Το ξέχασα αυτό... Και πάνω που έψαχνα που να γράψω και πως, το θυμήθηκα.
Πάει το καλοκαίρι, πάνε οι τρέλες που ίσως θεωρούνταν δικαιολογημένες λόγω της χαλαρότητας που παρατηρείται γενικότερα το καλοκαίρι στους περισσότερους τομείς. Είναι ορισμένα πράγματα όμως που δεν κάνουν ποτέ διακοπές. Είναι οι αναποδιές, οι αλλαγές που επωφελούνται της χαλαρότητας αυτής για να "κτυπήσουν". Πολλές είναι ωραίες, καλοδεχούμενες, η πόρτα σε μια καινούργια κατάσταση. Κι όμως, όπως κάθε κατάσταση θα πρέπει να κρίνεται με πάσα σοβαρότητα.
Που λέτε, χαλάρωσα το καλοκαίρι. Όλοι το κάνουν, γιατί όχι κι εγώ? Και αφέθηκα στη μαγεία του, ήθελα να το απολαύσω, αποφάσισα. Και το απόλαυσα... Όπως σε κάθε περίπτωση όμως έφτασα μετά να μετράω πληγές και απώλειες. Τίποτα σοβαρό, απλά όταν έχεις μισόκλειστα μάτια και απλώνεις στις παραλίες όλο και κάτι σου ξεφεύγει. Σε καίει ο ήλιος και μέχρι να το πάρεις χαμπάρι έχεις ήδη τσουρουφλιστεί (ρε τι κάνουμε στο βωμό του μαυρισμένου κορμιού). Μας ξέφυγε ο ήλιος. Το ποτό έχει κάψει μερικά άλλα κύτταρα (εγκεφαλικά) και τώρα πως θα περάσω τις εξετάσεις μου (αφού λένε ότι γίνεσαι πιο χαζός όταν πίνεις). Εμ... Τι άλλο έχει καεί? Η καρδούλα μου λίγο... Και αυτό είναι που δεν ξεπερνιέται εύκολα. Ωραία η χαλαρότητα αλλά μετά τρέχεις σε γυμναστήρια για να σφίξεις. Που να βρω γυμναστήριο για την καρδιά? Πως δυναμώνει η καρδιά μου λέει κανείς?
Τώρα το παίζω δυνατή. Και καλά δε με νοιάζει. Κι είμαι καλή ηθοποιός μάλλον, αφού πείστηκαν αυτοί που "έπρεπε". Καλά τα πάω. Αν κρατήσω τα χέρια μου μακριά από το κινητό, και το αυτοκίνητο μακριά από επικίνδυνους δρόμους, μια χαρά θα τα πάω. Έτσι δυναμώνει η καρδιά. Πρέπει να την πειθαρχούμε διότι δεν είναι όλα προς το συμφέρον της. Σαν το μωρό παιδί είναι, το κακομαθημένο που θέλει τόσα και κλαίει για να τα αποκτήσει. Ε όχι λοιπόν! Πως θα δυναμώσει αν το τρέφουμε συνέχεια με χαζομάρες? Με έπεισα? Σχεδόν. Μέχρι απόψε τουλάχιστον. Ένα βήμα κάθε φορά. Μια χαρά! Κι έχει ο Θεός...
Α, και κάτι σε κάποιον, δεν ξέρω ακριβώς ποιον (στη σκιά του, στο τέλειο του, στο πρόσωπο του...)
"Μη χαίρεσαι όταν με βλέπεις, με πονάς. Αν θα χαρείς μη μου το δείξεις... Με πονάς. Μη με αγκαλιάζεις όταν δε νιώθεις καλά, με πονάς. Μη με κοιτάς όταν είσαι μακριά μου, με πονάς. Μη με παίρνεις από το χέρι, με πονάς. Μη μου ψιθυρίζεις, με πονάς. Τελικά ότι και να κάνεις, όταν σε βλέπω με πονάς. Κι όταν δε σε βλέπω πάλι με πονάς. Κι είναι γλυκύς ο πόνος αυτός, μόνο που δε μου κάνει καλό. Θέλω να φύγω μα εσύ είσαι εδώ. Φεύγω αλλά παίρνω μαζί μου τη σκιά σου. Και με κυνηγά. Έχει σκοτώσει τη δικιά μου και με κυνηγά. Μ' αγαπάς? Δεν ξέρω, δε με νοιάζει. Με νοιάζει που σε αγαπώ εγώ. Δώσε μου πίσω τη σκιά μου..."
Λοιπόν, εσείς? Πως περάσατε το καλοκαίρι σας?
Ευχαριστώ...
να με θυμάσαι όταν ξυπνάς, στην προσευχή σου, σε ότι ωραίο αγαπάς, στην ύπαρξή σου...
[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : neerie στις 11-09-2006 13:17 ]
