Αγαπητοί συγκάτοικοι του Μουσικού Παραδείσου, χαίρετε!
Όπως "κάρφωσε" η αγαπητή natmast στο σχετικό topic (γεια σου Νατάσα!), βρέθηκα προχθές, εκ μέρους του ΜΗ, στην παρουσίαση του νέου δίσκου του Θανάση Παπακωνσταντίνου, "Η βροχή από κάτω". Η εκδήλωση έγινε στις 12:30 το μεσημέρι στην Αθήνα, στο Clubtesera, ένα μαγαζί πολύ ιδιαίτερο, χωμένο σε μία στοά-ακάλυπτο επί της οδού Κολοκοτρώνη, κοντά στο Σύνταγμα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Την περασμένη Παρασκευή, καθώς "τριγυρνούσα" στο ΜΗ, διάβασα αυτό:
Quote:
|
Το μέλος jorge στις 15-03-2006 στις 23:17 έγραψε:
Αν κάποιος fan του Θανάση επιθυμεί να εκπροσωπήσει το MusicHeaven σε μια παρουσίαση που θα γίνει από τη ΛΥΡΑ, ας επικοινωνήσει μέσω της σελίδας επικοινωνίας. 
|
|
Φυσικά η ευκαιρία δεν πήγε χαμένη, επικοινώνησα με το jorge, κανόνισα και το ανάλογο πρόγραμμα (κοπάνα από τη δουλειά, δευτεριάτικο νυχτερινό δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Αθήνα, συνάντηση με φίλους στην Αθήνα κ.λ.π.), και να 'μαι Τρίτη μεσημέρι στην είσοδο του Clubtesera, ξενύχτης, αλλά ανυπόμονος...
Περνώ την είσοδο, και ρίχνω μία πρώτη ματιά... Δε με γελούν τα μάτια μου...
Ναι, είναι ο Θανάσης!!! Αφήνω το (άχρηστο, λόγω της υπέροχης ημέρας) μπουφάν σε ένα τραπεζάκι και "ορμάω" στο Θανάση για να τον χαιρετίσω. Την ίδια στιγμή, δίνω το κινητό μου στο φίλο που με συνόδευε (γεια σου Άκη!) και βγαίνει και η απαραίτητη φωτογραφία-κειμήλιο. Καθόμαστε, δίνουμε την παραγγελία για τα ουζάκια (το μεσημεράκι τα έκανε διπλά νόστιμα!
) και περιμένουμε...
Σιγά-σιγά και υπό τους ήχους πολύ ωραίας μουσικής ο χώρος άρχισε να γεμίζει. Στις 13:15 περίπου, πήρε το λόγο ο πρωταγωνιστής της ημέρας: "Καλησπέρα σας... και καλωσήρθατε..."... Φανερά "τρακαρισμένος" ο Θανάσης, μιλούσε χαμηλόφωνα και έπαιζε αμήχανα τα χέρια του μπροστά του. Άρχισε να μιλάει για το νέο δίσκο: "Είναι δύσκολος δίσκος, θέλει προσεκτική ακρόαση. Κατά μόνας μάλιστα. Οι μουσικές δεν είναι ξεκομμένες η μία από την άλλη, γι' αυτό και διάλεξα να μη βάλω κενά ανάμεσα στα κομμάτια. Ο δίσκος, συνεπώς, ακούγεται σωστά, όταν ακούγεται ενιαίος. Η μουσική και τα λόγια, όπως θα έχετε διαπιστώσει, είναι χαμηλόφωνα. Είναι συνειδητή επιλογή, σαν αντίδραση, καθώς όλα σήμερα γίνονται όλο και πιο κραυγαλέα...". Κάπου εκεί σταμάτησε η εισαγωγή και ξεκίνησε η μουσική. Ο ίδιος ο Θανάσης επέλεξε επτά από τις νέες του μουσικές ως αντιπροσωπευτικότερες. Κομμάτια όπως η "Βάλλια Κάλντα", "Τα ορυχεία" και ο "Σκύλος των άστρων", για κάτι περισσότερο από μισή ώρα, ήταν η παρέα μας, ενώ οι παρόντες (περίπου 60 άτομα) γινόμασταν μάρτυρες σε μία στάση του χρόνου και του χώρου, μέσα στο κέντρο και τη φασαρία της Αθήνας... Μόλις σταμάτησε η μουσική ξαναπήρε το λόγο ο Θανάσης χαιρετώντας τη Μάρθα Φριντζήλα, η οποία ως εκείνη τη στιγμή είχε περάσει απαρατήρητη. Αμέσως άρχισαν οι ερωτήσεις από τους παρόντες, με τους κυριώτερους διαλόγους να είναι κάπως έτσι:
Ερώτηση: "Κάθε σου καινούρια δουλειά είναι πάντα λίγο διαφορετική από την προηγούμενη. Με το νέο σου δίσκο, ωστόσο, φαίνεται να έχεις απομακρυνθεί αρκετά από το ύφος, το οποίο είχες όταν ξεκίνησες. Αυτή η αλλαγή πως προέκυψε;"
Θανάσης: "Δεν ξέρω (γέλια). Είναι γεγονός όμως ότι όλο και περισσότερο δίνω έμφαση στη μουσική, παρά στο στίχο. Θεωρώ πως η μουσική από μόνη της λέει τόσα πολλά, σε σημείο που αρκετές φορές ο στίχος να την περιορίζει, να τη βάζει σε κανάλια. Έτσι, άρχισα να πειραματίζομαι με νέους ήχους, να χρησιμοποιώ τις δυνατότητες, που προσφέρει η τεχνολογία, και να βάζω περισσότερα όργανα."
Ε: "Δηλαδή να περιμένουμε συνέχιση αυτού του ύφους και στους επερχόμενους δίσκους σου; Τί σκοπούς έχεις για τη συνέχεια;"
Θ: "Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί αυτή η προσπάθεια. Το "σκάψιμο του τούνελ" είναι ακόμα στα πρώτα χτυπήματα του χώματος. Έχω την εντύπωση πως θέλει ακόμα απόσταση για να βρεθεί η άκρη."
Ε: "Πού και πώς δούλεψες για να βγει αυτός ο δίσκος;"
Θ: "Για δύο χρόνια ήμουν "έγκλειστος" στο "ησυχαστήριό" μου στη Λάρισα, όπου δούλευα στον υπολογιστή πολλά από αυτά που ακούσατε σήμερα. Είχα, πάντως, το φόβο να μην ήταν "άψυχο" το αποτέλεσμα που θα έβγαινε, λόγω ακριβώς της συλλογής ετερόκλητων ήχων και της σύνδεσής τους μέσα από τον υπολογιστή. Κάποια κομμάτια ηχογραφήθηκαν στο στούντιο, αλλά είναι και ορισμένα, τα οποία είναι δημιουργημένα εξ' ολοκλήρου μέσα από υπολογιστή."
Ε: "Να πάρω αφορμή από το τραγούδι "Βάλλια κάλντα", το οποίο μετά από πολύ καιρό αποφάσισες να το εκδώσεις, παρ' όλο που δεν έλειπε από τις ζωντανές εμφανίσεις σου. Σκοπεύεις να εκδώσεις και άλλα αντίστοιχα τραγούδια, όπως, για παράδειγμα, η "Κοιλάδα των Τεμπών";"
Θ: "Σιγά-σιγά και θα δούμε."
Ε: "Έχοντας αλλάξει το ύφος σου δισκογραφικά, να περιμένουμε και ανάλογη αλλαγή και στις ζωντανές σου εμφανίσεις; Εξ' άλλου, σε συνέντευξή σου στο Δίφωνο υποστήριξες ότι "βαρέθηκες" τα τραγούδια σου."
Θ: "Κατ' ακρίβεια είπα ότι "βαρέθηκα" να λέω τα ίδια τραγούδια μου συνέχεια. Θεωρώ πως αυτή η επανάληψη δεν προσφέρει τίποτα καινούριο. Νοιώθω να ξεγελάω τον κόσμο όταν τραγουδώ χωρίς να νοιώθω αυτά που λέω. Ξέρω μέσα μου με ποιον τρόπο λέγονται σωστά αυτά τα τραγούδια, αλλά πολλές φορές αυτό δε φτάνει. Όσο για τα περισσότερα κομμάτια του νέου δίσκου, βλέπω να τα τρώει η "μαρμάγκα" (γέλια), αφού είναι πολύ δύσκολο να παιχθούν ζωντανά..."
Ε: "Μια που γίνεται λόγος για ζωντανές εμφανίσεις, πότε θα εμφανιστείς;"
Θ: "Από το καλοκαίρι..."
(Σ.σ.: Όπως προανέφερα, κάπως έτσι είχε η συζήτηση, αφού δεν είχα μέσο μαγνητοφώνησης
. Τα κύρια νοήματα, όμως, και τα περιστατικά ήταν αυτά)
Κάπου εκεί, αφού δε φάνηκε να υπάρχει άλλη ερώτηση, σταμάτησε η δημόσια συζήτηση και αυτόματα δημιουργήθηκαν διάφορα "πηγαδάκια". Έχοντας προμηθευθεί δύο αφίσες από τη φίλη Νατάσα, ξαναπήγα προς το Θανάση. Του είπα εκ μέρους ποιας διαδικτυακής κοινότητας ήμουν εκεί και αυτός αποφάσισε η μία από τις δύο αφίσες, που του κουβάλησα, να αφιερωθεί στο Musicheaven με το δικό του τρόπο... Η άλλη αφίσα βέβαια, μαζί με τη δική της αφιέρωση, είναι πλέον προσωπικό κειμήλιο
...
Αμέσως μετά, έσπευσα να δώσω γνωριμία και στη Μάρθα Φριντζήλα, που ήταν κρυμμένη σε μια γωνιά. Μετά την απαραίτητη φωτογραφία, πιάσαμε μία μικρή κουβεντούλα, όπου "μαρτύρησε" ότι πρόκειται να έρθει με τους Walter Testa στη Θεσσαλονίκη μέσα στον Απρίλιο.
Έχοντας αργήσει για το Κ.Τ.Ε.Λ., αποφάσισα με βαριά καρδιά να αποχωρήσω...
Αυτά έγιναν προχθές εν ολίγοις...
Υ.Γ.: Νατάσα, όντως πολύ καλό το άρθρο σου. Ελπίζω η προχθεσινή εκδήλωση να σταθεί αφορμή να γνωρίσεις ακόμη καλύτερα το Θανάση και το έργο του! Στην υγειά μας!
Υ.Γ.1: Jorge, σου οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες, μέσω του ΜΗ, να βρεθώ σε μια τέτοια εκδήλωση...
Υ.Γ.2: Οι φωτογραφίες που τράβηξα ήταν από κινητό και, δυστυχώς, δεν έχω καλώδιο για να τις περάσω στον υπολογιστή, ενώ και το αρχείο με την αφιέρωση του Θανάση είναι υπερβολικά μεγάλο για να ανέβει στο site...
Ωστόσο, δεσμεύομαι να δημοσιευθούν όλα εν ευθέτω χρόνω…
. Ταυτόχρονα, μία παρευρισκόμενη επιβεβαίωσε τις υποψίες μου: «Καλέ αυτή μοιάζει σα να κατουράει!» 
