"Μερικοί συνάδελφοί μου γυμνάζονται στους αλτήρες ή τρέχουν στο δάσος.Εγώ όχι.
Αλλά κάποια μέρα θα τα τινάξω την ώρα που παίζω.
Θα μου ρθει κόλπος και δεν πρόκειται να τη γλιτώσω.
Το μπάσο θέλει δύναμη, θέλει μπράτσα.
Στη μουσική, το τελέντο και η κλίση είναι δευτερεύοντα πράγματα.
Γι άυτό το λόγο είναι αδύνατο να παίξει μπάσο ένα παιδί.
Εγώ άρχισα στα δεκαεφτά.
Τώρα είμαι τριανταπέντε. Και δεν διάλεξα το μπάσο.
Έτυχε.
Ξεκίνησα από φλογέρα, και πέρασα από το βιολί, το τρομπόνι, τη τρομπέντα ντίξιλαντ.
Έτσι κι αλλιώς δε γνωρίζω κανένα που να διάλεξε το μπάσο από αγάπη για το όργανο.
Νομίζω εξάλου ότι αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει ο καθένας.
Το μπάσο δεν είναι αυτό που λέμε εύκολο όργανο.
Είναι περισσότερο εμπόδιο παρά όργανο.
......
Στέκεται εκεί... στη μέση, το βλέπετε αλλά δεν είναι σαν το πιάνο.
Το πιάνο είναι σωστό έπιπλο.
Το μπάσο όχι. Όλο μέσα στα πόδια σου το βρίσκεις"
Πάτρικ Ζίσκιντ "Το κοντραμπάσο"
και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά να έχεις και τον φάλτσοο να σολάρει...
(sorry λίγο άσχετο με το topic μα οι μπασίστες άποκτούν κυρίως ψυχολογικά...)
...κι έγινε η νύχτα θάλασσα που στα βαθειά με παίρνει...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : pramateftis στις 11-01-2006 02:48 ]
