Είδα πως υπάρχει θέμα για την αγαπημένη συναυλία, ωστόσο πιστεύω πως όλοι έχουν παρακολουθήσει και συναυλίες για τις οποίες έκλαψαν τα λεφτά τους.
Εγώ προσωπικά είχα δύο τέτοιες εμπειρίες:
1. Στο αρχαίο θέατρο του Δίου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ολύμπου, παρακολούθησα πριν από μερικά χρόνια μια συναυλία της Χάρις Αλεξίου μαζί με τους "άνεμος". Εκείνη την περίοδο είχε βγάλει καινούριο δίσκο και προσπαθούσε να τον προωθήσει, παίζοντας σχεδόν σε όλη τη συναυλία τραγούδια τραγούδια αυτού του δίσκου, τα οποία δεν μου άρεσαν καθόλου, και απ' ότι κατάλαβα δεν άρεσαν και στην πλειοψηφία του κοινού. Κάπως ζωντάνεψαν τα πράγματα προς το τέλος, όταν τραγούδησε κάποια ρεμπέτικα όπως τη "Δημητρούλα" του Τούντα κλπ, τα οποία όμως ήταν ελάχιστα και έτσι φύγαμε απογοητευμένοι.
2. Στον ίδιο χώρο, και στα πλαίσια του ίδιου φεστιβάλ, παρακολούθησα, ένα ή δύο χρόνια αργότερα, τη συναυλία που εδωσε ο Διονύσης Σαββόπουλος. Αν και η συναυλία είχε κάποιες καλές στιγμές, σε γενικές γραμμές ήταν πολύ "χλιαρή" και το κοινό (ΠΑ.ΣΟ.Κτζήδες στην πλειοψηφία - φάνηκε από την αντίδραση όταν βγήκε να μιλήσει κάποιος βουλευτής της Ν.Δ.) ξενέρωσε. Κάποια στιγμή ο Σαββόπουλος έφυγε από τη σκηνή, περιμένοντας το χειροκρότημα του κόσμου για να ξαναβγεί. Αντ' αυτού ο κόσμος σηκώθηκε να φύγει, και ο Σαββόπουλος αναγκάστηκε να βγει σαν τη βρεγμένη γάτα στη σκηνή για το "θριαμβευτικό" φινάλε. Το πιο ωραίο είναι πως την επομένη, διαβάζοντας τις τοπικές εφημερίδες, είχα την εντύπωση πως εγώ είχα παρακολουθήσει άλλη συναυλία.
