Όποιος τρέφεται με ελπίδες, πεθαίνει της πείνας

Εγώ που δεν ελπίζω να πάω στο γιατρό???

Πολυ ωραια συζητηση

Εγω προσωπικα ειμαι ενα πολυ απαισιοδοξο ατομο.. Το ξερω πως αυτο δεν ειναι κατι καλο, αλλα οποτε με ρωταει καποιος γιατι ειμαι ετσι τυ λεω επειδη βλεπω τα πραγματα οπως ειναι.

Ομως ελπιδα για συγκεκριμενα ονειρα και ατομα εχω μεσα μου. Ακομα και στις πιο ασχημες στιγμες η ελπιδα δεν παυει να μας συντροφευει. Η ελπιδα μας βοηθα να περναμε φασεις της ζωης μας. Αλλα μερικες φορες δεν μας αφηνει να προχωρησουμε.

Η ελπιδα μονη της δεν αλλαζει τα πραγματα γυρω μας.

Γιατί βρε κερατο δεν τρέφεις ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο????

Γιάτι βλέπεις ότι το παιδί δεν θα ζήσει με βάση την σκέψη του άλλα θα αφπμοιωθεί σε ένα τρόπο σκέψης?

Και θα πω ένα παράγειγμα ... ο Λενιν επείδη έβλεπε την πείνα στην Ρωσία είχε την σκέψη να πει κάποια πράγματα(κουμουνισμό), ώστε οι δούλοι στην Ρωσία να ρίξουν τον Βασιλιά( με απεργιες κτλ....)
Αυτή δεν ήτανε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο?

Και θεωρώ ότι τα παιδιά(που κανονικά οφείλει στο σχολείο να γίνετε αυτο) να έχουν ελευθερη σκέψης! Εμεις καρφωνόμαστε σε ένα βιβλίο και νομίζουμε ότι είναι ορθό... όπως λέει και ο Descartes για όλα αμφιβάλω εκτος απ αυτα που κρίνω εγω!

Καμιά φορά οι ελπίδες είναι φρούδες(έχουν πάρει δρόμο και φεύγουν δηλαδή από το προ+οδός)

και πέφτεις απότομα από τα σύννεφα εκεί που περπατάς όλο χαριτωμενιά στα σκληρά τσιμέντα...Και εκεί είναι που σπάνε λεκάνες...Αλλά το χειρότερο είναι όταν σπάνε κεφάλια...

Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους...: "ΑΞΙΖΕΙ ΦΙΛΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΚΙ ΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΣΕ ΚΑΨΕΙ!! " Δεν αρκεί να ελπίζεις σε κάτι, πρέπει να το διεκδικείς κιόλας. Η απαισιοδοξία έγκειται στον φόβο της αποτυχίας. Όμως όπως είπε και ο Τζακ Λέμον, αν θυμάμαι καλά, δεν μας φοβίζει η αποτυχία, αλλά ο φόβος της αποτυχίας. Αν μάθουμε να τον κουμαντάρουμε, όχι απαραίτητα να τον υπερνικήσουμε, τότε θα μπορούμε να παλέψουμε με αισιοδοξία γι' αυτά που ελπίζουμε!

Κάπως αλλιώς το έλεγε ο παππούς μου τό ρητό,αλλά άς μήν γίνω καυστικός μεσημεριάτικα.

Οπως έχει γράψει και ο ageras,ελπίδα=πράξη.Σχεδιάζω μιά ενέργεια,την πραγματοποιώ και ελπίζω οτι,άν όλα πάνε καλά και δέν πέσει ο ουρανός στό κεφάλι μου,δέν πάθω ηλίαση,ιλαρά ή ραβδομυοσάρκωμα,αυτό που έπραξα θά αποφέρη τά αναμενόμενα αποτελέσματα.

Αν ξεκινάμε να κάνουμε κάτι χωρίς να ελπίζουμε οτι θα πετύχουμε σ'αυτό πού κάνουμε,τότε καλύτερα να πάμε γιά βρούβες (που κι'αυτές πρέπει να ψάξουμε γιά νά τίς βρούμε.....)

Τό να καθόμαστε άπρακτοι ελπίζοντας οτι κάποιοι άλλοι κάτι θα κάνουν γιά μάς,είναι απλά μοιρολατρεία ("έχει ο Θεός",λένε όσοι είναι οπαδοί αυτής τής νοοτροπίας...). 

...όσο θα έχουμε ελπίδα,θα έχουμε  και καθοδήγηση,ενέργεια να κινηθούμε,κι ένα

χάρτη για να πορευτούμε..

Έχουμε εκατό προοπτικές,χίλιους δρόμους και μια απειρία ονείρων..

..Γεμάτοι ελπίδα.είμαστε στα μισά για εκεί που θέλουμε να πάμε...

....Χωρίς ελπίδα,είμαστε χαμένοι για πάντα....

..είναι κάτι που με εκφράζει απόλυτα...

Πιστεύω πως η ελπίδα είναι επιτακτική ανάγκη για την ψυχολογική επιβίωση των ανθρώπων...Δε ξέρω, εγώ πάντως δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς την ελπίδα ότι κάποτε ο κόσμος θα αλλάξει προς το καλύτερο...Ειλικρινά λυπάμαι και  απορώ με τους ανθρώπους που "ζουν" χωρίς ελπίδα...Και όπως πολύ σωστά είπε ένα μέλος του ΜΗ παραπάνω η ελπίδα αποτελεί κινητήρια δύναμη...Προσωπικά όταν κάνω κάτι το κάνω υποκινούμενη από δύο παράγοντες;1.ελπίδα και αγάπη ή 2. ελπίδα και φόβο...πάνω σ'αυτό το θέμα διάβασα σε ένα βιβλίο πως όταν σταματάμε να ελπίζουμε για κάτι, υποσυνείδητα ερχόμαστε σε μια κατάσταση ηρεμίας παρόμοια με τη νιρβάνα και έτσι τα σύμπαντα συννενοούνται ώστε να συντελέσουν τα πάντα για να γίνει αυτό που ανέλπιστα πια θέλουμε(όλα αυτά υποσυνείδητα πάντα) ή κάτι τέτοιο...Μπορεί ο τύπος να ήταν μαστουρωμένος όταν το έγραφε αλλά το βρίσκω σωστό...

Ελπίζω να μη πάψω να ελπίζω γιατί τότε.......θα έχω πεθάνει !!!.

Πάντα πρέπει να έχουμε ελπίδα. Χωρίς αυτή δεν έχουμε λόγο ύπαρξης.  Η ελπίδα μας δίνει την ώθηση να συνεχίσουμε.  Και στην αποτυχία μας, πάλι με την ελπίδα μένουμε για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.  Δεν τα παρατάμε ποτέ.  Να κάνουμε και το σταυρό μας που και που.