στιχάκια

καλό ταξίδι, καλό ταξίδι, βαθεία στη θάλασσα.

Τι ζητάς Αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά
ποια παράξενη θυσία η ζωή να σου χρωστά


ποτε περασαν 11 χρονια....

Σαν κάμεις κόρη μην της πεις πως είχες αγαπήσει
κάποιον τρελό απού 'θελε ν' αλλάξει το ντουνιά
στης νιότης την αποκοτιά και τώρα τον σκεπάζει
βαριά σαν την ταφόπλακα του κόσμου η λησμονιά

....

Κι έτσι κατάρα τα κρατεί κάποια παλιά τραγούδια
και ταξιδεύουν ζωντανά σ' όλες τις εποχές
και τα σιγοτραγούδησαν στόματα πικραμένα
τόσο πολύ που γίνανε στο τέλος προσευχές

Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες
Όταν τ’ ανοίγω βλέπω μπρος μου ό,τι κι αν τύχει
Όταν τα κλείνω βλέπω μπρος μου ό,τι ποθώ

Σκέφτομαι πάλι ίσως δεν ήσουνα εσύ ότι ονειρεύτηκα
όμως 8υμάμε μια νύχτας είδα τα μάτιας
της λύπης να μου χαμογελάνε...
Ισως δεν ήμουνα κ εγώ ότι ονειρεύτηκες.....

Η ζωη μου μια ηρεμη λιμνη
μεχρι που ηρθες εσυ...
ηρθες σαν πετρα και ταραξες
τα νερα μου.....
θα μου πεις τα νερα μετα ηρεμουν
ναι αλλα η πετρα μενει
για παντα εκει..........

αφιερωμενο στο Μαριο που ελπιζω να μην ξεχασει οσα περασαμε.....

Κάθομαι μόνος τραγουδώ για σένα πάλι,
κοιτάω τη θάλασσα την αγρια ομορφιά της,
μέσα στα κύματα τις σκέψεις μου διαβάζω,
πόσο θα ήθελα για λίγο να σου μοιαζω....

νινι!!!!!!!!!

( Υ.Κ. )

Ήθελα να'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε'μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.....

Μονάχη μες τους ξένους και μες τους φίλους μόνη..
συγκλονιστικός στίχος...

Κι αν έχεις τίποτα μαζί μου
να συγκρινεις
εδω να μεινεις
Να το μαθουμε κι οι δυο...

πεσ της το μ'ενα γιουκαλιλι γρινιαζει καποιος φωνογραφος

Πασχαλίδης - Κλίμακα μποφωρ

...κι αν ειναι αργα να σε κερδισω
ειναι νωρις να κανω πισω...

Quote:

Το μέλος Dj_kerveros στις 13-08-2005 στις 01:42 έγραψε: Πασχαλίδης - Κλίμακα μποφωρ ...κι αν ειναι αργα να σε κερδισω ειναι νωρις να κανω πισω...

απιστευτο..αυτο ακουω μολις τωρα....

"...Ας ερχόσουν για λίγο, μοναχά για ένα βράδυ...
Να γεμίσεις με φως το πικρό μου σκοτάδι..
Και στα δυο σου τα χέρια να με σφίξεις ζεστά..
Ας ερχόσουν για λίγο..
Κι ας χανόσουν μετά..."

Πάει κι αυτή η βραδιά...
κοίτα την καρδιά...
φλόγες βγάζει πάλι...


[ Το μήνυμα επεξεργάστηκε από: salty_maggot on 13-08-2005 17:17 ]

"Θα πενθώ πάντα - μ' ακούς - για σένα, μόνος, στον Παράδεισο"

"Στον Πράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
και μισή να σε κλαίω στον Παράδεισο"
("Το Μονόγραμμα" - Οδυσσέα Ελύτη)


"Σε κάποιους ανθρώπους έχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο Όχι να πουν. Φαίνεται αυτος που έχει έτοιμο μέσα του το Ναι και λέγοντας το πέρα θα οδηγηθεί στην τιμή και την πεποίθησι του. Ο αρνηθείς δε μετανοιώνει, αν ρωτιούταν ξανά πάλι όχι θα έλεγε. Όμως τον καταβάλλει αυτό το Όχι - το σωστό - για την υπόλοιπη ζωή του."

"Και αποχαιρέτα τη την Αλεξάνδρεια που χάνεις..."
(Καβάφη -"Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον")


B]"Βρέχει. Ακόμα βρέχει. Αιωνίως φαίνεται θα βρέχει. Κι αιωνίως θα γυρνάω με μια ομπρέλα, γυρεύοντας μια πολίχνη ροζ, γεμάτη ωραία, υπαίθρια ζαχαροπλαστεία."[/B]
("Ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη" - Οδυσσέα Ελύτη)

[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Melissanthi στις 08-09-2005 00:37 ]


[ Το μήνυμα τροποποιήθηκε από τον/την : Melissanthi στις 08-09-2005 00:40 ]

... χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος
η πίκρα θα με έπνιγε το δάκρυ ο πόνος
εσύ με οδήγησες στης γης την ελπίδα
του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα ...

αλοίμονο σε αυτούς που δεν αγάπησαν ...

Μένω εκτός, θυμάμαι ονόματα

Τρέχω με ταχύτητα φωτός

Μένω εκτός, σαν κάτι στόματα

που ’διωξε απ’ τον κόσμο ένας λωτός




Τα βράδια μου τα εργένικα τραγούδια λέω αρμένικα

Θέλω να γυρίσω, μα ο παράδεισος κλειστός

Τα βράδια μου τα εργένικα τραγούδια λέω αρμένικα

Θέλω να μιλήσω, μα είν’ ο τόπος μου σβηστός



Μένω εκτός, μιλάω με σύρματα

Στη σιωπή ζυγιάζω σαν αϊτός

Μένω εκτός, σαν κάτι σχήματα

που ’φτιαξε στην άμμο ένας πιστός ...

"Tipota... Den yparxei sto stoma pia fwni...
Tipota... Na sou pw den yparxei...
Simera... pou 3anagine xwma to kormi...
Simera pou 4axnw na vrw akoma to giati..."


S'autous pou efygan...

These wounds won’t seem to heal
This pain is just too real
There’s just too much that time cannot erase

Να 'ταν η απόσταση γυαλί
με μια να το σπάσω
κι ούτε μια στιγμή
να μην σε ξαναχάσω!
(Σαββιδάκης)