Μουσικός πολιτισμός

διάβασα σε κάποιο περιοδικό ότι τα ποσοστά τηλεθέασης που επιασε η ΕΡΤ με το 24ωρο ΜΟΤΣΑΡΤ ήταν μεταξύ 2-2,2% ενω η ζωντανή παρουσίαση της συνέντευξης για την παρουσίαση της Βίσση για την eurovision έφτασε στο 11%............


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kalouka στις 06-02-2006 14:17 ]

Quote:

Το μέλος kalouka στις 06-02-2006 στις 14:17 έγραψε: διάβασα σε κάποιο περιοδικό ότι τα ποσοστά τηλεθέασης που επιασε η ΕΡΤ με το 24ωρο ΜΟΤΣΑΡΤ ήταν μεταξύ 2-2,2% ενω η ζωντανή παρουσίαση της συνέντευξης για την παρουσίαση της Βίσση για την eurovision έφτασε στο 11%............ [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kalouka στις 06-02-2006 14:17 ]

.........Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ...........

Quote:

Το μέλος kalouka στις 06-02-2006 στις 14:17 έγραψε: διάβασα σε κάποιο περιοδικό ότι τα ποσοστά τηλεθέασης που επιασε η ΕΡΤ με το 24ωρο ΜΟΤΣΑΡΤ ήταν μεταξύ 2-2,2% ενω η ζωντανή παρουσίαση της συνέντευξης για την παρουσίαση της Βίσση για την eurovision έφτασε στο 11%............ [ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : kalouka στις 06-02-2006 14:17 ]

Περίμενες κάτι διαφορετικό???

Και μή χειρότερα να λες...

Λογικό το βρίσκω, όπως και οι προηγούμενοι απ' ότι καταλαβαίνω. Δε νομίζω βεβαια ότι γίνεται μόνο στη χώρα μας, αλλά δε θα επεκταθώ μιας και δεν έχω στοιχεία. Αυτό που έχω να πω είναι ότι το βρίσκω φυσιολογικό να γίνεται κάτι τέτοιο, γιατί αφιέρομα σε κλασσικούς ή γενικά κλασσική μουσική θα παρακολουθούσαν κυρίως άτομα που ασχολούνται με το συγκεκριμένο αντικείμενο (είτε είναι μουσικοί ή που το γούστο τους συμπεριλαμβάνει κλασσική μουσική).
Και μιας και κρίνουμε τα αλλώτρια εξ' ιδίων, ούτε εγώ θα το έβλεπα. Ένας από τους λόγους που ήθελα να σταματήσω τα μαθήματα πιάνου ήταν το ότι δε μ'άρεσε η κλασσική μουσική. Δεν ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία μου. Όχι πως θα έβλεπα και τη συνέντευξη της Βίσση, αλλά τέλος πάντων!!
Sorry αν στεναχωρώ κάποιους, αλλά γούστα είναι αυτά!

Οπως είπε και ο unick ... "πάλι καλά" . Δεν ειναι μόνο το συγκεκριμένο. Γενικά οι τηλεθεάσεις - και οι προτιμήσεις του λεγόμενου "κοινού"- , εκτός εξαιρέσων, παρουσιάζουν αυτήν την εικόνα. Και δεν μπορώ να μη το πάω στη σύγκριση των ιδιωτικών καναλιών .. που κάποτε όταν ξεκίνησαν λέγαμε "επιτέλους, να σπάσει το μονοπώλιο της κρατικής ενημέρωσης" και σήμερα λέμε "επιτέλους, φτάνει πιά ..." Βεβαια, αποτι φαίνεται, οταν η εμπορική διάσταση ειναι το βασικό κριτήριο λειτουργίας των ΜΜΕ, τι άλλο να περιμένουμε ??? Μία πρώτη σκέψη ειναι αυτή.

theotita, eγώ προσωπικά δεν στενοχωριέμαι καθόλου με το αν κάποιος δεν ακούει κλασσική μουσική, ούτε τη θεωρώ ως μοναδικό και αποκλειστικό κριτήριο "ποιότητας". Ουτε σημαίνει πως όποιος δεν ειδε τον Μότζαρτ και ειδε κάτι άλλο, - η την Βίσση - ή δεν ειδε καθόλου tv, είναι με τους "κακούς" Αυτό έλλειπε.

Απλά, με την επισήμανση του kalouka χτυπάνε τα καμπανάκια για ότι γίνεται γενικότερα, για το εμπορικόκαι το ".... κάτι άλλο ....". (Δεν αναφέρω τον όρο ποιότητα επειδή υπάρχουν πολλές σχετικές συζητήσεις στα τόπικς). Οχι μόνο για την κλασσική μουσική. Αλλά πέρα από αυτό, φαίνεται και το απόλυτο κενό της κλασσικής μουσικής παιδείας, που έτσι κι αλλοιώς ειναι πολύ σημαντικό. Τα καμπανάκια, δεν περιορίζονται μόνο στην τηλεόραση. Γενικά ειναι οι τάσεις που διέπουν αυτό που λέμε ψυχαγωγία, ελεύθερος χρόνος (αυτός που έχει απομείνει τέλος πάντων), ακούσματα, αισθητικές, κλπ, κλπ, κλπ.

και εγω δεν τα είδα όλα αλλά υπήρξαν και πολλά κομμάτια που δεν ήταν βαρια βέβαια θα ήταν καλύτερα πιστεύω τα πράγματα αν η ΕΡΤ είχε βγάλει ένα πρόγραμμα εφόσον ήξερε εκ των προτέρων τις συνδέσεις που θα έκανε

Μέσα στο σημερινό τυχοδιωκτισμό και στην ισοπέδωση των πάντων, προκειμένου να μετατρέψουμε κάθε τί πνευματικό σε υλικό αγαθό, είναι φυσικό επακόλουθο και η εμπορευματικοποίηση της μουσικής. Αν κοιτάξουμε γύρω μας σε καθημερινή βάση θα διαπιστώσουμε τους εμπόρους κάθε είδους να βομβαρδίζουν τις αισθήσεις μας με έντονα αισθητικά σήματα. Σαφώς και το ίδιο συμβαίνει και στη μουσική. Έχει διαπιστωθεί ότι τα έντονα σήματα αποπροσανατολίζουν τον εγκέφαλο και λειτουργούν όπως ακριβώς το έντονο φως στα μάτια του λαγού το βράδυ, υπνωτικά...
Η σύγχρονη ποπ μουσική αποτελείται από μουσικούς βρόχους και επαναλαμβανόμενες φράσεις οι οποίες ντύνονται με απλές μελωδικές γραμμές ως επί το πλείστον, ως το περιτύλιγμα του συνόλου. Οι στίχοι περιορίζονται σε βλακώδεις γενικευμένες επιθέσεις στα πρωταρχικά ένστικτα και κυρίως της αναπαραγωγής και σε απλουστευμένες φιλοσοφίες περί αιώνιων προβληματισμών του ανθρώπου γύρω από τον έρωτα. Ο βομβαρδισμός των αισθήσεων και των συναισθημάτων είναι ανελέητος, καθώς οι δυναμικές των κομματιών είναι περιορισμένες στο φάσμα μεταξύ των ισχυρών σημάτων και της παραμορφώσεως του ήχου. Η μουσική υπόκρουση δεν έχει ουδέ μία σχέση με τον στίχο, ενώ η προώθηση των κομματιών δεν θα μπορούσε να γίνει υπό τη μορφή αυτούσιων μουσικών ακουσμάτων (πως θα μπορούσε άλλωστε;), αλλά ως γενικευμένο είδος σόου και λάιφσταιλ.
Μην πιστεύετε τόσο στα νούμερα τα οποία ακούτε. Αυτό είναι το σημαντικότερο μέσο της παραπληροφόρησης. Μέχρι λίγο πριν αποκαλυφθεί το σκάνδαλο των AGB, προσπαθούσα να πείσω τους φίλους μου ότι πρώτο κανάλι σε τηλεθέαση είναι η ΝΕΤ, πράγμα που μάλλον ισχύει. Όσο για τον κόσμο που ακούει έντεχνη μουσική, αρκεί να φέρω ως παράδειγμα τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, τους Αφους Κατσιμίχα το Σωκράτη Μάλαμα και πολλούς άλλους, οι οποίοι γεμίζουν κάθε χώρο που πηγαίνουν όσο μεγάλος κι αν είναι και όσο συχνά κι αν κάνουν εμφανίσεις.
Είναι πολύ σημαντικό να δώσουμε το παρόν σε συναυλίες ανθρώπων που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο βωμό της μουσικής και όχι αντίστροφα. Είναι πολύ σημαντικό για κάθε μουσικό της λεγόμενης κλασσικής μουσικής να ξέρει ότι αυτό που κάνει έχει απήχηση. Είναι φορέας της βασικής μουσικής παιδείας (η κλασική παιδεία αποτελεί κατά τη γνώμη μου το σχολείο κάθε μουσικού, ο οποίος αφού περάσει από αυτήν έιναι φυσικά ελεύθερος να ακολουθήσει οτιδήποτε τον εκφράζει). Πρέπει να επιστρέψουμε στα θέατρα και στις συναυλίες, πάντοτε βέβαια σε μία σύγχρονη μορφή τους. Και δυστυχώς με τον πόλεμο που δέχονται από τους εμπόρους-εκμεταλλευτές του πνεύματος, χρειάζονται την άμεση υποστήριξή μας.
Δεν είναι αστείο ότι η είσοδος στο Μέγαρο Μουσικής της Θεσσαλονίκης είναι 5 ευρώ η παράσταση, ενώ την ίδια ώρα η είσοδος σε κοσμικό κέντρο είναι περίπου 40 ευρώ το άτομο (με το μπουκάλι πάει);. Πρέπει να διαφυλάξουμε την παιδεία γιατί είναι το τελευταίο οχυρό κατά της καταπάτησης των ελευθεριών. Και η λέξη παιδεία περιλαμβάνει όλα τα είδη της ευγενούς αναζήτησης της γνώσης και προαγωγής της ατομικής και κοινωνικής συνειδήσεως...

Εγω θα παρω τη θεση του δικηγορου του διαβολου.
Ειτε το θελουμε, ειτε οχι, η Ελλαδα δεν ειναι Γερμανια, ουτε Αυστρια, ουτε Ιταλια.
Η μουσικη μας παραδοση δεν αποτελειται απο κλασσικισμο, ρομαντισμο, μπαροκ, κλπ. Περασαμε αρκετα χρονια σκλαβιας, παραποιηθηκε η μουσικη αρχαια παραδοση και βγηκαμε λαβωμενοι απο την Τουρκακρατια σε ολα τα επιπεδα πολιτισμου.
Οταν οι αλλες χωρες αποκτουσαν εθνικες σχολες, εμεις ανακαλυπταμε την κλασσικη μουσικη και οταν αποκτησαμε τον Καλομοιρη, στο εξωτερικο προχωραγαν στον σεραϊσμο. Στο Β' παγκοσμιο οι Γερμανοι ακουγαν κλασσικη μουσικη των πατριωτων τους και εμεις ακουγαμε ρεμπετικα και λαϊκα απο τους προσφυγες της Μικρας Ασιας.
Οποτε, μην κατηγορουμε τη χωρα μας για "καταντια" και χαμηλη ποιοτητα κοινου με τοση ευκολια. Η ακροαση κλασσικης μουσικης εξαλλου δεν σημαινει πως αναβαθμιζει τον ακροατη, ουτε τον εξευγενιζει. Εκτος, εαν ολοι οσοι πηγαινουν στην Λυρικη, ξερουν γιατι πανε!
Ειναι ευκολο να υποβιβαζουμε τη χωρα μας στον τομεα του πολιτισμου. Εξαλλου Ελληνες ειμαστε και παντα παραπονιομαστε.
Ομως μην απαιτουμε τοσο ευκολα απο εναν λαο που μεγαλωσε κοντα σε ανατολιτικες παραδοσεις ( οσο και αν καποιοι επιμενουν να μας περιοριζουν στο δυτικο κοσμο ) να ακουει κλασσικη μουσικη για το...κεφι. Το ανησυχητικο θα ειναι οταν συγκρινουμε τα ποσοστα ενος ποδοσφαιρικου αγωνα με τα ποσοστα μιας μουσικης βραδιας.
Και για να παμε στο αλλο ακρο, οι εκπομπες του Παπαδοπουλου στην ΝΕΤ, που φερνει ποιοτικη μουσικη, δεν εχουν τηλεθεαση?
Συγνωμη για το επιθετικο υφος, ομως θεωρω αδικια να κρινουμε ενα ολοκληρο συστημα, μονο απο μια απλη συγκριση.

Μάλλον παρανόησες αυτά που είπα ή εγώ δεν εκφράστηκα σωστά. Ο παραλληλισμός που έκανες σχετικά με την ανατολίτικη μουσική μου θυμίζει την άποψη κάποιων τσιγγάνων να μη στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, γιατί θα αποκοπούν από τη δική τους παιδεία και τη δική τους οικογένεια. Αλίμονο βέβαια σε εκείνους που θα αποκοπούν από τις ρίζες τους. Πάρα ταύτα η κλασσική παιδεία έχει όλη την απαραίτητη δομή να βάλει το παιδί σε ένα μοτίβο μορφώσεως και παιδεύσεως, μέσα από οργανωτικές δομές. Στην Αμερική υπάρχουν ήδη σχολές μουσικές που ανταποκρίνονται σε διάφορα είδη. Παρόλα αυτά η κλασσική παιδεία θεωρείται απαραίτητη σε οποιοδήποτε είδος. Πρόσεξε ότι μιλώ για κλασσική παιδεία και όχι για εμμονή στα κλασσικά ακούσματα. Το να ακούει κανείς κλασσική μουσική είναι τελείως διαφορετικό από το να έχει κλασσική παιδεία. Έχει διαφορά να βιώνεις τα μαθηματικά μέσα στο μπακάλικο πχ. του πατέρα και διαφορετικό να τα ενστερνίζεσαι μέσα από ένα πλαίσιο οργανωμένης εκπαιδεύσεως.
Η κλασσική μουσική αποτελεί εξέλιξη της βυζαντινής ή οποία θεωρήθηκε συνεχιστής των αρχαίων ελληνικών παραδόσεων. Άρα, και από αυτήν ακόμα την άποψη, έχουμε πολύ περισσότερη σχέση με αυτήν παρά με τους αμανέδες.
Όσο για τις δύσκολες στιγμές του έθνους, σου θυμίζω ότι επί περιόδου δικτατορίας, το εθνικό φρόνημα βασίστηκε στη κλασική παιδεία του Μίκη Θεοδωράκη και όχι μόνο. Δεν θέλω όμως να μπω σε τέτοιου είδους αντιπαράθεση καθώς δεν έχει νόημα.
Δεν καταλαβαίνω επίσης, που είδες στα γραφόμενά μου να υποτιμώ το επίπεδο του κοινού στην Ελλάδα. Ίσα ίσα που είπα ότι τα νούμερα παραπλανούν, και ο κόσμος στρέφεται στην ποιότητα κόντρα στο ρεύμα των προπαγανδιστών-εκμεταλλευτών. Βασικά νομίζω ότι κινούμαστε στα ίδια πλαίσια, απλά ίσως δεν εκφράστηκα με τον κατάλληλο τρόπο.
Η αναφορά μου στους κλασικούς μουσικούς, έγινε με σκοπό την διάδοση της ιδέας της προστασίας της κλασικής παιδείας η οποία κινδυνεύει να ενδώσει στον επαγγελματισμό, μέσα από τη λιμοκτονία των εκφραστών της, οι οποίοι είναι κατά βάση ερασιτέχνες, ενώ ελάχιστοι απολαμβάνουν τις ανέσεις και τη χλιδή όπως πάντα.

Μου κανει εντυπωση γιατι θεωρεις πως αναφερομαι αποκλειστικα στα δικα σου λεγομενα. Αναφερθηκαν τοσοι πολλοι σε αυτο το θεμα και απλα ετυχε να απαντησω μετα απο σενα.
Η μουσικη παιδεια ειναι κατι τελειως διαφορετικο απο τις μουσικες προτιμησεις.
Δηλαδη ειναι λογικο ενας λαος να αλλαξει ειδος και στυλ, επειδη θεωρουμε πως η κλασσικη μουσικη δινει πνευματικα εφοδια?
Να θυμισω πως ο Bach, ο Μοτσαρτ, ο Μπετοβεν, ο Listz και λοιποι συνθετες, ηταν παραμελημενοι στην εποχη τους; Αν οχι ολοι, τουλαχιστον μεγαλη μεριδα απο αυτους, απλα επιβιωναν, για να φτασουμε μεχρι τα 1800 για να διακρινουμε "μεγαλοφυιες"?

Μπορω να φερω και εγω παραδειγμα με τον τσιγγανο...
Ειναι σαν να πηγαινει ο τσιγγανος το παιδι του στο σχολειο και αυτο στη συνεχεια να απαιτει να μιλανε μονο ελληνικα στο σπιτι....

Ετερον εκατερον ειναι ολο αυτο το παιχνιδι. Στον Ελληνα παντα θα ακουγεται πιο προσιτος ενας αμανες, απο μια fuga. Ακομα και οταν μαθαινει τη fuga, θα προτιμησει σαν διασκεδαση ενα βραδινο κεντρο, απο το Μεγαρο Μουσικης, το οποιο θα επισκεπτει καθαρα για πολιτισμο.

Ειμαστε πιο γνωστοι για την ethnic μουσικη που εξαγουμε, παρα για την κλασσικη..Τον τελευταιο καιρο εχουμε γινει καλυτεροι, ομως δεν μπορουμε να ανταγωνιστουμε συνθετες του εξωτερικου.

Ειναι θεμα περιοχης...οχι μονο θεμα παιδειας. Και δεν κατηγορω την κλασσικη μουσικη. Ισα ισα που ειμαι υπερμαχος, μιας και σιχαινομαι οτιδηποτε σκυλαδικο, λαϊκοποπ, κλπ. Εμαθα να ακουω κλασσικη, ομως θα προτιμουσα μια συναυλια του Θηβαιου, ή του Μαλαμα, απο το να παω να ακουσω Μοτσαρτ. Ειναι καθαρα θεμα νοοτροπιας.

Έχεις δίκιο ότι παρασύρθηκα από το πνεύμα των αψιμαχιών στο φόρουμ και θεώρησα προσωπικό το κείμενο.
Όσο για το παράδειγμα του αθίγγανου, η άποψή μου είναι "ας πάει στο σχολείο και ας διαθέσει τον εαυτό του όπως και όπου νομίζει κατά τον ελεύθερό του χρόνο..."
Ας γράψω ξανά ότι αναφέρομαι στην κλασσική παιδεία και όχι στην κλασσική μουσική, εξού και η αναφορά μου στις μουσικές σχολές τις Αμερικής, στις οποίες διδάσκονται και άλλους τομείς πέρα από αρμονίες, φούγκες και αντιστίξεις, όπως ιστορία, φιλοσοφία και ψυχολογία της μουσικής... Η μουσική δεν περιορίζεται σε μουσικά όργανα και σε κλίμακες. Αυτά είναι εργαλεία. Σκοπός του διδασκόμενου είναι να μάθει να χρησιμοποιεί τα εργαλεία αυτά στο μέγιστο δυνατό βαθμό, τόσο για την εσωτερική του μόρφωση, όσο και για την παραπέρα έρευνα και εξέλιξη της ίδιας της μουσικής.
Όσο για το έτσι είναι ο Έλληνας, μου ακούγεται λίγο αφελές. Τί θα πει έτσι είναι ο Έλληνας; Από πότε, γιατί και ως πότε; Από πότε θεωρούμαι μη Έλληνας επειδή δε σπάω πιάτα τις μεταμεσονύκτιες ώρες στα μπαράκια ή δεν οδηγώ με 170χλμ το βράδυ στην παραλιακή ή οτιδήποτε άλλο; Αυτό είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα του Έλληνα; Καλώς ή κακώς η επιστήμη έχει προχωρήσει και σε θέματα παιδοψυχολογίας και κοινωνικής ψυχολογίας, σε θέματα φιλολογίας και των λοιπών επιστημών. Είναι καιρός να ακούσουμε και κάποιον ειδικό, για το τί είναι καλύτερο στη μόρφωση των παιδιών μας (εμείς καλώς ή κακώς μεγαλώσαμε). Η πιο κακόμοιρη σκέψη που θα μπορούσε ποτέ να περάσει από την κούτρα μου θα ήταν "έτσι είμαι εγώ". Είναι χρέος μου και όχι δικαίωμα, να εξελίσσομαι συνεχώς μέσα από τη γνώση, την οποία κάποιοι σπαταλήσανε αιώνες ολόκληρους για να μου την ετοιμάσουν. Όπως είναι και χρέος μου και όχι δικαίωμα να προσπαθήσω για έναν κόσμο κατά κάτι καλύτερο για τα παιδιά μου.
Μουσικά ως άνθρωποι είμαστε απαίδευτοι, και η μουσική ευφυΐα αποτελεί έναν από τους 7 τομείς ευφυίας σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες. Να μην αναλύσω συγκεκριμένα τί περιλαμβάνει η μουσική ευφυΐα γιατί δεν είναι του παρόντος. Πάντως δεν είναι απλό πράγμα.
Ζητώ συγνώμη για την παρανόηση.

Δεν διαφωνω με το θεμα της μουσικης παιδειας. Και ειμαι ο πρωτος που φωναζω σε ατομα που συνεργαζομαι πως ειναι απαραιτητη η μουσικη "παιδευση" και ας φαινεται βαρετη. Ας μεινει και αχρειαστη στο κατω κατω. Σιγουρα ομως θα ανοιξει το "ακουστικο" πεδιο του "παιδευομενου", θα γνωρισει νεα μουσικα ειδη ( που ισως και να μην τα γνωριζ ε καν ) και θα τον επηρρεασει σε πολλες επιλογες στη μουσικη.
Ομως, με ενα μονοωρο μαθημα, με τα χειροτερα βιβλια που εχουν γραφτει ποτε και καθηγητες που βγαινουν θεωρητικοι απο τα πανεπιστημια, δεν προκειται να δουμε καμια αλλαγη στο θεμα της μουσικης παιδειας.
Εδω, τα πανεπιστημια μας καταναλωνονται σε θεωρητικες σπουδες, αφοπλιζοντας τη διμιουργικη ικανοτητα των φοιτητων που μπαινουν με χαρα στα αντιστοιχα τμηματα.

Τακ τακ! εσύ

Τακ τακ! κι εγώ...

Που πάει να πει σ' αυτή τη γλώσσα τη βουβή
"Βαστάω γερά, βαστάω καλά..."

Τακ τακ! φίλη Μαρία...