Χαΐνηδες: Ο Γητευτής και το Δρακοδόντι

Ένα διπλό CD που περιέχει παραμύθια αληθινά, όρκους ψεύτικους, ήχους κεντημένους πάνω σε έρωτες, θλίψεις ή μεθύσια και στίχους γραμμένους με λέξεις σαν κεντριά μέλισσας.
Περιέχει μουσικές που σε μεταφέρουν από τη Μακεδονία στα Σφακιά κι από την Ήπειρο στα Βαλκάνια με την ευκολία και την ταχύτητα που μόνο ένα όνειρο μπορεί να σε ταξιδέψει.

Τα τραγούδια των c.d:
CD 1
Ο Γητευτής
1. Το πανηγύρι του τρελού (Τραγούδι Κωστής Αβυσσινός) Δημήτρης Αποστολάκης
2. Προσφυγίτσα Δημήτρης Αποστολάκης
3. Το αχυρένιο σπίτι Δημήτρης Αποστολάκης
4. Συνταγές μαγειρικής Δημήτρης Ζαχαριουδάκης / Γιώργος Μανωλάκης ? Δημήτρης Αποστολάκης
5. Τα όσα η μοίρα μου ’γραφε Αντώνης Σκαμνάκης ? ποίηση Οδυσσέα Ελύτη
6. Τσιγαράκι μου στριφτό (Τραγούδι Σωκράτης Μάλαμας) Δημήτρης Αποστολάκης
7. Xιτζάζ λόνγκα (οργανικό) Περικλής Τσουκαλάς
8. Η Αριάδνη Δημήτρης Αποστολάκης
9. Εφτά ποτάμια (Τραγούδι Γιάννης Χαρούλης) Δημήτρης Αποστολάκης
10. Της λήθης το σκοτάδι Αντώνης Σκαμνάκης
11. Η νοτιά (Τραγούδι Παντελής Θαλασσινός) Αντώνης Σκαμνάκης
12. Κοντυλιές της αυγής (οργανικό) Γιώργος Μανωλάκης
13. Σελένα Παραδοσιακή μελωδία (διασκευή Μαρία Κώτη) ? στίχοι Δημήτρης Αποστολάκης
14. Το συρτό του ουρανού Δημήτρης Αποστολάκης
15. Μικρή ερωτική ιστορία Δημήτρης Αποστολάκης
16. Ούτι ταξίμι Ουσάκ ? Καρτζιγάρ Αυτοσχεδιασμός Περικλής Τσουκαλάς
17. Το όνειρο της Κατερίνας Δημήτρης Αποστολάκης
18. Η φυγή Αντώνης Σκαμνάκης ? Αντώνης Σκαμνάκης / Δημήτρης Αποστολάκης 3η στροφή
19. Ποντικός (Συμμετέχει παιδική χορωδία) Δημήτρης Αποστολάκης
CD 2
Το δρακοδόντι
1. Πνοή (οργανικό) Περικλής Τσουκαλάς
2. Στου Πόθου τα Σκεπάσματα (Συμμετέχει ο Ψαραντώνης) Δημήτρης Αποστολάκης
3. Αναζήτηση (οργανικό) Αυτοσχεδιασμός Χαΐνηδων
4. Ο Γέρος του Βουνού Δημήτρης Αποστολάκης
5. Το Σπίτι της Ερήμου Αλέξης Νόνης
6. Η Αίθουσα του Θρόνου (Συμμετέχει το Πολυφωνικό Σύνολο Χαονία σε αυτοσχεδιασμό δικό τους)
7. Το Παράθυρο Αλέξης Νόνης
8. Ο Δράκοντας Δημήτρης Αποστολάκης
9. Μύριες Αρίθμητες Γενιές Δημήτρης Αποστολάκης
10. Η Ματωμένη Βρύση (Συμμετέχει το Πολυφωνικό Σύνολο Χαονία σε αυτοσχεδιασμό δικό τους)
11. Το Ρώτημα Δημήτρης Αποστολάκης
12. Ο Θάνατος του Δράκου (Συμμετέχει ο Ψαραντώνης) Περικλής Τσουκαλάς
13. Η Καρδιά του Θεού Περικλής Τσουκαλάς
14. Των Γερακιών οι Κύκλοι Δημήτρης Αποστολάκης
15. Το Μυστικό (Συμμετέχει ο Ψαραντώνης) Ηχητική επένδυση: Σάκης Γκίκας
16. Η Αναγέννηση Δημήτρης Αποστολάκης
17. Ο Κύκλος (Τραγούδι Ψαραντώνης) Δημήτρης Αποστολάκης

Ας δούμε και ποιοι τραγουδάνε!!!
Κωστής Αβυσσινός, Χαΐνηδες, Σωκράτης Μάλαμας, Ψαραντώνης, Πολυφωνικό σύνολο "Χαονία", Παντελής Θαλασσινός, Γιάννης Χαρούλης

Οι συνθέσεις και οι στίχοι ανήκουν στον Δημήτρη Αποστολάκη.

Και έχουν παίξει εκτός των άλλων οι μουσικοί:Αχιλλέας Περσίδης (ακουστική κιθάρα), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Tigran Sarkissian (πνευστά), Γιώργος Κοτσίνης (κλαρίνο), Ανδρέας Σκάνδαλος (κανονάκι), Βαγγέλης Παπαγεωργίου (bayan), Γιώργος Μακρής (πνευστά), Νίκος Παπαναστασίου (ακορντεόν), Σόλης Μπαρκή (didgeridoo)

Από μια γρήγορη ακρόαση των περισσοτέρων τραγουδιών έμεινα πολυ ευχαριστημένος.

Πηγή:ego.gr

Το cd 1, ο Γητευτής, περιέχει 17 τραγούδια και 2 οργανικά, που κατά την άποψη μου εκτός από τα κομμάτια "Συνταγές Μαγειρικής" και 'Εφτά ποτάμια" (με τον εξαιρετικό Γιάννη Χαρούλη) υστερούν κατά πολύ (τόσο σε σύνθεση όσο και σε στίχο{κυρίως}) του προηγούμενου,ολοκληρωμένου και καλύτερου, άλμπουμ τους (.Ο ξυπόλητος πρίκηπας). Οι μελωδίες είναι αναμενόμενες και ξαναακουσμένες σε δικά τους τραγούδια, ενώ λείπει και η φωνή που θα τα αναδείξει. Το τραγούδι με τον Μάλαμα είναι ένα κατεξοχήν "μαλαμικό' τραγούδι και μάλιστα από τα όχι καλυτερά του, ενώ ο Θαλασσινός ακούγεται σχεδόν αδιάφορα. Συνολική μου εκτίμηση οτι πρόκειται σαφώς για ένα φωτεινό και γιορτινό δίσκο των Χαινηδων, που τον ετοίμασαν με καλή διάθεση και χωρίς άγχος. Ωστόσο όμως όπως προανέφερα, δεν μου προκάλεσαν το αίσθημα θαυμασμού που μου δημιούργησε ο πρώτος και ο προτελευταιος δίσκος τους.
Το cd 2, Το Δρακοδόντι, είναι ένα έμμετρο παραμύθι του 2005, δηλαδή της εποχής μας και είναι αυτό που κάνει τη διαφορά σε όλο το άλμπουμ. Εξαιρετική σύλληψη και συνεχείς εναλλαγές ήχων, φωνών, ρυθμών και αισθημάτων, ανάλογα με την εξέλιξη της υπόθεσης. Χειμαρρώδης και ο Ψαραντώνης, πολύτιμη η συμβολή του στην ατμόσφαιρα του παραμυθιού. Συνολικά, πρόκειται για ένα τόλμημα των Χαινηδων, να εμπνευστούν και να κυκλοφορήσουν σε μια τέτοια εποχή, ένα τόσο ιδιαίτερο έργο. Συγχαρητήρια και στους αγοραστές-ακροατές του δίσκου...

Σκορπιοι Στίχοι(εξαιρετικοί) από το Δρακοδόντι, έτσι για μία γεύση

Δώσε μου Γέρο απόκριση και την ψυχή μου σώσε
Είναι το έχει σου η ζωή ή μήπως πάρε δώσε;

Τότε μου κράζει η φωνή το μυστικό θα μάθει
Μόνο αυτός που πάτησε της κόλασης τα πάθη

Σ΄αυτό τον κόσμο γίνεσαι ό,τι έχεις αγαπήσει
Και παίρνεις προίκα σου στερνή αυτά που ' χες χαρίσεις

Η θέα του cd σε γνωστό δισκοπωλείο με έκανε να στραφώ υπνωτισμένος κατα πάνω του και κατευθείαν στο ταμείο μεσα σε δευτερόλεπτα, σκεπτόμενος οτι αυτό το συγκρότημα ξέρει να εκπλήσει. Έχοντας περάσει τόσος καιρός απο τον Ξυπόλητο πρίγκηπα και με ένα μικρό ενδιάμεσο δείγμα (Δελτίο ειδήσεων) κυκλοφόρησαν διπλό cd και γεμάτο (19 τραγούδια στο πρώτο και 17 στο δεύτερο), την ώρα που είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν υπάρχουν ακόμα στο μουσικό στερέωμα.
Ακούγωντας το πρώτο cd ένιωσα κάτι παραπάνω απο δικαίωση. Στίχοι που χτυπάνε κατευθείαν στα ευαίσθητα σημεία και με μοναδική ποικιλία θεμάτων. Την ώρα που η μουσική στην Ελλάδα οδεύει προς τον κατήφορο και κλαψουρίζει για χαμένες αγάπες κάποιοι λένε "Δεν θέλει να την αγαπούν". Τα εφτά ποτάμια (Τραγουδάει ο Χαρούλης - Αυτό το παιδί θα φτάσει πολύ ψηλά) μιλάει για θεοφαγία, ο ποντικός αρχικά μοιάζει με αθώο παιδικό τραγουδάκι, κάτι που δεν ισχύει γιατί περνάει βαθιά πολιτικά μυνήματα (απ' τα καλύτερα πολιτικά τραγούδια που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια). Η μουσική ποικίλει από συρτά (το συρτό του ουρανού, Τα όσα η μοίρα μου 'γραφε), ριζίτικα (Σελένα), Ζειμπέκικα (Τσιγαράκι μου στριφτό), μπάλοι (Αριάδνη, προσφυγίτσα), Πωγωνίσια (Εφτά ποτάμια), λόνγκες, Χώρες (Πανηγύρι του τρελού), παραδοσιακά κάτω Ιταλίας (Συνταγές μαγειρικής) κλπ κλπ. Οι ερμηνίες είναι όλες εκπληκτικές και αντάξιες ενός τέτοιου cd. Οι φωνές του σχήματος (Κώτη, Ζαχαριουδάκης, Αβυσσινός, Μανωλάκης, Αποστολάκης) ωριμότερες και εκφραστικότερες σε σχέση με τον Ξυπόλητο. Ο Χαρούλης σε ένα ρόλο που δεν του έχει ξαναδωθεί πρώτα ξεδιπλώνει τις πτυχές του ταλέντου του. Η φωνή του Θαλασσινού είναι η καταλληλότερη για την Νοτιά και διαφωνώντας με τον προλαλήσαντα θεωρώ την συμμετοχή του Μάλαμα μοναδική. Ως τρελός που είμαι με τον τραγουδοποιο, τολμάω και δηλώνω οτι είναι κατα τη γνώμη μου αποτελεί την καλύτερη συμμετοχή που έχει κάνει ο Μάλαμας, σε ένα τραγούδι ζειμπέκικο απτάλικο, θυμίζοντας την παλιά του πορεία και μπαίνοντας έτσι σε περιβόλια που ίδιος έχει εγκαταλήψει (και όχι λανθασμένα όπως αποδεικνύει).
Ο δίσκος είναι τέλειος. Έχει στοιχεία που τον ενώνει με τον ξυπόλητο πρίγκηπα ενώ ταυτόχρονα δείχνει και την εξέλιξη του σχήματος όπως ένας δίσκος οφείλει να κάνει.
Και αφού μιλάμε για εξέλιξη πάμε στο δρακοδόντι.
Δίνοντας προσοχή στον στίχο προσπαθώ να καταλάβω 1) Πως γίνεται να γραφτεί ένα τέτοιο έργο (και λεω έργο γιατί μόνο ως τέτοιο αντιμετωπίζεται) σήμερα 2) Αν το έργο εντάσσεται σε χωρικά και χρονικά όρια. Μουσικά διακρίνω ποικιλία παραδοσιακών (τόσο ελληνικών όσο βαλκανικών, ινδικών κλπ) και ατμοσφαιρικών στοιχείων σε ένα μοναδικό πάντρεμα. Κατάφερε όχι μόνο να με κρατήσει αλλά και να με αφήσει άναυδο για 50 και κάτι λεπτά. Οι συμετοχές Ψαραντώνη και Χαονία μοναδικές. Μακάρι να ακούσουμε το δρακοδόντι ζωντανά απο τα παιδιά κάποια στιγμή υποστιριζόμενο απο το κατάλληλο οπτικο-ακουστικό υπόβαθρο που του αξίζει.
Αυτά για τον γητευτή και τον δρακοδόντι.
Και τώρα μια απορία.
Τώρα που πήρα φόρα που θα βρώ κατι αντίστοιχο;

Το περασμένο Σάββατο είδα τους Χαινηδες τους House of art. Για ακόμη μια φορά ήταν εξαιρετικοί, κεφάτοι και προπάντων δεξιοτέχνες. Έμεινα όμως ανικανοποίητος διότι το μεγαλύτερο μέρος της παράστασης βασίστηκε στο καινούριο δίσκο και μόνο στο πρώτο από τα δύο cd, στον Γητευτή, χωρίς να ακουστεί νότα από το Δρακοδόντι (που είναι όλα τα λεφτά στο δίσκο). Κατανοώ οτι πρόκειται για αυτοτελές έργο με αρχή μέση και τέλος και με πολλά και διαφορετικά όργανα, αλλά κάπως και κάποτε πρέπει να το παρουσιάσουν..Επίσης από τον προηγούμενο (και καλύτερο δίσκο τους για εμένα) έπαιξαν μόνο δύο...Καθόλου ριζίτικα καθόλου Ερωτόκριτος...

ΥΓ. Κορυφαία στιγμή η μαντινάδα του Αποστολάκη...:

Η γρίπη των πουλερικών πολύ με έχει φοβίσει
Μήπως ψοφήσει το πουλί που μου δωσε η φύση...

Θεοι!!!!!!!!!!Και ο Αποστολακης πολυ μεγαλη μορφη και ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ στιχουργος!!!!!!!!!Καταπληκτικοι μουσικοι ολοι και Μανωλακης στο μπουζουκι σκοτωνει!!!Το cd ειδικα το δευτερο ειναι πραγματικα κατι καινουργιο και πρωτοποριακο κια ισως δεν αρεσει σε πολλους!!!!Εμενα προσωπικα μου αρεσε πολυ!!!

Είναι μια πολύ ωραία ιστορία αριστουργηματικά πλεγμένη στα τραγούδια του δίσκου.