Ένας από τους τελευταίους δεξιοτέχνες του μπουζουκιού, ο Ιορδάνης Τσομίδης, άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 73 ετών.
Ο Ιορδάνης, πέρασε τη ζωή του όπως την ήθελε. «Όσα έρθουν κι όσα πάνε. Ας είναι καλά το μπουζούκι μου» όπως έλεγε , περιπετειώδης, «μάγκας» και μποέμ ρεμπέτης.
Προσφυγικής καταγωγής, ο Ιορδάνης Τσομίδης γεννήθηκε το 1933 στην Κοκκινιά, από όπου ξεκίνησε και πραγματοποίησε το όνειρό του να γυρίσει τον κόσμο, όχι βέβαια σαν αεροπόρος, όπως ήθελε όταν ήταν παιδί, αλλά ως σολίστας του μπουζουκιού, με καριέρα στον ελληνισμό της Αμερικής από το 1957 και σε όλη την Ευρώπη, έως το τέλος της δεκαετίας του 1970.
Και δεν ήταν μόνο με την Άννα Χρυσάφη, τη Σεβάς Χανούμ, τον Τατασόπουλο, τον Χιώτη, τον Τάκη Μπίνη, τον Πρόδρομο Τσαουσάκη και άλλους που δούλεψε στη Νέα Υόρκη και το Σικάγο, αλλά ακόμα και με τον Μπομπ Ντίλαν έχει παίξει, ενώ έκανε δίσκο με τον σαξοφωνίστα Φιλ Γουντς.
Αμερικανικά τραγούδια, διασκευασμένα σε ελληνικούς ρυθμούς, εκτελεσμένα από το σαξόφωνο του Γουντς και το μπουζούκι του Τσομίδη, σε ένα δίσκο που έκανε ρεκόρ πωλήσεων στην Αμερική, πριν από 38 χρόνια, με τίτλο «Greek cooking».
Όταν γύρισε στην Ελλάδα, τη δεκαετία του 1980, αποσύρθηκε. Εμφανιζόταν σπάνια στη Χαλκίδα και στα Εξάρχεια ξεσηκώνοντας τον ενθουσιασμό των νέων.
Ζούσε αποκλεισμένος και απομονωμένος από τους πάντες, γιατί, όπως είχε εξομολογηθεί στον Πάνο Γεραμάνη, ο οποίος του είχε κάνει αφιέρωμα στην εκπομπή «Βάρδοι του ελληνικού τραγουδιού»: «Θέλω να 'μαι μόνος και ήσυχος. Εγώ και ο εαυτός μου με το μπουζούκι μου».
Η κηδεία του Ιορδάνη Τσομίδη θα γίνει αύριο, Πέμπτη, στις 3:30 μμ από το νεκροταφείο Καλλιθέας.
Πηγή: news.in.gr, με πληροφορίες από ΑΠΕ, ΜΠΕ
catz
02.03.2006, 09:49
Απώλεια .
Είχα την τύχη να γνωρίσω και να ακούσω τον "Ιορδάνη" ...
Έπαιζε με το μπουζούκι του , όποτε ήθελε , στο Εναλλάξ , στα εξάρχεια .
Πήγαινε απέναντι στον Πειναλέοντα , μεζεδάκι , κρασί , κι άλλο κρασί , και κατά τις 2-3 και αν γούσταρε , ανέβαινε στο παταράκι του Εναλλάξ , ή έπαιζε απο το τραπεζάκι .
Ένας άνθρωπος που θα στεκόταν άνετα δίπλα στον B.B. King , στον Albert Collins...
Σε έκανε να ανατριχιάσεις και να θυμηθείς πως πρέπει να ακούγεται το μπουζούκι , και τι είναι το λαϊκό τραγούδι .
Φuck ! Σιχαίνομαι και τα 2 , όπως έχουν καταλήξει...
Αγάπησα με την πρώτη τον Ιορδάνη .
Δεν τον ήξερα...
αλλά χάρηκα γιατί θεωρώ από ότι λέτε, ότι ήταν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος...
μόνο χαρά μπορεί να δώσει αυτό.
Kι εκεί που πάει πάλι ευτυχισμένος θα είναι...
Tι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή του?????
Ωπ!!!Ενα post για τον Ιορδανη!!!!Ενταξει τι να πουμε τωρα!!!!!Πολυ μεγάλος μπουζουκτσης!!!!!!!!!Τεραστιος!!!!
