Ποιό ποίημα θα ταίριαζε στη διάθεσή σου σήμερα?

Το μέλος altamira στις 16-05-2006 στις 14:28 έγραψε:

Ελύτης..


Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Eπειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Nα μπαίνω σαν Πανσέληνος
Aπό παντού, για το μικρό το πόδι σου μέσ' στ' αχανή
σεντόνια
Nα μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Aποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Mέσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας
στοές
Yπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Aκουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τί" και το "έ"
Tριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό
πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Tο βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά

Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Tα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά
που μεγαλώνει
Tο γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Eπειδή σ' αγαπώ και σ' αγαπώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το
εξαργυρώνει:

Tόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Tόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Tριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Kαμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Tόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτε άλλο
Mέσ' στους τέσσερεις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Nα φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Nα μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Eπειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Eίναι νωρίς ακόμη μέσ' στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Nα μιλώ για σένα και για μένα.

Το μέλος ge01415 στις 19-05-2006 στις 00:16 έγραψε:

Ξεσκονίζοντας τις ποιητικές συλλογές του Λουντέμη βρήκα αυτό το ποίημα με μια σημείωση γραμμένη με στυλό!!!


[i]14-5-1996 Τρίτη προς Τετάρτη 1:40 μμ
"Μη στεναχωριέσαι
για το γάλα που χύθηκε"

Ατάκα απο εκείνη την εποχή...του σχολείου!!!


ΜΑΓΙΚΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Πες το μου θαρρετά
Εγώ ήμουν κείνος που αγάπησες;
Βάλε το χέρι στην καρδιά – όχι εκεί –
Στ’ αριστερά! Έτσι. Και τώρα πες μου:
Ήμουν εγώ;

Θαρρώ πως κάνουμε λάθος.
Λάθος κι οι δυο.
Εσύ που το είπες – εγώ που το πίστεψα.
Αγαπηθήκαμε; Ίσως.
Αν ο ένας δεν ήταν τρελλός
Ο άλλος ήταν ψεύτης.

Αγάπησα; - Μπορεί.
Αγάπησες; - Ποιος ξέρει…
Αγαπηθήκαμε; Ένας θεός –
Μόνο ένας θεός το ξέρει.
(Και κείνος δεν υπάρχει…).

Αλίμονο…
Το κρασί του έρωτα
Το πίνουν δυο-δυο
Μα μεθάει μόνο ο ένας.
Ένας-ένας όπως οι βαρυποινίτες,
Πίσω από τα μολυβένια τους βαρίδια.
Μη με πεις «σκληρό». Αν μ’ αγάπησες
Κάνε υπομονή. Σε λίγο θα ξεχάσεις.

Και τότε θάρθει η σειρά μου
Για μιαν αγάπη…
Αγάπη του έφηβου,
Του γέρου,
Του παιδιού,
Αγάπη ως τα πέρατα
Ως τα έσχατα
Ως το χαμό.
Αγάπη—
Που αν στ’ αληθινά σ’ αγάπησα
Δεν πρέπει να στη δώσω!



10 χρόνια μετά......εκείνη ξέχασε, κι εγω...ξεχάστηκα!!!







[/I]