...Χρωματιστά τραγούδια!

Μολις τωρα ακουγα το "Κιτρινο" του Ν.Κυπουργου ("Τα Μυστικα του κηπου"),με τον απιστευτο Α.Χριστοφέλλη.

Για γραψτε μου κι εσεις τραγουδια με χρωματα!

Κόκκινο θολό φεγγάρι... Συνήθεις ύποπτοι

Γαλάζιες Ερωμένες...ΟΝΑΡ

Αχ το φεγγάρι που έσβησε
τ' ασημένιο φεγγάρι
η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη.......

Κοκκιν' αχειλη του Αλκινοου

Το χρώμα της Αγάπης
Λουδοβίκος των Ανωγείων

Ώρες χρωματιστές..
με Γ. Σταυριανό ή Χ. Κατσιμίχα.

διαλέγεις και παίρνεις...

Μια μέρα θα στο πώ το μαύρο παραμύθι εκείνο...
το μαύρο μυστικό που κλαίει μες τ'ασπρο κρίνο...

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια
μόνο τρόπο να κοιτάνε...

Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περίμενω άλλες μέρες

Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας

To φεγγάρι είναι κόκκινο, Χατζιδάκις
Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε καραβάκια του Αιγαίου...,Μοσχολιού
Το κόκκινο φουστάνι, Αρβανιτάκη
Δυο πράσινα μάτια με μπλε βλεφαρίδες...


Τριαντάφυλλα & δροσοσταλίδες...


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : GinaDanis στις 17-02-2006 15:13 ]

Ρόζα- Ροζαλία ή το Ροζ Χρώμα , της Λένας Πλάτωνος


Στη ροδοζαχαρένια παραλία
μιλούσαν όλοι για τη Ρόζα-Ροζαλία
που 'χε στα δυο της μάγουλα
λιγάκι κρέμα φράουλα
κι έβγαζε βόλτα μες στην ροζ ανατολή
το γουρουνάκι της το τριανταφυλλί

Και σύννεφα από ροζ πουλιά φλαμίγκος
της κελαηδούσανε, Ρόζα-Ροζαλία

Αχ Ρόζα, Ρόζα-Ροζαλία
πάμε μαζί στη συναυλία
ν' ανθίσει μ' όλα τα βιολιά
μια ροζ μεγάλη βυσσινιά
στο πρώτο μας φιλί

Στη ροδοζαχαρένια παραλία
μιλούν ακόμα για τη Ρόζα-Ροζαλία
και λένε πως την άνοιξη
σα ρόδινη ανάμνηση
περνάει πέρα μες τη ροζ ανατολή
το γουρουνάκι της το τριανταφυλλί

Και κάποια ροζοπάλινη λατέρνα
ακόμα παίζει το Ρόζα-Ροδαλία

Αχ Ρόζα, Ρόζα-Ροζαλία...

Είναι το χρώμα που με τρελαίνει
Που με τρελαίνει
Φτιάχνει στεφάνι στο πρόσωπο μου
Με σημαδεύει

Πως το φοβάμαι τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ
Πως νοιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ

Πόθοι κλεισμένοι φυλακισμένοι
φυλακισμένοι
Στο αίμα με πάθος μου φέρνουν δίψα
Μόνος καίγομαι

Πως νοιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ

Το χρώμα σπάζει πάνω στη πέτρα
μέσα στην άμμο
Πάει στην μανά στο πένθος πάει
Μ' όλα ταιριάζει

Πως το φοβάμαι τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως το μισώ
Πως νοιώθω φόβο με τέτοιο χρώμα
Πως με μεθάει πως το μισώ πως τ αγαπώ
αυτό το μοβ


Μοβ..Λάγιος Δημήτρης/Πάνος Κατσιμίχας

Κίτρινο, γαλάζιο και μενεξεδί
άναβαν τ' αστέρια με το χάδι σου
και με τ' άγγιγμά σου μαγικό κλειδί
άνοιγαν οι πόρτες του παράδεισου...

Κόκκινα γυαλιά-Κραουνάκης Σταμάτης

@ Ο γλάρος

Μάνου Αφροδίτη

Μουσική/Στίχοι: Τρανουδάκης Μιχάλης/Ελύτης Οδυσσέας


Στο κύμα πάει να κοιμηθεί
δεν έχει τι να φοβηθεί
Μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει
γλάρος είναι και πηγαίνει

Από πόλεμο δεν ξέρει
ούτε τι θα πει μαχαίρι
Ο Θεός του ’δωσε φύκια
και χρωματιστά χαλίκια

Αχ αλί κι αλίμονό μας
μες στον κόσμο το δικό μας
Δε μυρίζουνε τα φύκια
δε γυαλίζουν τα χαλίκια

Χίλιοι-δυο παραφυλάνε
σε κοιτάν και δε μιλάνε
Είσαι σήμερα μονάρχης
κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις

Κίτρινα βράδια στης πλατείας τα δυτικά Ομόνοια με Πειραιώς γωνία
κίτρινα βράδια ανάβει ο καβγάς στ' αθλητικά και σώζεται η παγκόσμια ισορροπία
κίτρινα βράδια Ομόνοια με Πειραιώς γωνία...

@ Αλλιώτικη μέρα

Τσανακλίδου Τάνια

Ξύπνησα κεφάτη το πρωί
Έδιωξα από πάνω μου την γκρίνια
Έγιναν τα μάτια μου λουστρίνια
Πήρα τη ζωή μου απ' την αρχή

Κοίταξα την πόλη τρυφερά
Έδιωξα το σύννεφο το γκρίζο
Ένιωσα σαν άστρο να γυαλίζω
μέσα σ' ανθρωπάκια σκοτεινά

Αλλιώτικη μέρα, ανάβω φωτιά
Σου λέω καλημέρα, σε παίρνω αγκαλιά
Αλλιώτικη μέρα, καλό ξαφνικό
Μαζί μ' όλα τ' άλλα κι εμένα αγαπώ
Μ' αγαπώ

Μέτρησα τον κόσμο δυο φορές
Μέσα στα απλά είν' τα ωραία
Όπως όταν είμαστε παρέα
Τι καλό που κάνει ένας καφές

Μέσα από παράπονα συρτά
Ξέφυγε κι αλλάζει η ζωή μου
Σήμερα γιορτάζει η ψυχή μου
κι όλα θα τα δω χρωματιστά

Για μια μπλε αγκαλιά, μουντζουρώνω χαρτιά
Ξέρεις που θα με βρεις, κάτω εκεί στο νωρίς...

Η μερα μου η μερα μου ερημη κιτρινη μερα
χαρες που βουλιαξατε κρυμενες χαρες μου.
Ζωη μου που καιγεσε στον κιτρινο αερα.

@ Το μπλε δωμάτιο

Μουσική/Στίχοι: Στέρεο Νόβα


Κάτω, βαθιά, πιο μέσα, ακόμα
εκεί που ανάβει ένα φως για να έρθεις
εκεί θα βρεις το μπλε μου δωμάτιο
κι ένα παιδί αν θες να προστατέψεις
Αυτή η μικρή ιστορία του κόσμου
γνωστή σαν γέννηση [και κατάληψη]
κι άλλες φορές σα φτωχό παραμύθι
αστράφτει μέσα μου σα φως της αποκάλυψης
Θεέ, αφέντη, πρίγκιπα, ήρωα
αυτής της μεγάλης επανάστασης
αν βάλω φωτιά και κάψω τα ρούχα μου
θα βρει η ζωή μου ένα νόημα;

Κάτω, βαθιά, πιο μέσα, ακόμα
εκεί που αναπνέει γλυκά το σκοτάδι
εκεί θα έρθεις στο μπλε μου δωμάτιο
εκεί θα σκύψεις και θα με φιλήσεις
Αυτή η μικρή επανάληψη του κόσμου
γνωστή σαν έγκλημα και τιμωρία
κι άλλες φορές σαν εφήμερη ένωση
με αφήνει στον πάγο
εκεί που ο ήλιος τυφλώνει
Θεέ, αφέντη, πρίγκιπα, ήρωα
αυτής της μεγάλης ιδέας
αν βάλω φωτιά και κάψω τα ρούχα σου
θα βρει η ζωή μου ένα νόημα;