μας να αντιληφθούμε τον υπεραισθητό αυτό χώρο,ο οποίος περιβάλλει και διαποτίζει τον τρισδιάστατο συμπαντικό χώρο που αντιλαμβανόμαστε,πηγάζει από το γεγονός ότι αυτός ο χώρος εξελίσσεται στα πλαίσια τεσσάρων διαστάσεων,του μήκους,του πλάτους,του ύψους αλλά και μιας ακόμα διάστασης ,την οποία ονομάσαμε μεν χρόνο,αλλά η ουσία της δεν συμπίπτει με αυτήν που έχουμε μάθει να μετράμε στη Γη με τα ρολόγια μας.

"Τα πάντα υπάρχουν.Ότι υπήρξε κάποτε και ότι θα υπάρξει στο μέλλον,ενυπάρχει ήδη στο παρόν.Μόνο η συνείδησή μας κάνει τον διαχωρισμό και δημιουργεί το αίσθημα της ιστορικής ακολουθίας και αυτό του περάσματος του χρόνου.Τα αισθήματα όμως είναι ψευδαισθήσεις,δημιουργήματα της συνείδησής μας,του τρόπου που αντιλαμβανόμαστε τον Κόσμο"Fred Hoyle

Freyd Hoyle. Ειχα την τυχη να διαβασω το Κοσμικη Ζωικη Δυναμη. Νομιζω πως ο ανθρωπος βρισκεται πολλα χρονια μπροστα στην σκεψη του για το Συμπαν. Ισως απο τους λιγους που το βλεπουν σαν μια ζωτικη οντοτητα για εμας. Υπεραπλουστευει καποια θεματα ομως.
Το Συμπαν θα υφισταται ακομα και εαν ο ανθρωπος εξαφανιστει. Τα φαινομενα του θα ειναι ιδια, μονο που ο παρατηρητης θα αλλαξει. Αυτο πρεπει να καταλαβουμε σαν οντοτητα μεσα σε ενα "απειρο" ( φαινομενικα ) Συμπαν. Το τι ειναι ψευδαισθηση ή οχι, το καθοριζουν καθαρα οι φιλοσοφοι. Στον τομεα της επιστημης μονο "λανθασμενες" ή "ατελεις" μετρησεις, αλλαζουν την εικονα μας για ενα φαινομενο.

Η βαρυτητα θα παραμεινει βαρυτητα ακομα και εαν εξαφανιστει ο ανθρωπος και το παρατηρουμενο παψει να υφισταται σαν δεδομενο.
Ο ηλιος θα παραγει τεραστια ποσα θερμικης ενεργειας, ακομα και οταν οι δορυφοροι που κανουν τις μετρησεις καταστραφουν. Αλλο ενα παραδειγμα οπου το παρατηρουμενο υφισταται, ασχετα απο το εαν δεν καταγραφεται πλεον.
Το φεγγαρι θα συνεχισει να επηρρεαζει την Γη, ακομα και οταν δεν υπαρξει καμια μετρηση για την παλιρροια. Επισης ενα παραδειγμα που αποδεικνυει πως το φαινομενο θα υφισταται, ακομα και χωρις παρατηρητη.
Ο παρατηρητης θα εισχωρησει στο φαινομενο για να το εξηγησει/αναλυσει και στην συνεχεια να το αξιολογησει αναζητωντας μια "φορμουλα" που θα εξηγησει παρομοια φαινομενα.

Δεν μπορω να εισχωρησω σε φιλοσοφικα μονοπατια οταν μιλαω για επιστημη. Η σημασιολογια καθε εννοιας ειναι καθαρα θεμα φιλολογικο/φιλοσοφικο και εαν οι επιστημονες καθονταν να αναλυουν ορους που αναφερουν στις μελετες τους, αντι να κρινουν τις ιδιες τις μελετες σαν ουσια, τοτε δεν θα ειχαμε ανακαλυψει ουτε τον τροχο.
Μ'αρεσει η στεγνη προσεγγιση της μοντερνας επιστημης. Οπως ανεφερα και πιο πανω, η φιλοσοφια και η επιστημη εχουν διαχωριστει πια. Η μεν πρωτη μπορει να ασχοληθει με πιο ανθρωπιστικες σκεψεις, ενω η δευτερη να βελτιωσει την ανθρωποτητα.

1) Σαφως και η βαρυτητα μπορει να μην ειναι αυτο που νομιζουμε. Επαναλαμβανω πως ειναι θεμα παρατηρητη, αν και το τελευταιο καιρο οι βαρυτικες δυναμεις συνοδευονται ( θεωρητικα τουλαχιστον ) και με τα βαρυτονια, σωματιδια φορεις της βαρυτικης δυναμης. Παρολαυτα το φαινομενο της βαρυτητας, οπως και να εξηγηθει, παραμενει και σε ενα παραλληλο συμπαν θα μπορουσε να ειχε ονομαστει "Μπουγατσα" και να γινοταν η μελετη του αναλογα με το ποσο της ζαχαρης αχνης που θα επεφτε στο πιατο κατα τη διαρκεια του πειραματος ( να ειχαμε ομως και μια μπουγατσα τωρα, δεν θα πειραζε ).
Ο ανθρωπος επιστημονας, αξιολογει τα δεδομενα που λαμβανει με το μυαλο του. Δεν ειναι καποιος υπολογιστης που διαχωριζει το συναισθηματικο απο το μετρικο και παιρνει αποφασεις μονο με το τελευταιο.

2) Παλι μπλεκουμε την σημασιολογια με την επιστημονικη ορολογια. Δεν ειμαι διατεθειμενος να ξεκαθαρισω την ορολογια του φαινομενου οπως την οριζει η επιστημη, απο την σημασιολογια της λεξης που καθοριζεται απο τους φιλολογους. Θα ηταν αρκετα κουραστικο και σιγουρα θα αποτελουσε τροχοπεδη για καθε επιστημονα η ενασχοληση του με το εαν μια λεξη οριζεται "καθαρα" μεσα στη θεωρια του.

3) Ο ανθρωπος δεν ειναι κριτης των φαινομενων, αλλα αναλυτης με το 20% του μυαλου του ( αντε και λιγο παραπανω στις διανοιες ). Δεν θα κριθει απο κανεναν εαν πλησιασει το φυσικο κοσμο με λαθος προσεγγιση. Ισως η μετεπειτα αξιοποιηση των μελετων του, να αποδειξει πως βρισκεται σε λαθος δρομο, ομως εμπιστευομενος τις αισθησεις του, εχει καποιο οριο.
Η σταθεροποιηση μιας θεωριας ( οπως η βαρυτητα ) για παραπανω απο 2 αιωνες, δειχνει εμμεσως πλην σαφως, πως το φαινομενο ειναι κατα 99% υπαρκτο και σωστα δομημενο απο την επιστημη της Μηχανικης. Οποιαδηποτε αλλη μελετη γινεται τωρα, αφορα την εξελιξη ορισμενων κομματιων της θεωριας αυτης, ομως η βαση της εχει παραμεινει σταθερη.
Πως μπορουμε να ειμαστε σιγουροι για μια ορθως τοποθετημενη θεωρια; Δεν μπορουμε. Και εκει εγκειται η μεγαλη σημασια της ανθρωπινης σκεψης. Οπως ειπα και σε αλλο thread, αυτη η αναγκη σιγουριας κανει ορισμενα μυαλα να αποκτουν διαφορετικη αποψη και να προσπαθουν να την αποδειξουν, ειτε χανοντας, ειτε νικωντας και αλλαζοντας την ιστορια της επιστημης.

4) Απαντησα πιο πανω. Κοιταζοντας μελετες και εργασιες καθηγητων και φοιτητων αντιστοιχα, μπορεις να διαπιστωσεις πως η μαθηματικη προσεγγιση ειναι πιο δυνατη απο τη προσεγγιση του φαινομενου απο το λογο. Πριν αναφερθεις ξανα σε παρομοιο ζητημα σημασιολογιας, σε προτρεπω να παρεις στα χερια σου επιστημονικο περιοδικο με καινουριες μελετες. Εκει θα αναγνωρισεις ποσο μπροστα βρισκεται η μαθηματικη "ομιλια" μεσα στις θετικες επιστημες.

5) Καταρχας, δεν εθεσα καποιο χρονικο οριο για το ποτε η επιστημη διαχωριστηκε απο τη φιλοσοφια των προηγουμενων αιωνων. Σιγουρα ομως μεσα στον 20ο αιωνα, οι μεγαλοι φιλοσοφοι της επιστημης ηταν συγχρονως και μεγαλοι επιστημονες.
Ηδη απο τα 1600, η αναγκη της εξειδικευσης, αναγκασε τη μετατροπη των "αξιωματων" ενος ανθρωπου, απο φιλοσοφο σε φυσικο, μαθηματικο, χημικο, κλπ. Αυτο δεν ειναι υποτιμητικο για τη φιλοσοφια. Καθε αλλο, αρκετοι φιλοσοφοι ως φυσιογνωστες μπορουν να εκφραζουν αποψεις και σκεψεις που "φιλτραρονται" απο τους επιστημονες.
Ο περιορισμος της ομως σε ανθρωπιστικες "σκεψεις" ειναι πιο σημαντικος και παραγωγικος, απο την ενασχοληση της με τα "αν" και τα "ισως" του συμπαντος.
Οσο για το Πανεπιστημιο και την ικανοτητα των διδασκοντων, θα το αφησω γιατι αποτελει διαφορετικο τομεα συζητησης και 2 μηνυματα αποκλειεται να βρουν ακρη στο χαος.
Ενδεικτικα αναφερω ομως, πως ανθρωποι σαν τους Δανεζης-Θεοδοσιου ( καθηγητες Αστροφυσικης ), αποδεικνυουν εμπρακτα πως η αποψη σου για τον επιστημονικο "υλισμο", ειναι λανθασμενη ή τουλαχιστον οχι ορθρα μελετημενη.
Ενας επιστημονας της Μηχανικης φυσικης εχει υλιστικη προσεγγιση, διοτι οι σπουδες του αφορουν μελετες αιωνων.
Ενας επιστημονας της Κοσμολογιας-Αστροφυσικης, εχει κατα το ημισυ ποτιστει με τη φιλοσοφια της κοσμογονιας και κοσμολογιας. Δεν ειναι καθαροαιμος φιλοσοφος, ομως αποτελει τη νεα μορφη μοντερνων φιλοσοφων.

6) Αισθανομαι πως απαντησα πιο πανω, οριοθετωντας το νεο ειδος φιλοσοφου/επιστημονα που δημιουργειται τα τελευταια χρονια. Εξαλλου ειναι και μεσα στην ανθρωπινη φυση η αναγκη για "φιλοσοφημενη" σκεψη.

7) Βεβαιως και μολις ανεφερα 2 παραδειγματα ανθρωπων που εμπρακτως αποδεικνυουν τους κλαδους αυτους.
Ομως, ενας φυσικος δεν ειναι αναγκασμενος να σκεφτεται απολυτως φιλοσοφικα, οπως ενας φιλοσοφος δεν ειναι αναγκασμενος να σκεφτεται απολυτως φυσικα.

Συμφωνώ απολύτως με τη φίλη mnk

Παράθεση: Το μέλος mnk στις 28-07-2007 στις 03:48 έγραψε... noizreduction, Αλλαζει ο παρατηρητης, αρα αλλαζει το "παρατηρουμενο". (παρατηρουμενο= παθητικη μετοχη του ρ. παρατηρω= εκεινο το οποιο καποιος παρατηρει. ) Αντιλαμβανομαστε οσες και οποιες απο τις ποιοτητες και ιδιοτητες του παρατηρουμενου, μπορουμε ν'αντιληφθουμε. Αυτη την εικονα παγιωνουμε στο μυαλο μας ως "παρατηρουμενο. Το προϊον της παρατηρησης μας περιοριζεται αμετακλητα απο το πεπερασμενο της αντιληπτικης μας ικανοτητας, και απο πλευρα αισθησεων, αλλα και νοητικα. Πως, ομως, και τι ειναι αυτο το παρατηρουμενο καθ'εαυτο, θα πρεπει να υπερβουμε τη φυση μας, για να το αντιληφθουμε, οπερ ατοπον !! margo, Μια για το κειμενο και μια για τον Νταλι Απολυτως ευστοχη η παραθεση του συγκεκριμενου πινακα

Τα σχετικά με τον Hoyle τα διάβασα στο βιβλίο των Δανέζη - Θεοδοσίου(μιας και αναφερθήκατε)"Το σύμπαν που αγάπησα-Εισαγωγή στην αστροφυσική,όπου παραθέτουν και τον εξαίσιο πίνακα του Νταλί..


"Το μυστήριο της Θείας φύσης Του κρύβεται στα νήματα της μη αισθητής φύσης του τετραδιάστατου Υπερχώρου.."



Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου ότι επιστήμη και φιλοσοφία πρέπει να πηγαίνουν χέρι-χέρι.
Έτσι κι αλλιώς η φιλοσοφία είναι η μητέρα όλων των επιστημών.
Κάποιοι θα πουν πως και τα παιδιά πρέπει να φεύγουν από την επιρροή της μητέρας και ανεξάρτητα να χαράζουν το δρόμο τους.Και συμφωνώ.
Ο δεσμός όμως δεν αλλοιώνεται κι αν το παιδί....παραστρατήσει, η μανούλα θα είναι εκεί να το βοηθήσει με την Αγάπη της


Και από μένα για σένα mnk

και μια για τον noizreduction

για την πολύ ωραία κουβέντα που είχατε

Νομιζω πως συγχαρητηρια ανηκουν σε αυτον που "ξεθαψε" το θεμα, στις στρατιες φιλοσοφων και επιστημονων που το εχουν επεξεργαστει πριν απο εμας ( χωρις να φτασει ποτε στον κορεσμο ) και στην ελληνικη γλωσσα που μας επιτρεπει να εκφραζομαστε ξεκαθαρα ( ας θεωρηθω και σωβινιστης )

Mnk στην ουσια, εγω ειμαι απλα πιο συντηρητικος απεναντι στην φιλοσοφικη προσεγγιση επιστημονικων "χωρων". Αναγνωριζω την σημαντικη συμβολη της στην εξελιξη της θετικης σκεψης και συγνωμη εαν φανηκε πως την περιοριζω σε ενα ανθρωπιστικο χωρο. Εξαλλου, οπως ειπα και πριν, ο ανθρωπος απο τη φυση του ειναι ερευνητικο ον. Και με εξαιρεση τα τελευταια χρονια που οι πειραματικες συσκευες απλοποιησαν αυτη την αναγκη μας, ο ανθρωπος παντα φιλοσοφουσε και φανταζοταν ( που η φαντασια ειναι εξισου δυνατη με τη φιλοσοφια ενος θεματος κατα τη γνωμη μου ) πως ειναι ο κοσμος και τι δουλεια ειχε αυτος μεσα στο Μεγαλο Παιχνιδι.
Απανταω επιγραμματικα στα σημεια που τονισες, γιατι νομιζω πως θα φτασουμε σε κορεσμο εμεις την συζητηση:

1) Ευτυχως, ο τομεας αστροφυσικης εχει ανοιχτομυαλους ανθρωπους, με ορεξη για φιλοσοφια και νεες ερευνες. Βεβαια, ας μην ξεχναμε πως ο ανθρωπος, ξεπερασε την αναγκη της αστρολογιας πολυ προσφατα. Οποτε, ο κλαδος της Αστροφυσικης εχει να δωσει πολλα απο ανθρωπους με φαντασια και ορεξη για σκεψη.
Αλλοι κλαδοι, οπως της Πυρηνικης ή της Ηλεκτρονικης, εχουν πιο απολυτους ανθρωπους. Το στοιχημα γι'αυτους δεν ειναι η αναγνωριση του μεγαλειου του κοσμου που ζουμε, αλλα η εξηγηση φαινομενων που αφορουν τον μικροκοσμο. Τους δικαιολογω ομως, γιατι οταν προσπαθεις να ανακαλυψεις φαινομενα που γινονται σε τρομακτικα μεγαλες ταχυτητες, πρεπει να στηριχθεις στα δεδομενα του εξοπλισμου σου και οχι στη φιλοσοφικη σου διαθεση.
Σαφως και οι "πανεπιστημιακες μας δυναμεις" εχουν διαβρωθει απο σκεπτικιστες και υλιστες, ενω συχνα πυκνα ακουμε και για τη διαφθορα που υπαρχει. Δυστυχως, ειναι η υδροκεφαλιαση της πρυτανικης συνοδου, που δεν της αφηνει περιθωρια να πολεμησουν αυτο το μεγαλο προβλημα.
Το πανεπιστημιακο ζητημα, ειναι αλλο θεμα ομως

2) Νομιζω πως απαντησα πριν την πρωτη τοποθετηση. Ομως πρεπει να αναγνωρισουμε πως οι μοντερνοι φιλοσοφοι εχουν καταντησει σαν τα ελληνικα σηριαλ. Πολλοι διαλογοι, καθολου ποιοτητα και καμια υποθεση. Και αυτο ειναι ανησυχητικο, μιας και δειχνει την παρακμη μιας κοινωνιας ( και βεβαια την εναρξη ακμης για μια καινουρια ).

Χαρηκα για την συζητηση. Ειναι δυσκολο να προσθεσω κατι παραπανω, μιας και δεν θα συνεισφερει στο θεμα, παρα μονο επιπλον "μπλα μπλα" χωρις ουσια ( εννοειται πως εξαιρειται η περιπτωση αλλαγης πλευσης της συζητησης ).

Πρωτον..Δεν δηλωσα ποτε ανθρωπος Δευτερον..δεν ειμαι εξυπνος ( σε προσεβαλλα εγω ? ) Τριτον..Νομιζω πως το θεμα εχει φτασει στο οριο του απο μερους μου. Δεν εχω τιποτα ουσιαστικο να προσφερω περα απο αυτα που ειπα πιο πανω..Απο εκει και περα θα θεωρηθω troll του forum. Ειναι εμφανες πως συμφωνουμε, αν και λογω ηλικιας εγω, εχω ακομα συντηριτικη προσεγγιση στο θεμα. Φανταζομαι πως ωριμαζοντας και μελετωντας περισσοτερο, θα αποκτησω διαφορετικη αποψη στο μελλον.

Να ζητησω συγνωμη μονο, γιατι αναφερθηκα "αγαρμπα" στην ηλικια. Δεν ηθελα να δειξω καποιο "χασμα" γενεων. Απλα αναφερθηκα στην ηλικια μου, γιατι οντως στα 24 ειναι πολυ νωρις για να λες πως εχεις κατασταλλαξει καπου με απολυτη σιγουρια

Παράθεση: Το μέλος mnk στις 28-07-2007 στις 22:31 έγραψε... Ευχαριστουμε φιλεναδα !!! Παράθεση: Ο δεσμός όμως δεν αλλοιώνεται κι αν το παιδί....παραστρατήσει, η μανούλα θα είναι εκεί να το βοηθήσει με την Αγάπη της Ξερεις ομως, ποσες φορες, που η μανουλα λεει αρλουμπες, την επαναφερει το παιδι στην ταξη?? Πιστεψε με, εχω πειρα, χε,χε... ---------- Stop Animal Tests [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : mnk στις 28-07-2007 22:36 ]

Σε πιστεύω και συμφωνώ κι εγώ με την μικρή μου πείρα
Και με τόσα παιδιά η φιλοσοφία έχει πολλά να διδαχτεί..

Σχετικα με την ψευδαισθηση. Για να δωσω νεα τροφη στην κουβεντα. Εγω θα κινηθω στην αντιθετη κατευθυνση. Αν το συμπαν, η υλη, η αντικειμενικοτητα ειναι μια ψευδαισθηση, ωστοσο αυτη η ψευδαισθηση δεν ειναι ανυπαρξια. Εχει μια υλικοτητα και μια αντικειμενικοτητα. Καταθετω τι ακουσα τελευταια.

Το συμπαν αποτελειται απο υλη, απο σκοτεινη υλη κατα 90% (δηλαδη αγνωστη υλη) και απο κενο. Το κενο ειναι αυτο που αντιλαμβανονται οι αισθησεις μας (και τα οργανα μας βεβαια) ως το αισθητο τιποτα. Οπου δεν υπαρχει τιποτα. Ωστοσο αν το κενο αυτο το παρατηρησουμε σε ενα πολυ μικρο χρονικο διαστημα (απειροστο) παρατηρουμε εικονικα σωματιδια τα οποια κατα την διαρκεια αυτη μπορουν και αλληλεπιδρουν με την πραγματικη υλη, με πραγματικα σωματιδια. Αυτη η αλληλεπιδραση καταγραφεται πειραματικα. Οταν τα εικονικα αυτα σωματιδια διεγειρονται το κενο αρχιζει και διογκωνεται σα φουσκα. Η κατασταση αυτη λεγεται ψευδοκενο. Σε καποια φαση σπαει η φουσκα και δημιουργειται η υλη. Ετσι δημιουργηθηκε το συμπαν. Απο το απολυτο κενο, απο το τιποτα. Δηλαδη η ζωη και η υλη γεννιεται απο το τιποτα.

Το πιο ενδιαφερο ομως ειναι οτι οι Κινεζοι το ηξεραν αυτο χιλιαδες χρονια και ειχαν ενσωματωσει αυτη την γνωση στον ορισμο του Ταο. Τι ειναι το Ταο.

Το Ταο ειναι ενα αδειο δοχειο που παραγει τα παντα. Κι ενω ειναι παντα αδειο ωστοσο δεν στερευει ποτε. Και το ειναι γεννιεται απο το δεν ειναι! κλπ

Ετσι δεν χρειαζομαστε ουτε θεο, ουτε μια πρωτη ωθηση να φτιαξει τον κοσμο ουτε καν μια πρωταρχικη στιγμη οπου ολα ηταν συγκεντρωμενα εκει σε ενα απειροστο σημειο και εξεραγη (η θεωρια του Big Bang).

ΝΑΙ φίλε μου
Στον Χριστιανισμό καθώς και σε άλλες θρησκείες αναφέρεται ότι η ύλη προήλθε εκ του μη όντος.